Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Acaciaans schisma: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 11: | Regel 11: | ||
De gebeurtenissen die tot dit [[schisma]] leidden werden ingeleid door paus [[Felix III]]. Deze paus schreef twee brieven, een aan keizer [[Zeno van Byzantium]] en een aan patriarch [[Acacius van Constantinopel]]. Hij herinnerde hen aan de noodzaak om het geloof compromisloos te verdedigen, zoals zij dit ook eerder hadden gedaan. | De gebeurtenissen die tot dit [[schisma]] leidden werden ingeleid door paus [[Felix III]]. Deze paus schreef twee brieven, een aan keizer [[Zeno van Byzantium]] en een aan patriarch [[Acacius van Constantinopel]]. Hij herinnerde hen aan de noodzaak om het geloof compromisloos te verdedigen, zoals zij dit ook eerder hadden gedaan. | ||
Toen [[Johannes Talaia]], de patriarch van Alexandrië, uit zijn stad verbannen werd, vertrok hij naar Rome. Eenmaal daar gearriveerd | Toen [[Johannes Talaia]], de patriarch van Alexandrië, uit zijn stad verbannen werd, vertrok hij naar Rome. Eenmaal daar gearriveerd bracht hij verslag uit over de gebeurtenissen in het oosten. Als reactie schreef Felix nog twee brieven. Hij sommeerde Acacius naar Rome te komen om daar verantwoording over zijn gedrag af te leggen. Toen zij aan land kwamen werden de legaten, die deze brieven naar Constantinopel brachten, onmiddellijk gevangen genomen. Zij werden gedwongen om de [[eucharistie|heilige communie]] van Acacius te ontvangen als onderdeel van een liturgie waarin zij hoorden dat [[Peter Mongus]] en andere Monofysieten in de [[diptiek]]en genoemd werden. Toen Felix dit via zijn contacten met de [[Acoemeten|Acoemetische]] monniken in Constantinopel te horen kreeg, riep hij in [[484]] een [[synode]] bijeen, waarin hij het gedrag van zijn legaten veroordeelde en patriarch Acacius van Constantinopel [[excommunicatie|excommuniceerde]]. | ||
Acacius reageerde op deze handeling door Felix zijn naam uit zijn diptieken te laten verwijderen. In Constantinopel bleven alleen de Acoemeten nog trouw aan Rome. Als reactie liet Acacius hun abt, Cyrillus, gevangen zetten. Acacius stierf in 489. Zijn opvolger, Flavitas (of Fravitas, 489-90), probeerde zich met [[Rome]] te verzoenen, maar weigerde om de [[communie]] met de | Acacius reageerde op deze handeling door Felix zijn naam uit zijn diptieken te laten verwijderen. In Constantinopel bleven alleen de Acoemeten nog trouw aan Rome. Als reactie liet Acacius hun abt, Cyrillus, gevangen zetten. Acacius stierf in 489. Zijn opvolger, Flavitas (of Fravitas, 489-90), probeerde zich met [[Rome]] te verzoenen, maar weigerde om de [[communie]] met de monofysieten op te geven. Ook was hij niet bereid Acacius' naam van zijn dyptieken te laten verwijderen. Zeno stierf in 491. Zijn opvolger, [[Anastasios I|Anastasius I]] (491-518) hield zich in eerste instantie aan het beleid van de Henotikon, maar geleidelijk aan schoof zijn religieuze politiek steeds meer op in [[monofysitisme|monofysitische]] richting. Na de dood van Anastasius wilde zijn opvolger, [[Justinus I]], het schisma met Rome zo snel mogelijk beëindigen, een doelstelling die hij deelde met de nieuwe patriarch van Constantinopel, [[Johannes II van Constantinopel|Johannes II van Cappadocië]]. | ||
De hereniging van beide kerken werd met [[Pasen]], 24 maart 519 geformaliseerd, toen alle bisschoppen van de oosterse Kerk de tekst ondertekenden die opgesteld werd door paus [[Hormisdas]] van Rome (’de formule van Hormisdas’). | |||
==Externe links== | ==Externe links== | ||
Versie van 26 mei 2016 15:38
Het Acaciaanse schisma was het eerste schisma tussen de oosterse en de westerse Kerk. De kerkscheuring duurde vijfendertig jaar, van 484 tot 519.
Het schisma is vernoemd naar patriarch Akakios van Constantinopel (471–489), die in opdracht van keizer Zeno van Byzantium een geloofsbelijdenis ontwierp, het Henotikon, met het doel de monofysieten (miafysieten) te verzoenen met de rijkskerk.
Dit kwam er op neer, dat de omstreden besluiten van het concilie van Chalcedon (451) gewoon verzwegen werden.
Het Henotikon zorgde inderdaad voor een toenadering van de monofysieten (maar geen verzoening) en versterkte de innerlijke eenheid van het Oost-Romeinse Rijk. In de gebieden van het voormalige West-Romeinse rijk werd het Henotikon krachtig tegengestaan, met Felix II (III) (483–492) van Rome op kop. Het Henotikon was de druppel die de emmer deed overlopen.[1][2][3]
Chronologie van de gebeurtenissen
De gebeurtenissen die tot dit schisma leidden werden ingeleid door paus Felix III. Deze paus schreef twee brieven, een aan keizer Zeno van Byzantium en een aan patriarch Acacius van Constantinopel. Hij herinnerde hen aan de noodzaak om het geloof compromisloos te verdedigen, zoals zij dit ook eerder hadden gedaan.
Toen Johannes Talaia, de patriarch van Alexandrië, uit zijn stad verbannen werd, vertrok hij naar Rome. Eenmaal daar gearriveerd bracht hij verslag uit over de gebeurtenissen in het oosten. Als reactie schreef Felix nog twee brieven. Hij sommeerde Acacius naar Rome te komen om daar verantwoording over zijn gedrag af te leggen. Toen zij aan land kwamen werden de legaten, die deze brieven naar Constantinopel brachten, onmiddellijk gevangen genomen. Zij werden gedwongen om de heilige communie van Acacius te ontvangen als onderdeel van een liturgie waarin zij hoorden dat Peter Mongus en andere Monofysieten in de diptieken genoemd werden. Toen Felix dit via zijn contacten met de Acoemetische monniken in Constantinopel te horen kreeg, riep hij in 484 een synode bijeen, waarin hij het gedrag van zijn legaten veroordeelde en patriarch Acacius van Constantinopel excommuniceerde.
Acacius reageerde op deze handeling door Felix zijn naam uit zijn diptieken te laten verwijderen. In Constantinopel bleven alleen de Acoemeten nog trouw aan Rome. Als reactie liet Acacius hun abt, Cyrillus, gevangen zetten. Acacius stierf in 489. Zijn opvolger, Flavitas (of Fravitas, 489-90), probeerde zich met Rome te verzoenen, maar weigerde om de communie met de monofysieten op te geven. Ook was hij niet bereid Acacius' naam van zijn dyptieken te laten verwijderen. Zeno stierf in 491. Zijn opvolger, Anastasius I (491-518) hield zich in eerste instantie aan het beleid van de Henotikon, maar geleidelijk aan schoof zijn religieuze politiek steeds meer op in monofysitische richting. Na de dood van Anastasius wilde zijn opvolger, Justinus I, het schisma met Rome zo snel mogelijk beëindigen, een doelstelling die hij deelde met de nieuwe patriarch van Constantinopel, Johannes II van Cappadocië.
De hereniging van beide kerken werd met Pasen, 24 maart 519 geformaliseerd, toen alle bisschoppen van de oosterse Kerk de tekst ondertekenden die opgesteld werd door paus Hormisdas van Rome (’de formule van Hormisdas’).
Externe links
- (en) Acacian Schism, OrthodoxWiki
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
- º Bark, William (1944-04). Theodoric vs. Boethius: Vindication and Apology. The American Historical Review 49 (3): 410–426.
- º Dvornik, Francis (1951). Emperors, Popes, and General Councils. Dumbarton Oaks Papers 6: 1–23.
- º McKim, Donald K., Westminster Dictionary of Theological Terms, 1, Westminster John Knox Press (1996-11)