Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Nicolaas Emanuel Frederik von Gumoëns: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nicolaas_Emanuel_Frederik_von_Gumo%C3%ABns&oldid=33445663 3 nov 2012 Menke 31 mrt 2011)
 
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nicolaas_Emanuel_Frederik_von_Gumo%C3%ABns&oldid=46979639 25 jun 2016 ‎ Henxter)
 
Regel 1: Regel 1:
[[Bestand:Gumoens, NFE von.jpg|thumb|Nicolaas Emanuel Frederik von Gumoëns]]
{{Infobox militair persoon
| naam            =
| afbeelding      = Gumoens, NFE von.jpg
| onderschrift    =
| bijnaam          =
| geboorteplaats  = [[Orbe (gemeente)|Orbe]], [[Vaud (kanton)|Vaud]]
| geboortedatum    = 19 april 1790
| sterfplaats      = [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]]
| sterfdatum      = 29 december 1832
| begraven        =
| religie          =
| partij          = {{AT}}<br>{{ES}}<br>{{UK}}<br>{{CH}}<br>{{NL}}
| onderdeel        =
| dienstjaren      =
| rang            = Kolonel
| eenheid          = Generale staf
| leiding          =
| veldslagen-naam  =
| veldslagen      = [[Beleg van Antwerpen (1832)|Beleg van Antwerpen]]
| onderscheidingen = [[Militaire Willems-Orde]] 4de klasse
| anderwerk        =
| portaal          =
}}
'''Nicolaas Emanuel Frederik von Gumoëns'''<ref>Ook wel ''de Gumoëns'', ''de Goumoëns''. De naam is afkomstig van de plaats [[Goumoens-la-Ville]]. De voornamen komen voor in verschillende (Duitse, Franse, Nederlandse) taalversies en volgordes.</ref> ([[Orbe (gemeente)|Orbe]] ([[Zwitserland]]), [[19 april]] [[1790]] - [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]], [[29 december]] [[1832]]) was een Zwitsers officier in geallieerde dienst tijdens de [[Napoleontische oorlogen]], die vervolgens in dienst trad van het [[Verenigd Koninkrijk der Nederlanden]].


'''Nicolaas Emanuel Frederik von Gumoëns''' ([[Orbe (gemeente)|Orbe]] ([[Zwitserland]]), [[19 april]] [[1790]] - [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]], [[29 december]] [[1832]]) was een Nederlands (van oorsprong Zwitsers) [[kolonel]], ridder in de [[Militaire Willems-Orde]] vierde klasse.
== Biografie ==
Gumoëns behoorde tot een familie van militairen uit [[Vaud (kanton)|Vaud]], dat toentertijd deel uitmaakte van het [[kanton Bern]]. Zijn grootvader Nicolas de Gumoëns (1730-1800) leidde een Berns regiment in dienst van de [[Verenigde Provinciën]]. Zijn vader Sigismond Emmanuel werd in 1798 gedood bij de Franse invasie van Zwitserland. De jonge Gumoëns werd vervolgens toegelaten tot de keizerlijke genieschool te [[Wenen]].


==Opleiding==
=== Napoleontische oorlogen ===
Von Gumoëns behoorde tot een der oudste adellijke geslachten van Waadland, die in het begin van de zeventiende eeuw tot het [[patriciaat]] van [[Bern (stad)|Bern]] werd toegelaten. Hij was de zoon van [[luitenant-kolonel]] Sigismond Emmanuel von Gumoëns, die in 1798, tijdens het binnentrekken der Fransen in [[Zwitserland]], werd vermoord en de kleinzoon van [[generaal-majoor]] Nicolaas von Gumoëns (1730-1800), die als chef en eigenaar van het Berns [[regiment]] van zijn naam, in Hollandse dienst, zich door zijn dapperheid, in de veldtochten van 1793 en 1794 bijzonder onderscheidde.  Von Gumoëns werd opgevoed door zijn verwant, de Heer von Mülinen, en werd door diens invloed toegelaten tot de Keizerlijke Ingenieurs Academie te [[Wenen]]. Op 15-jarige leeftijd werd hij in 1805, bij het uitbreken van de [[oorlog]], [[vaandrig]] in het Regiment van de Prins van [[Ligne]]. Hij muntte in 1809 (als [[luitenant]]) in [[Polen]], bij de [[Vijfde Coalitieoorlog|gevechten]] van Raschin en Jedlinsko, uit onder de bevelen van [[Ferdinand Karel Jozef van Oostenrijk-Este]]. Tijdens deze veldtocht  werd Von Gumoëns te Villanof, beneden [[Warschau]], omsingeld door de vijand en sprong hij, onder een regen van kogels, in de [[Wisła (rivier)|Weichsel]] om zich niet behoeven over te geven. Hij werd hiervoor bevorderd tot luitenant bij de [[grenadier]]s.
Bij het uitbreken van de oorlog werd hij als [[vaandrig]] toegevoegd aan het regiment van de [[Karel Jozef van Ligne|prins de Ligne]]. Hij nam hiermee deel aan de gevechten van de [[Derde Coalitieoorlog|Derde]] (1805) en [[Vijfde Coalitieoorlog]] (1809) in Polen. Hij promoveerde er tot luitenant en werd vanwege zijn moed overgeplaatst naar de [[grenadier]]s.


==Loopbaan==
Na de [[vrede van Schönbrunn]] nam Gumoëns ontslag uit Oostenrijkse dienst. Hij vertrok over land naar het [[Ottomaanse Rijk]] en vergezelde een tijdlang aartshertog [[Frans IV van Modena|Frans van Modena]]. Via Sicilië en Gibraltar reisde hij naar het Spaanse [[Cádiz (stad)|Cádiz]] dat vruchteloos werd belegerd door Franse troepen (1811). De [[junta]] daar benoemde Gumoëns tot kapitein, en hij werd toegevoegd aan de staf van de Ierse generaal [[Charles William Doyle|Doyle]]. Na de opheffing van het beleg voegde hij zich bij de Schotse kolonel [[Frederick Adam|Adam]] in de voorhoede bij het verjagen van de Franse troepen. Hij nam, nadat Adam in de [[slag bij Ordal]] gewond raakte, het commando over diens brigade over (september 1813).
[[Bestand:Antwerpen monument.JPG|thumb|left|De obelisk]]
Nadat na de [[Congres van Wenen|vrede van Wenen]] [[Oostenrijk]] de bondgenoot van [[Frankrijk]] was geworden, verzocht Von Gumoëns zijn ontslag uit Oostenrijkse dienst (waarbij hij zeer goede referenties kreeg van de Prins van Ligne). Hij vertrok naar [[Spanje]] en, teneinde de door de Fransen bezette havens te vermijden, reisde via [[Hongarije]], [[Slavonië]], [[Bosnië (gebied)|Bosnië]] en Romelie naar [[Thessaloniki (stad)|Salonica]], waar hij [[aartshertog]] Frans aantrof, de broer van aartshertog Ferdinand, onder wie hij in Polen gediend had. In diens gevolg scheepte hij zich in te [[Smyrna (Griekse stad)|Smyrna]], bezocht met de aarsthertog de bouwvallen van [[Efeze]] en [[Pergamon]], en volgde hem daarna over [[Malta (eiland)|Malta]] en [[Sicilië]] naar [[Cagliari (stad)|Cagliari]], aan het hof van de [[Koninkrijk Sardinië (1720-1861)|Koning van Sardinië]]). Van hier reisde hij over [[Gibraltar]] naar Kadix, waar hij in 1811 aankwam. Door het Spaanse regentschap tot [[kapitein (rang)|kapitein]] benoemd, kwam hij onder de bevelen van de Engelse [[luitenant-generaal]] Charles Doijle, die zijn hulp bij de verdediging van Kadix op prijs stelde en Von Gumoëns benoemde tot zijn [[Adjudant (rang)|adjudant]] en hem bij zich hield tot het beleg om Kadix werd opgeheven. Von Gumoëns verkreeg toen toestemming om zich bij het Engels-Spaanse leger, op de kusten van de [[Middellandse Zee]] te begeven en werd aan de staf van de voorhoede, gecommandeerd door [[kolonel]]  Frederic Adam, toegevoegd. Hij hielp bij het verdrijven van de vijand uit de koninkrijken van [[Valencia (stad)|Valencia]] en [[Catalonië]] en woonde de inname van [[Tarragona (stad)|Tarragona]] en de vesting [[Balaguer]], alsmede de gevechten van Ordal en Vila Franca bij. Door zijn beleid werd, te Ordal, de voorhoede van 2400 man gered (13 september 1813). Omdat kolonel Adam intussen gewond was nam Von Gumoëns het bevel van diens corps op zich, dat hij, na vele bloedige gevechten, in goede orde naar Tarragona terugvoerde.  


Na het einde van de veldtocht in Catalonië nam hij eervol ontslag (als [[luitenant-kolonel]]) van de Spaanse regering en volgde Lord William Bentinck als stafofficier naar [[Italië]]. Hij verbleef te [[Genua (stad)|Genua]] tot op het sluiten van de Vrede van Parijs en verliet de Engelse dienst met de schriftelijke verklaring, onder andere van Lord William, dat hij, wegens zijn beleid en dapperheid te Ordal, de bewondering der Engelse en Spaanse krijgslieden, van de chef tot de geringste soldaat, had verkregen. Op 10 januari 1816 trad Von Gumoëns als [[majoor]] van de staf in dienst van het Nederlandse leger en werd in maart van dat jaar bij de staf van de kwartiermeester-generaal overgeplaatst. Hij werd belast met de militaire verkenningen in de zuidelijke provincies (met name de afdeling tussen [[Schelde (rivier)|Schelde]] en [[Maas]]). In december 1826 werd Von Gumoëns eervol tot de rang van luitenant-kolonel bij de [[Generale Staf]] benoemd, en diende in deze betrekking toen de Parijse juli-omwenteling door een [[Belgische Revolutie|algemene opstand in België]] gevolgd werd. In alle gevechten bij [[Brussel (stad)|Brussel]], in september 1830, gaf hij vele blijken van moed en beleid. Op 23 september werd hij door de Prins der Nederlanden als [[parlement]]air naar Brussel gezonden, aldaar gevangen gehouden maar de 18de oktober op zijn woord vrijgelaten en vervolgens in missie naar de [[Prins van Waterloo]] gezonden. Von Gumoëns werd nu benoemd tot ridder in de [[Militaire Willems-Orde]] vierde klasse en in het begin van 1831 (25 januari) bij de staf van de [[Opperbevelhebber]] der Citadel ([[David Hendrik Chassé|Chassé]]), van [[Beleg van Antwerpen (1832)|Antwerpen]]. Hij bleef daar tot 10 maart 1832, werd in de tussentijd (29 juli 1831) tot kolonel bij de staf benoemd en verwierf alle achting tijdens de verrichtingen van augustus 1831. Hij voegde zich vrijwillig bij de [[Militaire colonne|colonne]], die onder aanvoering van luitenant-kolonel Naudascher, op de vijfde van die maand, belast werd met het vermeesteren van de vijandelijke batterijen in de omtrek van de Citadel. De uitval gelukte volledig en Von Gumoëns verkreeg een eervolle vermelding.
Gumoëns nam als luitenant-kolonel afscheid van het Spaanse leger en volgde [[Lord William Bentinck]] naar Italië, tot de [[Verdrag van Parijs (1814)|Vrede van Parijs]] van 1814. Gumoëns keerde terug naar zijn vaderland Zwitserland. Hij was er stafchef van de 1ste divisie die in juli 1815 Frankrijk binnenviel.


Op 2 december 1832 werd hij opnieuw ter beschikking gesteld van de opperbevelhebber van het leger en keerde hij terug naar de Citadel. Op de 22ste december sloeg een vijandelijke kanonskogel in de Citadel en verwondde Von Gumoëns boven de knie. Complicaties, met name [[tetanus]] (de ''klem'') leidden tot zijn dood op 29 december.
=== In Nederlandse dienst ===
Op 10 januari 1816 trad Gumoëns in Nederlandse dienst als [[majoor]] van de generale staf. In december 1826 werd hij tot luitenant-kolonel bevorderd. Hij maakte deel uit van het leger van [[Frederik van Oranje-Nassau (1797-1881)|prins Frederik]] dat in september 1830 in [[Brussel (stad)|Brussel]] de orde moest komen herstellen na het uitbreken van de [[Belgische revolutie]]. Hij werd op 23 september als onderhandelaar naar de opstandelingen gestuurd. Het gepeupel trok hem echter ondanks zijn [[witte vlag]] van zijn paard en zou hem hebben [[lynchen|gelyncht]] indien de aanvoerder [[Anne François Mellinet|Mellinet]] niet was tussengekomen. Gumoëns werd gevangen gehouden in de brandweerkazerne, en pas op 18 oktober vrijgelaten na een verklaring op erewoord dat hij niet opnieuw de wapens zou opnemen. Gumoëns trok naar Antwerpen, en vervolgens op zending bij de [[Arthur Wellesley|Hertog van Wellington]] in Londen, waar hij een boekje schreef over zijn wedervaren in Brussel.<ref>''La révolution de la Belgique et les événemens de Bruxelles en septembre 1830''</ref>


In de [[Staatscourant]] van 6 januari 1833 werd getuigd: ''Zijne majesteit verliest in hem een even kundig als getrouw en dapper hoofdofficier''. Zijn stoffelijk overschot werd de 30ste december buiten de Wouwpoort plechtig en met alle militaire eer, vergezeld door de opperbevelhebber der vesting, [[luitenant-generaal]] Baron van der Capellen en door alle officieren van zijn [[garnizoen]] ter aarde besteld.
Gumoëns werd nu benoemd tot ridder in de [[Militaire Willems-Orde]] vierde klasse.<ref>[https://www.defensie.nl/onderwerpen/onderscheidingen/inhoud/dapperheidsonderscheidingen/databank-dapperheidsonderscheidingen/1830/11/16/gumoens-n-f-e-baron-de Gumoëns, N.F.E. baron de], 16 november 1830</ref> Begin 1831 werd hij toegevoegd aan de staf van luitenant-generaal [[David Hendrik Chassé|Chassé]], bevelhebber van de [[Citadel van Antwerpen]]. Eind juli 1831 werd hij benoemd tot kolonel. In augustus nam hij tijdens de de [[Tiendaagse Veldtocht]] vrijwillig deel aan een uitval met als doel het overmeesteren van de Belgische artillerie. Gumoëns kreeg hiervoor een [[Eervolle Vermelding (Nederland)|eervolle vermelding]].<ref>[https://www.defensie.nl/onderwerpen/onderscheidingen/inhoud/dapperheidsonderscheidingen/databank-dapperheidsonderscheidingen/1831/09/04/gumoens-n-f-e-baron-de Gumoëns, N.F.E. baron de], 4 september 1831</ref>


Ter nagedachtenis aan Von Gumoëns staat op de [[Algemene Begraafplaats Kerkhoflaan]] in Den Haag een [[Obelisk (bouwkunst)|obelisk]] met de tekst:
Hij bleef tot 10 maart 1832 in de Citadel, en was er opnieuw vanaf 2 december 1832, tijdens de [[Beleg van Antwerpen (1832)|belegering van de Citadel van Antwerpen]] door het Franse leger. Op 22 december werd Gumoëns meervoudig verwond door de inslag van een kanonskogel. Na de [[capitulatie]] werd hij nog overgebracht naar het stedelijke hospitaal, waar hij op 29 december overleed aan complicaties, met name [[tetanus]]. Zijn lijk werd de volgende dag per stoomboot naar [[Bergen-op-Zoom]] gebracht, waar het onmiddellijk werd begraven buiten de Wouwpoort, in aanwezigheid van [[Frederik Benjamin Alexander Philip van der Capellen|Baron van der Capellen]].
<center>Nicolaas Emanuel Frederik de Gumoëns <br> geb. te Orbe in Zwitserland 19 april 1790 <br> kolonel bij den Generale Staf <br> van het Nederlandsche leger <br>overleden aan zijne bekomene wonden <br>bij de verdediging der citadel<br> van Antwerpen<br> waaraan hij vrijwillig deel nam <br>29 december 1832 <br>door zijne wapen broeders en vrienden <br>toegewijd.</center>
 
== Monument ==
[[Bestand:Antwerpen monument.JPG|thumb|De obelisk]]
In 1834 werd het stoffelijk overschot van Gumoëns overgebracht naar [[Den Haag]] en plechtig herbegraven op de [[Algemene Begraafplaats Kerkhoflaan]]. Op het graf is een monument in [[gietijzer]] geplaatst in de vorm van een afgeknotte piramide, rustend op kanonskogels.
Het grafmonument is een beschermd rijksmonument sinds 1994.<ref>{{Link rijksmonument|id=476062}}</ref>


{{Appendix|1=alles|2=
{{Appendix|1=alles|2=
*1833. ''Necrologie. Nicolaas Emanuel Frederik von Gumoëns.'' [[Militaire Spectator]]. Bladzijde 267-274.
*1833. ''Necrologie. Nicolaas Emanuel Frederik von Gumoëns.'' [[Militaire Spectator]]. Bladzijde 267-274.  
----
{{References}}
}}
}}
{{authority control|TYPE=p|Wikidata=Q2242626}}
{{DEFAULTSORT:Gumoens, Nicolaas}}
{{DEFAULTSORT:Gumoens, Nicolaas}}
[[Categorie:Regeringssoldaat in de Belgische Opstand]]
[[Categorie:Regeringssoldaat in de Belgische Opstand]]
[[Categorie:Ridder in de Militaire Willems-Orde]]
[[Categorie:Ridder in de Militaire Willems-Orde]]
[[Categorie:Zwitsers militair]]

Huidige versie van 3 jul 2016 om 15:19

rel=nofollow

Nicolaas Emanuel Frederik von Gumoëns[1] (Orbe (Zwitserland), 19 april 1790 - Antwerpen, 29 december 1832) was een Zwitsers officier in geallieerde dienst tijdens de Napoleontische oorlogen, die vervolgens in dienst trad van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden.

Biografie

Gumoëns behoorde tot een familie van militairen uit Vaud, dat toentertijd deel uitmaakte van het kanton Bern. Zijn grootvader Nicolas de Gumoëns (1730-1800) leidde een Berns regiment in dienst van de Verenigde Provinciën. Zijn vader Sigismond Emmanuel werd in 1798 gedood bij de Franse invasie van Zwitserland. De jonge Gumoëns werd vervolgens toegelaten tot de keizerlijke genieschool te Wenen.

Napoleontische oorlogen

Bij het uitbreken van de oorlog werd hij als vaandrig toegevoegd aan het regiment van de prins de Ligne. Hij nam hiermee deel aan de gevechten van de Derde (1805) en Vijfde Coalitieoorlog (1809) in Polen. Hij promoveerde er tot luitenant en werd vanwege zijn moed overgeplaatst naar de grenadiers.

Na de vrede van Schönbrunn nam Gumoëns ontslag uit Oostenrijkse dienst. Hij vertrok over land naar het Ottomaanse Rijk en vergezelde een tijdlang aartshertog Frans van Modena. Via Sicilië en Gibraltar reisde hij naar het Spaanse Cádiz dat vruchteloos werd belegerd door Franse troepen (1811). De junta daar benoemde Gumoëns tot kapitein, en hij werd toegevoegd aan de staf van de Ierse generaal Doyle. Na de opheffing van het beleg voegde hij zich bij de Schotse kolonel Adam in de voorhoede bij het verjagen van de Franse troepen. Hij nam, nadat Adam in de slag bij Ordal gewond raakte, het commando over diens brigade over (september 1813).

Gumoëns nam als luitenant-kolonel afscheid van het Spaanse leger en volgde Lord William Bentinck naar Italië, tot de Vrede van Parijs van 1814. Gumoëns keerde terug naar zijn vaderland Zwitserland. Hij was er stafchef van de 1ste divisie die in juli 1815 Frankrijk binnenviel.

In Nederlandse dienst

Op 10 januari 1816 trad Gumoëns in Nederlandse dienst als majoor van de generale staf. In december 1826 werd hij tot luitenant-kolonel bevorderd. Hij maakte deel uit van het leger van prins Frederik dat in september 1830 in Brussel de orde moest komen herstellen na het uitbreken van de Belgische revolutie. Hij werd op 23 september als onderhandelaar naar de opstandelingen gestuurd. Het gepeupel trok hem echter ondanks zijn witte vlag van zijn paard en zou hem hebben gelyncht indien de aanvoerder Mellinet niet was tussengekomen. Gumoëns werd gevangen gehouden in de brandweerkazerne, en pas op 18 oktober vrijgelaten na een verklaring op erewoord dat hij niet opnieuw de wapens zou opnemen. Gumoëns trok naar Antwerpen, en vervolgens op zending bij de Hertog van Wellington in Londen, waar hij een boekje schreef over zijn wedervaren in Brussel.[2]

Gumoëns werd nu benoemd tot ridder in de Militaire Willems-Orde vierde klasse.[3] Begin 1831 werd hij toegevoegd aan de staf van luitenant-generaal Chassé, bevelhebber van de Citadel van Antwerpen. Eind juli 1831 werd hij benoemd tot kolonel. In augustus nam hij tijdens de de Tiendaagse Veldtocht vrijwillig deel aan een uitval met als doel het overmeesteren van de Belgische artillerie. Gumoëns kreeg hiervoor een eervolle vermelding.[4]

Hij bleef tot 10 maart 1832 in de Citadel, en was er opnieuw vanaf 2 december 1832, tijdens de belegering van de Citadel van Antwerpen door het Franse leger. Op 22 december werd Gumoëns meervoudig verwond door de inslag van een kanonskogel. Na de capitulatie werd hij nog overgebracht naar het stedelijke hospitaal, waar hij op 29 december overleed aan complicaties, met name tetanus. Zijn lijk werd de volgende dag per stoomboot naar Bergen-op-Zoom gebracht, waar het onmiddellijk werd begraven buiten de Wouwpoort, in aanwezigheid van Baron van der Capellen.

Monument

Bestand:Antwerpen monument.JPG
De obelisk

In 1834 werd het stoffelijk overschot van Gumoëns overgebracht naar Den Haag en plechtig herbegraven op de Algemene Begraafplaats Kerkhoflaan. Op het graf is een monument in gietijzer geplaatst in de vorm van een afgeknotte piramide, rustend op kanonskogels. Het grafmonument is een beschermd rijksmonument sinds 1994.[5]

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  • 1833. Necrologie. Nicolaas Emanuel Frederik von Gumoëns. Militaire Spectator. Bladzijde 267-274.

  1. º Ook wel de Gumoëns, de Goumoëns. De naam is afkomstig van de plaats Goumoens-la-Ville. De voornamen komen voor in verschillende (Duitse, Franse, Nederlandse) taalversies en volgordes.
  2. º La révolution de la Belgique et les événemens de Bruxelles en septembre 1830
  3. º Gumoëns, N.F.E. baron de, 16 november 1830
  4. º Gumoëns, N.F.E. baron de, 4 september 1831
  5. º Informatie over rijksmonument nummer 476062
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow