Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Belgisch monument te Cadier en Keer
MEE BEZIG
.JPG)
Het Belgisch monument te Cadier en Keer is een stenen monument dat werd ontworpen door Jean Weerts en onthuld op 12 september 1948 ter naedachtenis aan 12 verzetsstrijders die 4 jaar eerder tijdens de Tweede Wereldoorlog werden gefusilleerd door de Duitsers. Het monument werd onthuld door de Commissaris van de Koningin in Limburg (Nl) en de Gouverneur van Limburg (B).[1][2]
.JPG)
Opschrift
- Pierre H. Driessens, Maaseik
- Jozef Eerdekenes, Gruitrode
- Guillaume L. Langers, Maaseik
- Willem Conen, Molenbeersel
- Mattheiu J. Lenders, Maaseik
- Pieter Jaeken, Neeroeteren
- Jean M. Wolfs, Maaseik
- Jacques Teelen, Neeroeteren
- Jules L. Wolfs, Maaseik
- Alfons Leroy, Neeroeteren
- Gustaaf Béazar, Kessenich
Verzetsstrijders sector Maaseik - België die 12-9-1944 op deze plek door de vijand werden gefusilleerd.
Geschiedenis
In september 1944, tijdens de bevrijding van België door de Geallieerden, verzamelden leden van het Geheim Leger zone II/Limburg o.l.v. Gustaaf Béazar zich op 5 september 1944 in de bossen van Blgisch Limburg. De RAF zou wapens droppen in de buurt van Reken zodat ze de wapens konden opnemen tegen de terugtrekkende Nazi-Duitsland. Door de slechte weersomstandigheden stegen de vliegtuigen die de wapens moesten droppen niet op, zodat de slecht bewapende verzetslieden tevergeefs in de bossen wachtten. Ze bewaakten daarbij ook 26 ontwapende Duitse soldaten. Zo'n 1200 manschappen zouden hebben proberen te verzamelen. Omdat de beloofde wapens uitbleven, en er in de schuilplekken in de bossen weinig te eten was, bleven op 8 september slechts een 200-tal verzetslui over.[3]
Op 9 september raakten de verzetslui (vermoedelijk omdat ze waren verraden) in een vuurgevecht met de Duitsers die ze wisten terug te dringen. De volgende dag keerden de Duitsers terug, ditmaal met meer manschappen. De Duitsers wisten de verzetslieden te arresteren, samen met onschuldige buurtbewoners, in toaal 41 personen. Bij de ondervraging die daarop volgde bleek dat de Duitsers de administratieve gegevens van de verzetsgroep kenden.
De verzetslui zelf werden in vrachtwagen via Lanaken naar Maastricht gevoerd. Tijdens het transport wist Béazar de Duitsers ervan te voertuigen de onschuldige gearresteerden vrij te laten. De 26 overgeblevden verzetslui werden opgesloten in een villa in Maastricht, en moesten nadien te voet verder naar Heer, terwijl in de verte de Amerikaanse kanonnen reeds hoorbaar waren. Ze werden opgesloten in een kelder van een huis aan de Akersteenweg.
De volgende ochtend werd Béazar uit de kelder gehaald om te worden gefusilleerd. Met tussenpozen van 20 tot 30 minuten volgende 11 anderen. Ze kregen de laatste zegen van pater Piet Denis. Eén man, een anoniem gebleven Rus probeerde te ontsnappen maar werd doodgeschoten. Een dag later werd het gebied bevrijd door de Amerikanen.
Van de overige gevangen verzetslui werden er nogmaals zeven gefusilleerd in Mindergangelt gefusilleerd de overige zeven werden gedeporteerd naar concentratiekampen. Enkel Sieske Vliex, Helène van Laer en Gaspar Caris keerden levend terug.
Fusillering
De overige verzetslieden
| Bronnen, noten en/of referenties
|
