Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Deeyah Khan

Uit Wikisage
Versie door O (overleg | bijdragen) op 19 mrt 2017 om 01:30 (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Deeyah_Khan&diff=cur&oldid=48701340 Royabspoel 3 mrt 2017 vert wpen)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Deeyah Khan
Nastaliq دیا خان
Bestand:Deeyah.jpg
Algemene informatie
Geboortenaam Sjabloon:Birth date and age
Geboren 7 augustus 1977 (leeftijd: 39 jaar), Oslo, Noorwegen
Nationaliteit Noors
Bekend van Banaz a Love Story
Beroep Film regisseur
Muziek producent
CEO van Fuuse
Website {{{2}}}
rel=nofollow

Deeyah Khan, geboren op 7 Augustus 1977 in Oslo, Noorwegen), is een Noorse filmregisseur, muziekproducent, componist en mensenrechtenactiviste [1] vanPunjabi/Pashtun afkomst. Ze is een uitgesproken verdediger van vrouwenrechten, vrijheid van meningsuiting en de vrede.Sjabloon:Lang-ur

Deeyah Khan is oprichter en CEO van het filmbedrijf Fuuse. Haar debuutfilm als regisseur en producent, Banaz A love story (2012), won een Peabody award (2013) en de 2013 emmy award voor beste internationale documentaire film, daarnaast kreeg ze ook de Royal television Society nominatie voor beste actualiteitenfilm (en: current affairs documentary).

In 2015 maakte ze de film Jihad: A Story of the Others (Jihad: een vertelling over de anderen) waarin ze met gesprekken probeert te achterhalen waarom de jihad-boodschap zo goed aanslaat bij westerse jongeren. In Jihad: A Story of the Others ontmoet Deeyah een van de starters van de Britse Jihad, Abu Muntasir, die meermaals op Jihad ging sinds de 80er jaren en extremisme predikte naar duizenden jonge moslims in het verenigd koninkrijk en de rest van de westerse wereld.

Deeyah Khan is ook oprichter van World Woman (en: wereldvrouw), een jaarlijks internationaal festival voor kunst en activisme in Oslo.

Deeyah heeft meerdere prijzen ontvangen voor haar werk in het bijdragen aan de vrijheid van meningsuiting, in 2012 kreeg ze de Ossietzky prijs van de Noorse delegatie van PEN.

Biografie

Geboorte en afkomst

Khan is geboren in het Ullevål Universiteitsziekenhuis in Oslo, Noorwegen uit twee ouders met islamitische achtergrond. Deeyah heeft één broer genaamd Adil Khan, een film en theateracteur.

Muzikale training en vroege carrière

Khan startte haar carrière als muzikant, een zangeres en podiumperformer in het publieke oog vanaf een leeftijd van 7 jaar. In het begin zong ze vooral traditioneel zuid-aziatische klassieke muziek en folk-muziek, ze werd geleidelijk meer componist van wereldmuziek. Khan's vader was zeer enthousiast over muziek en in 1984 gaf hij zijn 7-jarige dochter over aan de supervisie van Ustad Bade Fateh Ali Khan. Deeyah studeerde Pakistaanse and noord-indische klassieke muziekvormen onder zijn supervisie.[bron?]

Toen Deeyah acht jaar oud was gaf Deeyah haar eerste optreden op nationale televisie, ze speelde op de show Halv Sju, waarna ze op festivals speelde. Deeyah was ook lid van het NRK meisjeskoor en kreeg muzieklessen met Afro-Amerikaanse sopraan Anne Brown. Deeyah kreeg ook enkele jaren verdere muzikale training van Ustad Sultan Khan.[bron?]

Omdat muziek in veel moslimgemeenschappen een oneervol beroep wordt bevonden voor vrouwen kreeg Khan in Noorwegen voor enkele jaren te maken met zware verguizing en doodsbedreigingen. Initieel waren de verguizing en bedreigingen gericht op haar ouders: "I remember my dad having to defend the fact that I was doing music, even as a child. I remember this at eight, nine years old where ... various people come to the house and say, 'We don't even let our sons do it, why would you let your daughter do this?'"(vrij vertaald: Ik herinner dat mijn vader tegen buren moest verdedigen dat ik muziek, zelfs als kind, bedreef. Meerdere mensen zijn langs gekomen die zeiden "wij laten onze zonen dit niet eens doen, waarom zou jij je dochter dit laten doen?").[2]

Ondanks de toenemende druk en geweldsbedreigingen bleef Khan's familie haar ondersteunen. Nadat Khan aangevallen werd op het podium van haar eigen concert en doorzettende intimidatie over zich heen kreeg, verhuisde ze op 17-jarige leeftijd naar Londen om daar haar leven en werk op te pakken. Volgens Brits commentator Nick Cohen, "niemand kwam op voor Deeyah. Niet liberaal-links of compassionele conservatieve politici. Niet de BBC en ook niet de liberale media. Niet Amnesty international of de "bezorgde" artiesten die zo veel linkse idealen verdedigen. Niemand kon het iets schelen. Het verdedigen van een Aziatische vrouw tegen ongeprovoceerde aanvallen van Aziatische mannen was naar hun ideeën een racistische of islamofobe daad. Onbeschermd en onopgemerkt, slonk Deeyah ineen om te gaan leven in een anonieme achterwijk in Atlanta, en begon de lange taak om zichzelf weer bij elkaar te trekken"[3]

Discografie

  • 2007: Ataraxis(Album) [4]
  • 2005: Plan of My Own / "I Saw You" 2005 – UK #37[5] (en: Plan voor mijzelf)
  • 1996: Deepika (Album)[6]
  • 1995: Color Of My Dreams (Single)[7](en: kleur van mijn dromen)
  • 1995: History (Single)[8](Geschiedenis)
  • 1995: Get Off My Back (Single)[9](en: kom van mijn rug af)
  • 1992: I alt slags lys (Album).[10]

Muziek productie

Khan is doorgegaan met het werken in de muziekindustrie als componiste en muziekpruducente.

  • 2013: Iranian Woman (compilatiealbum met meerdere Iraanse vrouwlijke artiestes)[11]
  • 2013: Echoes Of Indus CD met de Pakistaanse sitarist Ashraf Sharif Khan Poonchwala.
  • 2012: Nordic Woman (compilatiealbum met vrouwlijke artiestes van traditionele Skandinavische muziekvormen uit Noorwegen, Zweden, Denemarken, Finland en IJsland. Het eerste uitgebrachte album in de WOMAN muziek album serie. Geproduceerd door Deeyah.)
  • 2010: Listen To The Banned (en: luister naar de verbodenen/ hen die gecensureerd worden)(compilatiealbum met verschillende verboden, vervolgde en opgesloten artiesten uit Afrika, het midden oosten en Azië. Naast het ontvangen van veel positieve kritische beoordelingen piekte het album op nummer 6 van de wereldmuziek hitlijsten in Europa en bleef enkele maanden op deze lijst staan.[12] Amnesty International in het verenigd koninkrijk ondersteund Listen To The Banned door het album toegankelijk te maken op hun website aan het einde van 2010.
  • [13]

Activisme

Deeyah khan bedacht en begon Sister-hood in 2007,[14] het doel van Sister-hood is om een uitlaat van artistieke expressie te geven voor jonge aspirerende moslima artiestes in verschillende disciplines. Sister-hood werd in 2016 heropgestart als een globaal online magazine en een platform voor het promoten van live evenementen voor het promoten van vrouwelijke stemmen met een moslimafkomst.

Aan het begin van 2011 richte Deeyah Khan Memini op. Memini is een globaal digitaal initiatief ter herinnering van slachtoffers van eerwraak wereldwijd.[15][bron?]

In februari 2012, richte Khan het Honour Based Violence Awareness network (en: Awarenessnetwerk voor eer-gebaseerd geweld) op in samenwerking met Joanne Payton van de Cardiff University[16] (HBVA). Dit netwerk is een digitaal redmiddelcentrum ter voortstuwing van het begrip en het bewustzijn over eerwraak en and eer-gebaseerd geweld door onderzoek, training en informatieverspreiding.[17]

Filmproductie

Banaz: A Love Story

Deeyah is al actief in het creëren van bewustzijn over eerwraak voor meerdere jaren. In 2009 regisseerde en produceerde ze Banaz: A Love Story, een documentaire over eerwraak. De film ontving zijn première in het verenigd koninkrijk op het Raindance Film Festival in Londen in september 2012.[18] Dit was Deeyah's eerste film als regisseur en producent. De documentaire ontving veel positieve kritiek en meerdere internationale prijzen, inclusief de 2013 Emmy award voor beste internationale documentaire. De film wordt gebruikt om Britse politie te trainen.[19]

Filmografie

Film
Year Title Functioned as Note Type
2016 Islam's Non-Believers Regisseur en producent Uk première on ITV1 on 13 October 2016. Documentaire
2015 Jihad: A Story of the Others' Regisseur en producent Won New York International Independent Film and Video Festival prijs als Beste korte documentaire.

Ontving Norwegian Ministry of Arts & Culture Human Rights Award voor documenteren van de Jihad.[20] Genomineerd voor de Grierson Awards.[21] Genominieerd voor British Academy Film Awards in Beste actualiteiten Documentaire.[22] Genomineerd voor de 56ste Golden Nymph Award in Actualiteitendocumentaires van het Monte-Carlo Television Festival.

Documentaire
2012 Banaz a Love Story Regisseur en producent Won een Peabody Award (2013).

Won een Emmy Award voor Beste Internationale Documentaire Film (2013). Won de Bergen International Film Festival prijs voor Beste Noorse Documentaire (2013). Royal Television Society nominatie voor beste actualiteitendocumentaire.

Documentaire

Prijzen

  • 2016: Deeyah Khan werd aangewezen als Goodwill Ambassador voor UNESCO voor artistieke vrijheid en creativiteit.[23][24] Daarmee is ze niet alleen de eerste Noor aangewezen als goodwill Ambassador voor UNESCO maar ook de eerste goodwill ambassador voor artistieke vrijheid en creativiteit.[25]
  • 2016: Deeyah Khan ontving de Telenor Culture Award voor haar artistieke prestaties die raken aan enkele van de meest belangrijke thema's van onze tijden, zoals vrouwenrechten, vrijheid van meningsuiting en zulke fundamentele waarden.[26]
  • 2016: Deeyah Khan ontving de Peer Gynt Prijs die wordt gegeven aan individuen of instituties die Noorwegen internationaal laten zien.[27]
  • 2016: Deeyah Khan ontving de Gunnar Sønstebys herinneringsbeurs, die opgericht werd in 2015, ter herinnering aan Gunnar Sønsteby. het doel van deze prijs is om die individuen en organisaties te eren die uitkomen als dappere verdedigers van de fundamentele waarden van de democratie en die de vrijheid en onafhankelijkheid van Noorwegen bevorderen.[28]
  • 2015: Deeyah ontving de Noorse ministerie van Kunst en cultuur mensenrechtenprijs voor de Fuuse documentaire Jihad.[29]
  • 2015: Deeyah ontving de Universiteit van Oslo mensenrechtenprijs voor het strijden voor de vrouwenrechten en de vrijheid van meningsuiting met haar kunst en activisme.[30]
  • 2015: Deeyah werd geselecteerd als een Ford Foundation gast op bezoek voor hun programma The Art Of Change.[31](en: de kunst van het veranderen)
  • 2015: Deeyah werd geselecteerd als Young Global Leader (en: Jonge wereldleider) in het veld van de kunsten.[32]
  • 2015: Deeyah ontving Plan Jentepris (jonge vrouwen-prijs die elk jaar wordt gehouden op 11 oktober, internationale dag van het vrouwelijk kind) van de Noorse tak.[33]
  • 2013: Deeyah werd geselecteerd voor de Vrijheid mensenrechtenprijs.
  • 2013 Bergen International Film Festival
  • 2013: Deeyah ontving een Emmy Award voor beste actualiteitendocumentaire voor haar film over Banaz.
  • 2013: Deeyah ontving een Peabody Award voor haar film over Banaz Mahmod.
  • 2012: Deeyah ontving de Ossietzky prijs, een Norwegian PEN´s prize voor uitstekende prestaties in het veld van vrijheid van meningsuiting.
  • 2009: Deeyah ontving de internationale Freedom to Create Prize samen met Cont Mhlanga, de Zimbabwaanse toneelschrijver en ontving ook de Belarus Free Theatre voor Sisterhood.[34]
  • 2006: een van Khan's muziekvideos werd gebruikt als deel van een kunstexpositie aan het Stedelijk Museum waar leidende nationale en internationale theoretici, critici en kunstenaars probleemonderwerpen bespraken in contemporaire visuele kunst.
  • 1996:De Scheiblers Legat presenteerde aan Khan een Honor Award voor het zijn van een culturele brug, voor het creëren van begrip en tolerantie door haar muzikale en artistieke bijdragen.[35]

Referenties

  1. º 10 Music Artistes Who Support The Cause To End Violence Against Women activist. www.thepixelproject.net. Geraadpleegd op 13 February 2012.
  2. º CNN LIVE TODAY. transcripts.cnn.com (27 March 2006). Geraadpleegd op 16 September 2010.
  3. º NICK COHEN. The Cowardice of the Liberal Press. standpointmag.co.uk (14 January 2012) Geraadpleegd op December 2012
  4. º NEW ALBUM ‘ATARAXIS’: DEEYAH FEATURING BOB JAMES, ANDY SUMMERS AND NILS PETTER MOLVŒR. worldmusiccentral.org (12 November 2007). Geraadpleegd op 4 August 2016.
  5. º Roberts, David, British Hit Singles & Albums, 19th, Guinness World Records Limited, London, 2006
  6. º Deepika. discogs.com (1996). Geraadpleegd op 4 August 2016.
  7. º Deepika Thathaal. discogs.com. Geraadpleegd op 7 August 2016.
  8. º MAGNUS S. RØNNINGEN (12 August 2003). Deepika trosser truslene. dagbladet.no. Geraadpleegd op 7 August 2016.
  9. º Release title: Deepika Thathaal - Get Off My Back. intunes.ru. Geraadpleegd op 7 August 2016.
  10. º Deepika– I alt slags lys. kkv.no (1992). Geraadpleegd op 4 August 2016.
  11. º Robin Denselow (24 October 2013). Various: Deeyah presents Iranian Woman – review. www.guardian.com. Geraadpleegd op 26 October 2013.
  12. º World Music Charts Europe. July 2010. Geraadpleegd op 17 September 2010.
  13. º Listen To The Banned – Amnesty International UK Shop.
  14. º Deeyah Presents SISTERHOOD. Deeyah Presents SISTERHOOD. www.punjab2000.com (17 September 2010)
  15. º Shubhi Tandon. New site brings dignity to victims of honor-violenc. womennewsnetwork.net (May 2011) Geraadpleegd op 23 June 2011
  16. º HBVA. deeyah.com.
  17. º Denise Turner (28 February 2012). Activist launches new Honour Based Violence Awareness network. womensviewsonnews.org. Geraadpleegd op 2 March 2012.
  18. º Orestes Kouzof. Banaz: A Love Story. raindance.co.uk. Geraadpleegd op 28 September 2012.
  19. º Tracy McVeigh (13 October 2013). Her film about an 'honour' killing won an Emmy. Now it's being used to train police. theguardian.com. Geraadpleegd op 28 January 2014.
  20. º Sveinung Stoveland (4 November 2015). Deeyah Khan får menneskerettspris for modig film om religiøse krigere (in no). www.dagbladet.no. Geraadpleegd op 4 November 2015.
  21. º NTB (29 July 2016). Deeyah Khan nominert til prestisjetung britisk dokumentarpris for Jihad-film. (in no). www.medier24.com. Geraadpleegd op 29 July 2016.
  22. º Television in 2016- Television/ Current Affairs on 2016. www.bafta.org (30 March 2016). Geraadpleegd op 30 March 2016.
  23. º UNESCO Press release (17 November 2016). Filmmaker, music producer Deeyah Khan named UNESCO Goodwill Ambassador for artistic freedom and creativity. unesco.org. Geraadpleegd op 17 November 2016.
  24. º GOVERNMENT OF NORWAY, Press release (1 November 2016). Deeyah Khan Becomes UN Ambassador. publicnow.com. Geraadpleegd op 3 November 2016.
  25. º Kadafi Zaman (1 November 2016). Ble mobbet og truet ut av Norge – nå blir hun Norges første goodwill-ambassadør for FN (in no). tv2.no. Geraadpleegd op 3 November 2016.
  26. º NTB (6 September 2016). Deeyah Khan:Får kulturpris på en halv million (in no). dagbladet.no. Geraadpleegd op 6 September 2016.
  27. º HARALD STANGHELLE (12 August 2016). En flyktning med sin Peer Gynt (in no). aftenposten.no. Geraadpleegd op 15 August 2016.
  28. º Paal Wergeland, Ida Creed (8 January 2016). Sønstebys minnepris til Khan og Bakkevig (in no). www.nrk.no. Geraadpleegd op 10 January 2015.
  29. º Menneskerettspris til Deeyah Khan (in no). www.nfi.no (4 November 2015). Geraadpleegd op 4 November 2015.
  30. º Art of Change Fellow Deeyah Khan is Awarded the University of Oslo's Human Rights Award. artofchange.is (21 September 2015). Geraadpleegd op 27 September 2015.
  31. º The Art of Change: Meet Our Visiting Fellows. fordfoundation.org (7 April 2015). Geraadpleegd op 12 April 2015.
  32. º Young Global Leaders: the class of 2015. widgets.weforum.org. Geraadpleegd op 12 April 2015.
  33. º Claudio Castello (13 October 2015). Filmskaper fikk Plans Jentepris 2015 (in no). utrop.no. Geraadpleegd op 13 October 2015.
  34. º Muslim singer Deeyah wins Freedom Award. www.ethnicnow.com (1 December 2008). Geraadpleegd op 17 September 2010.
  35. º Stiftelsen Scheibler, Prisvinnere 1993–1998 (in no). Geraadpleegd op 9 January 2011.
rel=nofollow
Overgenomen van "https://nl.wikisage.org/w/index.php?title=Deeyah_Khan&oldid=212557"