Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Djan Khonnokyoeng
Djan Khonnokyoeng (20 januari 1909 - 10 september 2000) was een Thaise non die de Dhammakaya-tempel heeft gesticht. Ze wordt door haar leerlingen ook wel Khoen Jay Ajaan Mahā-ratana upāsikā Djan Konnokyoeng genoemd, of in het kort Khoen Yai, hetgeen een eretitel is die wijst op haar devotie aan de leer van de Boeddha. Ze werd door Phramongkolthepmuni erkend als een uitmuntende leerling van meditatie, de voornaamste aan wie hij de traditie van Dhammakaya toevertrouwde. Haar levensgeschiedenis is tamelijk uniek, omdat het in het Thais Boeddhisme tamelijk zeldzaam is dat een tempel wordt gesticht door een non.
Het begin van haar leven
Khoen Yai werd geboren in een familie van redelijk welgestelde boeren in de provincie Nakhonpathom, in Thailand.[1] Zij genoot nooit een opleiding, daar dat in die tijd ongebruikelijk was voor Thaise vrouwen in de provincie. Toen zij nog kind was, vervloekte haar vader haar tijdens een dronken bui met de wens dat ze doof zou worden.[2] Volgens het geloof van de Thai in die tijd waren de woorden van je ouders heilig, en konden deze tot vervulling komen. Na de onverwachte dood van haar vader, verlangde ze naar verzoening met haar vader, dit ook de vloek op te heffen.[3]
De eerste lessen in meditatie
Een aantal jaren later hoorde Khoen Yai dat een meditatiemeester in het toenmalige Thonburi door meditatie in staat was te communiceren met het hiernamaals.[4] Dit was de meditatiemeester Phramongkolthepmuni. Om haar wens verzoening te zoeken met haar vader te vervullen, verliet ze haar familie en vertrok naar Bangkok om daar haar weg te vinden naar Wat Paknam Phasicharoen, de tempel waar Phramongkolthepmuni verbleef. Teneinde zich bekend te maken bij Wat Paknam, besloot ze in dienst te gaan bij Liap Sikanchananand in Saphan Han, waar met regelmaat een lerares van Wat Paknam op bezoek kwam. Deze lerares was Thongsoek Samdaengbpan, die later zou intreden als non. Na enige tijd begon Thongsoek Samdaengbpan Khoen Yai apart les te geven, en na twee jaar bereikte ze de Dhammakaya in zichzelf, een zeer verfijnde toestand in meditatie. Zij was ook in staat met haar vader contact te zoeken door middel van meditatie.[5]
Het leven in Wat Paknam
Thongsoek Samdaengbpan bracht later Khoen Yai naar Wat Paknam om Phramongkolthepmuni daar te ontmoeten. Deze sprak haar meteen aan met de woorden: "Wat ben je laat!", alsof ze elkaar al heel lang goed kenden. Khoen Yai werd gewijd als non en Phramongkolthepmuni stond het haar toe om onmiddellijk mee te mediteren met zijn meest gevorderde leerlingen, hetgeen zeer uitzonderlijk was.[6] Doordat Khoen Yai echter zeer mager was, dachten veel mensen in de tempel dat ze een ernstige ziekte onder de leden had. Het duurde daarom tamelijk lang voordat zij in de tempel aanvaard werd.[7] Niettemin wist ze door te zetten, en muntte uiteindelijk zodanig uit in haar meditatie, dat Phramongkolthepmuni haar prees dat ze de voornaamste leerling was, en ongeëvenaard.[8]
Bronvermelding
