August Hermann Francke

August Hermann Francke (Lübeck, 12 maart (jul.) 22 maart (greg.) 1663 – Halle, 8 juni 1727) was een luthers theoloog en pedagoog.

Hij was een belangrijke vertegenwoordiger van het piëtisme en de stichter van een groot weeshuis.

Leven

Na een korte periode aan de Universiteit van Wittenberg in 1685, behaalde hij hetzelfde jaar in Leipzig de graad van „magister in de filosofie” door een disputatie ocef de Hebreeuwse grammatica, habiliteerde hij aan de Hogeschool van Leipzig en hield zijn eerste preken in de Paulinerkirche, evenzo in Leipzig. In 1686 stichtte hij met Paul Anton het Collegium philobiblicum, een vereniging van hoogleraren die regelmatig exegese van zowel het Oude als het Nieuwe Testament beoefenden, iets wat toen aan de universiteiten vaak verwaarloosd werd. Bij deze gelegenheden kwam hij in contact met Philipp Jacob Spener, die een grote invloed op hem zou uitoefenen.

Op 18 september 1698 werd in Halle (Saale) de eerste steen gelegd van een weeshuis, dat door Francke werd gesticht. Francke was hiervoor afhankelijk van de financiële bijdragen van anderen. Francke bezocht een scheikundige die op sterven lag; deze liet hem een aantal recepten van medicijnen na, die. jaarlijk genoeg opbrachten om de door Francke gestichte instsituten financieel op eigen benen te laten staan. De Franckesche Stiftungen omvatten een weeshuis, een Latijnse en Duitse school en een seminarie om leraars op te leiden voor deze scholen.

Howel het Francke’s hoofdbedoeling was om godsdienstonderwijs te geven, onderwees hij ook natuurwetenschappen, lichamelijke oefeningen en een opleiding voor een beroep. Hij had niet alleen een apotheek, maar ook een drukpers, waarop voornamelijk goedkope uitgaven van de Bijbel werden gedrukt voor de in 1710 door Francke en Karl Hildebrand von Canstein gestichte Cansteinsche Bibelanstalt. Toen Francke overleed, telde het instituut al meer dan 2300 leerlingen.