Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Johannes Reuchlin
Johannes Reuchlin (bij Pforzheim, 29 januari 1455 – Stuttgart, 30 Juni 1522), ook Johann Reichlin, gehelleniseerde naam: Kapnion of Capnio, was een Duits humanistisch filosoof, jurist en diplomaat. Reuchlin, de ’eerste Duitse humanist’, bevorderde de studie van het Oudgrieks en introduceerde de studie van het Hebreeuws in West-Europa. Samen met Luther, Melanchthon, Erasmus, en von Hutten was hij een aandrijvende kracht achter de protestantse reformatie, hoewel hij officieel verklaarde dat hij tegen deze beweging was.
Leven
Afkomst
Reuchlin werd geboren op 29 januari 1455[1] te Pforzheim als zoon van de kloosterbeheerder Georg Reuchlin en zijn echtgenote Elissa Erinna Eck. Hij had onder andere een zus Elisabeth, gehuwd Reuter, die de grootmoeder werd van de reformator Philipp Melanchthon.
Gedurende twee reizen naar Italië (in 1482 en 1490) werd hij bekend met de Platonische Academie te Firenze]] en met de belangrijkste Italiaanse taalkundigen, terwijl hijzelf ook bewondering opriep door zijn grote taalkennis. In de periode tussen deze twee reizen werd hij de raadgever van graaf Eberhard van Württemberg, assessor van het hooggerechtshof en doctor in de rechten. Intussen legde hij zich toe op de studie van het Hebreeuws.
Na het overlijden van zijn beschermheer Eberhard vluchtte hij naar Heidelberg uit angst voor Eberhards opvolger, graaf Eberhard VI, waar hij raadsman werd. In 1498 was hij voor de derde keer op reis naar Rome en perfectioneerde er zijn studie van het Hebreeuws door de omgang met een aantal geleerde Joden. In Heidelberg schreef hij twee Latijnse komedies: „Sergius” en „Henno”. Toen Eberhard afgezet werd, besloot hij terug te keren naar Stuttgart. Hij werd er de rijksrechter van de Zwaabse confederatie (1502–1512), privé-literator, professor Grieks en Hebreeuws te Ingolstadt (1520–1521), en professor te Tübingen (1521–1522).
Zijn opmerkelijkste verdienste was dat hij de studie van het Hebreeuws in Duitsland en zo in West-Europa introduceerde. Zijn De rudimentis hebraicis (1506), dat zowel een woordenboek als een grammatica bevatte, was baanbrekend. In 1512 gaf hij als handleiding voor beginners een editie uit van de Hebreeuwse tekst van de boetepsalmen samen met een Latijnse vertaling. In zijn werk De accentibus et orthographia linguae hebraicae (1518), behandelt hij gedetailleerd de Hebreeuwse woordklemtoon, en beknopter het retorische accent en de muzikale klemtoon. Hij schreef kabbalistische werken (De verbo mirifico, 1494; De arte cabbalistica, 1517).
Hij verwikkelde zich in een langdurige discussie met de Joodse bekeerling en antisemiet Johann Pfefferkorn en de Keulse dominicanen die voorstanders waren van het in beslag nemen en vernietigen van de joodse Talmoedische geschriften.
Reuchlin bleef trouw aan de rooms-katholieke kerk en probeerde zijn achterneef Melanchthon op andere ideeën te brengen.
Verwijzingen
- º De exacte geboortedatum werd herontdekt in de boeken van Reuchlin in het Reuchlin-studiecentrum tte Heidelberg, waarin het door zijn neef Dionysius Reuchlin samen met de overlijdensdatum gedocumenteerd werd. — Dall’Asta/Dörner, p. 94/105
Hulp genealogie en geschiedenis (Nederland)Deepl vertaler • Schrijfassistent VRT] • ChatGPT (Opgepast! Altijd verifiëren!)] • rephrase.info • paraphraser.io • paraphraser.io • scribbr.io •