Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

The Masaï: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
({{wiu|tekstdump, externe link in lopende tekst|2=2012|3=04|4=07}})
Geen bewerkingssamenvatting
 
(Een tussenliggende versie door dezelfde gebruiker niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
{{Infobox band
{{Infobox band
| band_naam    = The Masaï
| band_naam    = The Masaï
| afbeelding    =  
| afbeelding    = The Masaï 1987.jpg
| onderschrift  =  
| onderschrift  = The Masaï in 1987
| jaren_actief  = 1983-1989
| jaren_actief  = 1983-1989
| oorsprong    = {{BE}}
| oorsprong    = {{BE}}
| muziek genre  = new wave/rock
| muziek genre  = new wave/rock
| functie1      = Zanger
| functie1      = Zanger
| lid1          = Ronny Goyvaerts
| lid1          = Flosh
| functie2      = Gitarist
| functie2      = Gitarist
| lid2          = Jef Buelens
| lid2          = Jef Buelens
Regel 13: Regel 13:
| lid3          = Eric Sterckx
| lid3          = Eric Sterckx
| functie4      = Bassist
| functie4      = Bassist
| lid4          = Benny Van Casteren}}
| lid4          = Ben Van Casteren}}
'''The Masaï''' was een Belgische rockgroep die actief was van 1983 tot 1989.
'''The Masaï''' is een Belgische rockgroep die actief was van 1983 tot 1989.
 
== Bezetting ==
De oprichtende leden waren zanger Flosh, gitarist Jef Buelens, drummer Eric Sterckx en bassist Frans Verbeeck. Deze laatste werd halverwege 1984 vervangen door Daniël Spits, die op zijn beurt medio 1986 werd vervangen door Ben Van Casteren. In 1988 werd Chris Cambré ingelijfd als tweede gitarist.


== Geschiedenis ==
== Geschiedenis ==
De oprichtende leden waren zanger Ronny 'Flosh' Goyvaerts, gitarist Jef Buelens, drummer Eric Sterckx en bassist Frans Verbeeck. Deze laatste werd halverwege 1984 vervangen door Daniël Spits, die op zijn beurt medio 1986 werd vervangen door Benny Van Casteren. In 1988 werd Chris Cambré ingelijfd als tweede gitarist.
Het eerste optreden van de groep vond plaats in 1984, tijdens een preselectie van [[Humo's Rock Rally]], een in Vlaanderen prestigieuze wedstrijd voor popgroepen, georganiseerd door het weekblad [[Humo]], waarbij de deelnemers vooraf worden geselecteerd op basis van een ingestuurde demo. Het optreden kreeg zeer enthousiaste reacties van het publiek, en ook in Humo werd het zeer lovend besproken, een volgende ronde bleek evenwel  (althans voor de jury) een brug te ver. Achteraf bekeken misschien geen slechte zaak, het repertoire bestond op dat moment uit welgeteld 4 nummers. De groep bleef dus naarstig verder repeteren en bouwde een stevig repertoire en een al even stevige live reputatie op.<br />
 
Tijdens een optreden in 1985 werden zij opgemerkt door gitarist/producer [[Jean-Marie Aerts]]. De band trok met hem de studio in, wat in 1986 resulteerde in 'Boogieman', een [[maxi-single]] met 4 nummers (waaronder een gewaagde cover van [[Prince]]'s 'Lets's go crazy'). De plaat werd goed onthaald en resulteerde in een pak optredens. The Masaï speelden voor een steeds groter publiek, en klommen op de affiches van festivals.<br />
Het eerste optreden van de groep vond plaats in 1984, tijdens een preselectie van [[Humo's Rock Rally]], een in Vlaanderen prestigieuze wedstrijd voor popgroepen, georganiseerd door het weekblad [[Humo]]. Het optreden kreeg zeer enthousiaste reacties van het publiek, en ook in Humo werd het zeer lovend besproken. Tot ieders verbazing werd de groep echter niet geselecteerd voor de volgende ronde. De groep bleef desondanks naarstig verder repeteren en bouwde een stevig repertoire en een al even stevige live reputatie op.<br />
De groep was ook het vaste voorprogramma van [[T.C. Matic]] tijdens het volledige Belgische luik van hun ''YéYé tour''.<br />  
Tijdens een optreden in 1985 werd de groep opgemerkt door gitarist/producer [[Jean-Marie Aerts]]. De band trok met hem de studio in, wat in 1986 resulteerde in 'Boogieman', een [[maxi-single]] met 4 nummers (waaronder een gewaagde cover van [[Prince]]'s 'Lets's go crazy'). De plaat werd goed onthaald en resulteerde in een pak optredens. The Masaï speelden voor een steeds groter publiek, en klommen op de affiches van festivals.<br />
In 1987 werd (wellicht enigszins overhaast) een volledige 'LP' opgenomen (Captured by Cpt. Rock), die werd geproducet door de band zelf. De plaat bevatte een aantal sterke songs ('Tonight', 'We don't wanna come'), maar helaas ook een aantal ondermaatse, slecht afgewerkte 'haastklussen', waardoor de ontvangst eerder lauw was. Niettemin werden The Masaï dat jaar tot beste Belgische rockgroep verkozen door de luisteraars van de Leuvense studentenradio [[Radio Scorpio]] en speelden ze als eerste Belgische groep op het [[Futurama Festival]]. De band trad ook aan als hoofdact in de bekende Parijse club 'La Locomotive', speelde in [[Melkweg (Amsterdam)|De Melkweg]] te [[Amsterdam]] en tijdens het 'Eurock' festival in [[Clermont-Ferrand]] (Frankrijk). Er waren ook 2 TV optredens voor de Franse televisie (A2 en FR3), en het nummer 'Tonight' was regelmatig te beluisteren op [[Studio Brussel]], toen (en wellicht nog steeds) dé Belgische popzender.
De groep verzorgde ook het voorprogramma van [[T.C. Matic]] tijdens hun ''YéYé tour''.<br />
De groep kreeg bovendien heel wat aandacht in de pers: kranten en tijdschriften, maar ook in naslagwerken zoals [[OOR's Pop-encyclopedie]].<ref>{{Aut|F. Steensma & S. Tio}}: ''OOR's eerste Nederlandse Pop Encyclopedie, 9de editie'', Amsterdam: Argus, 1994, p. 31.</ref><ref>{{Aut|G. De Coster & G. De Bruycker}}: ''Wit-Lof from Belgium: 40 jaar popgeschiedenis in België'', Brussel: BRT, 1990, p. 149. ISBN 9050960693</ref>
In 1987 werd (veel te snel) een volledige 'LP' opgenomen (Captured by Capt. Rock), die werd geproducet door de band zelf. De plaat bevatte een aantal zeer sterke songs ('Tonight', 'We don't wanna come'), maar helaas ook een aantal ondermaatse, slecht afgewerkte 'haastklussen', waardoor de ontvangst eerder lauw was. Niettemin werden The Masaï dat jaar tot beste Belgische rockgroep verkozen door de luisteraars van de Leuvense studentenradio [[Radio Scorpio]] en speelden ze als eerste Belgische groep op het [[Futurama Festival]]. De band trad ook aan als hoofdact in de bekende Parijse club 'La Locomotive', speelde in [[Melkweg (Amsterdam)|De Melkweg]] te [[Amsterdam]] en tijdens het 'Eurock' festival in [[Clermont-Ferrand]] (Frankrijk). Er waren ook 2 TV optredens voor de Franse televisie (A2 en FR3).<ref>[http://www.youtube.com/watch?v=z-Xz45RBfyM Optreden voor Franse TV]</ref>


Tijdens de begindagen was hun muziek vooral geïnspireerd door [[U2 (band)|U2]], maar evolueerde gaandeweg naar [[grunge]] en [[garagerock]]. Live optredens waren doorgaans zeer luid en energiek, niet in het minst door de op zijn zachtst gezegd dynamische podiumact van de charismatische frontman en zanger Flosh.
== Muziek ==
In 1988 kwam gitarist Chris Cambré de gelederen versterken. Die tweede gitaar resulteerde in een ander geluid, andere songs, maar ook in muzikale meningsverschillen, wat leidde tot de split in september 1989, waarbij de ritmesectie enerzijds, en de zanger en gitaristen anderzijds hun eigen weg gingen.
Tijdens de begindagen was hun muziek vooral geïnspireerd door [[U2 (band)|U2]], maar evolueerde gaandeweg naar [[grunge]] en [[garagerock]]. Live optredens waren doorgaans zeer luid en energiek, niet in het minst door de - op zijn zachtst gezegd - dynamische podiumact van charismatische frontman en zanger Flosh.
In 1988 kwam gitarist Chris Cambré de gelederen versterken. Die tweede gitaar resulteerde in een ander geluid en andere songs, maar tegelijkertijd kwamen er ook muzikale meningsverschillen naar boven, wat uiteindelijk leidde tot de split in november 1989, waarbij de ritmesectie enerzijds, en de zanger en gitaristen anderzijds hun eigen weg gingen.


== Discografie<ref>[http://www.muziekarchief.be/identitydetails.php?ID=77284 Discografie]</ref> ==
== Discografie ==
* The Boogieman (mini LP), 1986, Antler 041
* Boogieman (mini LP), 1986, Antler 041
* You're the one (single), 1986, Antler 045
* You're the one (single), 1986, Antler 045
* Tonight (single), 1987, Antler 059
* Tonight (single), 1987, Antler 059
* Captured by Capt. Rock (LP), 1987, Antler 066
* Captured by Cpt. Rock (LP), 1987, Antler 066.<ref>[http://www.muziekarchief.be/identitydetails.php?ID=77284 Discografie]</ref>
 
== Externe link ==
[http://www.youtube.com/watch?v=z-Xz45RBfyM Optreden voor Franse TV]
 
{{bron|bronvermelding=
Persaandacht:
* Interview in De Morgen, 8 januari 1988, p.24-25, 'Wie onze plaat niet goed vindt moet maar naar de poster kijken'
*LP bespreking in Humo, 5 januari 1988, p. 144, FV


{{Bron|bronvermelding=
Referenties:
<div class="plainlinks">
{{References}}
{{References}}</div> 
}}
}}
[[Categorie:Belgische rockband]]
[[Categorie:Belgische rockband|Masai]]

Huidige versie van 20 apr 2012 om 22:04

rel=nofollow

The Masaï is een Belgische rockgroep die actief was van 1983 tot 1989.

Bezetting

De oprichtende leden waren zanger Flosh, gitarist Jef Buelens, drummer Eric Sterckx en bassist Frans Verbeeck. Deze laatste werd halverwege 1984 vervangen door Daniël Spits, die op zijn beurt medio 1986 werd vervangen door Ben Van Casteren. In 1988 werd Chris Cambré ingelijfd als tweede gitarist.

Geschiedenis

Het eerste optreden van de groep vond plaats in 1984, tijdens een preselectie van Humo's Rock Rally, een in Vlaanderen prestigieuze wedstrijd voor popgroepen, georganiseerd door het weekblad Humo, waarbij de deelnemers vooraf worden geselecteerd op basis van een ingestuurde demo. Het optreden kreeg zeer enthousiaste reacties van het publiek, en ook in Humo werd het zeer lovend besproken, een volgende ronde bleek evenwel (althans voor de jury) een brug te ver. Achteraf bekeken misschien geen slechte zaak, het repertoire bestond op dat moment uit welgeteld 4 nummers. De groep bleef dus naarstig verder repeteren en bouwde een stevig repertoire en een al even stevige live reputatie op.
Tijdens een optreden in 1985 werden zij opgemerkt door gitarist/producer Jean-Marie Aerts. De band trok met hem de studio in, wat in 1986 resulteerde in 'Boogieman', een maxi-single met 4 nummers (waaronder een gewaagde cover van Prince's 'Lets's go crazy'). De plaat werd goed onthaald en resulteerde in een pak optredens. The Masaï speelden voor een steeds groter publiek, en klommen op de affiches van festivals.
De groep was ook het vaste voorprogramma van T.C. Matic tijdens het volledige Belgische luik van hun YéYé tour.
In 1987 werd (wellicht enigszins overhaast) een volledige 'LP' opgenomen (Captured by Cpt. Rock), die werd geproducet door de band zelf. De plaat bevatte een aantal sterke songs ('Tonight', 'We don't wanna come'), maar helaas ook een aantal ondermaatse, slecht afgewerkte 'haastklussen', waardoor de ontvangst eerder lauw was. Niettemin werden The Masaï dat jaar tot beste Belgische rockgroep verkozen door de luisteraars van de Leuvense studentenradio Radio Scorpio en speelden ze als eerste Belgische groep op het Futurama Festival. De band trad ook aan als hoofdact in de bekende Parijse club 'La Locomotive', speelde in De Melkweg te Amsterdam en tijdens het 'Eurock' festival in Clermont-Ferrand (Frankrijk). Er waren ook 2 TV optredens voor de Franse televisie (A2 en FR3), en het nummer 'Tonight' was regelmatig te beluisteren op Studio Brussel, toen (en wellicht nog steeds) dé Belgische popzender. De groep kreeg bovendien heel wat aandacht in de pers: kranten en tijdschriften, maar ook in naslagwerken zoals OOR's Pop-encyclopedie.[1][2]

Muziek

Tijdens de begindagen was hun muziek vooral geïnspireerd door U2, maar evolueerde gaandeweg naar grunge en garagerock. Live optredens waren doorgaans zeer luid en energiek, niet in het minst door de - op zijn zachtst gezegd - dynamische podiumact van charismatische frontman en zanger Flosh. In 1988 kwam gitarist Chris Cambré de gelederen versterken. Die tweede gitaar resulteerde in een ander geluid en andere songs, maar tegelijkertijd kwamen er ook muzikale meningsverschillen naar boven, wat uiteindelijk leidde tot de split in november 1989, waarbij de ritmesectie enerzijds, en de zanger en gitaristen anderzijds hun eigen weg gingen.

Discografie

  • Boogieman (mini LP), 1986, Antler 041
  • You're the one (single), 1986, Antler 045
  • Tonight (single), 1987, Antler 059
  • Captured by Cpt. Rock (LP), 1987, Antler 066.[3]

Externe link

Optreden voor Franse TV

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:
Persaandacht:

  • Interview in De Morgen, 8 januari 1988, p.24-25, 'Wie onze plaat niet goed vindt moet maar naar de poster kijken'
  • LP bespreking in Humo, 5 januari 1988, p. 144, FV

Referenties:

  1. º F. Steensma & S. Tio: OOR's eerste Nederlandse Pop Encyclopedie, 9de editie, Amsterdam: Argus, 1994, p. 31.
  2. º G. De Coster & G. De Bruycker: Wit-Lof from Belgium: 40 jaar popgeschiedenis in België, Brussel: BRT, 1990, p. 149. ISBN 9050960693
  3. º Discografie
rel=nofollow
rel=nofollow