Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Jean Hebbelynck

Uit Wikisage
Versie door Mendelo (overleg | bijdragen) op 4 feb 2024 om 10:04 (begin aanpassingen. samen te voegen met Jean & Hermine Hebbelynck-Desgeorges. Lijst van realisaties onnauwkeurig; apart gezet.)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Jean Hebbelynck (Gent, 16 februari 1892Gent, 11 maart 1971) was een Belgische architect. Tijdens de Tweede Wereldoorlog waren Jean en zijn echtgenote Hermine lid van de Joodsche Verdedigingscomiteit van Nèvejean.

Werk

De vele villa's en koppelwoningen die hij ontwerpt tussen 1912-1969 bevinden zich in Vlaanderen, voornamelijk in de regio Gent en aan de Belgische kust. In 1933 urbaniseert en ontwerpt hij deels de randgemeente Maalte geïnspireerd door de landelijke Vlaamse architectuur.

Hij ontwierp ook meerdere gebouwen voor de textielindustrie, kantoorgebouwen en arbeiderswoningen, voornamelijk voor de Cotonnière Bourgeoise gelegen aan de Padhoekweg te Brugge (1956). Gepassioneerd door scheepsarchitectuur bestudeert Jean Hebbelynck vanaf 1921 plannen voor een drijvende villa en realiseert hij veel projecten voor boten tussen 1930-1950. Voor de zeemacht in Oostende bouwt hij, in samenwerking met de architect Valentin Vearwyck een kantoor gebouw (1955). Hebbelyncks “signatuur” is een bootje. “Dans un bateau, rien de doit être inutile”, was een van zijn favoriete uitspraken.

Werkmethode

In zijn architectuur probeerde hij naar eigen zeggen hetzelfde functionalistische principe toe te passen. Hij gaat hierin echter niet zo ver als sommige modernisten. Naast de puur functionele eisen mocht men volgens hem psychische noden niet over het hoofd zien, zoals “…la caractère, les goûts, le rôle social de l’hibitant…” Met de functionele en de psychische noden in het achterhoofd concipieerde hij het grondplan. Het exterieur was dan volgens hem slechts een projectie naar buiten toe van de ruimteverdeling binnenin. In het Miljoenenkwartier ontwierp hij maar liefst 12 woningen (10 villa’s en 2 rijwoningen) in versoberde traditionalistische baksteenarchitectuur. Daarnaast bouwde hij er nog ontelbare in de streek rond Gent, aan de Belgische kust.Vooral in de hogere kringen was Hebbelynck één van de meest gerenommeerde architecten.A. Cavens omschrijft de woning voor M. Gisseleir aan het Paul de Smet de Naeyerplein als een “forme transitoir (…) réalisée de facon à concilier le goût traditionnel et celui de la nouveauté”, een rake karakterisering die men gerust kan veralgemenen tot het volledige stedelijke oeuvre van Hebbelynck, en zelfs tot heel de stijlgroep van versoberde traditionalistische baksteenarchitectuur.

Bronnen

Externe links

Boek

  • Het miljoenenkwartier-een Gentse woonwijk uit het interbellum - Leen Meganck

Zoek op Wikidata

rel=nofollow