Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Lea Provo
Lea Provo (meisjesnaam: Lea Eggermont, Hoboken (België), 25 december 1921 – Sevapur, 30 september 1997) trok in 1968 als 48-jarige weduwe op eigen houtje naar India, waar ze zich inzette voor de armen en de paria’s.
Leven
Lea Eggermont werd geboren op 25 december 1921 te Hoboken. In 1942 huwde ze met André Provo uit Mortsel. Zij hadden één zoon: Paul. Het echtpaar was geïnteresseerd in natuurgeneeskunde en in de principes van geweldloosheid. Nadat haar echtgenoot in 1963 overleed, verdiepte Lea Provo deze belangstelling. Zij behoorde tot de pioniers van de vredesbeweging in België.
Ze had grote bewondering voor Gandhi, en geïnspireerd door zijn ideeën over geweldloosheid, zelfontplooiing, natuurgeneeswijze en handenarbeid, wilde ze zich inzetten voor de arme mensen in de landelijke gebieden.
Aangespoord door Lanza del Vasto vertrok Provo naar Indië waar ze in 1968 Inba Seva Sangam (ISS) stichtte, een organisatie die actief is in het district Karur in Tamil Nadu in zuidelijk Indië. De naam betekent letterlijk „vreugdevol dienen”.
Samen met vele plaatselijke vrijwilligers bouwde ze twee dorpen op: Sevapur en Vinobajipuram. In het dorp Sevapur konden de kastelozen, paria’s en armen in gemeenschap leven op basis van gelijkheid en coöperatie, zonbder discriminatie op basis van kaste, religie of geslacht. Vanaf het begin van de jaren 1970 werd het dorp bewoond.
In 1984 werd een begin gemaakt met de bouw van een tweede dorp met dezelfde principes, Vinobajipuram, dat bedoeld was als een opvang voor Tamil die uit Sri Lanka gerepatrieerd werden.
In het dorp wordt aangespoord tot ambachtelijk en huiselijk werk, zoals het spinnen en het weven van sari’s en matjes en het maken van sandalen.
Nadat in de jaren ’80 onlusten uitbraken, besloot men om naast de Srilankezen ook arme families uit de omgeving hun intrek te laten nemen in het dorp.
De dorpen werken zo veel mogelijk op een ecologisch verantwoorde manier.
Na haar overlijden in 1997 werd het werk naar de door haar gevolgde principes verdergezet door plaatselijke medewerkers.
Hoewel ze in het Zuid-Indische Tamil Nadu als een heldin aanschouwd wordt en er „Mother Lea Provo” wordt genoemd, is ze in België vrij onbekend.