Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Whitney Houston: verschil tussen versies
(→Externe links: fix) |
(kleine wijzigingen +toevoeging) |
||
| Regel 16: | Regel 16: | ||
'''Whitney Elizabeth Houston''' ([[Newark (New Jersey)|Newark]], [[9 augustus]] [[1963]] – [[Beverly Hills]], [[11 februari]] [[2012]]) was een [[Verenigde Staten|Amerikaans]] zangeres die door [[melisme]]s versierde [[soulmuziek]] zong. | '''Whitney Elizabeth Houston''' ([[Newark (New Jersey)|Newark]], [[9 augustus]] [[1963]] – [[Beverly Hills]], [[11 februari]] [[2012]]) was een [[Verenigde Staten|Amerikaans]] zangeres die door [[melisme]]s versierde [[soulmuziek]] zong. | ||
Houston werd beschouwd als één van de beste zangeressen ooit vanwege haar uiterst professionele zangtechniek, groot stembereik van vijf octaven en de mogelijkheid tot het zingen van verschillende genres muziek. Ze werd vaak geprezen voor haar liveoptredens en haar krachtige stem. | Houston werd beschouwd als één van de beste zangeressen ooit vanwege haar uiterst professionele zangtechniek, groot stembereik van vijf octaven en de mogelijkheid tot het zingen van verschillende genres muziek. Ze werd vaak geprezen voor haar liveoptredens en haar krachtige stem. | ||
== 1963-1984 == | == 1963-1984 == | ||
Houston was een dochter van de zangeres [[Cissy Houston]] (achtergrondzangeres van onder anderen [[Elvis Presley]] en [[Aretha Franklin]]) en een nicht van de zangeres [[Dionne Warwick]]. In haar kinderjaren kwam Houston al vroeg in aanraking met muziek. Samen met haar moeder toerde ze als tiener langs diverse nachtclubs en ontwikkelde daarmee haar zangstem. Als veertienjarig meisje in 1977 was ze de leadvocaliste op het nummer | Houston was een dochter van de zangeres [[Cissy Houston]] (achtergrondzangeres van onder anderen [[Elvis Presley]] en [[Aretha Franklin]]) en een nicht van de zangeres [[Dionne Warwick]]. In haar kinderjaren kwam Houston al vroeg in aanraking met muziek. Samen met haar moeder toerde ze als tiener langs diverse nachtclubs en ontwikkelde daarmee haar zangstem. Als veertienjarig meisje in 1977 was ze de leadvocaliste op het nummer ''Life’s A Party'' van de [[Michael Zager Band]]. Frontman Zager regelde een platencontract voor de zangeres, maar haar moeder vond dat Houston eerst haar school moest afronden, voordat ze zich in mogelijk succes zou storten. In 1978 was Houston één van de achtergrondzangeressen in [[Chaka Khan]]s single ''I’m Every Woman''. In de jaren negentig zou Houston een eigen versie hiervan opnemen voor de soundtrack van de film ''[[The Bodyguard]]''. Op de platen van [[Jermaine Jackson]] en [[Lou Rawls]] was Houston ook te horen. Begin jaren tachtig kwam haar carrière als fotomodel van de grond. Zo poseerde ze voor ''[[Seventeen Magazine]]'' en was ze één van de eerste vrouwen met een donkere huidskleur die de omslag sierde. In 1983 zag Gerry Griffith (werkzaam bij platenlabel Arista Records) Houston optreden met haar moeder in een New Yorkse nachtclub. Hij was onder de indruk van haar talent en bracht Houston in contact met Clive Davis, het hoofd van het label. Na een showcase was ook Davis in de ban van haar talent, waarna al snel een platencontract volgde. Tijdens de ''[[The Merv Griffin Show]]'' maakte Houston haar Amerikaanse televisiedebuut. | ||
== 1985-1986: Eerste succes == | == 1985-1986: Eerste succes == | ||
Hoewel Houston in 1983 bij Arista een contract tekende voor meerdere albums, werd er niet meteen een begin gemaakt met haar eerste cd. Clive Davis wilde het juiste materiaal voor de zangeres hebben en dat kostte tijd. Houston nam als eerste het nummer ''Hold Me'' op, een duet met [[Teddy Pendergrass]] wat in 1985 op haar album terechtkwam. Het nummer verscheen ook op single en werd een Top 5 R&B Hit in de Verenigde Staten; voor Houston haar eerste succes in de hitlijsten. In februari 1985 Houstons verscheen titelloze debuutalbum, geproduceerd door Met de productie van [[Michael Masser]], [[Kashif (muzikant)|Kashif]], [[Jermaine Jackson]] en [[Narada Michael Walden]]. De leadsingle ''Someone For Me'' flopte en het album dreigde daardoor dezelfde kant op te gaan. De daaropvolgende single ''You Give Good Love'' bereikte de derde plaats in de [[Billboard Hot 100]] en bezorgde Houston haar doorbraak. Hierna steeg | Hoewel Houston in 1983 bij Arista een contract tekende voor meerdere albums, werd er niet meteen een begin gemaakt met haar eerste cd. Clive Davis wilde het juiste materiaal voor de zangeres hebben en dat kostte tijd. Houston nam als eerste het nummer ''Hold Me'' op, een duet met [[Teddy Pendergrass]] wat in 1985 op haar album terechtkwam. Het nummer verscheen ook op single en werd een Top 5 R&B Hit in de Verenigde Staten; voor Houston haar eerste succes in de hitlijsten. In februari 1985 Houstons verscheen titelloze debuutalbum, geproduceerd door Met de productie van [[Michael Masser]], [[Kashif (muzikant)|Kashif]], [[Jermaine Jackson]] en [[Narada Michael Walden]]. De leadsingle ''Someone For Me'' flopte en het album dreigde daardoor dezelfde kant op te gaan. De daaropvolgende single ''You Give Good Love'' bereikte de derde plaats in de [[Billboard Hot 100]] en bezorgde Houston haar doorbraak. Hierna steeg Whitney Houston steeds hoger de Amerikaanse albumlijst in. Het jazzy ''Saving All My Love For You'' was het volgende succes. Houston behaalde er haar eerste Amerikaanse nummer 1-hit mee. Ook in Engeland behaalde dit nummer de eerste positie in de hitlijsten. De single ''How Will I Know'' (tevens nummer 1 in de VS) vormde met zijn videoclip [[MTV (televisiezender)|MTV]], een zeldzame prestatie, aangezien er in die tijd nog vrij weinig clips van Afro-Amerikanen op de muziekzender getoond werden{{feit}}. Voor Houston was het haar debuut bij een groot publiek. In 1986, bijna een jaar na de verschijning van haar debuutalbum, stond dit 14 weken op de eerste plaats in de Amerikaanse albumlijst. Met ''Greatest Love Of All'' scoorde Houston hierna haar vierde nummer 1. Tijdens de [[Grammy Award]]s in ’86 ontving Houston haar eerste Grammy: Best Pop Vocal Performance voor ''Saving All My Love For You''. Hierna volgden onder andere een aantal [[American Music Awards]] en een [[MTV Video Music Award]]. | ||
== 1987-1991: Status van een superster == | == 1987-1991: Status van een superster == | ||
Houstons tweede album, simpel | Houstons tweede album, simpel ''„Whitney”'' genaamd, verscheen in juni 1987. De productie was in handen van dezelfde mensen die verantwoordelijk waren voor de sound op haar debuutalbum. In de VS en het Verenigd Koninkrijk debuteerde de cd op nummer 1 in de albumlijsten. Houston was daarmee de allereerste zangeres die dit voor elkaar kreeg. Ook in andere landen bereikte het album de top. De vier uitgebrachte singles ''I Wanna Dance With Somebody (Who Loves Me)'', ''Didn’t We Almost Have It All'', ''So Emotional'' en ''Where Do Broken Hearts Go'' bereikten allemaal de eerste plaats in de VS. In totaal stond Houstons nummer 1-succes daardoor op zeven stuks, een record waarmee ze [[The Beatles]] en [[Elvis Presley]] versloeg die ieder zes hits achter elkaar behaalden. Ze is tot de dag van vandaag de enige artiest die zeven opeenvolgende nummer 1-hits had. ''Love Will Save The Day'' was de laatste single die van dit album werd getrokken. Het behaalde niet de eerste plaats maar werd wel een Amerikaanse Top 10-hit. Het duet met haar moeder ''I know him so well'' is alleen in sommige Europese landen op single uitgebracht. ''„Whitney”'' behaalde negen keer platina voor de verkoop van 9 miljoen stuks in de VS alleen al. Tot nu toe is het album wereldwijd 25 miljoen keer verkocht. Tijdens de Grammy’s in 1988 ontving de zangeres haar tweede award voor Best Pop Vocal Performance voor ‘’I Wanna Dance With Somebody (Who Loves Me)’’. Kort na de verschijning van het album ging Houston tevens voor de eerste maal op tournee met de ’Moment Of Truth World Tour’. In april 1988 stond Houston viermaal in een uitverkocht [[Ahoy Rotterdam]]. | ||
Voor de [[Olympische Zomerspelen 1988]] zong de zangeres het nummer ''One Moment In Time'' in, wat wederom een grote hit werd. Het kwam niet tot de eerste plaats in de Verenigde Staten (Top 5) maar schopte het wel tot nummer 1 in onder andere Duitsland en het Verenigd Koninkrijk. Met het succes van twee albums op haar naam, werd Houston gezien als de grootste sensatie sinds [[Michael Jackson (zanger)|Michael Jackson]]. Op haar derde album ''I’m Your Baby Tonight'' dat in 1990 verscheen ging de zangeres een wat meer Urban-achtige kant op. Het titelnummer en ''All The Man that I Need'' werden wereldhits en | Voor de [[Olympische Zomerspelen 1988]] zong de zangeres het nummer ''One Moment In Time'' in, wat wederom een grote hit werd. Het kwam niet tot de eerste plaats in de Verenigde Staten (Top 5) maar schopte het wel tot nummer 1 in onder andere Duitsland en het Verenigd Koninkrijk. Met het succes van twee albums op haar naam, werd Houston gezien als de grootste sensatie sinds [[Michael Jackson (zanger)|Michael Jackson]]. Op haar derde album ''I’m Your Baby Tonight'' dat in 1990 verscheen ging de zangeres een wat meer Urban-achtige kant op. Het titelnummer en ''All The Man that I Need'' werden wereldhits en Houston’s achtste en negende Amerikaanse nummer 1-hit. Andere singles als ''My name is not Susan'', ''Miracle'', ''I Belong to you'' en ''We didn’t know'' (duet met [[Stevie Wonder]]) werden minder grote hits. Toch haalde de verkoop van het album het succes van de voorgaande cd’s bij lange na niet. Er zijn er wereldwijd zo’n 10 miljoen van verkocht. In 1991 kreeg Houston de kans om tijdens de [[Super Bowl XXV]] het Amerikaanse volkslied ([[The Star-Spangled Banner]]) te zingen voor een miljoenenpubliek. Haar opname van het nummer verscheen ook op single en haalde de Amerikaanse Top 20, waarmee ze de eerste artieste ooit was die met het volkslied in pop-versie het tot de hitlijsten schopte. | ||
== 1992-1994: Huwelijk met Bobby Brown en The Bodyguard == | == 1992-1994: Huwelijk met Bobby Brown en The Bodyguard == | ||
Over Houstons liefdesleven werd van begin af aan gespeculeerd in de media. Zo had ze ooit een date met acteur [[Eddie Murphy (acteur)|Eddie Murphy]]. Uiteindelijk viel ze voor de charmes van R&B-ster [[Bobby Brown]] in 1989. Na drie jaar stapten zij in het huwelijksbootje. Door het succes van haar muziek, werden Houston diverse filmaanbiedingen gedaan, maar ze voelde er in eerste instantie niet veel voor, omdat ze te onervaren was.{{feit}} In [[1984]] speelde ze een kleine rol in de televisieserie [[Gimme a Break!]]. In 1992 maakte Houston haar filmdebuut naast [[Kevin Costner]] in de thriller "The Bodyguard". Hierin speelde ze de succesvolle zangeres Rachel Marron, die last kreeg van een [[stalker]] en daardoor een innige band opbouwde met haar bodyguard. Voor de gelijknamige [[soundtrack]] nam Houston een aantal nieuwe nummers op: ''I Will Always Love You'' (coverversie van het nummer van [[Dolly Parton]] uit 1974), ''I’m Every Woman'' (coverversie van het nummer van [[Chaka Khan]], die zelf ook te horen is op de achtergrond), ''Run To You'', ''I Have Nothing'' en ''Queen Of The Night''. Alle scoorden wereldwijd enorm hoog in de hitlijsten en de soundtrack van 'The Bodyguard' is met 42 miljoen verkochte exemplaren nog altijd de bestverkochte soundtrack ooit.{{feit}} Het leverde Houston ook weer een aantal Grammy’s op. 'I Will Always Love You' werd een nog groter succes dan het origineel van Dolly Parton en wordt nog altijd gezien als één van Houstons grootste hits met een nummer 1-notering over bijna de gehele wereld. De single is de bestverkochte single ooit van een vrouwelijke artiest en na Candle in the wind van Elthon John de bestverkopende single ooit.{{feit}} | Over Houstons liefdesleven werd van begin af aan gespeculeerd in de media. Zo had ze ooit een date met acteur [[Eddie Murphy (acteur)|Eddie Murphy]]. Uiteindelijk viel ze voor de charmes van R&B-ster [[Bobby Brown]] in 1989. Na drie jaar stapten zij in het huwelijksbootje. Door het succes van haar muziek, werden Houston diverse filmaanbiedingen gedaan, maar ze voelde er in eerste instantie niet veel voor, omdat ze te onervaren was.{{feit}} In [[1984]] speelde ze een kleine rol in de televisieserie [[Gimme a Break!]]. In 1992 maakte Houston haar filmdebuut naast [[Kevin Costner]] in de thriller "The Bodyguard". Hierin speelde ze de succesvolle zangeres Rachel Marron, die last kreeg van een [[stalker]] en daardoor een innige band opbouwde met haar bodyguard. Voor de gelijknamige [[soundtrack]] nam Houston een aantal nieuwe nummers op: ''I Will Always Love You'' (coverversie van het nummer van [[Dolly Parton]] uit 1974), ''I’m Every Woman'' (coverversie van het nummer van [[Chaka Khan]], die zelf ook te horen is op de achtergrond), ''Run To You'', ''I Have Nothing'' en ''Queen Of The Night''. Alle scoorden wereldwijd enorm hoog in de hitlijsten en de soundtrack van ''The Bodyguard'' is met 42 miljoen verkochte exemplaren nog altijd de bestverkochte soundtrack ooit.{{feit}} Het leverde Houston ook weer een aantal Grammy’s op. ''I Will Always Love You'' werd een nog groter succes dan het origineel van Dolly Parton en wordt nog altijd gezien als één van Houstons grootste hits met een nummer 1-notering over bijna de gehele wereld. De single is de bestverkochte single ooit van een vrouwelijke artiest en na Candle in the wind van Elthon John de bestverkopende single ooit.{{feit}} | ||
In maart 1993 werd haar dochter geboren. | In maart 1993 werd haar dochter geboren. | ||
| Regel 41: | Regel 41: | ||
== 2000-2005: Just Whitney, drugsgebruik en persoonlijke problemen == | == 2000-2005: Just Whitney, drugsgebruik en persoonlijke problemen == | ||
In de jaren tachtig en negentig werd Houston gezien als een braaf meisje, maar vanaf 2000 veranderde dat. Concerten en optreden op tv werden geannuleerd en voor fotosessies, repetities en interviews kwam ze vaak uren te laat. Toen ze ook nog eens gewicht begon te verliezen, begon men{{feit}} zich zorgen te maken. De media zaten er tevens flink bovenop. In januari 2000 werden Houston en Brown | In de jaren tachtig en negentig werd Houston gezien als een braaf meisje, maar vanaf 2000 veranderde dat. Concerten en optreden op tv werden geannuleerd en voor fotosessies, repetities en interviews kwam ze vaak uren te laat. Toen ze ook nog eens gewicht begon te verliezen, begon men{{feit}} zich zorgen te maken. De media zaten er tevens flink bovenop. In januari 2000 werden Houston en Brown op een vliegveld in Hawaï betrapt met [[marihuana]] in hun bagage. Het was duidelijk dat de zangeres verslaafd was aan drugs, alhoewel ze dat in eerste instantie ontkende. Tijdens de 30th Anniversary Special voor Michael Jackson in september 2001 trad een broodmagere Houston op voor het publiek. De volgende dagen vulden de foto’s de kranten. Houstons woordvoerster gaf aan: „Whitney lijdt aan stress door persoonlijke problemen binnen haar familie en door stress, eet ze niet”. In 2002 gaf Houston een interview voor [[Diane Sawyer]] om haar nieuwste album in de spotlight te zetten. Echter, tijdens het interview werd er meer ingegaan op haar ervaringen met [[drug]]s en [[alcoholische drank|alcohol]], dan een nieuwe cd. De uitspraken „We don’t do [[Crack (drug)|crack]]. We don’t do that. Crack is wack.” werden wereldwijd uitgemeten in de pers en zorgden voor heel wat persiflages. Eind 2002 verscheen het album ''Just Whitney'' maar wegens haar persoonlijke gesteldheid en magere promotie werden er slechts 4 miljoen exemplaren van verkocht.{{feit}} De singles ''Whatchulookinat'', ''Try It On My Own'' en ''One Of Those Days'' flopten. Eind 2003 volgde het kerstalbum ''One Wish: The Holiday Album'', wederom geen schot in de roos. | ||
== 2006-2009: Scheiding en I Look to You == | == 2006-2009: Scheiding en I Look to You == | ||
Na jaren van geruchten en speculaties in de media was de [[echtscheiding]] tussen Houston en Brown in september 2006 een feit. Hierna ging de zangeres met de man die haar groot maakte (Clive Davis) de studio in om een nieuw album op te nemen. Na drie jaar muzikaal experimenteren, met onder andere [[Alicia Keys]], [[Danja]], [[Stargate (producers)|Stargate]], [[David Foster]] en [[Akon]], was Houston in 2008 klaar om een comeback te maken met ''[[I Look to You]]''. De single ''Million Dollar Bill'' werd door velen gezien als haar beste werk sinds tijden.{{feit}} Het succes van het nummer viel in de charts tegen, en ook de verkoop van het nieuwste album met 2,5 miljoen exemplaren was niet | Na jaren van geruchten en speculaties in de media was de [[echtscheiding]] tussen Houston en Brown in september 2006 een feit. Hierna ging de zangeres met de man die haar groot maakte (Clive Davis) de studio in om een nieuw album op te nemen. Na drie jaar muzikaal experimenteren, met onder andere [[Alicia Keys]], [[Danja]], [[Stargate (producers)|Stargate]], [[David Foster]] en [[Akon]], was Houston in 2008 klaar om een comeback te maken met ''[[I Look to You]]''. De single ''Million Dollar Bill'' werd door velen gezien als haar beste werk sinds tijden.{{feit}} Het succes van het nummer viel in de charts tegen, en ook de verkoop van het nieuwste album met 2,5 miljoen exemplaren was niet te vergelijken met het succes van de albums uit de jaren tachtig en negentig, maar Houstons label bleek wel tevreden met de resultaten. ''I Look to You'' behaalde in veel landen de top 10 van albumcharts en was in de VS Houstons eerste nummer 1-album sinds de soundtrack van ''The Bodyguard'' in 1992. Begin september (2008) gaf de zangeres in een interview tijdens [[The Oprah Winfrey Show]], haar eerste openbare interview sinds zeven jaar op de televisie. Er werd dieper in gegaan op Houstons scheiding en drugsverleden. Het interview was met name in de Verenigde Staten een kijkcijferhit. Om haar comeback te vieren lanceerde Houston in 2009 haar eerste wereldtournee sinds 10 jaar. De ''Nothing But Love World Tour'' bracht haar naar diverse uithoeken van de wereld. Nederland werd overgeslagen. De recensies rondom haar laatste optredens waren ronduit slecht, wat resulteerde in veel boegeroep tijdens concerten in onder meer Engeland en fans die vroegtijdig de zaal verlieten omdat de zangeres haar glorie had verloren en de hoge noten van weleer niet meer kon halen. Op haar website was te lezen dat zij werkte aan een comeback op het witte doek. Ze speelt Emma in de film ''[[Sparkle]]''. De film zou in [[2012]] moeten uitkomen. | ||
== Stem == | == Stem == | ||
Whitney Houston werd vaak ''the voice'' genoemd door haar enorm krachtige stem. Ze had een stembereik van 5 octaven. [[Céline Dion]], [[Toni Braxton]], [[Christina Aguilera]], [[Jessica Simpson]], [[Kelly Clarkson]], [[Britney Spears]], [[Ciara]], [[P!nk|Pink]], [[Robin Thicke]], [[Jennifer Hudson]], [[Stacie Orrico]], [[Amerie]], [[Destiny's Child]], [[Regine Velasquez]], [[Alicia Keys]], [[Lady Gaga]], en [[Charice Pempengco|Charice]] hebben allemaal gezegd dat Whitney Houston een grote inspiratie voor hun is geweest en dat haar zang een grote invloed op de muziekwereld en op hun eigen zang heeft gehad.{{feit}} Ook [[Mariah Carey]] heeft gezegd dat Whitney Houston een grote inspiratie is geweest voor haar, en dat | Whitney Houston werd vaak ''the voice'' genoemd door haar enorm krachtige stem. Ze had een stembereik van 5 octaven. [[Céline Dion]], [[Toni Braxton]], [[Christina Aguilera]], [[Jessica Simpson]], [[Kelly Clarkson]], [[Britney Spears]], [[Ciara]], [[P!nk|Pink]], [[Robin Thicke]], [[Jennifer Hudson]], [[Stacie Orrico]], [[Amerie]], [[Destiny's Child]], [[Regine Velasquez]], [[Alicia Keys]], [[Lady Gaga]], en [[Charice Pempengco|Charice]] hebben allemaal gezegd dat Whitney Houston een grote inspiratie voor hun is geweest en dat haar zang een grote invloed op de muziekwereld en op hun eigen zang heeft gehad.{{feit}} Ook [[Mariah Carey]] heeft gezegd dat Whitney Houston een grote inspiratie is geweest voor haar, en dat Houston’s muziek en zang een grote invloed op haar eigen muziek heeft gehad.{{feit}} Zangeres Brandy heeft gezegd dat de muziekwereld er heel anders uit zou zien als Whitney Houston nooit een microfoon had opgepakt, en dat de helft van de nieuwe generatie zangeressen nu niet had gezongen.{{feit}} [[Elysa Gardner]] van de [[Los Angeles Times]] zei ooit eens dat niet Mariah Carey, Céline Dion of [[Barbra Streisand]], op muzikaal gebied toch rivalen van Houston, dè stemmen der stemmen zijn, ’maar dat die eer toebehoort aan mevrouw Houston, door haar exceptionele kracht en zuiverheid, en door het gevoel dat zij in haar liedjes weet te leggen’.{{feit}} | ||
== Privéleven == | == Privéleven == | ||
De laatste jaren kwam Houston vooral in het nieuws door problemen met haar echtgenoot [[Bobby Brown]] en geruchten over drugsgebruik. In [[2005]] was ze afgekickt in het [[Crossroads Centre]] op het Caraïbische eiland [[Antigua (eiland)|Antigua]]. Op 24 april 2007 scheidde ze van Brown en kreeg ze de voogdij over hun dochter Bobbi Kristina. Houston overleed begin 2012 op 48 jarige leeftijd.<ref>{{en}} [http://www.chicagotribune.com/news/nationworld/sns-whitney-houston-dead-20120211,0,3411485.story Singer Whitney Houston dead at 48], ''Chicago Tribune'', 11 februari 2012.</ref> De zangeres werd bewusteloos gevonden in haar kamer in het Beverly Hilton en overleed kort daarna. Volgens de politie was er geen sprake van een misdrijf, maar werd | De laatste jaren kwam Houston vooral in het nieuws door problemen met haar echtgenoot [[Bobby Brown]] en geruchten over drugsgebruik. In [[2005]] was ze afgekickt in het [[Crossroads Centre]] op het Caraïbische eiland [[Antigua (eiland)|Antigua]]. Op 24 april 2007 scheidde ze van Brown en kreeg ze de voogdij over hun dochter Bobbi Kristina. Houston overleed begin 2012 op 48 jarige leeftijd.<ref>{{en}} [http://www.chicagotribune.com/news/nationworld/sns-whitney-houston-dead-20120211,0,3411485.story Singer Whitney Houston dead at 48], ''Chicago Tribune'', 11 februari 2012.</ref> De zangeres werd bewusteloos gevonden in haar kamer in het Beverly Hilton en overleed kort daarna. Volgens de politie was er geen sprake van een misdrijf, maar werd een dodelijke coctail van medicijnen en alcohol haar waarschijnlijk fataal.<ref>[http://www.nu.nl/muziek/2738827/whitney-houston-48-overleden.html Whitney Houston (48) overleden], NU.nl, 12 februari 2012.</ref><ref>[http://www.tmz.com/2012/02/13/whitney-houston-cause-of-death-prescription-drugs-drowning-atlanta Whitney Houston Cause Of Death — Family Told She Died From Prescription Drugs, Not Drowning], TMZ.COM, 13 februari 2012.</ref> Het lichaam werd overgebracht naar een funerarium in Newark, Los Angeles.</ref>http://focus.knack.be/entertainment/muziek/whitney-houston-deze-week-begraven/article-4000043768431.htm Knack, Whitney Houston deze week begraven?</ref> | ||
== Discografie == | == Discografie == | ||
| Regel 60: | Regel 60: | ||
|align="left"|''Whitney''||1987||13-06-1987||1(6wk)||106|| Platina | |align="left"|''Whitney''||1987||13-06-1987||1(6wk)||106|| Platina | ||
|- | |- | ||
|align="left"|'' | |align="left"|''I’m your baby tonight''||1990||17-11-1990||4||25|| Platina | ||
|- | |- | ||
|align="left"|''The bodyguard''||1992||28-11-1992||1(12wk)||82|| [[Soundtrack]] [[The Bodyguard]] / Bestverkochte [[Album Top 100|album]] van [[1993#Muziek|1993]] / 2x Platina | |align="left"|''The bodyguard''||1992||28-11-1992||1(12wk)||82|| [[Soundtrack]] [[The Bodyguard]] / Bestverkochte [[Album Top 100|album]] van [[1993#Muziek|1993]] / 2x Platina | ||
| Regel 66: | Regel 66: | ||
|align="left"|''Waiting to exhale''||1995||25-11-1995||20||23|| Soundtrack [[Waiting To Exhale]] | |align="left"|''Waiting to exhale''||1995||25-11-1995||20||23|| Soundtrack [[Waiting To Exhale]] | ||
|- | |- | ||
|align="left"|''The | |align="left"|''The preacher’s wife''||1996||07-12-1996||29||23|| Soundtrack [[The Preacher's Wife]] | ||
|- | |- | ||
|align="left"|''My love is your love''||1998||28-11-1998||1(3wk)||75|| Platina | |align="left"|''My love is your love''||1998||28-11-1998||1(3wk)||75|| Platina | ||
| Regel 87: | Regel 87: | ||
|align="left"|''Waiting to exhale''||1995||02-12-1995||33||9|| Soundtrack Waiting To Exhale | |align="left"|''Waiting to exhale''||1995||02-12-1995||33||9|| Soundtrack Waiting To Exhale | ||
|- | |- | ||
|align="left"|''The | |align="left"|''The preacher’s wife''||1996||01-02-1997||34||6|| Soundtrack The Preacher’s Wife | ||
|- | |- | ||
|align="left"|''My love is your love''||1998||28-11-1998||2||44|| | |align="left"|''My love is your love''||1998||28-11-1998||2||44|| | ||
| Regel 111: | Regel 111: | ||
|align="left"|''I wanna dance with somebody (Who loves me)''||||23-05-1987||1(3wk)||13|| [[Goud (muziek) | Goud]] | |align="left"|''I wanna dance with somebody (Who loves me)''||||23-05-1987||1(3wk)||13|| [[Goud (muziek) | Goud]] | ||
|- | |- | ||
|align="left"|'' | |align="left"|''Didn’t we almost have it all''||||29-08-1987||20||5|| | ||
|- | |- | ||
|align="left"|''So emotional''||||14-11-1987||23||6|| | |align="left"|''So emotional''||||14-11-1987||23||6|| | ||
| Regel 123: | Regel 123: | ||
|align="left"|''I know him so well''||||07-01-1989||14||6|| met [[Cissy Houston]] | |align="left"|''I know him so well''||||07-01-1989||14||6|| met [[Cissy Houston]] | ||
|- | |- | ||
|align="left"|''It | |align="left"|''It isn’t, it wasn’t, it ain’t never gonna be''||||19-08-1989||tip6||-|| met [[Aretha Franklin]] | ||
|- | |- | ||
|align="left"|'' | |align="left"|''I’m your baby tonight''||||27-10-1990||2||10|| ''Alarmschijf'' | ||
|- | |- | ||
|align="left"|''All the man that I need''||||05-01-1991||9||7|| | |align="left"|''All the man that I need''||||05-01-1991||9||7|| | ||
| Regel 153: | Regel 153: | ||
|align="left"|''[[When You Believe|When you believe]]''||||12-12-1998||5||15|| met [[Mariah Carey]] / ''Alarmschijf'' | |align="left"|''[[When You Believe|When you believe]]''||||12-12-1998||5||15|| met [[Mariah Carey]] / ''Alarmschijf'' | ||
|- | |- | ||
|align="left"|'' | |align="left"|''It’s not right, but it’s okay''||||13-03-1999||10||12|| | ||
|- | |- | ||
|align="left"|''My love is your love''||1999||10-08-1999||3||19|| Goud | |align="left"|''My love is your love''||1999||10-08-1999||3||19|| Goud | ||
| Regel 182: | Regel 182: | ||
|align="left"|''When you believe''||||05-12-1998||5||19|| met Mariah Carey | |align="left"|''When you believe''||||05-12-1998||5||19|| met Mariah Carey | ||
|- | |- | ||
|align="left"|'' | |align="left"|''It’s not right, but it’s okay''||||03-04-1999||40||5|| | ||
|- | |- | ||
|align="left"|''My love is your love''||||03-07-1999||3||20|| | |align="left"|''My love is your love''||||03-07-1999||3||20|| | ||
Versie van 14 feb 2012 12:24
| Whitney Houston | ||
| ||
| Whitney Houston in de O2 arena, Londen, 28 april 2010 tijdens haar Nothing but Love World Tour | ||
| Algemene informatie | ||
| Volledige naam | Whitney Elizabeth Houston | |
| Bijnaam | Nippy & The Voice | |
| Geboren | 9 augustus 1963 | |
| Overleden | 11 februari 2012 | |
| Land |  USA
| |
| Werk | ||
| Jaren actief | 1984-2012 | |
| Genre(s) | Pop, soul, R&B en Gospel | |
| Label(s) | SonyBMG Arista | |
| Officiële website (en) IMDb-profiel | ||
Whitney Elizabeth Houston (Newark, 9 augustus 1963 – Beverly Hills, 11 februari 2012) was een Amerikaans zangeres die door melismes versierde soulmuziek zong.
Houston werd beschouwd als één van de beste zangeressen ooit vanwege haar uiterst professionele zangtechniek, groot stembereik van vijf octaven en de mogelijkheid tot het zingen van verschillende genres muziek. Ze werd vaak geprezen voor haar liveoptredens en haar krachtige stem.
1963-1984
Houston was een dochter van de zangeres Cissy Houston (achtergrondzangeres van onder anderen Elvis Presley en Aretha Franklin) en een nicht van de zangeres Dionne Warwick. In haar kinderjaren kwam Houston al vroeg in aanraking met muziek. Samen met haar moeder toerde ze als tiener langs diverse nachtclubs en ontwikkelde daarmee haar zangstem. Als veertienjarig meisje in 1977 was ze de leadvocaliste op het nummer Life’s A Party van de Michael Zager Band. Frontman Zager regelde een platencontract voor de zangeres, maar haar moeder vond dat Houston eerst haar school moest afronden, voordat ze zich in mogelijk succes zou storten. In 1978 was Houston één van de achtergrondzangeressen in Chaka Khans single I’m Every Woman. In de jaren negentig zou Houston een eigen versie hiervan opnemen voor de soundtrack van de film The Bodyguard. Op de platen van Jermaine Jackson en Lou Rawls was Houston ook te horen. Begin jaren tachtig kwam haar carrière als fotomodel van de grond. Zo poseerde ze voor Seventeen Magazine en was ze één van de eerste vrouwen met een donkere huidskleur die de omslag sierde. In 1983 zag Gerry Griffith (werkzaam bij platenlabel Arista Records) Houston optreden met haar moeder in een New Yorkse nachtclub. Hij was onder de indruk van haar talent en bracht Houston in contact met Clive Davis, het hoofd van het label. Na een showcase was ook Davis in de ban van haar talent, waarna al snel een platencontract volgde. Tijdens de The Merv Griffin Show maakte Houston haar Amerikaanse televisiedebuut.
1985-1986: Eerste succes
Hoewel Houston in 1983 bij Arista een contract tekende voor meerdere albums, werd er niet meteen een begin gemaakt met haar eerste cd. Clive Davis wilde het juiste materiaal voor de zangeres hebben en dat kostte tijd. Houston nam als eerste het nummer Hold Me op, een duet met Teddy Pendergrass wat in 1985 op haar album terechtkwam. Het nummer verscheen ook op single en werd een Top 5 R&B Hit in de Verenigde Staten; voor Houston haar eerste succes in de hitlijsten. In februari 1985 Houstons verscheen titelloze debuutalbum, geproduceerd door Met de productie van Michael Masser, Kashif, Jermaine Jackson en Narada Michael Walden. De leadsingle Someone For Me flopte en het album dreigde daardoor dezelfde kant op te gaan. De daaropvolgende single You Give Good Love bereikte de derde plaats in de Billboard Hot 100 en bezorgde Houston haar doorbraak. Hierna steeg Whitney Houston steeds hoger de Amerikaanse albumlijst in. Het jazzy Saving All My Love For You was het volgende succes. Houston behaalde er haar eerste Amerikaanse nummer 1-hit mee. Ook in Engeland behaalde dit nummer de eerste positie in de hitlijsten. De single How Will I Know (tevens nummer 1 in de VS) vormde met zijn videoclip MTV, een zeldzame prestatie, aangezien er in die tijd nog vrij weinig clips van Afro-Amerikanen op de muziekzender getoond werden[feit?]. Voor Houston was het haar debuut bij een groot publiek. In 1986, bijna een jaar na de verschijning van haar debuutalbum, stond dit 14 weken op de eerste plaats in de Amerikaanse albumlijst. Met Greatest Love Of All scoorde Houston hierna haar vierde nummer 1. Tijdens de Grammy Awards in ’86 ontving Houston haar eerste Grammy: Best Pop Vocal Performance voor Saving All My Love For You. Hierna volgden onder andere een aantal American Music Awards en een MTV Video Music Award.
1987-1991: Status van een superster
Houstons tweede album, simpel „Whitney” genaamd, verscheen in juni 1987. De productie was in handen van dezelfde mensen die verantwoordelijk waren voor de sound op haar debuutalbum. In de VS en het Verenigd Koninkrijk debuteerde de cd op nummer 1 in de albumlijsten. Houston was daarmee de allereerste zangeres die dit voor elkaar kreeg. Ook in andere landen bereikte het album de top. De vier uitgebrachte singles I Wanna Dance With Somebody (Who Loves Me), Didn’t We Almost Have It All, So Emotional en Where Do Broken Hearts Go bereikten allemaal de eerste plaats in de VS. In totaal stond Houstons nummer 1-succes daardoor op zeven stuks, een record waarmee ze The Beatles en Elvis Presley versloeg die ieder zes hits achter elkaar behaalden. Ze is tot de dag van vandaag de enige artiest die zeven opeenvolgende nummer 1-hits had. Love Will Save The Day was de laatste single die van dit album werd getrokken. Het behaalde niet de eerste plaats maar werd wel een Amerikaanse Top 10-hit. Het duet met haar moeder I know him so well is alleen in sommige Europese landen op single uitgebracht. „Whitney” behaalde negen keer platina voor de verkoop van 9 miljoen stuks in de VS alleen al. Tot nu toe is het album wereldwijd 25 miljoen keer verkocht. Tijdens de Grammy’s in 1988 ontving de zangeres haar tweede award voor Best Pop Vocal Performance voor ‘’I Wanna Dance With Somebody (Who Loves Me)’’. Kort na de verschijning van het album ging Houston tevens voor de eerste maal op tournee met de ’Moment Of Truth World Tour’. In april 1988 stond Houston viermaal in een uitverkocht Ahoy Rotterdam.
Voor de Olympische Zomerspelen 1988 zong de zangeres het nummer One Moment In Time in, wat wederom een grote hit werd. Het kwam niet tot de eerste plaats in de Verenigde Staten (Top 5) maar schopte het wel tot nummer 1 in onder andere Duitsland en het Verenigd Koninkrijk. Met het succes van twee albums op haar naam, werd Houston gezien als de grootste sensatie sinds Michael Jackson. Op haar derde album I’m Your Baby Tonight dat in 1990 verscheen ging de zangeres een wat meer Urban-achtige kant op. Het titelnummer en All The Man that I Need werden wereldhits en Houston’s achtste en negende Amerikaanse nummer 1-hit. Andere singles als My name is not Susan, Miracle, I Belong to you en We didn’t know (duet met Stevie Wonder) werden minder grote hits. Toch haalde de verkoop van het album het succes van de voorgaande cd’s bij lange na niet. Er zijn er wereldwijd zo’n 10 miljoen van verkocht. In 1991 kreeg Houston de kans om tijdens de Super Bowl XXV het Amerikaanse volkslied (The Star-Spangled Banner) te zingen voor een miljoenenpubliek. Haar opname van het nummer verscheen ook op single en haalde de Amerikaanse Top 20, waarmee ze de eerste artieste ooit was die met het volkslied in pop-versie het tot de hitlijsten schopte.
1992-1994: Huwelijk met Bobby Brown en The Bodyguard
Over Houstons liefdesleven werd van begin af aan gespeculeerd in de media. Zo had ze ooit een date met acteur Eddie Murphy. Uiteindelijk viel ze voor de charmes van R&B-ster Bobby Brown in 1989. Na drie jaar stapten zij in het huwelijksbootje. Door het succes van haar muziek, werden Houston diverse filmaanbiedingen gedaan, maar ze voelde er in eerste instantie niet veel voor, omdat ze te onervaren was.[feit?] In 1984 speelde ze een kleine rol in de televisieserie Gimme a Break!. In 1992 maakte Houston haar filmdebuut naast Kevin Costner in de thriller "The Bodyguard". Hierin speelde ze de succesvolle zangeres Rachel Marron, die last kreeg van een stalker en daardoor een innige band opbouwde met haar bodyguard. Voor de gelijknamige soundtrack nam Houston een aantal nieuwe nummers op: I Will Always Love You (coverversie van het nummer van Dolly Parton uit 1974), I’m Every Woman (coverversie van het nummer van Chaka Khan, die zelf ook te horen is op de achtergrond), Run To You, I Have Nothing en Queen Of The Night. Alle scoorden wereldwijd enorm hoog in de hitlijsten en de soundtrack van The Bodyguard is met 42 miljoen verkochte exemplaren nog altijd de bestverkochte soundtrack ooit.[feit?] Het leverde Houston ook weer een aantal Grammy’s op. I Will Always Love You werd een nog groter succes dan het origineel van Dolly Parton en wordt nog altijd gezien als één van Houstons grootste hits met een nummer 1-notering over bijna de gehele wereld. De single is de bestverkochte single ooit van een vrouwelijke artiest en na Candle in the wind van Elthon John de bestverkopende single ooit.[feit?]
In maart 1993 werd haar dochter geboren.
1995-1997: Waiting To Exhale,The Preacher’s Wife en Cinderella
In 1995 speelde Houston naast Angela Bassett, Loretta Devine en Lela Rochon in Waiting to Exhale, een dramafilm over vier Afro-Amerikaanse vrouwen en hun omgang met relaties. Het succes van de film was minimaal in vergelijking met kaskraker The Bodyguard. Voor de soundtrack van de film nam ze het nummer Exhale (Shoop Shoop) op. Het nummer werd een wereldhit rond Kerst 1995 en was haar elfde Amerikaanse nummer 1-hit in de Billboard Hot 100. Hierna haalde Houston geen nummer 1-noteringen meer. Exhale stond één week op nummer 1 en werd in de week verdrongen door One Sweet Day van Mariah Carey en Boyz II Men, dat 16 weken op nummer 1 bleef staan. Eind 1996 verscheen The Preacher's Wife in de bioscopen, wederom niet zo succesvol als The Bodyguard. Met het nummer Step By Step (van de gelijknamige filmsoundtrack) behaalde Houston zowel in Amerika als in veel Europese landen een Top 20-hit. Hierna volgde haar rol als de Goede Fee in de televisiemusical Cinderella (Assepoester), een film waarin ze speelde naast R&B-ster Brandy, Jason Alexander en Whoopi Goldberg.
1998-2000: My Love Is Your Love en The Greatest Hits
Nadat het begin van de jaren negentig voornamelijk in het teken stonden van films en bijhorende soundtracks, keerde Houston in 1998 terug naar de studio voor haar eerste album sinds acht jaar. My Love Is Your Love verscheen eind dat jaar. De zangeres werkte met de grootste namen van dat moment[feit?] voor haar nieuwste elpee. In eerste instantie werd een greatest hits-cd gepland maar uiteindelijk was er genoeg materiaal over voor een geheel nieuw album. De singles It’s Not Right, But It’s Okay, Heartbreak Hotel, When You Believe (duet met Mariah Carey voor de animatiefilm The Prince Of Egypt), My Love Is Your Love en I Learned From The Best werden wereldwijd grote hits. Het album verkocht 10 miljoen exemplaren en daarmee kon Houstons comeback als een geslaagd project gezien worden. In 2000 volgde het eerder geplande ’The Greatest Hits’ met alle grote successen en een aantal nieuwe nummers, waaronder het duet met Enrique Iglesias: Could I Have This Kiss Forever, dat in Nederland op nummer 1 belandde.
2000-2005: Just Whitney, drugsgebruik en persoonlijke problemen
In de jaren tachtig en negentig werd Houston gezien als een braaf meisje, maar vanaf 2000 veranderde dat. Concerten en optreden op tv werden geannuleerd en voor fotosessies, repetities en interviews kwam ze vaak uren te laat. Toen ze ook nog eens gewicht begon te verliezen, begon men[feit?] zich zorgen te maken. De media zaten er tevens flink bovenop. In januari 2000 werden Houston en Brown op een vliegveld in Hawaï betrapt met marihuana in hun bagage. Het was duidelijk dat de zangeres verslaafd was aan drugs, alhoewel ze dat in eerste instantie ontkende. Tijdens de 30th Anniversary Special voor Michael Jackson in september 2001 trad een broodmagere Houston op voor het publiek. De volgende dagen vulden de foto’s de kranten. Houstons woordvoerster gaf aan: „Whitney lijdt aan stress door persoonlijke problemen binnen haar familie en door stress, eet ze niet”. In 2002 gaf Houston een interview voor Diane Sawyer om haar nieuwste album in de spotlight te zetten. Echter, tijdens het interview werd er meer ingegaan op haar ervaringen met drugs en alcohol, dan een nieuwe cd. De uitspraken „We don’t do crack. We don’t do that. Crack is wack.” werden wereldwijd uitgemeten in de pers en zorgden voor heel wat persiflages. Eind 2002 verscheen het album Just Whitney maar wegens haar persoonlijke gesteldheid en magere promotie werden er slechts 4 miljoen exemplaren van verkocht.[feit?] De singles Whatchulookinat, Try It On My Own en One Of Those Days flopten. Eind 2003 volgde het kerstalbum One Wish: The Holiday Album, wederom geen schot in de roos.
2006-2009: Scheiding en I Look to You
Na jaren van geruchten en speculaties in de media was de echtscheiding tussen Houston en Brown in september 2006 een feit. Hierna ging de zangeres met de man die haar groot maakte (Clive Davis) de studio in om een nieuw album op te nemen. Na drie jaar muzikaal experimenteren, met onder andere Alicia Keys, Danja, Stargate, David Foster en Akon, was Houston in 2008 klaar om een comeback te maken met I Look to You. De single Million Dollar Bill werd door velen gezien als haar beste werk sinds tijden.[feit?] Het succes van het nummer viel in de charts tegen, en ook de verkoop van het nieuwste album met 2,5 miljoen exemplaren was niet te vergelijken met het succes van de albums uit de jaren tachtig en negentig, maar Houstons label bleek wel tevreden met de resultaten. I Look to You behaalde in veel landen de top 10 van albumcharts en was in de VS Houstons eerste nummer 1-album sinds de soundtrack van The Bodyguard in 1992. Begin september (2008) gaf de zangeres in een interview tijdens The Oprah Winfrey Show, haar eerste openbare interview sinds zeven jaar op de televisie. Er werd dieper in gegaan op Houstons scheiding en drugsverleden. Het interview was met name in de Verenigde Staten een kijkcijferhit. Om haar comeback te vieren lanceerde Houston in 2009 haar eerste wereldtournee sinds 10 jaar. De Nothing But Love World Tour bracht haar naar diverse uithoeken van de wereld. Nederland werd overgeslagen. De recensies rondom haar laatste optredens waren ronduit slecht, wat resulteerde in veel boegeroep tijdens concerten in onder meer Engeland en fans die vroegtijdig de zaal verlieten omdat de zangeres haar glorie had verloren en de hoge noten van weleer niet meer kon halen. Op haar website was te lezen dat zij werkte aan een comeback op het witte doek. Ze speelt Emma in de film Sparkle. De film zou in 2012 moeten uitkomen.
Stem
Whitney Houston werd vaak the voice genoemd door haar enorm krachtige stem. Ze had een stembereik van 5 octaven. Céline Dion, Toni Braxton, Christina Aguilera, Jessica Simpson, Kelly Clarkson, Britney Spears, Ciara, Pink, Robin Thicke, Jennifer Hudson, Stacie Orrico, Amerie, Destiny's Child, Regine Velasquez, Alicia Keys, Lady Gaga, en Charice hebben allemaal gezegd dat Whitney Houston een grote inspiratie voor hun is geweest en dat haar zang een grote invloed op de muziekwereld en op hun eigen zang heeft gehad.[feit?] Ook Mariah Carey heeft gezegd dat Whitney Houston een grote inspiratie is geweest voor haar, en dat Houston’s muziek en zang een grote invloed op haar eigen muziek heeft gehad.[feit?] Zangeres Brandy heeft gezegd dat de muziekwereld er heel anders uit zou zien als Whitney Houston nooit een microfoon had opgepakt, en dat de helft van de nieuwe generatie zangeressen nu niet had gezongen.[feit?] Elysa Gardner van de Los Angeles Times zei ooit eens dat niet Mariah Carey, Céline Dion of Barbra Streisand, op muzikaal gebied toch rivalen van Houston, dè stemmen der stemmen zijn, ’maar dat die eer toebehoort aan mevrouw Houston, door haar exceptionele kracht en zuiverheid, en door het gevoel dat zij in haar liedjes weet te leggen’.[feit?]
Privéleven
De laatste jaren kwam Houston vooral in het nieuws door problemen met haar echtgenoot Bobby Brown en geruchten over drugsgebruik. In 2005 was ze afgekickt in het Crossroads Centre op het Caraïbische eiland Antigua. Op 24 april 2007 scheidde ze van Brown en kreeg ze de voogdij over hun dochter Bobbi Kristina. Houston overleed begin 2012 op 48 jarige leeftijd.[1] De zangeres werd bewusteloos gevonden in haar kamer in het Beverly Hilton en overleed kort daarna. Volgens de politie was er geen sprake van een misdrijf, maar werd een dodelijke coctail van medicijnen en alcohol haar waarschijnlijk fataal.[2][3] Het lichaam werd overgebracht naar een funerarium in Newark, Los Angeles.</ref>http://focus.knack.be/entertainment/muziek/whitney-houston-deze-week-begraven/article-4000043768431.htm Knack, Whitney Houston deze week begraven?</ref>
Discografie
Albums
| Album(s) met hitnoteringen in de Nederlandse Album Top 20/50/75/100 |
Datum van verschijnen |
Datum van binnenkomst |
Hoogste positie |
Aantal weken |
Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| Whitney Houston | 1985 | 30-03-1985 | 6 | 63 | Platina |
| Whitney | 1987 | 13-06-1987 | 1(6wk) | 106 | Platina |
| I’m your baby tonight | 1990 | 17-11-1990 | 4 | 25 | Platina |
| The bodyguard | 1992 | 28-11-1992 | 1(12wk) | 82 | Soundtrack The Bodyguard / Bestverkochte album van 1993 / 2x Platina |
| Waiting to exhale | 1995 | 25-11-1995 | 20 | 23 | Soundtrack Waiting To Exhale |
| The preacher’s wife | 1996 | 07-12-1996 | 29 | 23 | Soundtrack The Preacher's Wife |
| My love is your love | 1998 | 28-11-1998 | 1(3wk) | 75 | Platina |
| The VH-1 divas live 1999 | 1999 | 06-11-1999 | 4 | 12 | Livealbum |
| The greatest hits | 2000 | 20-05-2000 | 2 | 35 | Verzamelalbum / Platina |
| Love, Whitney | 2002 | 09-02-2002 | 24 | 7 | Verzamelalbum |
| Just Whitney | 2002 | 07-12-2002 | 70 | 4 | |
| I look to you | 04-09-2009 | 12-09-2009 | 1(1wk) | 25 |
| Album(s) met hitnoteringen in de Vlaamse Ultratop 50/100 |
Datum van verschijnen |
Datum van binnenkomst |
Hoogste positie |
Aantal weken |
Opmerkingen | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| The bodyguard | 1992 | 16-09-1995 | 20 | 4 | Soundtrack The Bodyguard | |
| Waiting to exhale | 1995 | 02-12-1995 | 33 | 9 | Soundtrack Waiting To Exhale | |
| The preacher’s wife | 1996 | 01-02-1997 | 34 | 6 | Soundtrack The Preacher’s Wife | |
| My love is your love | 1998 | 28-11-1998 | 2 | 44 | ||
| The greatest hits | 2000 | 20-05-2000 | 2 | 33 | Verzamelalbum | |
| I look to you | 2009 | 12-09-2009 | 7 | 18 |
Singles
| Single(s) met hitnoteringen in de Nederlandse Top 40 |
Datum van verschijnen |
Datum van binnenkomst |
Hoogste positie |
Aantal weken |
Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| All at once | 30-03-1985 | 5 | 12 | ||
| Saving all my love for you | 14-12-1985 | 12 | 7 | ||
| Hold me | 08-02-1986 | 22 | 6 | met Teddy Pendergrass / Alarmschijf | |
| How will I know | 01-03-1986 | 15 | 7 | ||
| The greatest love of all | 31-05-1986 | 17 | 8 | ||
| I wanna dance with somebody (Who loves me) | 23-05-1987 | 1(3wk) | 13 | Goud | |
| Didn’t we almost have it all | 29-08-1987 | 20 | 5 | ||
| So emotional | 14-11-1987 | 23 | 6 | ||
| Where do broken hearts go | 02-04-1988 | tip4 | - | ||
| Love will save the day | 25-06-1988 | 6 | 9 | ||
| One moment in time | 24-09-1988 | 6 | 10 | ||
| I know him so well | 07-01-1989 | 14 | 6 | met Cissy Houston | |
| It isn’t, it wasn’t, it ain’t never gonna be | 19-08-1989 | tip6 | - | met Aretha Franklin | |
| I’m your baby tonight | 27-10-1990 | 2 | 10 | Alarmschijf | |
| All the man that I need | 05-01-1991 | 9 | 7 | ||
| My name is not Susan | 22-06-1991 | 22 | 4 | ||
| I will always love you | 14-11-1992 | 1(9wk) | 19 | Platina | |
| I'm Every Woman | 20-02-1993 | 3 | 10 | ||
| I have nothing | 08-05-1993 | 22 | 5 | ||
| Run to you | 07-08-1993 | 33 | 3 | ||
| Queen of the night | 20-11-1993 | 21 | 3 | ||
| Something in common | 19-02-1994 | 36 | 3 | met Bobby Brown | |
| Exhale (Shoop shoop) | 18-11-1995 | 7 | 10 | Alarmschijf | |
| Count on me | 02-03-1996 | 30 | 4 | met CeCe Winans | |
| Step by step | 11-01-1997 | 11 | 13 | ||
| I believe in you and me | 22-03-1997 | tip6 | - | ||
| When you believe | 12-12-1998 | 5 | 15 | met Mariah Carey / Alarmschijf | |
| It’s not right, but it’s okay | 13-03-1999 | 10 | 12 | ||
| My love is your love | 1999 | 10-08-1999 | 3 | 19 | Goud |
| I learned from the best | 11-12-1999 | 20 | 7 | Alarmschijf | |
| If I told you that | 27-05-2000 | 19 | 7 | met George Michael / Alarmschijf | |
| Could I have this kiss forever | 25-07-2000 | 16-09-2000 | 1(1wk) | 13 | met Enrique Iglesias / Alarmschijf |
| Heartbreak hotel | 13-01-2001 | 35 | 2 | met Faith Evans & Kelly Price | |
| Whatchulookinat | 10-08-2002 | tip26 | - | ||
| Whatchulookinat | 12-10-2002 | tip24 | - | ||
| One of those days | 30-11-2002 | tip6 | - | ||
| Million dollar bill | 22-08-2009 | tip9 | - |
| Single(s) met hitnoteringen in in de Vlaamse Ultratop 50 |
Datum van verschijnen |
Datum van binnenkomst |
Hoogste positie |
Aantal weken |
Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| Exhale (Shoop shoop) | 25-11-1995 | 22 | 10 | ||
| Step by step | 28-12-1996 | 13 | 16 | ||
| When you believe | 05-12-1998 | 5 | 19 | met Mariah Carey | |
| It’s not right, but it’s okay | 03-04-1999 | 40 | 5 | ||
| My love is your love | 03-07-1999 | 3 | 20 | ||
| If I told you that | 17-06-2000 | 41 | 1 | met George Michael | |
| Could I have this kiss forever | 16-09-2000 | 8 | 15 | met Enrique Iglesias | |
| Heartbreak hotel | 30-12-2000 | tip12 | - | met Faith Evans & Kelly Price | |
| Whatchulookinat | 12-10-2002 | 48 | 1 | ||
| One of those days | 21-12-2002 | tip11 | - | ||
| I look to you | 05-09-2009 | tip21 | - | ||
| Million dollar bill | 19-09-2009 | tip6 | - |
Top 2000
| Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000 | '99 | '00 | '01 | '02 | '03 | '04 | '05 | '06 | '07 | '08 | '09 | '10 | '11 | '12 | '13 | '14 | '15 | '16 | '17 | '18 | '19 | '20 | '21 | '22 | '23 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| All at once | - | 1539 | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | ||||||||||||
| Could I have this kiss forever (met Enrique Iglesias) | - | - | - | - | - | - | - | - | 1495 | - | - | - | - | ||||||||||||
| Greatest love of all | 638 | 1321 | 1261 | 1639 | 1899 | 1877 | - | 1869 | 1784 | 1832 | 1847 | 1810 | - | ||||||||||||
| How will I know | 1399 | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | ||||||||||||
| I wanna dance with somebody | 872 | 1263 | 1723 | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | ||||||||||||
| I will always love you | 131 | 405 | 476 | 551 | 537 | 463 | 636 | 513 | 483 | 505 | 505 | 534 | 687 | ||||||||||||
| One moment in time | - | 1041 | 1508 | - | 1596 | 1626 | 1903 | 1520 | 1337 | 1571 | 1824 | 1815 | 1948 |
Externe links
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Whitney Houston op Wikimedia Commons.
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
- º (en) Singer Whitney Houston dead at 48, Chicago Tribune, 11 februari 2012.
- º Whitney Houston (48) overleden, NU.nl, 12 februari 2012.
- º Whitney Houston Cause Of Death — Family Told She Died From Prescription Drugs, Not Drowning, TMZ.COM, 13 februari 2012.