Gebruiker:Franciscus/kladblok 2

Dit is een gebruikersessay geschreven door Franciscus .. december 2015 15:22 (CEST)

Kunst en Wiskunde II

In Kunst en Wiskunde I werd het onderlinge verband onderzocht tussen een groot aantal blinkende staven van diverse vormen die in een museum op de vloer waren neergelegd. In Kunst en Wiskunde II gaat het om een kunstwerk dat ook uit metalen delen is opgebouwd. In dit geval liggen de metalen delen niet op de grond, maar zijn deze verwerkt in een toren van aluminium buizen en gevlochten staaldraden.

Needle Tower in Museum Kröller-Müller

Wanneer je als bezoeker de beeldentuin van het Kröller-Müller Museum te Otterlo betreedt, ontdek je achter in de tuin een kunstwerk, geheel opgebouwd uit aluminium buizen en gevlochten, roestvaststalen spandraden. Veel bezoekers blijven kijken en worden getroffen door de sierlijke vorm van de toren. Intussen proberen ze er ook achter te komen hoe die constructie in elkaar zit en hoe de toren op zijn plek blijft staan. Het is - door zijn intrigerende constructie ook echt een object dat zich uitstekend leent om te worden gefotografeerd.
Al met al blijft het een wonderlijk kunstwerk!

Needle Tower

Needle Tower is de naam van twee kunstwerken van de Amerikaanse beeldhouwer Kenneth Snelson. Needle Tower I (1968) staat in het beeldenpark van het Hirshhorn Museum and Sculpture Garden in Washington D.C. in de Verenigde Staten.
Snelsons eerste solotentoostelling in Europa, was in 1969 in het beeldenpark van het Kröller-Müller Museum, waar toen zes kunstwerken van hem werden getoond, waaronder de gecompliceerde sculptuur, Needle Tower II. Deze is blijven staan en door het Museum aangekocht.
Recht onder het werk staand en omhoog kijkend heeft het buizenwerk de vorm van een ster.

Kenneth Snelson

Kenneth Snelson ( 29 juni 1927 ) - de maker van Needle Tower I en II - werd geboren in Pendleton, Oregon, Verenigde Staten, en is beeldhouwer en fotograaf. Zijn sculpturen en foto's zijn in vele tientallen galerieën tijdens talrijke solo-exposities over de hele wereld tentoongesteld.
Hij studeerde aan de University of Oregon in Eugene, aan het Black Mountain College, in Asheville, North Carolina, aan het Institute of Design in Chicago, en bij de Franse schilder Fernand Léger in Parijs. In Oregon kreeg hij onder meer les van de bekende architect en ingenieur R. Buckminster Fuller, die later samen met Nelsons een nieuw begrip in de architectuur introduceerde, namelijk; Tensegrity.

Tensegrity

Iedereen die de Needle Tower ziet, vraagt zich onwillekeurig af hoe het 28 meter hoge kunstwerk overeind blijft.
De sterkte en de stabiliteit van de constructie komen voort uit een principe - Tensegrity genaamd - ontwikkeld door Snelson, gesteund door zijn leraar Buckminster Fuller van het Black Mountain College.
Snelson deed zijn vinding in de herfst van 1949 in de schuur bij zijn ouders, nadat hij eerst met klei, stokjes, conservenblikken, karton en draadjes had zitten knutselen.
Het concept Tensegrity is een principe waarbij druk- en trekkrachten elkaar in evenwicht houden. De trekkrachten worden opgevangen in flexibele draden of kabels. De drukkrachten worden opgenomen door staven of buizen. Dit levert een ongekende stabiliteit op. Tensegriteit is dus een uitgebalanceerd evenwicht van duwende en trekkende krachten.
In Needle Tower I en II zijn deze krachten - in de verbindingen tussen aluminium staven en de gevlochten staalkabels - verantwoordelijk voor de stabiliteit. Visuele criteria spelen hierbij voor de kunstenaar geen rol. De stabiliteit is het doel van de expressie.
Door de elkaar in evenwicht houdende kabels en buizen, zou de toren in elkaar storten, als één kabel zou breken.
De naam Tensegrity is een samenvoeging van Tension (= Spanning) en Integrity ( Integriteit = betrouwbaarheid, degelijkheid ). De naam Tensegrity is overigens bedacht door Buckminster Fuller.
Fuller is onder meer bekend door zijn geodetische koepels, die hij ontwikkelde op basis van de concepten die Snelson ontwikkelde.
Snelson kreeg octrooi voor Tensegrity in 1965, en maakt van dit principe consequent gebruik in zijn kunst.

Wiskundige berekeningen

Toen Snelson zijn kunstwerk aan de buitenwereld toonde, liet hij weten, dat geen constructeur zo’n toren zou kunnen berekenen. Met berekenen bedoelde hij het wiskundig vaststellen van de spanningen en de verplaatsingen van de structuur.
Het was in de tijd dat het kunstwerk ontstond, ook bijna onbegonnen werk om de tamelijk ingewikkelde berekeningen uit te voeren. Op dit moment is het met de moderne rekenprogramma’s goed te doen, al moet degene die de berekeningen uitvoert, over een goed ruimtelijk inzicht beschikken ^{1) 2) 3)}.

Het voert hier te ver om op dergelijke berekeningen in te gaan. Volstaan kan worden met de opmerking, dat ook hier de Wiskunde en de Kunst een uitstekend koppel vormen!

Instandhouden van het kunstwerk

<<<<<<Doorkijk in Needle Tower II

Gedurende de eerste jaren waren er geen afwijkingen te zien aan het kunstwerk en hoefde er niet ingegrepen te worden, zelfs niet bij hevige stormen. Needle Tower II hield zich grotendeels zelf in stand en vereiste geen onderhoud. Na verloop van tijd begonnen echter de gevlochten staaldraden, die de driehoeken bij elkaar houden, te rafelen en te breken bij blootstelling aan hevige wind. Later werden enige losse elementen vervangen. Uiteindelijk liet Snelson het bovenste gedeelte in zijn geheel vervangen.
Zo rond 2010 ging het personeel van het museum er zelf toe over de Needle Tower op zijn kant te leggen als er een orkaanachtige wind te verwachten viel.
Het weer oprichten van de toren gaat uitstekend met een takel ⁴⁾.

Nawoord

Het blijkt, dat de Needle Tower voor de aandachtige toeschouwer een aantal bijzondere invalshoeken kan opleveren, zowel letterlijk als figuurlijk.
In dit essay is getracht enkele hiervan te belichten en te trachten samenhang te vinden tussen enkele disciplines.
Het blijkt, dat de Needle Tower zowel vanuit de Kunst als vanuit de Wiskunde kan worden bekeken, zonder dat dit tegenstrijdig behoeft te zijn; integendeel: beide disciplines vullen elkaar aan.

De Kunst wordt hier gesteund door de Wiskunde.

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

• ¹⁾ Chris Heunen en Dick van Leijenhorst van de Faculteit NWI Radboud Universiteit Nijmegen: Tensegrities
• ²⁾ Monique Bakker en Mascha Klerx: Houtje-touwtje wiskunde: Een workshop over tensegrities
• ³⁾ Jan W. Marcus: Tensegrities

• ⁴⁾Oprichten van Needle Tower I op YouTube

-Barbara Hepworth- Barbara Hepworth(1903-1975), was één van de belangrijkste beeldhouwers van Engeland. Barbara Hepworth, geboren als Jocelyn Barbara Hepworth (Wakefield (West Yorkshire), 10 januari 1903 - St. Ives (Cornwall), 20 mei 1975), was één van de belangrijkste Engelse beeldhouwsters. Zoal een groot aantal kunstenaars in de jaren dertig van de vorige eeuw, verruilde ze figuratieve voorstellingen voor zuiver abstracte vormen. In 1932 trad ze toe tot de Abstraction-Création, een groepering die streefde naar harmonieuze kunst als tegenwicht voor de chaos van het moderne leven. Barbara Hepworth: Sculpture for a Modern World brengt haar carrière stap voor stap in beeld, van beginnend kunstenaar in de jaren twintig tot de internationaal bekende beeldhouwer, die zij aan het eind van haar leven is. Sculpturen van hout, marmer en brons, alleen al bijzonder om de ongelooflijke vakmanschap waarmee ze gemaakt zijn, worden afgewisseld met schilderijen, tekeningen, en film- en fotomateriaal van Barbara Hepworth aan het werk in haar atelier, of te midden van haar vrienden.

Vormen uit de natuur

De tentoonstelling laat zien hoe Barbara Hepworth uit aan de natuur ontleende vormen - soms figuratief en soms abstract toegepast - een onmiskenbaar eigen handschrift ontwikkelt, van grote betekenis voor de moderne beeldhouwkunst. Een wandeling door de beeldentuin van het museum, het wereldberoemde Rietveldpaviljoen bekijken en daar verrast worden door de rijke collectie bronzen beelden die het museum van Barbara Hepworth bezit. In de winter van 2015 - 2016 eerde het Kröller-Müller Museum haar met een grote overzichtstentoonstelling met als titel:Sculpture for a Modern World.

De tentoonstelling duurde van 28 november 2015 tot 17 april 2016. Een gedeelte van de tentoonstelling was ondergebracht in het Rietveldpaviljoen. Men werd daar verrast door de rijke collectie bronzen beelden die het museum van Barbara Hepworth bezit.

De rest van de expositie was binnen in de zalen van Kröller-Müller opgesteld.

Barbara Hepworth (Wakefield 1903 - St Ives 1975) was een van de belangrijkste beeldhouwers van de twintigste eeuw. Ze behoorde voor de Tweede Wereldoorlog tot de internationale avant-garde en in de jaren vijftig en zestig was haar werk te zien op vele tentoonstellingen wereldwijd en kreeg ze grote internationale prijzen en opdrachten. Hepworth ontwikkelde zich eind jaren twintig tot een van de leidende figuren van een nieuwe generatie beeldhouwers die hun sculpturen rechtstreeks uit steen en hout hakten. In de jaren dertig maakte ze haar entree in de internationale kunstwereld en kwam ze in aanraking met het werk van Pablo Picasso, Georges Braque, Jean Arp en Constantin Brancusi. Onder invloed van deze contacten werd haar werk abstract. Vanaf die tijd ontstonden Hepworth’s karakteristieke organische vormen, waarin de massa wordt doorboord door cirkels of ovalen en de ruimte meespeelt in het beeld. Ze bleef haar leven lang in steen en hout beeldhouwen, maar vanaf 1956 werkte ze ook in brons, waardoor ze meer sculpturen kon produceren, die bovendien beter bestand waren tegen het vervoer over lange afstanden. De tentoonstelling schetst Hepworth’s ontwikkeling van de bescheiden stenen sculpturen uit haar jonge jaren tot de ambitieuze latere bronzen beelden. Ook zijn er onbekende werken zoals tekeningen, collages, fotogrammen, objecten in textiel en theaterontwerpen. Veel nooit eerder getoond materiaal is afkomstig uit het onlangs ontsloten Hepworth-archief, dat een schat aan documentatie bevat over alle aspecten van haar werk en leven. Hieruit komt een tot nog toe nauwelijks bekend beeld naar voren van Hepworth als een kunstenaar die de presentatie van haar werk aan het publiek zorgvuldig regisseerde, onder meer door de foto’s die ze zelf maakte. Barbara Hepworth: Sculpture for a Modern World vindt plaats vijftig jaar na Hepworth’s laatste grote tentoonstelling in het Kröller Müller Museum. Hoogtepunt in 1965 was de presentatie van haar bronzen beelden in het Rietveldpaviljoen in de beeldentuin. Dit harmonieuze ensemble van sculptuur en architectuur wordt nog steeds beschouwd als een van de hoogtepunten uit haar oeuvre. Het paviljoen maakt als ‘buitenzaal’ deel uit van de tentoonstelling. Hepworth is een van de belangrijkste Britse beeldhouwsters. Ze werd wereldberoemd met haar abstracte sculpturen. Tot 1956 werkte Hepworth alleen met heel harde materialen, zoals steen, hout of marmer. Daarna experimenteerde ze ook met brons. http://nmwa.org/explore/artist-profiles/barbara-hepworth

Haar werken zijn homogeen, primitief, religieus geïnspireerd en gepassioneerd. Naast vele kleinere sculpturen heeft Hepworth ook een aantal monumentale werken op haar naam staan. Een daarvan bevindt zich bij het gebouw van de Verenigde Naties in New York.

Deze bronzen Cantate Domino (‘Lofzang aan de Heer’) heeft een religieus karakter, de rode draad in haar oeuvre. In 1966 schrijft ze: ‘Vanuit een zeker leed is de behoefte ontstaan om ieder beeldhouwwerk tot een lofzang te doen worden.’ Het koude metaal en het organische van de ontluikende kiempjes komen hier samen in een vorm die doet denken aan opgeheven handen. Zo sluipen er een hoop referenties in het werk die het verschillende betekenissen geven. In die zin is dit werk typisch voor Hepworth. In haar oeuvre wordt nooit iets aan een expressieve toevalligheid overgelaten.

Van hetzelfde werk bevinden zich exemplaren in onder andere het Museu de Arte Moderna te São Paulo en de Tate Gallery in Londen.

The Barbara Hepworth Museum and Sculpture Garden, St Ives De Barbara Hepworth Museum and Sculpture Garden, St Ives

De Barbara Hepworth museum werd in 1976 geopend door Hepworth's familie, naar aanleiding van de wens uitgedrukt in haar testament. Het museum is eigendom van en wordt gerund door Tate sinds 1980. Het bevat de grootste groep werken Hepworth's, permanent tentoongesteld in Trewyn Studio en de tuin waar ze woonde en werkte van 1949 tot aan haar dood in 1975.

 De twee buitenkant studio's, gebruikt voor het snijden en werken in gips voor brons, was het onderwerp van een belangrijk behoud project van Tate in 2013-14, om te kunnen worden bewaard, genoten en opnieuw geïnterpreteerd voor de toekomst.

The Barbara Hepworth Museum was opened in 1976 by Hepworth's family, following the wishes expressed in her will. The Museum has been owned and run by Tate since 1980. It contains the largest group of Hepworth's works, permanently on display at Trewyn Studio and garden where she lived and worked from 1949 until her death in 1975.

The two exterior studios, used for carving and working in plaster for bronze, were the subject of an important conservation project by Tate in 2013-14, to enable them to be preserved, enjoyed and re-interpreted for the future. 

Dit artikel valt onder beheer van Dorp:Luisterrijk.

Simeon ten Holt
Afbeelding gewenst
Algemene informatie
Volledige naam	Simeon ten Holt
Geboren	24 januari 1923, Bergen ( Noord-Holland )
Overleden	25 november 2012, Alkmaar
Nationaliteit	Nederlandse
Beroep	Componist, pianist, docent

Simeon ten Holt (24 januari 1923 – Alkmaar, 25 november 2012)