Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Makarii Marchenko

Uit Wikisage
Versie door Mendelo (overleg | bijdragen) op 17 dec 2015 om 21:21
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Makarii Marchenko (Макарий Марченко; ook wel weergegeven als Макаренко; Makary Makarenko) was een monnik, diaken en cantor in de kerkgemeenschap volgens de Byzantijnse ritus die door bisschop Serafim (Stefan Ustvolsky) in Canada werd gesticht. Hij hielp bisschop Serafim bij de kerkdiensten, die hij goed kende, en was mee betrokken bij de oprichting van de Tin Can Cathedral. Hij kwam met Serafim uit de Verenigde Staten.

Toen Serafim vertrok, riep Marchenko zichzelf niet alleen uit tot de nieuwe bisschop van de serafimietenkerk, maar ook tot aartspatriarch, aartspaus, aartshetman en aartsprins. Om geen risico te nemen en het vermoeden van vriendjespolitiek uit te sluiten, excommuniceerde hij voor de goede orde de paus en de Russische Heilige Synode.[1] Er zijn verslagen van hem waarin hij het platteland afreist en de Oekraïners bedient, die het tot de jaren 30 zonder hun Oosterse rite hadden moeten stellen.

Zie ook

Verwijzingen

  1. º Bodrug, Ivan. Independent Orthodox Church: Memoirs Pertaining to the History of a Ukrainian Canadian Church in the Years 1903-1913, Engelse vertaling door: Bodrug, Edward; Biddle, Lydia, Toronto, Ukrainian Research Foundation, 1982, p. xiii

Bibliografie

Michael Ewanchuk, Monakh Makariĭ Makarenko („monnik Makarii Makarenko”) Winnipeg, Manitobja, Canada, Michael Ewanchuk, 1989, 14 p.