Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Dirk Slebos
| Dirk Slebos | ||
| Persoonsinformatie | ||
| Nationaliteit |  Nederlands
| |
| Geboortedatum | 27 september 1923 | |
| Geboorteplaats | Amsterdam | |
| Overlijdensdatum | 14 januari 2011 | |
| Overlijdensplaats | Vinkeveen | |
| Werken | ||
| Prijzen | Orde van Oranje-Nassau | |
Dirk Laurens Hendrik (Dick) Slebos (Amsterdam, 27 september 1923 – Vinkeveen, 14 januari 2011) was een Nederlands ingenieur en stedenbouwkundige. Bij zijn pensionering in 1984 ontving hij de onderscheiding Officier in de Orde van Oranje-Nassau.
Dick Slebos bracht zijn jeugd door in Amsterdam, waar hij achtereenvolgens de HBS en (tijdens de oorlogsjaren) de MTS volgde. Na de oorlog kon zijn wens in vervulling gaan om verder te studeren aan de Technische Hogeschool in Delft, waar hij werd opgeleid tot stedenbouwkundig ingenieur.
In 1954 werd hij door Cornelis van Eesteren aangenomen bij de afdeling Stadsontwikkeling van de Dienst Publieke Werken in Amsterdam (later Dienst Ruimtelijke Ordening), waar hij zijn hele loopbaan bleef, achtereenvolgens onder Van Eesteren, Jacoba Mulder, A. de Gier en Ab Oskam. Slebos was ontwerper[1] en van 1966 tot 1984 adjunct-directeur. Van augustus 1980 tot september 1981 was hij tevens waarnemend directeur.[2] Hij was nauw betrokken bij de grootschalige stadsuitbreidingen van Amsterdam (Westelijke Tuinsteden, Buitenveldert, Bijlmermeer) en maakte bij de Dienst ook de roerige jaren 60 en 70, het verval van de oude stad en – onder de wethouders Schaefer en Van der Vlis - de daaropvolgende periode van grootscheepse stadsvernieuwing mee.
Slebos vertegenwoordigde de stad Amsterdam in de ISOCARP (International Society of City And Regional Planners), waarvoor hij regelmatig in het buitenland verbleef. Hij werkte aan de inrichting van de recreatiegebieden rond Amsterdam, met name Het Twiske.
Na zijn pensionering in 1984 bleef Slebos tot op zeer hoge leeftijd maatschappelijk actief. Zo was hij lange tijd voorzitter van de Amsterdamse Raad voor de Stedenbouw, lid van de monumentencommissie van de gemeente Abcoude (waar hij toen woonde) en bestuursvoorzitter en later erelid van het Fort Abcoude – onderdeel van de Stelling van Amsterdam – waar hij zich inzette voor herbestemming en restauratie. In de jaren 90 deed hij daarnaast onderzoek naar de – verdwenen – buitenplaatsen van rijke Amsterdammers langs de rivier de Angstel tussen Abcoude en Baambrugge, waarover hij een artikelenreeks publiceerde [3][4][5][6][7], waaronder een artikel over de Buitenplaats Ipenburg en een kroniek van het geslacht Valckenier[8]
Dick Slebos was getrouwd met Marijke Slebos-Treurniet. Zij hadden drie kinderen. De stedenbouwkundige werd ook tijdens zijn leven al vaak verward met zijn even oude volle neef D.L.N. (Dic.) Slebos. Deze was architect en onder meer directeur van de Academie van Bouwkunst Amsterdam.
Bronnen, noten en/of referenties
|
