Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Theages
Theages (of: Theagès) is een dialoog van Plato waarin als personages Demodocus, Socrates en Theages optreden. Het thema is de juiste opvoeding, waarbij het sofistische model wordt gecontrasteerd met dat wat de filosoof vooropstelt. Het behoort samen met de dialogen Charmides, Laches en Lysis tot de 'vijfde tetralogie'[1] van Plato's werken.
In de dialoog introduceert Demodocus zijn zoon Theages aan Socrates. Demodokos wil hulp van Socrates in verband met de opvoeding van zijn zoon en vraagt op welke manier deze wijsheid kan vinden (of 'kundig kan worden'). De tekst kan worden verdeeld in twee grote delen. Het eerste deel vergelijkt het socratische met het sofistische politieke vormingsconcept. Het tweede gaat over de socratische daimon, Socrates' innerlijke stem. Het belangrijkste thema is het concept van de socratische onderwijs. Uiteindelijk zal Theages moeten kiezen tussen een sofistisch politieke en filosofische levenswijze.
Ze bespreken ook Socrates' goddelijke innerlijke stem, zijn 'daimon'.[2] Vier afzonderlijke gevallen worden beschreven waarin Socrates een voorteken van de goden ontving. Socrates negeerde telkenmale het advies dat hem werd gegeven, met desastreuze gevolgen. Socrates wordt ook voorgesteld als iemand die beschikt over een goddelijke macht. Deze heeft een magische uitwerking op zijn leerlingen, die echter verdwijnt zodra ze hem verlaten om andere belangen na te streven.
Het is niet geheel zeker of Plato wel de auteur van de Theages was. Indien dat het geval is, speelde hij wel erg leentjebuur bij zijn andere dialogen (zoals de Apologie van Socrates), waarvan heel wat sporen in de Theages zijn terug te vinden.
Noten