Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Jochgem van Dijk

Uit Wikisage
Versie door O (overleg | bijdragen) op 29 aug 2022 om 16:40 (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jochgem_van_Dijk&oldid=62613111 14 aug 2022 2a02:a441:bd1:1:444e:2f77:f0bb:39ed 14 aug 2022)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Jochgem van Dijk (Roden 1938, Amsterdam 2020)[1] was cameraman voor de VPRO. Hij filmde talloze documentaires [2] en leidde een schaar aan cameramensen op. [3]

Jochgem van Dijk werd geroemd als cameraman om zijn scherpe oog en vakmanschap.[4]

Hij was getrouwd met Monique Renault; een gelauwerd filmmaker en kunstenares.

Hij werkte veel samen met Cherry Duyns, Hans Keller, Frank Wiering en Menno Euwe. Tot zijn bekendste werk behoren documentaires over de Bagwan, Toonmeesters (o.a. over Reinbert de Leeuw en Gubaidolina), de IRA etc.

Een bekende anekdote is de vrijlating van een prominent IRA-lid. Waarbij alle pers verzameld was voor de hoofdingang van de gevangenis. Van Dijk was de enige van de verzamelde pers die dominee Paisley (een vertrouweling van de verdachte) herkende en zich achter hem opstelde. Het resultaat was een legendarisch ‘over the shoulder’-beeld, dat door zijn grote algemene ontwikkeling en zijn gevoel voor compositie tot stand kon komen.

Van Dijk had veel oog voor detail en wist vaak bijzondere beelden te vangen. Deze kennis droeg hij over op zijn assistenten, waardoor een Van Dijk-school ontstond. Als mens was Van Dijk echter zeer bescheiden. Hij hield veel van lezen en bleef tot zijn dood in 2020 de actualiteit scherp volgen.

Werk (selectie)

  • 1994 ‘’Settela, gezicht van het verleden”, met Cherry Duyns. [5]