Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Schisma van de Drie Hoofdstukken: verschil tussen versies
(Nieuwe pagina aangemaakt met 'Het '''Schisma van de Drie Hoofdstukken''', ook bekend als de '''Driehoofdstukkenstrijd''', was een binnenkerkelijk geschil in de zesde en zevende eeuw over de verh...') |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
Het '''Schisma van de Drie Hoofdstukken''', ook bekend als de '''Driehoofdstukkenstrijd''', was een binnenkerkelijk geschil in de zesde en zevende eeuw over de verhouding tussen de goddelijke en menselijke natuur van [[Jezus Christus]]. | Het '''Schisma van de Drie Hoofdstukken''', ook bekend als de '''Driehoofdstukkenstrijd''', was een binnenkerkelijk geschil in de zesde en zevende eeuw over de verhouding tussen de goddelijke en menselijke natuur van [[Jezus Christus]]. | ||
In een poging de [[monofysieten]] met de Roomse Kerk te verzoenen vaardigde keizer [[Justinianus I]] in 544 op aanbeveling van zijn hoftheologen een [[edict]] uit, waarin in drie hoofdstukken ({{Grieks|τρία κεφάλαια}}, ''tría kephálaia'') de aanstichters van het [[nestorianisme]] veroordeeld werden: | |||
# de persoon en de geschriften van [[Theodorus van Mopsuestia]], | |||
# de geschriften van [[Theodoretus]] van Cyrus tegen bisschop Cyrillus van Alexandrië | |||
# de brief van de [[presbyter]] [[Ibas van Edessa]] aan bisschop Maris van Hardoschir in Perzië | |||
[[Categorie:Christendom in de Romeinse oudheid]] | Het doel van deze maatregel werd niet verwezenlijkt: de monofysieten kwamen niet dichter bij de besluiten van het [[Concilie van Chalcedon]], en er ontstond algemene onrust in het Oosten. Aan deze strijd namen vooral de bisschoppen [[Vigilius]] van Rome, Reparatus van Carthago, Facundus van Hermiane, Fulgentius van Ruspe deel. Het oecumenisch concilie in 553 moest aan de keizer de veroordeling goedkeuren. De Romeinse bisschop, door gevangenschap gewillig gemaakt, ondertekende ook, met als resultaat dat Noord-Afrika, Noord-Italië en Illyrië de kerkelijke gemeenschap met Rome verbraken. Aan de kerkscheuring kwam pas een einde door bemiddeling van paus [[Gregorius I|Gregorius de Grote]]. | ||
{{ | |||
[[Categorie: Christendom in de Romeinse oudheid]] | |||
[[Categorie: Schisma]] | |||
{{kiem}} | |||
Versie van 2 feb 2023 01:11
Het Schisma van de Drie Hoofdstukken, ook bekend als de Driehoofdstukkenstrijd, was een binnenkerkelijk geschil in de zesde en zevende eeuw over de verhouding tussen de goddelijke en menselijke natuur van Jezus Christus.
In een poging de monofysieten met de Roomse Kerk te verzoenen vaardigde keizer Justinianus I in 544 op aanbeveling van zijn hoftheologen een edict uit, waarin in drie hoofdstukken (τρία κεφάλαια, tría kephálaia) de aanstichters van het nestorianisme veroordeeld werden:
- de persoon en de geschriften van Theodorus van Mopsuestia,
- de geschriften van Theodoretus van Cyrus tegen bisschop Cyrillus van Alexandrië
- de brief van de presbyter Ibas van Edessa aan bisschop Maris van Hardoschir in Perzië
Het doel van deze maatregel werd niet verwezenlijkt: de monofysieten kwamen niet dichter bij de besluiten van het Concilie van Chalcedon, en er ontstond algemene onrust in het Oosten. Aan deze strijd namen vooral de bisschoppen Vigilius van Rome, Reparatus van Carthago, Facundus van Hermiane, Fulgentius van Ruspe deel. Het oecumenisch concilie in 553 moest aan de keizer de veroordeling goedkeuren. De Romeinse bisschop, door gevangenschap gewillig gemaakt, ondertekende ook, met als resultaat dat Noord-Afrika, Noord-Italië en Illyrië de kerkelijke gemeenschap met Rome verbraken. Aan de kerkscheuring kwam pas een einde door bemiddeling van paus Gregorius de Grote.