Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Slag bij Bouvines
De Slag bij Bouvines werd op 27 juli 1214 geleverd ten oosten van de rivier de Marcq, tussen Bouvines en Cysoing in het Franse departement Nord tussen keizer Otto IV van het Heilige Roomse Rijk en zijn bondgenoten en koning Filips August van Frankrijk. Otto IV werd, alhoewel hij numeriek in de meerderheid was, verpletterend verslagen.
Voorbeschouwing
Ferrand van Portugal, echtgenoot van Johanna van Constantinopel, de gravin van Vlaanderen, wou Aire en Sint-Omaars, dat hij pas aan de Franse koning had verloren (Verdrag van Pont-à-Vendin 25 februari 1212), terugwinnen. Hij brak daarom met zijn Franse leenheer en ging een coalitie aan met de Duitse keizer. Hij verplichtte ook hertog Hendrik I van Brabant mee in de coalitie te stappen. Jan zonder Land, die zich eveneens aansloot, zou landen in het zuiden van Frankrijk in een poging om Aquitanië en Anjou te veroveren en dan naar Parijs op te marcheren. Otto zou vanuit het noorden oprukken. Filips versloeg de Engelsen echter op 2 juli 1214 bij La Roche-aux-Moines waardoor hij grotere bewegingsvrijheid kreeg.
De slag
De Franse koning verzamelde 2 400 ridders en lichte ruiters en 5 000 man infanterie. Otto had evenveel ruiters, ridders en 7 500 man infanterie ter beschikking. Filips August, die als eerste op het slagveld aankwam, had alle tijd om zijn leger op te stellen in een 3 km lang front van noord naar zuid, dwars over de Romeinse Weg tussen Doornik en Bouvines. De rechtervleugel van de Fransen, opgesteld tegenover de troepen van Ferrand, viel aan terwijl het centrum en de linkervleugel de reactie van de vijand afwachtte. Na drie uur strijd werd Ferrands legermacht uiteengeslagen. Otto viel dan aan in het centrum en Vlamingen in zijn strijdmacht slaagden erin de Franse koning uit het zadel te lichten maar ze lukten er niet in hem gevangen te nemen. De keizer vluchtte toen de Fransen zijn poging tot staan brachten. De rechtervleugel van de coalitietroepen, onder leiding van de Renaud van Dammartin graaf van Boulogne, hield stand maar geraakte geïsoleerd door de ineenstorting van het centrum. Ferrand en met hem Renaud van Dammartin, William Longsword graaf van Salisbury en de graaf van Holland werden gevangengenomen.
Nabeschouwing
In 1220 werd Otto opgevolgd door Frederik II. De graaf van Salisbury werd al snel uitgewisseld voor een Frans edelman in Engelse gevangenschap. Ferrand bleef tot januari 1227, zes jaar voor zijn dood, in Frankrijk opgesloten. Hij kwam vrij door de afsluiting van de Vrede van Melun. Renaud pleegde zelfmoord in een Franse kerker.
Frankrijk verstevigde zijn macht in West-Europa en Vlaanderen geraakte meer en meer betrokken bij de Frans-Engelse tegenstellingen en afhankelijk van de Franse kroon. Vlaanderen werd vanaf 1226 verplicht ongunstige verdragen met Frankrijk af te sluiten. Jan zonder Land werd verplicht de Magna Charta te ondertekenen.
Externe link
Bron: Middeleeuwen, het krijgsbedrijf in de Middeleeuwen van H.W. Koch fr:Bataille de Bouvines de:Schlacht bei Bouvines