Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed
Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Julianus II: verschil tussen versies
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
(Nieuwe pagina aangemaakt met ''''Julianus II''' ('''Flavius Claudius Julianus''', Constantinopel, 6 november 331 – omgeving van Maranga aan de Tigris, 26 juni 363), was een...') |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Julianus II''' ('''Flavius Claudius Julianus''', [[Constantinopel]], [[6 november]] [[331]] – omgeving van Maranga aan de Tigris, [[26 juni]] [[363]]), was een Romeins keizer van november 361 tot 26 juni 363. Hij is vooral bekend gebleven voor zijn pogingen om de door [[Constantijn de Grote]] en [[Constantius II]] bevoorrechte christelijke religie terug te dringen en de oude Romeinse en Griekse religie en de oosterse mysteriecultussen te herstellen. Hij staat daarom bekend als '''Julianus Apostata''' of '''Julianus de Afvallige'''. | '''Julianus II''' ('''Flavius Claudius Julianus''', [[Constantinopel]], [[6 november]] [[331]] – omgeving van Maranga aan de Tigris, [[26 juni]] [[363]]), was een Romeins keizer van november 361 tot 26 juni 363. Hij is vooral bekend gebleven voor zijn pogingen om de door [[Constantijn de Grote]] en [[Constantius II]] bevoorrechte christelijke religie terug te dringen en de oude Romeinse en Griekse religie en de oosterse mysteriecultussen te herstellen. Hij staat daarom bekend als '''Julianus Apostata''' of '''Julianus de Afvallige'''. | ||
<!---- | |||
==Leven== | |||
Flavius Claudius Julianus werd geboren in 331 in Constantinopel als zoon van Julius Constantius, een halfbroer van Constantijn de Grote, en zijn tweede vrouw Basilina, de dochter van de Egyptische prefect Iulius Iulianus. | |||
Julianus’s moeder overleed kort na zijn geboorte. Naar eigen verklaringen had hij een idyllische jeugd. Daaraan kwam een einde toen hij zes jaar was: soldaten vermoordden vrijwel alle mannelijke familieleden van de overleden keizer Constantijn de Grote, waaronder Julianus’ vader en zijn oudste broer. | |||
Vervolgens woonde Julianus een jaar in Nikomedia bij verre verwante, de bisschop en geschiedschrijver [[Eusebius van Nikomedia|Eusebius]]. Eusebius introduceerde hem in de christelijke leer. Naast zijn grootvader Julianus zorgde ook zijn neef, keizer Constantius II voor de opleiding van Julianus. Na enkele jaren in Constantinopel keerde hij op verzoek van de Constantius II in 345 terug naar Nikomedia. Vanaf 346 woonde hij met zijn halfbroer Gallus, die waarschijnlijk de laatste jaren in Ephesus verbleef, op het landgoed Macellum in Cappadocië. | |||
Julianus werd christelijk opgevoed, maar hij las ook de geschriften van de niet-christelijke retoricus Libanios, die in 363 zijn lofrede (de epitaphios) zou schrijven. Zijn leraar Hekebolios stond vijandig tegenover de heidense Libanios en Constantius II wilde zijn neef niet blootstellen aan de invloed van het oorlogszuchtige niet-Joodse volk. Julianus bestudeerde de aantekeningen van Libanios’ toespraken gedetailleerd. | |||
Julianus knoopte al op jonge leeftijd contact met de neoplatonische filosofen, van wie sommigen aanhangers van de oude religie waren. In 351 ging hij naar Pergamon, om les te volgen bij Aidesios, een leerling van de prominente neoplatonische filosoof Iamblichos. Julianus beschreef hem als de op twee na grootste filosoof, na Pythagoras en Plato. Tussen mei 351 en april 352 vertrok hij naar Ephesus om te studeren bij Maximos van Ephesus. | |||
In 354/55 werd Julianus door zijn achterdochtige neef Constantius in Milaan en Como in feite gevangen gehouden. Toen hij na 8 maanden weer vrij kon bewegen, was hij uiterlijk nog christelijk, maar mogelijk liet hij zich in 355 al inwijden in de Elyseïsche mysteriecultus. Hij studeerde dat jaar enkele weken samen met de latere kervader [[Gregorius van Nazianze]] en [[Basilius van Caesarea]] in Athene bij de neoplatonische filosoof Priskos, maar werd toen naar het keizerlijk hof geroepen door zijn neef Constantius II. | |||
----> | |||
{{authority control|TYPE=p |Wikidata=Q33941 }} | {{authority control|TYPE=p |Wikidata=Q33941 }} | ||
[[Categorie:Romeins keizer]] | [[Categorie: Romeins keizer]] | ||
[[Categorie:Byzantijns keizer]] | [[Categorie: Byzantijns keizer]] | ||
[[Categorie: Geboren in Constantinopel]] | |||
Versie van 8 mrt 2018 12:46
Julianus II (Flavius Claudius Julianus, Constantinopel, 6 november 331 – omgeving van Maranga aan de Tigris, 26 juni 363), was een Romeins keizer van november 361 tot 26 juni 363. Hij is vooral bekend gebleven voor zijn pogingen om de door Constantijn de Grote en Constantius II bevoorrechte christelijke religie terug te dringen en de oude Romeinse en Griekse religie en de oosterse mysteriecultussen te herstellen. Hij staat daarom bekend als Julianus Apostata of Julianus de Afvallige.
