Voedselcombinatie volgens de dr. Hay-methode

De dr. Hay-methode of het Hay-dieet is een voedingspatroon, ontworpen door de New Yorkse arts William Howard Hay, waarin de klemtoon ligt op het gescheiden houden van zuurvormende en basevormende voedingsmiddelen en het in stand houden van een zuur-base-evenwicht in het lichaam. Eiwitten en koolhydraten worden in deze voedingswijze niet samen geconsumeerd.

Achtergrond

William Howard Hay (1866–1940) had overgewicht en leed aan een zware nierziekte (nefritis). Toen hij te horen kreeg dat hij niet lang meer te leven had, begon hij te zoekrn nasr manierem om zijn conditie te verbeteren. Hij schakelde om naar vegetarische voeding, en at slechts één keer per dag: 's avonds. Hij donk geen koffie meer en stopte enkele maanden later met roken. Na een drietal maanden had hij heel wat gewicht verloren, en hij begon verbeteringen in zijn gezondheidstoestand te bemerken. Aangespoord door deze ervaringen, gebruikte hij de volgende tien jaar om natuurgeneeskunde en voedselcombinaties te bestuderen.

Theoretische basis

Hay ontwikkelde het principe om eiwitrijke en koolhydratenrijke voeding gescheiden te houden in 1907. Hij stelde dat de civilisatieziekten te wijten zijn aan een verzuring (acidose) van het lichaam, die vooral veroorzaakt wordt door een gemengde opname van eiwiten en koolhydraten. Beide soorten voeding moeten op een andere manier worden verteerd. Wanneer ze gelijktijdig in het verteringsstelsel komen, zijn gistings- en rottingsprocessen het gevolg. Angezien peulvruchten zowel proteïnen als koolhydraten bevatten, vond hij deze ongeschikt voor de menselijke voeding.

Volgens Hay verloopt de vertering beter, wanneer men eiwitrijke en koolhydratenrijke voedingsmiddelen apart gebruikt, omdat de voor de vertering benodigde enzymes bij een aparte opname beter kunnen functioneren. Het enzyme ptyaline kan dan ongestoord zijn functie uitvoeren in opsplitsen van zetmeel in tussenproducten zoals maltose. Het enzyme pepsine is werkzaam bij het opsplitsen van eiwitten. Door een snellere vertering blijft het voedsel niet nodeloos lang in de darmen liggen.

Voedselgroepen

Voedingsmiddelen worden ingedeeld in drie groepen: de koolhydratenrijke, de eiwitrijke en de neutrale voedinsmiddelen.

Koolhydatenrijke voedingsmidelen

Tot deze groep behoren broodsoorten en gebak, deegwaren, rijst, aardappelen, suiker, honing, stroop, bananen.

Eiwitrijke voedingsmiddelen

Tot de groep van eiwitrijke voedingswaren behoren vlees, vis en zeevruchten, alle melkproducten met minder dan 50% vet, joghurt, kaas, kwark, sojaproducten zoals tofu, eieren, noten en vele vruchten.

Neutrale voedingsmiddelen

Tot de neutrale levensmiddelen rekent men groenten en slasoorten, avocado's, champignons en andere paddestoelen, meloenen, vetten en oliën, enkele melkproducten met tenminste 60% vet en pinda's (die biologisch gezien peulvruchten zijn).

Hay's methode deed de aanbeveling om drie maaltijden per dag te gebruiken, waarvan de eerste maaltijd enkel is samengesteld uit koolhydratenhoudende voedingswaren, de tweede maaktijd uit eiwitrijke voeding met sla, groenten en fruit, en de derde maaltijd uit zetmeelrijk voedeel met sla, groenten en zoete vruchten, met tussen de maaltijden een interval van minstens 3 tot 4,5 uur.

Volgens Hay's aanbevelingen bestaat de voeding voor 80 procent uit basevormende voedingsmiddelen en slechts 20 procent zuurvormers. Neutrale levensmiddelen kunnen met beide groepen gecombineerd worden.

Aan dit artikel is nog veel plaats voor verbetering of uitbreiding. Mogelijk ontbreekt nog veel informatie in het artikel, ontbreken bronvermeldingen of is het moeilijk verifieerbaar. Ook kan mogelijk de spelling, het taalgebruik, de schrijfstijl en de toon worden verbeterd, of is het niet in overeenstemming met andere conventies van Wikisage.
Je bent uitgenodigd om deze pagina te helpen verbeteren. — Meer informatie