Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Waterhyacint: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(De waterhyacint (Eichhornia crassipes) is een waterplant uit de pontederiafamilie (Pontederiaceae). ([http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Waterhyacint&oldid=19125835]))
 
Geen bewerkingssamenvatting
 
Regel 1: Regel 1:
{{Taxobox| type=plant
{{Taxobox| type=plant
| naam= Waterhyacint
| naam= Waterhyacint
| afbeelding= IMG 2365.jpg
| afbeelding= 700px-Eichhornia_crassipes_B.jpg
| afbeeldingtekst=
| afbeeldingtekst= [[Waterhyacint]] ''(Eichhornia crassipes)''.
| rijk= [[Planten|''Plantae'']] (Planten)
| rijk= [[Planten|''Plantae'']] (Planten)
| stam= ''[[Embryophyta]]'' (Landplanten)
| stam= ''[[Embryophyta]]'' (Landplanten)

Huidige versie van 28 dec 2009 om 05:30

rel=nofollow

De waterhyacint oftewel Eichhornia crassipes is een waterplant uit de pontederiafamilie (Pontederiaceae). De plant is afkomstig uit Zuid-Amerika. De lila bloemen lijken op die van de hyacint, maar de planten zijn geen familie.

Elke bladvoet is verdikt tot een met lucht gevulde sponsachtige bol. Daardoor heeft de waterhyacint een groot drijfvermogen. De planten vermeerderen zowel door wortelstokken waaraan nieuwe planten gaan groeien, als door zaad. Zo kan de waterhyacint voortwoekeren tot een ware plaag. Daarbij verstikt de invasieve soort alle andere waterplanten en raken hele rivieren verstopt. De teelt van de waterhyacint is dan ook verboden in veel landen met een warm klimaat. In Suriname moest de plant in het Brokopondostuwmeer tenslotte met herbiciden worden bestreden, omdat de waterkrachtcentrale van de Afobakadam ontregeld raakte.

De plant is in de loop der jaren ook naar andere werelddelen (Afrika, Azië) geëxporteerd en ook daar moet deze plant bestreden worden.

Bestrijding

De waterhyacint wordt op twee manieren bestreden. Mechanisch, de planten worden opgepakt en geplet. Dit materiaal wordt aan het vee gevoerd en tot compost verwerkt. Daarnaast is er de biologische methode, snuitkevers die het specifiek op de waterhyacint voorzien hebben blijken effectief. In Louisiana is het oppervlak dat jaarlijks door de waterhyacint bedekt is tot een vijfde gereduceerd.

Gebruik in vijvers

De waterhyacint is een effectieve methode om voedingsstoffen uit het water van een vijver te halen. De wortels bieden bovendien ruimte voor jonge visjes om zich in te verschuilen. Daarbij is de waterhyacint zeer decoratief.

Gebruik als materiaal

Uit een proefproject in Thailand, op initiatief van een binnenhuisarchitecte, is gebleken dat de waterhyacint, gedroogd en gemangeld, goed bruikbaar is als vlechtmateriaal voor meubels, net als riet. Het gebruik ervan is dus technisch haalbaar.

Wikimedia Commons  Vrije mediabestanden over Waterhyacint op Wikimedia Commons