Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Westerbegraafplaats (Gent)

Uit Wikisage
Versie door Gentenaar (overleg | bijdragen) op 12 jun 2018 om 18:19 (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Westerbegraafplaats_(Gent)&oldid=51645878)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Bestand:Gent Westerbegraafplaats 043.JPG
Westerbegraafplaats
Bestand:Gent Westerbegraafplaats 124.JPG
Toegangspoort
Bestand:Gent Westerbegraafplaats 089.JPG
Monumentale graven
Bestand:Ghent Westerbegraafplaats - monument Vanderhaeghen-Delaruelle.jpg
Beeldengroep Vanderhaeghen-Delaruelle - Beeldhouwer Geo Verbanck

De Westerbegraafplaats is een grote begraafplaats in de Belgische stad Gent. De begraafplaats ligt in het noordwesten van het stadscentrum op het grondgebied van deelgemeente Mariakerke, op het adres Palinghuizen 143, tussen de Bloemekenswijk en Kolegem. Net als Campo Santo wordt ze gekenmerkt door de aanwezigheid van monumentale graven, gewijd aan de rijke burgerij van Gent en een tuinarchitectuur die het tot een bezienswaardigheid maakt. De begraafplaats werd met haar toegangsdreef, poortgebouw, ommuring en graven in 1996 beschermd als monument[1], net als twee oorlogsmonumenten op de begraafplaats[2].

Bouw

De bouw van de begraafplaats werd gestart op 26 juli 1862 en werd toevertrouwd aan de stadsarchitect Adolphe Pauli. De Westerbegraafplaats is ca 14.000 m² groot en wordt omzoomd door een afsluitende baksteenmuur en een meer uitgewerkt poortgebouw. De frontons werden vervaardigd door de kunstenaars Antoon Van Eenaeme en Benoit Wante. De ene stelt Het laatste oordeel voor, de andere de werken van barmhartigheid de doden begraven en de stervenden bezoeken. Binnen deze muren werden aanplantingen aangelegd om het geheel het uitzicht te geven van een jardin des morts. De nieuwe begraafplaats werd vanaf 1 januari 1873 in gebruik genomen.

Het geuzenkerkhof

Burgemeester Charles de Kerchove de Denterghem besliste dat op de Westerbegraafplaats ook joden en protestanten mochten begraven worden. Dit stuitte op hevig verzet van het bisdom, dat lange tijd heeft geweigerd het kerkhof te wijden. Door die controverse verwierf het haar bijnaam geuzenkerkhof.

Militaire begraafplaats

Op de begraafplaats rusten zo'n 200 Belgische gesneuvelde soldaten uit beide wereldoorlogen. Hier bevindt zich ook een Britse militaire begraafplaats (Gent City Cemetery)[3] met bijna 200 doden uit beide oorlogen en het graf van een Nederlandse militair uit de Tweede Wereldoorlog. Daarnaast rusten er nog een paar tientallen Fransen, Italianen en Russen uit de Eerste Wereldoorlog.

Opmerkelijke graven

Graven van beroemde personen


Wikimedia Commons  Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Westerbegraafplaats (Ghent) op Wikimedia Commons.

rel=nofollow

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  1. º Westerbegraafplaats – Fiche Onroerend Erfgoed
  2. º Oorlogsmonumenten – Fiche Onroerend Erfgoed
  3. º Gent City Cemetery op de website van de CWGC.
rel=nofollow
rel=nofollow
51°4′15″N, 3°42′4″E

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  • Literatuur: In Steen en Brons van leven en Dood, A. Capiteyn & J. Decavele, Stad Gent, 1981
  • Literatuur: De Westerbegraafplaats van Gent, An Hernalsteen, Kleine Cultuurgids Provinciebestuur Oost-Vlaanderen, 2000
  • Literatuur: Hier Rust - bijzondere graven en begraafplaatsen van Campo Santo tot Schoonselhof, Staf Schoeters, Davidsfonds Uitgeverij, 2011
rel=nofollow