Max Vandermaesbrugge

Max Vandermaesbrugge (Charleroi,14 juni 1933 - Knokke-Heist, 12 april (Paasdag) 2020) is een Belgisch componist, pianist, muziekcriticus en muziekpedagoog.

Loopbaan

Max Vandermaesbrugge studeerde tussen 1951 en 1960 bij Raymond Moulaert, André Souris, Jacques Stehman, Jean Louel en Jean Absil aan het Koninklijk Conservatorium Brussel.

Als gediplomeerde van het Belgisch journalisteninstituut (Institut pour Journalistes de Belgique) was hij sedert 1954 muziekcriticus voor de Belgische krant La Dernière Heure.

In 1955 vatte hij zijn loopbaan in het muziekonderwijs aan als leraar piano en notenleer in de muziekacademies van Anderlecht (1955-1962), Sint-Joost-ten-Node(1958-1962), Vorst(1959-1962), en Etterbeek (1963-1966). Daarna werd hij hoogleraar notenleer en harmonie aan het net gesplitste Franstalige Koninklijk Conservatorium Brussel en directeur van de Franstalige Muziekacademie van Etterbeek te Brussel. Zevenentwintig jaar lang was hij inspecteur in het Franstalig muziekonderwijs en werd voorzitter van het Belgisch Muziekdocumentatiecentrum CeBeDeM. en van de Unie van Belgische Componisten van 1981 tot 1984. Na zijn voorzitterschap bekwam hij van diezelfde Unie van Belgische Componisten in 1990 de Fugatrofee voor zijn bijdrage aan de Belgische Muziek.

Hij werd ook voorzitter van de Italiaanse internationale muziekwedstrijd “Torneo internazionale di Musica” en was Co-Directeur met zijn echtgenote Antonyne Lecocq van het kunstenaarsbureau “Tanz-oper-Theater-Antonymax" en van hun Duo Antonymax.

Werk

Het Nationaal orkest van België voerde onder leiding van René Defossez zijn symfonisch gedicht "Winter" uit, geschreven in 1970.

Onderscheidingen

Onder de talrijke prijzen die hij verwierf vermelden we: Eerste Prijs Compositie van de Elisabethwedstrijd voor Piano met de SABAM-prijs en Diploma van de Gulden Medaille als Componist