Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Verveling

Uit Wikisage
Versie door SjorsXY (overleg | bijdragen) op 3 jun 2009 om 16:56 (Verveling is een onaangenaam gevoel van o.a. lusteloosheid. ([http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Verveling&oldid=17050908]))
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Verveling is een onaangenaam gevoel van lusteloosheid, van desinteresse, van hangerigheid, grenzend aan ergernis. Verveling treedt op als alle dingen die leuk en interessant zijn om te doen niet kunnen of niet mogen, en men toch geen zin heeft om niets te doen. Verveling kan het gevolg zijn van een gebrek aan prikkels, of van prikkels die als saai, eentonig of repetitief ervaren worden.

"Verveling is het verlangen naar verlangens", schrijft Tolstoi ergens in Anna Karenina. Daarmee duidt hij de eerste soort van verveling aan: een futloze landerigheid, het nergens zin in hebben, een gebrek aan energie dat vaak resulteert in gapen en slaperigheid. De tweede soort van verveling is meer een verlangen naar prikkels, naar sensaties: een gefrustreerde radeloosheid, het niet weten wat te doen, een ongedurigheid die kan resulteren in baldadigheid of zelfs vandalisme.

Het zou goed mogelijk zijn om hier allerlei andere schrijvers en filosofen aan te halen met wat zij over verveling te zeggen hebben, maar dat zou al gauw slaapverwekkend en vervelend worden. En dat zou onverstandig zijn, want zoals François de La Rochefoucauld (1613–1680) schreef in zijn Maximes: Meestal vergeven we hen die ons vervelen, maar nooit hen die wij vervelen.

Verveling treedt vaak op tijdens het wachten. Veel mensen vervelen zich bijvoorbeeld als ze op de bus wachten, omdat daar niks te doen is. Vaak gaan ze dan om zich heen kijken of met hun mobiel spelen, om te zien of er iets interessants gebeurt.

Zie ook