Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Zeezout: verschil tussen versies
(Zeezout wordt gewonnen door zeewater in te dampen en wordt gebruikt in de keuken en sommige cosmetische producten. ([http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zeezout&oldid=19453824])) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Zeezout''' wordt gewonnen door [[zeewater]] in te dampen en wordt gebruikt als een ingrediënt in de keuken en sommige [[Make-up|cosmetische]] producten. | '''Zeezout''' wordt gewonnen door [[zeewater]] in te dampen en wordt gebruikt als een ingrediënt in de keuken en sommige [[Make-up|cosmetische]] producten. | ||
In het zeewater bevinden zich diverse zouten in opgeloste toestand. Eén liter zeewater bevat ongeveer 35 gram zouten: | In het zeewater bevinden zich diverse zouten in opgeloste toestand. Eén liter zeewater bevat ongeveer 35 gram zouten : | ||
[[Afbeelding:799px-Fleur_de_sel1.jpg|300px|thumb|right|<center> [[Zeezout]]. </center>]] | |||
*24 gram [[natriumchloride]] | *24 gram [[natriumchloride]] | ||
*5 gram [[magnesiumchloride]] | *5 gram [[magnesiumchloride]] | ||
Huidige versie van 8 feb 2010 om 12:59
Zeezout wordt gewonnen door zeewater in te dampen en wordt gebruikt als een ingrediënt in de keuken en sommige cosmetische producten.
In het zeewater bevinden zich diverse zouten in opgeloste toestand. Eén liter zeewater bevat ongeveer 35 gram zouten :
- 24 gram natriumchloride
- 5 gram magnesiumchloride
- 4 gram natriumsulfaat
- 0,7 gram calciumchloride
- 0,8 gram magnesiumbromide
Door deze samenstelling heeft zeezout een andere smaak dan keukenzout dat voornamelijk uit natriumchloride bestaat.
Zeezout wordt door sommigen beschouwd als een gezonder alternatief voor keukenzout.
In verschillende landen waaronder China en India was zeezout de enige bron voor zout. De verkoop van zeezout was een grote bron van inkomsten voor de regering. Rond 110 v.Chr. werd in China door de toenmalige heerser Wu van Han het monopolie op de zouthandel opgeëist. Illegale handel werd bestraft met de doodstraf.
In 1930 stelde het Britse bestuur van India een belasting in op zout. Dit leidde tot de beroemde zoutmars van 12 maart tot 5 april die werd aangevoerd door Mahatma Gandhi. Demonstratief liepen ze liever naar de zee om eigen zout te winnen dan dat ze belasting betaalden over het zout.
De winning van zeezout
Om zeezout uit de zee te halen worden lage muurtjes langs de zee gebouwd. Achter de muurtjes liggen grote vierkante kuilen (bekkens of zoutpannen). De Romeinen hebben als eerste zoutpannen aangelegd. Langzaam stroomt het zeewater van het ene bekken naar het andere. Door verdamping van het water stijgt de concentratie (oplossing) van het zout in het water. Op een gegeven moment slaat het zout neer en kan het worden verzameld. Hierna wordt het zout goed schoongemaakt.
Verschillende gebieden in de wereld produceren speciaal zeezout, voorbeelden hier van zijn: Frankrijk, Ierland en Cape Cod. Zeezout uit Hawaï kan een roodbruine kleur hebben, veroorzaakt door de ijzerhoudende vulkanische grond waarop het wordt gewonnen.