Tweede correctie: verschil tussen versies

Huidige versie van 9 mei 2015 om 22:39

Met tweede correctie wordt in Nederland een extra beoordeling van examenwerk door een docent van een andere school bedoeld.

In het voortgezet onderwijs worden de examens die zijn afgenomen in de vorm van meerkeuzevragen opgestuurd naar het Cito dat voor de correctie zorgt. De overige examens worden eerst nagekeken door de eigen docent, de eerste corrector. Vervolgens stuurt deze het examenwerk op naar een van te voren aangewezen docent van een andere school, de tweede corrector. Heeft ook deze het werk nagekeken, dan overleggen beide correctoren en ze proberen samen tot een zelfde beoordeling te komen. Meestal lukt dat, maar worden beiden het niet eens, dan wordt het eindcijfer het gemiddelde van de twee afzonderlijke beoordelingen.

Twijfels

Inmiddels zijn er twijfels gerezen over de betrouwbaarheid van het zo bepaalde eindresultaat. Uit een rapport van het Cito blijkt dat de eerste correctie vaak te soepel verloopt, en dat in slechts een derde van de gevallen de tweede correctie geheel volgens de regels gebeurt. Gebrek aan tijd, maar wellicht ook gemakzucht van de tweede corrector kan daarbij een rol spelen, terwijl de eerste corrector bewust of onbewust de eigen leerlingen zou kunnen bevoordelen. Vanaf 2016 zal daarom de volgorde worden omgedraaid: de tweede corrector krijgt nu eerst het werk toegestuurd. Hij moet dan zelfstandig een eerste oordeel geven, waardoor hij verplicht is de gegeven antwoorden nauwkeurig te bestuderen. De eigen docent krijgt vervolgens de kans een onrechtvaardige of te strenge beoordeling bij te stellen. In het jaar 2016 zullen voor het eerst eindexamens op deze wijze beoordeeld worden.