Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Schisma van de Drie Hoofdstukken: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
Het '''Schisma van de Drie Hoofdstukken''', ook bekend als de '''Driehoofdstukkenstrijd''', was een binnenkerkelijk geschil in de zesde en zevende eeuw over de verhouding tussen de goddelijke en menselijke natuur van [[Jezus Christus]]. | Het '''Schisma van de Drie Hoofdstukken''', ook bekend als de '''Driehoofdstukkenstrijd''', was een binnenkerkelijk geschil in de zesde en zevende eeuw over de verhouding tussen de goddelijke en menselijke natuur van [[Jezus Christus]]. | ||
In een poging de [[monofysieten]] met de Roomse | In een poging de [[monofysieten]] met de Roomse staatskerk te verzoenen vaardigde keizer [[Justinianus I]] eind 543 of begin 544 op aanbeveling van zijn hoftheologen een [[edict]] uit, waarin in drie hoofdstukken ({{Grieks|τρία κεφάλαια}}, ''tría kephálaia'') de aanstichters van het [[nestorianisme]] veroordeeld werden: | ||
# de persoon en de geschriften van [[Theodorus van Mopsuestia]], | # de persoon en de geschriften van [[Theodorus van Mopsuestia]], | ||
| Regel 7: | Regel 7: | ||
# de brief van de [[presbyter]] [[Ibas van Edessa]] aan bisschop Maris van Hardoschir in Perzië | # de brief van de [[presbyter]] [[Ibas van Edessa]] aan bisschop Maris van Hardoschir in Perzië | ||
De monofysieten beschuldigden de staatskerk van nestorianisme. Toen hen werd verzekerd dat [[Nestorius]] als een ketter werd beschouwd, wezen zij op de geschriften van zijn leermeester Theodorus van Mopsuestia, die nooit waren veroordeeld. Zij voegden eraan toe dat Theodoretus, de vriend en verdediger van Nestorius, door het [[concilie van Chalcedon]] in zijn ambt was hersteld, en dat het epistel van Ibas door het concilie zelfs als ongevaarlijk was behandeld. | |||
Justinianus hoopte dat de monofysieten ertoe bewogen zouden worden de besluiten van het concilie en de brieven van [[Leo I]], die zij nu in nestoriaanse zin interpreteerden, te aanvaarden wanneer de redenen voor een klacht tegen het concilie zouden zijn weggenomen. | |||
Het doel van deze maatregel werd niet verwezenlijkt: de monofysieten kwamen niet dichter bij de besluiten van het concilie van Chalcedon, en er ontstond algemene onrust in het Oosten. Aan deze strijd namen vooral de bisschoppen [[Vigilius]] van Rome, Reparatus van Carthago, Facundus van Hermiane, Fulgentius van Ruspe deel. Het oecumenisch concilie van Constantinopel in 553 moest de veroordeling goedkeuren. De Romeinse bisschop, door gevangenschap onder druk gezet, ondertekende ook, met als resultaat dat Noord-Afrika, Noord-Italië en Illyrië de kerkelijke gemeenschap met Rome verbraken. Aan de kerkscheuring kwam pas een einde door bemiddeling van paus [[Gregorius I|Gregorius de Grote]]. | |||
==Bronnen== | |||
* [https://www.ensie.nl/christelijke-encyclopedie/driekapittelstrijd ''Driekapittelstrijd''] in: [https://www.ensie.nl/christelijke-encyclopedie ''Christelijke Encyclopedie''] onder redactie van F. W. Grosheide. Uitgave van 1925-1931 door J. H. Kok te Kampen. | |||
{{CathEN|14707b|Three Chapters}} | |||
{{authority control|TYPE=t|Wikidata=Q1057095}} | |||
[[Categorie: Christendom in de Romeinse oudheid]] | [[Categorie: Christendom in de Romeinse oudheid]] | ||
[[Categorie: Schisma]] | [[Categorie: Schisma]] | ||
{{kiem}} | {{kiem}} | ||
Versie van 2 feb 2023 01:40
Het Schisma van de Drie Hoofdstukken, ook bekend als de Driehoofdstukkenstrijd, was een binnenkerkelijk geschil in de zesde en zevende eeuw over de verhouding tussen de goddelijke en menselijke natuur van Jezus Christus.
In een poging de monofysieten met de Roomse staatskerk te verzoenen vaardigde keizer Justinianus I eind 543 of begin 544 op aanbeveling van zijn hoftheologen een edict uit, waarin in drie hoofdstukken (τρία κεφάλαια, tría kephálaia) de aanstichters van het nestorianisme veroordeeld werden:
- de persoon en de geschriften van Theodorus van Mopsuestia,
- de geschriften van Theodoretus van Cyrus tegen bisschop Cyrillus van Alexandrië
- de brief van de presbyter Ibas van Edessa aan bisschop Maris van Hardoschir in Perzië
De monofysieten beschuldigden de staatskerk van nestorianisme. Toen hen werd verzekerd dat Nestorius als een ketter werd beschouwd, wezen zij op de geschriften van zijn leermeester Theodorus van Mopsuestia, die nooit waren veroordeeld. Zij voegden eraan toe dat Theodoretus, de vriend en verdediger van Nestorius, door het concilie van Chalcedon in zijn ambt was hersteld, en dat het epistel van Ibas door het concilie zelfs als ongevaarlijk was behandeld.
Justinianus hoopte dat de monofysieten ertoe bewogen zouden worden de besluiten van het concilie en de brieven van Leo I, die zij nu in nestoriaanse zin interpreteerden, te aanvaarden wanneer de redenen voor een klacht tegen het concilie zouden zijn weggenomen.
Het doel van deze maatregel werd niet verwezenlijkt: de monofysieten kwamen niet dichter bij de besluiten van het concilie van Chalcedon, en er ontstond algemene onrust in het Oosten. Aan deze strijd namen vooral de bisschoppen Vigilius van Rome, Reparatus van Carthago, Facundus van Hermiane, Fulgentius van Ruspe deel. Het oecumenisch concilie van Constantinopel in 553 moest de veroordeling goedkeuren. De Romeinse bisschop, door gevangenschap onder druk gezet, ondertekende ook, met als resultaat dat Noord-Afrika, Noord-Italië en Illyrië de kerkelijke gemeenschap met Rome verbraken. Aan de kerkscheuring kwam pas een einde door bemiddeling van paus Gregorius de Grote.
Bronnen
- Driekapittelstrijd in: Christelijke Encyclopedie onder redactie van F. W. Grosheide. Uitgave van 1925-1931 door J. H. Kok te Kampen.
