Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed
Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
De printervriendelijke versie wordt niet langer ondersteund en kan weergavefouten bevatten. Werk uw browserbladwijzers bij en gebruik de gewone afdrukfunctie van de browser.
Voor informatie over het vrouwenvoetbalelftal van deze club, zie KAA Gent Ladies.
Op 1 januari1864 werd door de Gentenaars G. Descamps en Karel Marinx de Société Gymnastique la Gantoise opgericht, een vereniging voor het promoten van gymnastiek. Doorheen de jaren scheurden enkele verenigingen zich af. Op 10 september1891 fuseerde de club met de Association Athlétique, die zelf een samensmelting was van jongere clubs zoals Racing Club, Running Club, Red Star, ... De nieuwe fusieclub heette Association Athlétique La Gantoise, en naast enkel turnen werden de activiteiten geleidelijk uitgebreid naar atletiek, boksen, cricket, wielrennen, schermen, hockey, zwemmen, waterpolo en tennis. Uit deze vereniging ontstond tevens de huidige atletiekclub KAA Gent.[2][3]
1900-1920: Voetbal op diverse locaties
In het laatste decennium van de 19de eeuw werd begonnen met georganiseerd voetbal in Gent. Verscheidene clubjes zagen het daglicht, enkele ervan smolten op 1 april 1899 samen tot Racing Club Gantois, een latere concurrent van KAA Gent. In 1900 werd door leerlingen van het College van Melle een voetbalsectie opgericht bij La Gantoise. De eerste voorzitter en tevens kapitein van de ploeg werd dokter Hector Priem. Men speelde zijn wedstrijden op het Carpentierplein, dat lag tussen de Kortrijksesteenweg, de Clementinalaan, de Oostendestraat en de Astridlaan. Men kleedde zich om in café "La Demi-Lune". Aanvankelijk had men zwart-wit gekozen als kleuren, maar eer men op 31 oktober 1900 officieel lid werd van La Gantoise had men dit veranderd naar blauw-wit. Op 15 november 1900 werd dan de eerste wedstrijd gespeeld, tegen Omnium Sporting Club. In januari 1901 speelde men tegen het toen grotere Racing Club Gantois; de wedstrijd werd met 10-0 verloren. Reeds op het eind van de 19de eeuw was de club echter bij de UBSSA aangesloten, en ondanks het feit dat Racing Club Gantois dus een oudere voetbalclub uit de stad was, zou bij de toekenning van de stamnummers enkele jaren later AA La Gantoise met stamnummer 7 een kleiner stamnummer krijgen dan Racing Club dat 11 zou krijgen. Vanaf 1901 speelde AA La Gantoise zijn eerste officiële wedstrijden in de lagere afdelingen.
De club speelde zijn eerste seizoenen hoofdzakelijk in de tweede afdeling, later de eerste afdeling, of tegenwoordig de Tweede Klasse genoemd. In 1904 verhuisde men naar de Mussenstraat. In 1910 moest men plaats maken voor de Wereldtentoonstelling van 1913 en verhuisde men naar de Albertlaan. Daar werd een terrein, een trainingsveld, tennisvelden, een looppiste, tribunes en andere accommodatie gebouwd. Op 9 december 1915, tijdens de Eerste Wereldoorlog, brandde de tribune echter uit. In 1912/13 werd AA La Gantoise kampioen in de Eerste Afdeling, en steeg zo voor het eerst in zijn geschiedenis naar de Ere Afdeling, de huidige Eerste Klasse. Reeds in 1914 had de club de koninklijke titel gekregen en heette voortaan Association Royale Athlétique La Gantoise, kortweg ARA La Gantoise. Bij de Wereldtentoonstelling mocht de club diverse sportactiviteiten organiseren. Het eerste seizoen, 1913/14, in de hoogste klasse werd echter moeilijk voor de club, en pas na een testmatch tegen Standard Club Liégeois kon men de degradatie afwenden.
1920-2013: Ottenstadion
Het Jules Ottenstadion
In 1920 verhuisde de club opnieuw, ditmaal naar Gentbrugge, waar het Jules Ottenstadion werd gebouwd. Op het eind van de jaren 20 zakte La Gantoise echter terug naar Tweede Klasse. Pas in 1936 kon de club daar de titel veroveren en terugkeren naar Eerste Klasse. Ook in de jaren na de Tweede Wereldoorlog bleef La Gantoise een constante in de hoogste afdeling.
Op 1 juni 1952 beleefde La Gantoise de zwartste dag uit zijn geschiedenis. Een bus met 50 leden van supportersclub "De kleine Dokvrienden" raakte in het Noord-Franse Gravelines van de weg en kantelde in het water. Er vielen 35 dodelijke slachtoffers.[4][5] Op 7 juni vond de gezamenlijke begrafenis plaats, bijgewoond door zestigduizend Gentenaars en delegaties van heel wat voetbalclubs en andere Vlaamse steden.[5] De slachtoffers werden begraven op de Westerbegraafplaats.[5]
Midden jaren 50 kende de club een sterke periode. In 1953/54 eindigde men derde, met evenveel punten als KFC Malinois, en slechts op één puntje van kampioen RSC Anderlecht. Het volgende seizoen werd La Gantoise alleen tweede, ditmaal op drie punten. In 1964 pakte de club met de Beker van België zijn eerste grote trofee en werd zo het volgende seizoen de eerste Belgische club die deelnam aan de jonge Beker voor Bekerwinnaars. La Gantoise werd er in de eerste ronde door West Ham United uitgeschakeld. 1967 werd sportief een slecht jaar voor de club. Na drie decennia zakte La Gantoise opnieuw naar Tweede Klasse. De club kon er het volgend seizoen echter zijn reeks winnen, en kon zo in 1968 zijn plaats in Eerste Klasse opnieuw innemen.
Het seizoen 1970/71 betekende het begin van een slecht decennium. La Gantoise was zes wedstrijden voor het einde van de competitie, na een nederlaag tegen Club Brugge, immers al zeker van de degradatie naar Tweede Klasse. Op 1 juli 1972 werd de naam van de club vernederlandst naar Koninklijke Atletiek Associatie Gent, kortweg KAA Gent.[3] In datzelfde jaar werd KAA Gent ook officieel een profclub.[3] In 1974 volgde een degradatie naar Derde Klasse. Gent was laatste geëindigd en kon ook in een eindronde het behoud niet afdwingen. Gent kon na een seizoen weliswaar terugkeren in Tweede Klasse, maar pas in 1980 kon de club weer naar de Eerste Klasse opklimmen. De jaren 80 werden opnieuw een mooiere periode voor de club. Er kwamen weer veel supporters naar de ploeg kijken, en er werden sportief mooie resultaten behaald. In 1984 pakte KAA Gent opnieuw de Beker van België, en men speelde tijdens die periode viermaal Europees. In 1986/87 raakte men drie ronden ver in de UEFA Cup. In 1988 zakte de club toch nog even terug naar Tweede Klasse, maar dankzij de eindronde kon men na een seizoen terugkeren naar Eerste.
In 1990/91 speelde de ploeg, onder leiding van René Vandereycken en met in zijn rangen onder andere de nieuw aangeworven Frank Dauwen, Eric Viscaal en Erwin Vandenbergh, lange tijd aan kop van de rangschikking mee voor de titel, maar strandde uiteindelijk op een derde plaats. In plaats van de allereerste UEFA Champions League mocht de club toch nog naar de UEFA Cup in 1991. Na het uitschakelen van Lausanne Sports, Eintracht Frankfurt en Dinamo Moskou strandde Gent daar in de kwartfinale tegen AFC Ajax, dat uiteindelijk ook de finale zou winnen. De volgende jaren zou Gent echter naar de subtop of middenmoot wegzakken. Van 1994 tot en met 1997 eindigde men zelfs net boven de degradatiezone onder in de rangschikking. Naar het eind van de jaren 90 verbeterden de resultaten weer, en onder Trond Sollied dwong Gent in 1999/00 opnieuw Europees voetbal af. Gent ging onder leiding van Henk Houwaart in Europa echter volledig onderuit tegen Ajax. Het volgende seizoen dwong men Intertotovoetbal af, waar men tot in de halve finale tegen PSG raakte. Uiteindelijk verliepen de volgende seizoenen wisselvallig en werd regelmatig van trainer gewisseld.
In 1998 raakte bekend dat KAA Gent met een torenhoge schuld zat en aan de rand van het bankroet stond.[3] Voorzitter Jean Van Milders zette uiteindelijk een stap terug. Ivan De Witte werd de nieuwe voorzitter. Hij stelde vier doelstellingen voorop: de financiële puinhoop opruimen, een gezond beleid voeren, sportief ambitieus blijven en een nieuw stadion bouwen.[3] Uit een onafhankelijke audit die hij liet uitvoeren, bleek dat de schuld 920 miljoen Belgische frank (omgerekend 23 miljoen euro) bedroeg.[3]
In 2004 streek Georges Leekens neer in Gent. In zijn eerste seizoen behaalde hij de zesde plaats in de competitie. Nadien maakte hij van de Buffalo's opnieuw een vaste waarde in de subtop. Onder hem kon KAA Gent opnieuw stunten tegen de toppers, met als hoogtepunt een 4-1-overwinning tegen rivaal Club Brugge op 1 april 2006. In het seizoen 2006/07 draaiden de Buffalo's opnieuw mee bovenaan in het klassement en eindigden voor het tweede jaar op rij op de vierde plaats. Daarbovenop werd de halve finale van de Beker van België gehaald.
Tijdens de wedstrijd op 19 september 2010 tegen SV Zulte Waregem
Na een heuse soap trok Georges Leekens na het seizoen 2006/07 naar Sporting Lokeren.[6]Trond Sollied, de Noorse succestrainer van zeven jaar voordien, volgde hem op. Onder hem behaalde KAA Gent voor de derde keer in zijn bestaan de bekerfinale, waarin nipt werd verloren tegen RSC Anderlecht. Sollied verliet Gent opnieuw na één seizoen en werd trainer van sc Heerenveen. Michel Preud'homme, net kampioen geworden met Standard, tekende samen met assistenten Manu Ferrera en Stan Van Den Buijs een contract van 3 seizoenen.
In het seizoen 2008/09 eindigden de Buffalo's, na een sterke inhaalrace in de 2de competitiehelft, op de vierde plaats in het eindklassement met evenveel punten als Club Brugge, dat wel een wedstrijd meer had gewonnen. In 2009/10 woedde op de laatste speeldag (8 mei 2010) van play-off I nog de strijd om de tweede plaats tussen KAA Gent en Club Brugge. Deze werd beslist in een onderling duel in het Ottenstadion op de laatste speeldag. Zo haalde het een Champions League-ticket waar het zware nederlagen moest incasseren van onder andere AS Roma. Een week later veroverde KAA Gent de beker door in de finaleCercle Brugge te verslaan. Op 24 mei liet trainer Michel Preud'homme weten de overstap te maken naar FC Twente. Zijn vervanger werd Francky Dury die al jaren actief was als trainer bij SV Zulte Waregem. Op 14 mei 2011, na de verloren wedstrijd tussen Gent en Racing Genk, raakte bekend dat Franky Dury en KAA Gent hun contract in onderling overleg verbraken.
Op 10 juni 2011 werd Trond Sollied als nieuwe trainer officieel voorgesteld aan de pers. Hij tekende er een contract voor de komende 2 seizoenen. Na tegenvallende resultaten werd hij op 23 oktober 2012 ontslagen. Op 1 november 2012 werd Bob Peeters aangesteld als nieuwe trainer nadat hij eerder op 23 oktober werd ontslagen bij Cercle Brugge. Bob Peeters keerde zo terug naar het Ottenstadion, waar hij drie jaar geleden zijn trainersdebuut maakte bij de Gentse beloften. Hij tekende een contract tot het einde van het seizoen met optie op nog een seizoen. Amper 2 maanden later, op 3 januari 2013, werd zijn contract in onderling overleg weer ontbonden na een teleurstellende 3 op 27. Op 9 januari werd Víctor Fernández aangesteld om het seizoen af te werken. De Spaanse coach kreeg de opdracht om Gent in eerste klasse te houden. Onder zijn leiding namen de Buffalo's afstand van de degradatiezone en zorgde hij ervoor dat de club zeker was van deelname aan play-off II, dat het bovendien won. Op 15 maart 2013 verlengde hij zijn contract tot 2014. Op 23 mei speelde Gent zijn laatste wedstrijd in het Jules Ottenstadion, het won van Standard Luik met 1-0. Doelpuntenmaker van die match was Mboyo, zodoende was hij de speler die voor KAA Gent het laatst in een officiële wedstrijd in het Ottenstadion heeft gescoord.
Begin 2013 was ook bekend geraakt dat KAA Gent schuldenvrij was. Op 15 jaar tijd hadden manager Michel Louwagie en voorzitter Ivan De Witte de schuldenberg van 23 miljoen euro weten weg te werken.[7] Ondertussen was ook de bouw van een nieuw stadion gestart. Vanaf het seizoen 2013/14 speelde KAA Gent zijn thuismatchen in de nieuwe Ghelamco Arena. Het eerste seizoen in het nieuwe stadion werd op sportief vlak echter geen succes. Op 30 september 2013 werd Víctor Fernández ontslagen na een teleurstellende competitiestart waarbij Gent uit 9 wedstrijden slechts 13 punten kon halen. Minder dan 24 uur later werd de Roemeen Mircea Rednic aangesteld als nieuwe trainer. Hij tekende een contract tot het einde van het seizoen met een optie voor volgend seizoen als hij Gent naar play-off I kan leiden. Hij slaagde daar echter niet in en na een dramatische start in play-off 2 werd hij op 9 april eveneens ontslagen, waarna Peter Balette samen met Bernd Thijs het trainerschap ad-interim tot het einde van het seizoen overnamen.
Op 5 mei 2014 werd Hein Vanhaezebrouck voorgesteld als nieuwe hoofdtrainer voor de komende 2 seizoenen. De komst van Vanhaezebrouck luidde de meest succesvolle periode uit de clubgeschiedenis in. Hij leidde KAA Gent naar play-off I, waar ze startten op de tweede plaats, met evenveel punten als RSC Anderlecht en 2 punten achter leider Club Brugge. Nadat Anderlecht op de 8ste speeldag punten liet liggen tegen Standard en Gent 2-3 ging winnen tegen Club Brugge, konden de Buffalo's zich op de 9de speeldag in een uitverkochte Ghelamco Arena tot kampioen van België kronen, voor de eerste keer in 115 jaar, na winst tegen Standard. Dankzij een goal van kapitein Sven Kums in de 18de minuut en een penaltygoal van Renato Neto in de 50ste minuut won Gent met 2-0. De eerste landstitel uit de clubgeschiedenis werd uitbundig gevierd met als hoogtepunt op 24 mei 2015 een feestelijke intocht van spelers en staf met bootjes op de Leie in de historische binnenstad van Gent, waar ongeveer 125.000 supporters hen opwachtten.[8] De vraag naar abonnementen voor het nieuwe seizoen 2015/16 was zo groot dat bij de start van de vrije verkoop heel wat supporters aan de ingang van de Ghelamco Arena kampeerden.[9]
Op 16 juli 2015 zette de landskampioen ook de Belgische supercup in de prijzenkast, het versloeg bekerwinnaar Club Brugge met 1-0 dankzij een doelpunt van Laurent Depoitre.
In zijn Champions League-campagne in het seizoen 2015/16 eindigde Gent in een groep met Zenit Sint-Petersburg, Valencia en Olympique Lyon op de tweede plaats en kwalificeerde zich zo op 9 december 2015 voor de achtste finales. Nadat ze in de heenronde slechts één punt hadden behaald, wonnen ze alle drie de wedstrijden van de terugronde en haalden zo alsnog tien punten op achttien. KAA Gent was daarmee de eerste Belgische club sinds het seizoen 2000/01 die in de Champions League kon doorstoten tot de laatste 16 ploegen. De achtste finales verloren ze van Wolfsburg. In de nationale competitie eindigden de Buffalo's dat seizoen op een derde plaats.
In de Europa League van 2016/17 stootte KAA Gent door naar de zestiende finales en trof daar Tottenham Hotspur FC. KAA Gent versloeg Tottenham verrassend met 1-0 winst thuis en een 2-2 gelijkspel op Wembley (waar Tottenham dat seizoen zijn Europese wedstrijden speelde). Zo bereikte Gent de achtste finale, waar ze uiteindelijk werden uitgeschakeld door landgenoot KRC Genk, met een 2-5 nederlaag thuis en een 1-1 gelijkspel op het veld van Genk. De competitie werd net zoals het voorgaande seizoen afgesloten op de derde plaats.
Bij de start van het seizoen 2017/18 nam de A-kern haar intrek in een nieuw oefencomplex te Oostakker.[10] Het bestaande oefencomplex aan de Warmoezeniersweg te Gent bleef in gebruik voor de jeugdploegen.[11] Dat seizoen, het vierde van Gent met Vanhaezebrouck, startte met een uitschakeling in de voorrondes van de Europa League (tegen het Oostenrijkse SCR Altach) en een 6 op 24 in de competitie. Op 27 september 2017 werd aangekondigd dat de samenwerking tussen Vanhaezebrouck en KAA Gent in onderling overleg beëindigd werd.[12] Een week later werd Yves Vanderhaeghe (voormalig assistent van Vanhaezebrouck bij KV Kortrijk) voorgesteld als zijn opvolger.[13]
Meeste doelpunten: Maurice Willems: 185 doelpunten tussen 1952 en 1962.
Meeste wedstrijden: Armand Seghers: 507 wedstrijden met de A-kern tussen 1949 en 1960.
Meeste selecties voor de Rode Duivels: Richard Orlans: 21 selecties tussen 1955 en 1958.
Jean-Claude Bouvy-trofee
Sinds 1979 wordt er door de Supportersfederatie jaarlijks een prijs uitgereikt aan de meest verdienstelijke speler van het seizoen. De trofee wordt nu vernoemd naar Jean-Claude Bouvy, de jonge Belgisch-Congolese middenvelder die in 1986 het leven liet bij een verkeersongeluk. In 1984 won KAA Gent de Beker van België en vond er geen uitreiking plaats. De speler die de trofee het vaakst won, is Frédéric Herpoel, die vier keer op rij won van 2002 tot 2005.
De mascotte van KAA Gent is een indiaan, die geassocieerd wordt met de waarden respect, moed en eer.[15] De indiaan verwijst net als de roepnaam Buffalo naar een oude anekdote. In 1895 kwam het circus van Buffalo Bill voor het eerst naar Gent. In de show werd het publiek aangespoord “Buffalo! Buffalo!” te roepen. Gentse studenten introduceerden deze kreet nadien in het studentenleven. Zo werd in 1913 Koning Albert I tijdens zijn bezoek aan de Gentse Universiteit verwelkomd met “Buffalo! Buffalo!”. Tijdens de Olympische Spelen van Antwerpen in 1920 beantwoordde de Belgische atleet Omer Smet van de atletiekafdeling van KAA Gent het geschreeuw van de Amerikaanse delegatie eveneens met deze kreet. Samen met hem kreeg KAA Gent sindsdien als bijnaam De Buffalo’s. De vereniging gebruikte deze bijnaam voor het eerst in haar tijdschrift in 1921. In 1924 verscheen voor het eerst een indiaans opperhoofd op een supportersvlag van de voetbalafdeling van KAA Gent.[15]
De lange tijd die verstreek tussen de komst van Buffalo Bill in 1895 en het gebruik van een native American als logo in een sportieve context verklaart waarom de cowboy Buffalo Bill in 1924 een indiaan werd. De Gentenaars associeerden zijn circus, dat zowel in 1895 als in 1906 Gent bezocht, bijna dertig jaar later vooral met de Sioux en de opvallende hoofdtooi van de chiefs die in het circus optraden. Vandaar dat sindsdien een indiaan de vlag van de Buffalo’s siert.[15]
Sinds 2001 vervult Benjamin Bundervoet, bijgenaamd Buffalo Ben, de rol van mascotte op en rond het veld. De mascotte bestaat al heel lang en Benjamin is niet de eerste indiaan. Er bestond reeds een mascotte toen hij zelf jong was, maar nadien heeft de ploeg het enkele jaren zonder gesteld. Als lid van een grote supportersclub mocht hij in 2001 de aftrap van een wedstrijd geven. Hij had zich verkleed als indiaan, het symbool van de club. Na de match vroeg commercieel directeur Patrick Lips of hij de ploegmascotte wou worden. Dat aanvaardde hij meteen.[16] In 2010 kreeg hij Melissa Joos, bijgenaamd Buffalo Mel, aan zijn zijde.[15]
Ghelamco Arena
In 2009 werd de eerste steen gelegd van de nieuwe Ghelamco Arena in de omgeving van het Universitair Ziekenhuis te Gent op het vrijgekomen terrein van de vroegere Groothandelsmarkt. Het voetbalstadion zou 5 verdiepingen hebben en plaats bieden aan ruim 20.000 toeschouwers. Na een lange lijdensweg voor het verkrijgen van de nodige bouwvergunningen en financieringen overwoog men in 2009 een afgeslankte versie van het complex.
Op 25 oktober 2010 maakte een supporterswebsite bekend dat de Gentse gemeenteraad het dossier van de Ghelamco Arena (toen nog met de naam Arteveldestadion) goedkeurde. Een bouwvergunning was nog nodig, maar daarmee werd gewacht tot na 4 december 2010. Op die dag zou namelijk duidelijk worden of Gent een van de speelsteden zou worden van het WK van 2018, waarbij de capaciteit van het stadion zou opgetrokken worden van 20.000 naar 40.000 zitplaatsen. Aangezien het WK niet werd binnengehaald, werd een bouwvergunning voorzien voor begin januari 2011. De verhuis naar dit nieuwe stadion was voorzien voor de zomer van 2013.
Op 31 mei 2013 werd de officiële naam van het stadion bekendgemaakt: de nieuwe Gentse voetbaltempel, die bij het publiek inmiddels algemeen bekendstond als het Arteveldestadion, zou de Ghelamco Arena gaan heten, verwijzend naar de ontwikkelaar van het bouwproject.
Op woensdag 17 juli 2013 werd de nieuwe voetbaltempel officieel geopend met een galamatch tegen het Duitse VfB Stuttgart die met 2-0 gewonnen werd. De eerste goals in de Gentse tempel werden gemaakt door Ervin Zukanovic en Renato Neto.[17]
ºIn 2006 won Mbark Boussoufa de Gouden Schoen. Dat kalenderjaar kwam hij in actie voor zowel KAA Gent als RSC Anderlecht. Op het ogenblik van zijn overwinning stond hij onder contract bij Anderlecht.
.png){kind=small}
Ivan De Witte
[[2017/2018]]
Zie Lijst van Europese wedstrijden van KAA Gent voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
FC Crotone
SC Freiburg
FC Utrecht
Malmö FF
Videoton FC
Estoril
AS Trenčín
Young Boys Bern
.png){kind=small}
.png){kind=link}
1.jpg){kind=link}
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met AA Gent op Wikimedia Commons.