Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Philippe Van Wolputte
| Philippe Van Wolputte | ||
| Afbeelding gewenst | ||
| Persoonsgegevens | ||
| Geboren | 1982 Antwerpen .png){kind=small} België
| |
| Geboorteland | België | |
| Nationaliteit | Belgisch | |
| Beroep(en) | Kunstenaar | |
| Oriënterende gegevens | ||
| Stijl(en) | Hedendaags | |
| Website | ||
Philippe Van Wolputte (Antwerpen, 1982) is een Belgische beeldend kunstenaar. Hij werkt in Antwerpen. Zijn interventies en installaties zijn een reflectie van zijn belevenissen en ondervindingen tijdens zijn urbane exploraties.
Biografie
Hij studeerde te Sint Lucas Antwerpen (2002-2006) de opleiding Open Atelier. In 2007 verhuisde hij naar Amsterdam waar hij een residentie genoot aan de Rijksakademie van beeldende kunsten[1]. In 2010 keerde hij terug naar Antwerpen, waar hij momenteel woont en werkt.
Werk
Sinds 2003 heeft van Wolputte stedelijke landschappen verkent, 'site specific' interventies gemaakt. Reeds voor zijn opleiding was zijn focus al gericht op wat vandaag nog steeds het onderwerp is voor zijn artistieke onderzoek: verlaten, vergeten, maar vooral gedevalueerde stedelijke sites die wachten om gesloopt te worden eens ze geen functie meer vervullen in de huidige economische/utilitaristische hiërarchie. Soms eist hij deze sites terug op door ze te herbestemmen als 'Temporary Penetrable Exhibition Spaces' (TPES), een project waar hij tien jaar aan werkte (2005-2015). Andere keren gaat hij deze sites hergebruiken en heractiveren door zijn eigen gangen te creëren in wat reeds gefossiliseerde, inerte ruimtes leken te zijn. Door zijn acties te documenteren via fotografie en video opnames, neemt Philippe Van Wolputte ons mee op een tocht waarbij het onduidelijk is waar we heen gaan en waartegen we vechten, maar die ons eraan herinnert hoe sterk de invloed van architectuur is op de mens.
Thema's
Vanaf 2006 stelt hij zijn eerste installaties tentoon die geïnspireerd zijn op plekken die hij als urbane explorer ontdekte en die hij omvormt tot tijdelijke woonvertrekken of werkplekken. 'A16M Commemoration' (2006) is een installatie bestaande uit 16m lange tunnel waardoor het publiek zich kan verplaatsen om uiteindelijk bij een verborgen slaapplek te komen. 'On All Fours' (2006) is een video-installatie bestaand uit een groot afgesloten podium waarbinnen hij verschillende gangen bouwde geïnspireerd op de catacomben in Parijs. Boven het podium is een video-projectie van wat er zich binnenin het podium afspeelt: de kunstenaar die met verschillende werkmaterialen de gangen openbreekt, zich de ruimte toe-eigent en er een eigen werk- en woonplek van maakt.
In de periode 2008 - 2010 maakt hij een aantal werken die inspelen op de fictie in documentatie. Hij gaat fictieve interventies maken die enkel berusten op de zogezegde documentatie ervan. "3 Closed Conditions' (2008), 'A Collection of Hide-Outs' (2008), 'Covered Yet Possible' (2009), 'Forlorn Hope' (2010).
In de periode (2010 - 2012) maakt hij een aantal werken die inspelen op de toenemende problemen door het gebruik van asbest in het verleden. Dit doet hij eerst in een werk (Aeternus) gemaakt voor een publicatie in het magazine Gagarin, waar hij gesprekken omtrent Asbest uit verschillende fora op het internet bundelt tot een geheel van verwarde uitspraken. [2]. Een performance 'Inhaling Minerals As-Best As Possible' voor LISTE – Art Fair Basel waarin hij het gebouw waar de kunstbeurs plaatsvind exploreert en in de kelder uiteindelijk op Asbest stoot. Een interventie in Jakarta 'Give off / Give out' (2011) waarin hij met een vrachtwagen met daarop een watertank de stad rondrijdt en op plaatsen waar gebouwen net zijn afgebroken met een waterslang de restanten van de sloopwerken natspuit. Naast nog andere interventies sluit hij deze periode in 2012 af met 'From Up to Down', een installatie in Kunsthal Rotterdam Rotterdam.[3], een tiental meter lange tunnel die opengereten lijkt door een aardbeving.
Tentoonstellingen
Het werk van Philippe Van Wolputte is te zien (geweest) in verschillende solo- en groepstentoonstellingen, waaronder:
- 2017 LLS382, Antwerp (BE), Linked Surfaces [4]
- 2016 Pavillon de l'Arsenal, Paris (FR),Vestiges Architecturaux & Vandalisme, Partie II: Non-Lieu
- 2016 KUMU, Tallinn (EST), Terra Incognita [5]
- 2016 Cardrde Gallery, Bologna (ITA), Neighbours
- 2016 Volume, Paris (FR), Vestiges Architecturaux & Vandalisme Partie I
- 2015 Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen, Antwerp(BE), Temporary Penetrable Exhibition Spaces: Behind The Lines[6]
- 2015 Be-Part, Waregem (BE), Fade-Outs [7]
- 2015 Florence Loewy Gallery, Paris (FR), Material
- 2014 Kunsthal Extra City (BE), Le Canal
- 2013 Savvy Contemporary, Berlin (D), Perpetual Travellers
- 2012 Raumexperimente, Berlin (D), Performing Politics - The World is Not Fair – The Great World's Fair
- 2010 Chert Gallery, Berlin (D), We Did It / Disputed Territory [8]
- 2010 Klemm's Gallery, Berlin (D), Zero Budget Biennial
- 2009 Wilfried Lentz, Rotterdam (NL), T.P.E.S. 01/02/03/04
- 2008 Zentrum Paul Klee, Bern (CH), Dragged Down Into Lowercase [9]
- 2007 Objectif-Exhibitions, Antwerp (BE), Tipos Moviles
Prijzen
In 2013 won Philippe van Wolputte de ING prijs tijdens de Young Belgian Art Prize, die georganiseerd wordt te BOZAR, Brussel.[10]
Publicatie
In 2015 verscheen de publicatie 'Temporary Penetrable Exhibition Spaces 2005 - 2015', uitgegeven door Art paper Editions. [11].
Externe links
Bronnen, noten en/of referenties
|