Noachide

Noachiden of noachieden of (uit het Hebreeuws) benee Noach is een aanduiding van een „zoon” of een „nakomeling van Noach”. Het verbond tussen God en Noach wordt in theologisch taalgebruik soms het noachitische verbond genoemd.

De geboden die aan Noach en zijn zonen met hun families gegeven werden, zijn in bijbels opzicht voor de hele mensheid geldig, aangezien Noach en zijn zonen, elk met hun echtgenotes, volgens de Bijbel de enige overlevenden waren van de wereldomvattende Vloed.

Term

De term noachide is een op het Grieks gebaseerde aanduiding van een „zoon” of een „nakomeling van Noach”. Het woord verwijst dus naar de gemeenschappelijke afkomst van de mens en het gemeenschappelijke in alle mensen. Benee Noach is een term uit het Hebreeuws, die „zonen [d.w.z. afstammelingen] van Noach” betekent.

Het woord noachitisch, dat in het Groene Boekje staat, wekt de indruk alsof het zou gaan om een soort volks-, cultuur- of stamverband; wanneer het gaat over personen die zich bewust aan het verbond met Noach willen houden omdat zij van Noach afstammen, wordt het als minder correct beschouwd.

Er zijn nog meer termen die afgeleid zijn van Bijbelse namen, zoals adamitisch, abrahamitisch, mozaïsch, paulinisch en johanneïsch.

Het rabbijnse jodendom kende de zogenaamde mitsvot bnei Noach, de geboden van de nakomelingen van Noach’ oftewel noachidische voorschriften. De beslissing die door de christelijke apostelen en oudere mannen van Jeruzalem werd genomen (soms het Apostelconvent of het Concilie van Jeruzalem genoemd) om aan niet-joodse christenen geen verdere lasten op te leggen (Handelingen 15), loopt grotendeels parallel aan de noachidische geboden.

Zeven noachidische wetten

Nog voor de tien geboden via Mozes aan Israël gegeven werden, waren er volgens de rabbijnse uitleg reeds zeven geboden aan de nakomelingen van Noach. Deze vormen een uitbreiding van de geboden die aan Adam werden gegeven.

Noachidische geboden

Moderne betekenis

Hoewel alle (niet-joodse) personen uit alle volkeren of alle religies een bat „dochter” of ben „zoon” van Noach zijn, zijn er in recente jaren groepen georganiseerd die zichzelf בני נח noemen en die samengesteld zijn uit niet-joden die de noachidische wetten houden. Vele van deze groepen kozen de regenboog als hun symbool, omdat deze verwijst naar het verbond dat God met Noach sloot. (Genesis 9) In België en Nederland zijn er (in 2012) geen bijeenkomsten van noachiden.

Rabbijns-joodse invloed

In deze hedendaagse groepen van niet-joden die zich ’noachiden’ noemen, is de invloed van het rabbijnse jodendom (de meerheid van het hedendaagse jodendom) duidelijk te bespeuren. De groepen houden zich aan de theoretische uiteenzettingen in de rabbijnse Talmoed en de Midrasj-commentaren over de noachiden.

De hedendaagse noachidische beweging zou in het leven geroepen zijn door de orthodoxe rabbijnen met als doel een veilige muur rondom het Jodendom op te trekken. De lubavitscher rabbi Menachem Mendel Schneerson sprak over de noachiden voor een breed publiek, en veroorzaakte hierdoor een versnelling in het ontstaan van de hedendaagse noachiden-beweging.

Aangezien de karaïtische joden van mening verschillen over een aantal punten, zoals de geldigheid van een ’mondelinge wet’, die in het rabbijns jodendom als basis dient, heeft het karaïtische standpunt ook een invloed op sommige noachiden.

Toch is het hele concept over de noachiden grotendeels afkomstig uit de rabbijnse discussies die samen de ’mondelinge wet’ vormen. Het concept wordt dus niet zomaar aanvaard door karaïeten.

Bekende noachiden

Een bekende noachide was Vendyl Jones, een Amerikaans archeoloog en ’moderne Indiana Jones’ die op zoek was naar onder andere de Ark van het Verbond.

Weblinks

• Willem Zuidema, Jos op ’t Root, En God sprak tot Noach en zijn zonen — een joodse code voor niet-joden?, Ten Have, Baarn, 1991. ISBN 90 259 4446 9.
• Noachieten.nl (gearchiveerde versie; de website werd samengevoegd met http://ohel-abraham.nl/
• Noachieden.be
• WikiNoah.org
• Werner Stauder, Noach De hedendaagse noachidenbeweging bezien vanuit het standpunt van het messianisme (de ’joods-christelijke’ beweging).