Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Karl Lachmann

Uit Wikisage
Versie door Mendelo (overleg | bijdragen) op 27 okt 2016 om 15:49
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Karl Konrad Friedrich Wilhelm Lachmann (Braunschweig, 4 maart 1793Berlijn, 13 maart 1851) was een Pruisisch taalkundige, gespecialiseerd in middeleeuws Duits, klassiek Latijn en Grieks. Hij was docent en hoogleraar aan de Universiteit van Berlijn. Zijn wetenschappelijke methode om de beschikbare manuscripten van antieke teksten in te delen, stond model voor de hedendaagse tekstkritiek.

Loopbaan

Karl Lachmann, de zoon van de lutherse theoloog Karl Ludolf Friedrich Lachmann, begon een theologiestudie in Leipzig. Na slechts korte tijd was hij vooral geïnteresseerd in de tekstkritiek van het Nieuwe Testament. Hij wisselde naar de Universiteit van Göttingen en verlegde daar onder invloed van Christian Gotlob Heyne zijn studiegebied richting taalkunde.

In 1825 werd Lachmann buitengewoon hoogleraar in de klassieke en Duitse filologie aan de Humboldt-Universiteit in Berlijn.

Tekstcriticus

Lachmann was één van de grondleggers van de literaire tekstkritiek: bij het bewerken van oude teksten voor deze uitgegeven werden, zorgde hij voor een vaste methodiek in de plaats van subjectieve voorkeuren zoals voorheen gebruikelijk was. Bij het uitgeven van werken uit de oudheid was dit proces reeds bekend, maar Lachmann paste het ook toe bij het uitgeven van Oud-Duitse literatuur. Zijn uitgaven van de Middelhoogduitse dichters Hartmann von Aue, Wolfram von Eschenbach en Walther von der Vogelweide worden gezien als klassiekers van de germanistische editiegeschiedenis. Zijn methode bestond eruit de verschillende tekstvarianten in een soort stamboom te sorteren om met de hulp daarvan de waarschijnlijk oorspronkelijke versie te reconstrueren (de oertekst / Urtext).

Bronnen

 
rel=nofollow