Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Dunsap: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(gegevens uit https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Suikerfabriek&oldid=41109351)
(licht inkortend formuleren)
 
(Een tussenliggende versie door dezelfde gebruiker niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
'''Dunsap''' is een tussenproduct bij de suikerproductie.


Het zwartblauwe ruwsap bevat nog vele organische en anorganische bestanddelen, zoals zuren, zouten ([[kalium]] en [[natrium]]), eiwitten en [[pectine]]s, die door filtratie verwijderd moeten worden, omdat anders de latere kristallisatie niet goed verloopt. De filtratie wordt gedaan met behulp van [[calciumoxide|ongebluste kalk]]. Dit bindt de zuren, en door verhoging van de [[pH]] naar ongeveer 11 wordt verhinderd dat [[invertsuiker]] ontstaat door splitsing van de [[sacharose]]. Hierbij wordt ongeveer 35% van de verontreinigingen verwijderd. Voor de filtratie wordt snel [[koolstofdioxide]] toegevoegd. Deze processtap in de sapzuivering wordt ''carbonateren'' genoemd. Hierbij wordt CO<sub>2</sub>-gas door het gekalkte sap geblazen, waarbij de achtergebleven calcium-ionen worden gebonden in [[calciumcarbonaat]] (kalk). Meestal worden twee carbonatatiestappen doorlopen: eerste en tweede carbonatatie. Het nu ontstane heldere sap wordt ''dunsap'' genoemd. De kalk met daarin de verontreinigingen wordt uit het sap gefiltreerd. Deze [[schuimaarde]] wordt in de [[akkerbouw]] gebruikt als bodemverbeteraar.
==Productie==
Het zwartblauwe ruwsap van de suikerbieten bevat nog vele organische en anorganische bestanddelen, zoals zuren, zouten ([[kalium]] en [[natrium]]), eiwitten en [[pectine]]s. Deze worden door filtratie verwijderd, om later de kristallisatie mogelijk te maken. De filtratie wordt gedaan met behulp van [[calciumoxide|ongebluste kalk]]. Omdat dit de zuurtegraad verhoogt tot een [[pH]] van ongeveer 11, wordt hierdoor verhinderd dat de [[sacharose]] zich tot [[invertsuiker]] zou splitsen. Door het filteren wordt ongeveer 35% van de verontreinigingen verwijderd. Voor de filtratie wordt CO<sub>2</sub>-gas door het gekalkte sap geblazen, het zogenaamde ''carbonateren''. Door deze toegevoegde koolstofdioxide worden de achtergebleven calcium-ionen gebonden in [[calciumcarbonaat]] (kalk). Meestal worden twee carbonatatiestappen doorlopen: eerste en tweede carbonatatie. Door deze bewerkingen ontstaat een helder sap, het ''dunsap''.


===Dunsap===
===Dunsap===
Het dunsap is geelgroen van kleur. Het bevat 15 tot 16% suiker en nog ongeveer 2% andere stoffen, waaronder [[aminozuur|α-aminozuren]]. Deze aminozuren worden schadelijke stikstof genoemd. De hoeveelheid schadelijke stikstof is afhankelijk van de hoogte van de [[stikstof (element)|stikstof]]bemesting tijdens de groei van de bieten en het gebruikte suikerbieten[[ras (plant)|ras]]. Als het gehalte aan α-aminozuren in het dunsap te hoog is, moet er [[natriumcarbonaat|soda]] aan het sap worden toegevoegd om de pH te verhogen, wat de hoeveelheid te winnen suiker nadelig beïnvloedt. Het dunsap wordt in grote verdampers ingedikt, tot een sap met ongeveer 70% suiker is bereikt, het zogeheten ''diksap''. De warmte wordt uit de waterdamp teruggewonnen en overal gebruikt waar warmte nodig is, onder andere om het water te verwarmen waarmee het snijdsel wordt uitgeloogd.
Het geelgroene dunsap bestaat voornamelijk uit water met 15 tot 16% suiker. Dit is vooral [[sacharose]], met in mindere mate [[fructose]] en [[glucose]]. Het bevat bevat nog ongeveer 2% andere stoffen, waaronder [[aminozuur|α-aminozuren]]. Deze aminozuren worden schadelijke stikstof genoemd. De hoeveelheid daarvan is afhankelijk van de hoogte van de [[stikstof (element)|stikstof]]bemesting tijdens de groei van de bieten en het gebruikte suikerbieten[[ras (plant)|ras]]. Als het gehalte aan α-aminozuren in het dunsap te hoog is, moet er [[natriumcarbonaat|soda]] aan het sap worden toegevoegd om de pH te verhogen, wat de hoeveelheid te winnen suiker nadelig beïnvloedt.


'''Dunsap''' is voornamelijk [[sacharose]] opgelost in [[water]], andere bestandsdelen zijn onder andere [[fructose]] en [[glucose]].
Het dunsap moet nogmaals door [[kalksteen]] en [[koolstofdioxide]] geleid worden en dit om drie redenen:
Het dunsap moet nogmaals door [[kalksteen]] en [[koolstofdioxide]] geleid worden en dit heeft 3 redenen:


# Het vernietigen/verwijderen van [[micro-organismen]].
# Het vernietigen/verwijderen van [[micro-organismen]].
# Het sap wordt gereinigd van onzuiverheden.
# Het sap te reinigen van onzuiverheden.
# De stof moet stabiel gemaakt worden om er uiteindelijk [[suikerkristal|suikerkristallen]] van te maken.
# De stof stabiel te maken om er uiteindelijk [[suikerkristal|suikerkristallen]] van te maken.


In een suikerfabriek wordt door proces van indampen uit het dunsap het diksap verkregen.
Het dunsap wordt in grote verdampers ingedikt (''ingedampt''), tot een sap met ongeveer 70% suiker is bereikt, het zogeheten ''diksap''.


[[Categorie:Suiker]]
[[Categorie:Suiker]]

Huidige versie van 13 nov 2014 om 09:40

Dunsap is een tussenproduct bij de suikerproductie.

Productie

Het zwartblauwe ruwsap van de suikerbieten bevat nog vele organische en anorganische bestanddelen, zoals zuren, zouten (kalium en natrium), eiwitten en pectines. Deze worden door filtratie verwijderd, om later de kristallisatie mogelijk te maken. De filtratie wordt gedaan met behulp van ongebluste kalk. Omdat dit de zuurtegraad verhoogt tot een pH van ongeveer 11, wordt hierdoor verhinderd dat de sacharose zich tot invertsuiker zou splitsen. Door het filteren wordt ongeveer 35% van de verontreinigingen verwijderd. Voor de filtratie wordt CO2-gas door het gekalkte sap geblazen, het zogenaamde carbonateren. Door deze toegevoegde koolstofdioxide worden de achtergebleven calcium-ionen gebonden in calciumcarbonaat (kalk). Meestal worden twee carbonatatiestappen doorlopen: eerste en tweede carbonatatie. Door deze bewerkingen ontstaat een helder sap, het dunsap.

Dunsap

Het geelgroene dunsap bestaat voornamelijk uit water met 15 tot 16% suiker. Dit is vooral sacharose, met in mindere mate fructose en glucose. Het bevat bevat nog ongeveer 2% andere stoffen, waaronder α-aminozuren. Deze aminozuren worden schadelijke stikstof genoemd. De hoeveelheid daarvan is afhankelijk van de hoogte van de stikstofbemesting tijdens de groei van de bieten en het gebruikte suikerbietenras. Als het gehalte aan α-aminozuren in het dunsap te hoog is, moet er soda aan het sap worden toegevoegd om de pH te verhogen, wat de hoeveelheid te winnen suiker nadelig beïnvloedt.

Het dunsap moet nogmaals door kalksteen en koolstofdioxide geleid worden en dit om drie redenen:

  1. Het vernietigen/verwijderen van micro-organismen.
  2. Het sap te reinigen van onzuiverheden.
  3. De stof stabiel te maken om er uiteindelijk suikerkristallen van te maken.

Het dunsap wordt in grote verdampers ingedikt (ingedampt), tot een sap met ongeveer 70% suiker is bereikt, het zogeheten diksap.

Overgenomen van "https://nl.wikisage.org/w/index.php?title=Dunsap&oldid=153808"