Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Opgraving: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(Een archeologische opgraving is een plaats waar bewijzen uit verleden zijn. ([http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Archeologische_opgraving&oldid=17052779]))
 
k (- koepel-cat)
 
Regel 5: Regel 5:
Op [[begraafplaats|begraafplaatsen]] (kerkhoven) worden ook wel (na bijvoorbeeld 50 of 100 jaar) de [[stoffelijke resten]] ''opgegraven'', en komt er een ander [[overleiden|overleden]] iemand in. De oude stoffelijke resten gaan óf naar de [[vuilverbranding]], óf ze komen in de [[knekelput]].
Op [[begraafplaats|begraafplaatsen]] (kerkhoven) worden ook wel (na bijvoorbeeld 50 of 100 jaar) de [[stoffelijke resten]] ''opgegraven'', en komt er een ander [[overleiden|overleden]] iemand in. De oude stoffelijke resten gaan óf naar de [[vuilverbranding]], óf ze komen in de [[knekelput]].


Bij sommige [[religie]]s is het verboden overleden]]en weer op te graven.
Bij sommige [[religie]]s is het verboden overledenen weer op te graven.


[[Categorie:Archeologie]]
[[Categorie:Archeologie]]
[[Categorie:Geschiedenis]]

Huidige versie van 9 jun 2009 om 23:13

Een archeologische opgraving, of site (uitspraak 'siete' en niet 'sajt') , is een plaats of groep van plaatsen waar bewijs is gevonden van activiteiten uit het verleden. Deze plaats is onderwerp (geweest) van een archeologisch onderzoek om historische bronnen te verzamelen en analyseren.

Bij opgravingen zijn overblijfselen (botten) van mensen en dieren gevonden, maar ook werktuigen die waarschijnlijk al duizenden of honderden jaren in de grond zitten. Veelal worden ook overblijfselen van dinosauriers gevonden.

Op begraafplaatsen (kerkhoven) worden ook wel (na bijvoorbeeld 50 of 100 jaar) de stoffelijke resten opgegraven, en komt er een ander overleden iemand in. De oude stoffelijke resten gaan óf naar de vuilverbranding, óf ze komen in de knekelput.

Bij sommige religies is het verboden overledenen weer op te graven.