Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

The Masaï

Uit Wikisage
Versie door Rodejong (overleg | bijdragen) op 8 apr 2012 om 17:43 ({{wiu|tekstdump, externe link in lopende tekst|2=2012|3=04|4=07}})
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

The Masaï was een Belgische rockgroep die actief was van 1983 tot 1989.

Geschiedenis

De oprichtende leden waren zanger Ronny 'Flosh' Goyvaerts, gitarist Jef Buelens, drummer Eric Sterckx en bassist Frans Verbeeck. Deze laatste werd halverwege 1984 vervangen door Daniël Spits, die op zijn beurt medio 1986 werd vervangen door Benny Van Casteren. In 1988 werd Chris Cambré ingelijfd als tweede gitarist.

Het eerste optreden van de groep vond plaats in 1984, tijdens een preselectie van Humo's Rock Rally, een in Vlaanderen prestigieuze wedstrijd voor popgroepen, georganiseerd door het weekblad Humo. Het optreden kreeg zeer enthousiaste reacties van het publiek, en ook in Humo werd het zeer lovend besproken. Tot ieders verbazing werd de groep echter niet geselecteerd voor de volgende ronde. De groep bleef desondanks naarstig verder repeteren en bouwde een stevig repertoire en een al even stevige live reputatie op.
Tijdens een optreden in 1985 werd de groep opgemerkt door gitarist/producer Jean-Marie Aerts. De band trok met hem de studio in, wat in 1986 resulteerde in 'Boogieman', een maxi-single met 4 nummers (waaronder een gewaagde cover van Prince's 'Lets's go crazy'). De plaat werd goed onthaald en resulteerde in een pak optredens. The Masaï speelden voor een steeds groter publiek, en klommen op de affiches van festivals.
De groep verzorgde ook het voorprogramma van T.C. Matic tijdens hun YéYé tour.
In 1987 werd (veel te snel) een volledige 'LP' opgenomen (Captured by Capt. Rock), die werd geproducet door de band zelf. De plaat bevatte een aantal zeer sterke songs ('Tonight', 'We don't wanna come'), maar helaas ook een aantal ondermaatse, slecht afgewerkte 'haastklussen', waardoor de ontvangst eerder lauw was. Niettemin werden The Masaï dat jaar tot beste Belgische rockgroep verkozen door de luisteraars van de Leuvense studentenradio Radio Scorpio en speelden ze als eerste Belgische groep op het Futurama Festival. De band trad ook aan als hoofdact in de bekende Parijse club 'La Locomotive', speelde in De Melkweg te Amsterdam en tijdens het 'Eurock' festival in Clermont-Ferrand (Frankrijk). Er waren ook 2 TV optredens voor de Franse televisie (A2 en FR3).[1]

Tijdens de begindagen was hun muziek vooral geïnspireerd door U2, maar evolueerde gaandeweg naar grunge en garagerock. Live optredens waren doorgaans zeer luid en energiek, niet in het minst door de op zijn zachtst gezegd dynamische podiumact van de charismatische frontman en zanger Flosh. In 1988 kwam gitarist Chris Cambré de gelederen versterken. Die tweede gitaar resulteerde in een ander geluid, andere songs, maar ook in muzikale meningsverschillen, wat leidde tot de split in september 1989, waarbij de ritmesectie enerzijds, en de zanger en gitaristen anderzijds hun eigen weg gingen.

Discografie[2]

  • The Boogieman (mini LP), 1986, Antler 041
  • You're the one (single), 1986, Antler 045
  • Tonight (single), 1987, Antler 059
  • Captured by Capt. Rock (LP), 1987, Antler 066

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

rel=nofollow