Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Leo de Hartog: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leo_de_Hartog&oldid=46944844 Pvt pauline 20 jun 2016)
 
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leo_de_Hartog&oldid=46849611 Pvt pauline 5 jun 2016)
Regel 1: Regel 1:
'''Leo de Hartog''' is een Nederlandse auteur.  
'''Leo de Hartog''' is een Nederlandse auteur.  


De Hartog was luitenant bij [[KNIL]] <ref> NRC 18 februari 1984</ref> en één van de 69 Nederlandse officieren die weigerde in juli 1940 de [[erewoordverklaring]] te tekenen. Via [[Oflag VI A|Oflag VI A Soest]], [[Oflag VIII C|Oflag VIIIC Juliusburg]] en [[Kamp Stanislau]] kwam hij uiteindelijk in [[Slot Colditz|Oflag IV Colditz]] terecht. Terwijl hij in Colditz zat, vroeg hij aan het Franse Rode Kruis "L'Empire des Steppes" aan, een boek van professor René Grousset. Het boek was niet meer te vinden maar de professor had nog een exemplaar dat De Hartog vervolgens via het Rode Kruis kreeg. In januari 1944 werd hij nog naar [[kamp Neubrandenburg]] overgeplaatst, waar hij door het [[Rode Leger (Sovjet-Unie)|Rode Leger]] werd bevrijd.
De Hartog was één van de 69 Nederlandse officieren die weigerde in juli 1940 de [[erewoordverklaring]] te tekenen. Via [[Oflag VI A|Oflag VI A Soest]], [[Oflag VIII C|Oflag VIIIC Juliusburg]] en [[Kamp Stanislau]] kwam hij uiteindelijk in [[Slot Colditz|Oflag IV Colditz]] terecht. Terwijl hij in Colditz zat, vroeg hij aan het Franse Rode Kruis "L'Empire des Steppes" aan, een boek van professor René Grousset. Het boek was niet meer te vinden maar de professor had nog een exemplaar dat De Hartog vervolgens via het Rode Kruis kreeg. In 1944 zond de professor hem ook nog het boek "Conquérant du Monde". Vanaf 1972 begon De Hartog  [[Djenghis Khan]] en de [[Mongolen]] serieus te bestuderen en in 1979 verscheen zijn eerste boek over deze beroemde krijger <ref>[https://books.google.fr/books?id=a4p9C6J35XYC&pg=PR3&hl=nl&source=gbs_selected_pages&cad=2#v=onepage&q&f=false Djengis Khan (1979)]</ref>.


In 1944 zond de professor hem ook nog het boek "Conquérant du Monde". Vanaf 1972 begon De Hartog  [[Djenghis Khan]] en de [[Mongolen]] serieus te bestuderen en in 1979 verscheen zijn eerste boek over deze beroemde krijger <ref>[https://books.google.fr/books?id=a4p9C6J35XYC&pg=PR3&hl=nl&source=gbs_selected_pages&cad=2#v=onepage&q&f=false Djengis Khan (1979)]</ref>.
Zijn tweede boek ging over de tijd dat hij als krijgsgevangene in diverse kampen zat. Hij werd door de Russen bevrijd.
 
Zijn tweede boek ging over de tijd dat hij als krijgsgevangene in diverse kampen zat. Hij droeg het op aan [[Machiel van den Heuvel]].  
==Bibliografie==
==Bibliografie==
* Djenghis Khan, 's werelds grootste veroveraar (Amsterdam, 1979)
* Djenghis Khan, 's werelds grootste veroveraar (Amsterdam, 1979)
Regel 14: Regel 12:


{{Appendix|2=
{{Appendix|2=
{{References}} }}
{{References}}
{{authority control|TYPE=p|Wikidata=Q24340655}}
}}
 
{{DEFAULTSORT:Hartog, Leo}}
{{DEFAULTSORT:Hartog, Leo}}
[[Categorie:Nederlands schrijver]]
[[Categorie:Nederlands schrijver]]
[[Categorie:Colditz]]
[[Categorie:Colditz]]

Versie van 20 jun 2016 21:21

Leo de Hartog is een Nederlandse auteur.

De Hartog was één van de 69 Nederlandse officieren die weigerde in juli 1940 de erewoordverklaring te tekenen. Via Oflag VI A Soest, Oflag VIIIC Juliusburg en Kamp Stanislau kwam hij uiteindelijk in Oflag IV Colditz terecht. Terwijl hij in Colditz zat, vroeg hij aan het Franse Rode Kruis "L'Empire des Steppes" aan, een boek van professor René Grousset. Het boek was niet meer te vinden maar de professor had nog een exemplaar dat De Hartog vervolgens via het Rode Kruis kreeg. In 1944 zond de professor hem ook nog het boek "Conquérant du Monde". Vanaf 1972 begon De Hartog Djenghis Khan en de Mongolen serieus te bestuderen en in 1979 verscheen zijn eerste boek over deze beroemde krijger [1].

Zijn tweede boek ging over de tijd dat hij als krijgsgevangene in diverse kampen zat. Hij werd door de Russen bevrijd.

Bibliografie

  • Djenghis Khan, 's werelds grootste veroveraar (Amsterdam, 1979)
  • Officieren achter prikkeldraad 1940–1945 (Uitgeverij Hollandia, Baarn, 1983, ISBN 90-6045-207-0)
  • Europese reiziger[s] naar de Grote Khan: De reizen van de franciscaner monniken en de familie Polo naar de opvolgers van Djenghis Khan, 1245-1368 (1985)
  • Genghis Khan Conqueror of the World (I.B. Tauris, 1989)
  • Russia and the Mongol Yoke: The History of the Russian Principalities and the Golden Horde, 1221-1502 (2000)

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
rel=nofollow
rel=nofollow