Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Blauwe zone
Blauwe zones zijn afgebakende gebieden waarvan de bevolking een specifieke levensstijl en leefomgeving deelt en waar de mensen meetbaar langer leven.[1] Het concept ontstond uit het demografische werk van Gianni Pes en Michel Poulain naar regionale concentratie van honderdjarigen op Sardinië.[2] Michel Poulain en Dan Buettner identificeerden hotspots van lange levensduur in de wereld. In populair-wetenschappelijke boeken besprak Buettner zeven zones:[3]
- Sardinië, Italië (vooral Ogliastra en Barbagia di Seùlo)
- Acciaroli, Italië
- de eilanden van Okinawa, Japan
- een gemeenschap van mormonen te Loma Linda, Californië
- Nicoyaschiereiland, Costa Rica
- het eiland Ikaria, Griekenland
- Öland, Zuid-Småland en Noord-Oost-Skåne, Zweden
Als mogelijke verklaring wordt gewezen op het geïsoleerde karakter van veel blauwe zones, wat bevorderlijk was voor het behoud van een traditionele levensstijl met veel fysieke activiteit, hechte sociale banden en lokaal geproduceerde voeding.[1] Tegelijk zou een delicaat evenwicht ook de voordelen van de moderniteit beschikbaar hebben gemaakt (welvaart, medische zorg).
Literatuur
- Michel Poulain, Anne Herm en Gianni Pes, The Blue Zones: areas of exceptional longevity around the world
, in: Vienna Yearbook of Population Research, vol. 11, 2013, p. 87-108
Bronnen, noten en/of referenties
|