Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Makarii Marchenko

Uit Wikisage
Versie door Mendelo (overleg | bijdragen) op 16 dec 2015 om 23:05 (2 stukjes uit het artikel serafimieten in de versie Special:Redirect/revision/184165)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Een andere persoon die deelnam aan de gebeurtenissen die leidden tot de oprichting van Tin Can Cathedral was Seraphims assistent Makarii Marchenko. Marchenko fungeerde als diaken of cantor en hielp Seraphim bij de kerkdiensten, die hij goed kende. Hij kwam met Seraphim uit de Verenigde Staten. Aartsbisschop Langevin, die gevestigd was in Saint Boniface (Winnipeg), stond aan het hoofd van het rooms-katholieke bisdom in West-Canada en in direct contact met de paus in Rome. Hij geloofde dat zijn priesters meer dan voldeden aan de behoeften van de Oekraïense bevolking.[1] Andere betrokkenen waren William Patrick, hoofd van het Manitoba College, een presbyteriaanse school in Winnipeg, de Liberale Partij van Manitoba en de Russisch-orthodoxe missionarissen.

Makarii Marchenko riep zichzelf, toen Seraphim vertrok, niet alleen uit tot de nieuwe bisschop van de serafimietenkerk, maar ook tot aartspatriarch, aartspaus, aartshetman en aartsprins. Om geen risico te nemen en het vermoeden van vriendjespolitiek uit te sluiten, excommuniceerde hij voor de goede orde de paus en de Russische Heilige Synode.[2] Er zijn verslagen van hem waarin hij het platteland afreist en de Oekraïners bedient, die het tot de jaren 30 zonder hun Oosterse rite hadden moeten stellen.

  1. º Martynowych, Orest T. Ukrainians in Canada: The Formative Period, 1891-1924. Canadian Institute of Ukrainian Studies Press, University of Alberta, Edmonton, 1991, p. 184.
  2. º Citefout: Onjuist label <ref>; er is geen tekst opgegeven voor referenties met de naam Bodrug, Ivan. page xiii