Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Celloconcert (Barber)

Uit Wikisage
Versie door Tjako (overleg | bijdragen) op 1 okt 2008 om 21:04
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Dit artikel valt onder beheer van Dorp:Luisterrijk.
Celloconcert
Componist Samuel Barber
Soort compositie celloconcert
Gecomponeerd voor solo cello begeleid door orkest
Toonsoort a-klein
Opusnummer 22
Gecomponeerd in 1945
Première 5 april 1946
Opgedragen aan Raya Garbousova
Duur ca. 25 minuten
Vorige werk Capricorn Concerto, op. 21, voor fluit, hobo, trompet en strijkers
Volgende werk Medea, op.23 (Serpent heart)(ballet voor Marsha Graham)
Oeuvre Oeuvre van Samuel Barber
Bezoek ook Dorp Luisterrijk

Samuel Barbers Celloconcert op. 22 in a-klein, voltooid op 22 november 1945, was het tweede van zijn drie grote concerten. (Het eerste was het Vioolconcert op.14, en het derde het Pianoconcert op. 38).

Barber kreeg de opdracht tot het schrijven van dit celloconcert van cellist Raya Garbousova uit Rusland die speelde bij het Boston Symphony Orchestra. Tijdens het componeren vroeg Barber deze cellist om haar complete repertoire voor hem te spelen, zodat Barber een idee kon krijgen van haar stijl en technisch kunnen. Er wordt dan ook gezegd dat dit celloconcert haar op het lijf geschreven is. Garbousova voerde het concert uit met het Boston Symphony Orchestra op 5 april 1946. Barber won met dit stuk de New York Music Critics' Circle Award in 1947. Garbousava verfijnde haar interpretatie van dit werk tot aan haar pensionering. Geleidelijk vond het concert zijn weg in het repertoire van veel andere cellisten, hoewel het niet veel wordt uitgevoerd vanwege de technisch hoge eisen die aan de cellist gesteld worden.

Het werk bestaat uit 3 delen:

  1. Allegro moderato
  2. Andante sostenuto
  3. Molto allegro e appassionato

De bezetting is: 2 fluiten, hobo, althobo, 2 klarinetten, basklarinet, 2 fagotten, 2 hoorns, 3 trompetten, pauken, snare drum, en strijkers.