Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Pierre Charles Buyle
| Pierre Buyle | ||
| ||
| Pierre Buyle | ||
| Algemene informatie | ||
| Volledige naam | Pierre Charles Buyle | |
| Geboren | 15 oktober 1957, Gent | |
| Land | België | |
| Werk | ||
| Genre(s) | romans, columns, kritieken | |
| Bekende werken | * De Gifmenger | |
| Uitgeverij(en) | De Blauwe Tijger | |
| Website | ||
Pierre Charles Buyle (Gent, 15 oktober 1957) is romancier en columnist. Hij woont in Gent en werkt in Brussel.
Biografie
Buyle is de jongste zoon van een kunsthandelaar. Hoewel Pierre een mateloze bewondering heeft voor de durf, de inventiviteit en de plantrekkerij van stoutmoedige reizigers, avonturiers en wetenschappers – vooral wanneer ze er pakkende literatuur van maken – voelt hij zich eerder aangetrokken tot armchair traveling, zoals de Engelsen dat noemen.
Verre van in de riskante voetsporen te treden van zwervers als Jack London, scheepsartsen als Slauerhoff, bourlingueurs à la Rimbaud, waaghalzen zoals Hemingway of ontdekkingsreizigers als Alexander von Humboldt, houdt Pierre zich vast aan de gedachte dat de menselijke onvoldaanheid haar oorzaak vindt in het onvermogen om genoegen te nemen met rustig in een kamer te vertoeven, tussen vier gevulde boekenmuren of desnoods met een wereldatlas op de schoot.
Pascal schreef in zijn tijd al min of meer hetzelfde. Met een waterbestendige e-reader in bad is overigens ook bijzonder aanbevelenswaardig, al heeft Pascal dit genoegen natuurlijk nooit mogen smaken. Pierre heeft een bescheiden zeemansverleden in de marine en weet waarover hij spreekt. Het leven aan boord van een klein zeilschip is deksels zwaar, al valt het veruit te verkiezen boven elke werkdag in een autostradefile te staan op de ring rond Brussel.
Literair werk
De Gifmenger is het adembenemende romandebuut van de Gentenaar Pierre Charles Buyle.
In de loop van de afgelopen veertien eeuwen zijn er goed beschouwd maar weinig geschriften verschenen waarin met gepast respect wordt ingegaan op de figuur Mohammed – op de angel en achilleshiel van de islam. Buyles meesterwerk doet dat wel. Op indirecte wijze. De personages laten geen enkel misverstand bestaan over hun oordeel over Mohammed: een narcistische, eenzelvige figuur met een afschuwelijke jeugd, en vreselijke tegenslagen – het overlijden van zijn zoontjes, beide op zeer jonge leeftijd, neemt een belangrijke plaats in, in het boek – op het verkeerde pad gebracht door een ‘foute vriend’. Een ‘zoekende’ man die helemaal doordraait na de gewelddadige dood van die vriend.
Met deze bedoelde of onbedoelde hint naar de politieke realiteit waarin we nu leven rehabiliteert De Gifmenger als het ware de tijdgenoten van Mohammed: hoe hadden zij ooit kunnen bevroeden welke rol Mohammeds ‘leer’ zo lang, zo desastreus en in een zo groot deel van de wereld zou gaan spelen?
De Gifmenger is een aanklacht tegen islamitisch fanatisme, waarbij wordt aangetoond dat de zogenaamde revelaties die Mohammed zou hebben ontvangen niet van goddelijke oorsprong konden zijn. En passant passeren een aantal absurditeiten uit de christelijke en joodse godsdienst de revue. Het boek van Buyle komt dan ook over als een vrijzinnige kritiek, niet zo zeer op religie ‘an sich’, maar op georganiseerde godsdiensten en hun dogma’s, en in het bijzonder op de islam, een godsdienst die duidelijk aan een ‘revival’ bezig is waarbij ze niet steeds haar mooiste kant laat zien. Geïnteresseerden in reizen, avontuurverhalen, islamcritici en Midden-Oostenfreaks komen zeker aan hun trekken. Met zijn savante en op betrouwbare bronnen berustende roman De Gifmenger, die de islam en zijn boodschapper op een bij wijlen oriëntaalse en van geuren doordrongen wijze portretteert, plaatst Pierre Buyle zich in een buitenlandse traditie.
Zijn de romans van Johannes Tralow, Deepak Chopra, Sherry Jones, Salim Bachi, Gilbert Sinoué, Hela Ouardi, Kecia Ali en Marek Halter echter vaak hagiografisch, slijmerig, klef, misleidend, doordrenkt van oecumenische wierookwalmen en braaf voorspelbaar (met uitzondering van Guy Rachet), dan slaagt Pierre Buyle erin het oude procedé van manuscript gevonden in een fles een volledig nieuw en brisant leven in te blazen dat haaks staat op de politiek correcte tijdgeest, die dringend terug in de fles moet!
Bibliografie
- 2017 - De Gifmenger (roman)
Externe links
| Bronnen, noten en/of referenties
|