Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Anton Schreuder: verschil tussen versies
(paar dubbels weg) |
(dubbels) |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Anton Gerrit Schreuder''' (’s-Gravenhage [[21 augustus]] [[1908]] – Ede [[25 februari]] [[1971]]) was een Nederlandse verzetsstrijder tijdens de tweede wereldoorlog. | '''Anton Gerrit Schreuder''' (’s-Gravenhage, [[21 augustus]] [[1908]] – Ede, [[25 februari]] [[1971]]) was een Nederlandse verzetsstrijder tijdens de tweede wereldoorlog. | ||
{{MEEBEZIG}} | {{MEEBEZIG}} | ||
| Regel 10: | Regel 10: | ||
===De oorlogsjaren=== | ===De oorlogsjaren=== | ||
Het landgoed was 15 ha. groot. Het (familie)hotel had | Het landgoed was 15 ha. groot. Het (familie)hotel had dertien kamers. Het was gelegen op de helling van de Lindeboomsberg, verscholen in de bossen, op enige kilometers afstand van het dorp Lunteren. Bij het uitbreken van de oorlog wisten veel joodse vluchtelingen en onderduikers uit het westen van Nederland hun weg te vinden naar De Leperkoen. | ||
Schreuder sloot zich in januari 1942 aan bij de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten | Schreuder sloot zich in januari 1942 aan bij de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten. | ||
Het hotel werd een ontmoetingsplaats voor het verzet voor het uitwisselen van informatie tussen verzetsgroepen. | Anton en Gree Schreuder raakten betrokken bij het verzet. Het hotel werd een ontmoetingsplaats voor het verzet voor het uitwisselen van informatie tussen verzetsgroepen. Met enige regelmaat waren er ‘s nachts wapen- en voedseldroppings in de velden bij Meulunteren. Het aangeven van de plek met lichtsignalen voor de vliegtuigen en het bergen van de goederen werd uitgevoerd door Ton Schreuder samen met o.a. Gerrit (Gert) van Schuppen, zijn zoon Chris van Schuppen en Dirk (Bill) Wildeboer. Een deel van de wapens en het voedsel werd verborgen op het terrein van De Leperkoen. | ||
Van de verzetswerkzaamheden is het aantal maal opblazen van de spoorlijn Amersfoort-Ede het meest bekend geworden. Schreuder was nauw betrokken bij deze sabotages. Deze lijn werd door de Duitsers veel gebruikt voor vervoer van goederen. | |||
In het hotel woonde tijdens de oorlog de joodse vluchtelinge Alice Cohn, zij was grafisch ontwerpster pen vervalste documenten, stempels enz. die nodig waren voor de vluchtelingen en het verzet. | |||
In het | |||
Tons kennis van radiotelegrafie kwam goed van pas, op het terrein was enige tijd een zendinstallatie in gebruik voor het verzet. | Tons kennis van radiotelegrafie kwam goed van pas, op het terrein was enige tijd een zendinstallatie in gebruik voor het verzet. | ||
Het laatste oorlogsjaar verbleven in het hotel ook Britse luchtmachtmilitairen die waren afgedwaald tijdens de operatie Market Garden. | |||
==Verraad== | |||
Op zondag 8 april 1945 werd De Leperkoen verraden. Schreuder dook onder. Het hotel en terrein werd doorzocht, de wapenvoorraad werd opgegraven. Margaretha Schoorl werd gevangengenomen en als partisanenweib afgevoerd naar De Wormshoef in Lunteren. Bij gebrek aan overtuigend bewijs van haar betrokkenheid werd zij na enige dagen vrijgelaten. Over het lot van de hotelgasten die aanwezig waren op het moment van de inval is niets bekend. Op 5 mei 1945 was de oorlog afgelopen. | |||
==Na de oorlog== | ==Na de oorlog== | ||
| Regel 39: | Regel 33: | ||
==Onderscheidingen== | ==Onderscheidingen== | ||
Gree heeft nooit een onderscheiding gewild, ook niet de Yad Vashem (onderscheiding van de staat Israel voor het redden van Joodse levens tijdens de WO II). | Gree heeft nooit een onderscheiding gewild, ook niet de [[Yad Vashem]] (onderscheiding van de staat Israel voor het redden van Joodse levens tijdens de WO II). Zij zei: „Je deed wat je moest doen.” | ||
Ton ontving op 12 maart 1947 in Utrecht The Medal of Freedom (without) en de Silver Laurel Leaf Emblems van Groot Brittannië. | Ton ontving op 12 maart 1947 in Utrecht The Medal of Freedom (without) en de Silver Laurel Leaf Emblems van Groot Brittannië. | ||
;Bronnen | ;Bronnen | ||
Versie van 30 apr 2016 04:34
Anton Gerrit Schreuder (’s-Gravenhage, 21 augustus 1908 – Ede, 25 februari 1971) was een Nederlandse verzetsstrijder tijdens de tweede wereldoorlog. Sjabloon:MEEBEZIG
Leven
Anton (Ton, Tony) Gerrit Schreuder werd geboren op 21 augustus 1908 te 's-Gravenhage. Hij kwam uit een onderwijsfamilie, zo was zijn vader Pieter Hendrik Schreuder, oprichter van de scholen voor buitengewoon onderwijs. Zijn moeder was Sibbeltje Hofstra.
Na de HBS wilde hij scheepsofficier worden. Omdat hij een bril droeg, was een functie als kapitein of stuurman uitgesloten. Ton volgde daarom de opleiding tot radiotelegrafist (marconist) bij Radio Holland. Van 1930 tot 1935 voer hij als marconist bij de wilde vaart, de KPM en op passagiersschepen van de Rotterdamse Lloyd.
Op 26 november 1934 trouwde hij Margaretha (Gree) Elisabeth Schoorl geboren op 26 december 1904 in Haarlem. Zij was een dochter van Louis Schoorl, apotheker / fabrieksdirecteur en Elisabeth van der Weij. Gree was lerares koken. Door toedoen van haar ouders werd zij eigenaar van Landgoed en Huis De Leperkoen in Lunteren. In 1934 kwam Ton aan wal en werd hij samen met Gree Hotelhouder van De Leperkoen in Lunteren.
De oorlogsjaren
Het landgoed was 15 ha. groot. Het (familie)hotel had dertien kamers. Het was gelegen op de helling van de Lindeboomsberg, verscholen in de bossen, op enige kilometers afstand van het dorp Lunteren. Bij het uitbreken van de oorlog wisten veel joodse vluchtelingen en onderduikers uit het westen van Nederland hun weg te vinden naar De Leperkoen.
Schreuder sloot zich in januari 1942 aan bij de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten.
Anton en Gree Schreuder raakten betrokken bij het verzet. Het hotel werd een ontmoetingsplaats voor het verzet voor het uitwisselen van informatie tussen verzetsgroepen. Met enige regelmaat waren er ‘s nachts wapen- en voedseldroppings in de velden bij Meulunteren. Het aangeven van de plek met lichtsignalen voor de vliegtuigen en het bergen van de goederen werd uitgevoerd door Ton Schreuder samen met o.a. Gerrit (Gert) van Schuppen, zijn zoon Chris van Schuppen en Dirk (Bill) Wildeboer. Een deel van de wapens en het voedsel werd verborgen op het terrein van De Leperkoen.
Van de verzetswerkzaamheden is het aantal maal opblazen van de spoorlijn Amersfoort-Ede het meest bekend geworden. Schreuder was nauw betrokken bij deze sabotages. Deze lijn werd door de Duitsers veel gebruikt voor vervoer van goederen.
In het hotel woonde tijdens de oorlog de joodse vluchtelinge Alice Cohn, zij was grafisch ontwerpster pen vervalste documenten, stempels enz. die nodig waren voor de vluchtelingen en het verzet.
Tons kennis van radiotelegrafie kwam goed van pas, op het terrein was enige tijd een zendinstallatie in gebruik voor het verzet.
Het laatste oorlogsjaar verbleven in het hotel ook Britse luchtmachtmilitairen die waren afgedwaald tijdens de operatie Market Garden.
Verraad
Op zondag 8 april 1945 werd De Leperkoen verraden. Schreuder dook onder. Het hotel en terrein werd doorzocht, de wapenvoorraad werd opgegraven. Margaretha Schoorl werd gevangengenomen en als partisanenweib afgevoerd naar De Wormshoef in Lunteren. Bij gebrek aan overtuigend bewijs van haar betrokkenheid werd zij na enige dagen vrijgelaten. Over het lot van de hotelgasten die aanwezig waren op het moment van de inval is niets bekend. Op 5 mei 1945 was de oorlog afgelopen.
Na de oorlog
Het Hotelbedrijf werd na afloop van de oorlog voortgezet.
Anton Gerrit Schreuder overleed op 25 februari 1971 te Ede. Margaretha Elisabeth Schoorl droeg Landgoed en Hotel De Leperkoen over aan haar broer. Zij overleed op 3 januari 1993 te Doorwerth.
Onderscheidingen
Gree heeft nooit een onderscheiding gewild, ook niet de Yad Vashem (onderscheiding van de staat Israel voor het redden van Joodse levens tijdens de WO II). Zij zei: „Je deed wat je moest doen.” Ton ontving op 12 maart 1947 in Utrecht The Medal of Freedom (without) en de Silver Laurel Leaf Emblems van Groot Brittannië.
- Bronnen
- Ede 1940-1945; door Lagerweij en Plekkringa; uitg. BDU Barneveld; ISBN 90-70150-29-8
- Kroniek van Ede; door Boeree; uitg. Gijsbers en Van Loon Arnhem; ISBN 90-62-35-0445
- Correspondentie en gesprekken / interviews met Mw. M.E. (Gree) Schoorl
- NIOD; De Leperkoen gedurende de WO II, aanwinstnummer 4998