Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed
Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Blauwe zone: verschil tussen versies
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (3 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Blauwe zones''' ('''Blue zones''') zijn gebieden waarvan de bevolking een specifieke levensstijl en leefomgeving deelt en waar de mensen meetbaar langer leven.<ref name="Vienna">{{en}}{{aut|Michel Poulain}}, {{aut|Anne Herm}} en {{aut|Gianni Pes}}, ''The Blue Zones. Areas of Exceptional Longevity Around the World'', in: ''Vienna Yearbook of Population Research'', vol. 11, 2013, p. 87</ref> Het concept ontstond uit het [[demografisch]]e werk van Gianni Pes en Michel Poulain naar regionale concentratie van honderdjarigen op Sardinië.<ref>{{en}}{{Citeer journal|last=Poulain M.|author=Poulain M.|year=2004|title=Identification of a Geographic Area Characterized by Extreme Longevity in the Sardinia Island: the AKEA study|journal=Experimental Gerontology|volume=39|issue=9|pages=1423–1429|pmid=15489066|doi=10.1016/j.exger.2004.06.016}}</ref> Het begrip verscheen voor het eerst in druk de | '''Blauwe zones''' ('''Blue zones''') zijn gebieden waarvan de bevolking een specifieke levensstijl en leefomgeving deelt en waar de mensen meetbaar langer leven.<ref name="Vienna">{{en}}{{aut|Michel Poulain}}, {{aut|Anne Herm}} en {{aut|Gianni Pes}}, ''The Blue Zones. Areas of Exceptional Longevity Around the World'', in: ''Vienna Yearbook of Population Research'', vol. 11, 2013, p. 87</ref> Het concept ontstond uit het [[demografisch]]e werk van Gianni Pes en Michel Poulain naar regionale concentratie van honderdjarigen op Sardinië.<ref>{{en}}{{Citeer journal|last=Poulain M.|author=Poulain M.|year=2004|title=Identification of a Geographic Area Characterized by Extreme Longevity in the Sardinia Island: the AKEA study|journal=Experimental Gerontology|volume=39|issue=9|pages=1423–1429|pmid=15489066|doi=10.1016/j.exger.2004.06.016}}</ref> Het begrip verscheen voor het eerst in druk in de uitgave van november 2005 van ''[[National Geographic]]'', in het titelverhaal „The Secrets of a Long Life”, van [[Dan Buettner]].<ref>{{Cite web|url=http://ngm.nationalgeographic.com/ngm/0511/feature1/|title=Longevity, The Secrets of Long Life – National Geographic Magazine|accessdate=2017-04-03|work=ngm.nationalgeographic.com}}</ref> Michel Poulain en Dan Buettner identificeerden hotspots van lange levensduur in de wereld. In populair-wetenschappelijke boeken besprak Buettner vijf zones:<ref>{{en}}{{aut|Dan Buettner}}, ''The Blue Zones. Lessons for Living Longer From the People Who’ve Lived the Longest'', s.d. [2012], ISBN 978-1426209482</ref> | ||
De eerst beschreven Blue Zones waren: | |||
* het eiland [[Ikaria]], [[Griekenland]] | |||
* een gemeenschap van [[zevendedagsadventisten]] te [[Loma Linda (Californië)|Loma Linda]], [[Californië]] | |||
* [[Sardinië]], [[Italië]] (vooral [[Ogliastra]] en [[Barbagia di Seùlo]]) | * [[Sardinië]], [[Italië]] (vooral [[Ogliastra]] en [[Barbagia di Seùlo]]) | ||
* de eilanden van [[Okinawa (prefectuur)|Okinawa]], [[Japan]] | * de eilanden van [[Okinawa (prefectuur)|Okinawa]], [[Japan]] | ||
* Nicoyaschiereiland, [[Costa Rica]] | * Nicoyaschiereiland, [[Costa Rica]] | ||
Als mogelijke verklaring wordt gewezen op verschillende factoren: het geïsoleerde karakter van veel blauwe zones, wat bevorderlijk was voor het behoud van een traditionele levensstijl met veel fysieke activiteit, hechte sociale banden en lokaal geproduceerde, overwegend plantaardige voeding.<ref name="Vienna" /> Tegelijk zou een delicaat evenwicht ook de voordelen van de moderniteit beschikbaar hebben gemaakt (welvaart, medische zorg). | Later werd aan de lijst toegevoegd als officieel zesde Blue Zone: | ||
* [[Singapore]]<ref>https://www.bluezones.com/press/singapore-is-the-newest-blue-zone/</ref> | |||
Komen ook in aanmerking (maar zijn nog niet als dusdanig vermeld op de website bluezones.com): | |||
* [[Acciaroli]], [[Italië]] (inofficieel door sommigen al als Blue Zone beschouwd).<ref>https://www.maxvandaag.nl/sessies/themas/gezondheid-sport/in-het-italiaanse-acciaroli-wordt-men-bijzonder-oud-maar-hoe-komt-dat/</ref> | |||
* [[Öland]], Zuid-[[Småland]] en Noord-Oost-[[Skåne]], [[Zweden]] (inofficieel door sommigen al als Blue Zone beschouwd).<ref>https://gezonderlevenkan.nl/2021/12/16/blue-zones-oland-de-favoriete-zweedse-vakantiebestemming/</ref> | |||
Als mogelijke verklaring wordt gewezen op verschillende factoren: het geïsoleerde karakter van veel blauwe zones, wat bevorderlijk was voor het behoud van een traditionele levensstijl met veel fysieke activiteit, hechte sociale banden en lokaal geproduceerde, overwegend plantaardige voeding.<ref name="Vienna"/> Tegelijk zou een delicaat evenwicht ook de voordelen van de moderniteit beschikbaar hebben gemaakt (welvaart, medische zorg). | |||
== Literatuur == | == Literatuur == | ||
* {{aut|Michel Poulain}}, {{aut|Anne Herm}} en {{aut|Gianni Pes}}, [http://hw.oeaw.ac.at/0xc1aa500e_0x00307bb6.pdf The Blue Zones: areas of exceptional longevity around the world], in: ''Vienna Yearbook of Population Research'', vol. 11, 2013, p. 87-108 | * {{aut|Michel Poulain}}, {{aut|Anne Herm}} en {{aut|Gianni Pes}}, [http://hw.oeaw.ac.at/0xc1aa500e_0x00307bb6.pdf ''The Blue Zones: areas of exceptional longevity around the world''], in: ''Vienna Yearbook of Population Research'', vol. 11, 2013, p. 87-108 | ||
* {{aut|Dan Buettner}}, ''The Blue Zones, Second Edition: 9 Lessons for Living Longer From the People Who've Lived the Longest'', (tweede uitgave, paperback), ISBN | * {{aut|Dan Buettner}}, ''The Blue Zones, Second Edition: 9 Lessons for Living Longer From the People Who've Lived the Longest'', (tweede uitgave, paperback), ISBN 978-1426209482 | ||
==Website== | ==Website== | ||
*https://www.bluezones.com/ Website van de organisatie Blue Zones, opgestart door Dan Buettner, | *https://www.bluezones.com/ Website van de organisatie Blue Zones, opgestart door Dan Buettner, gericht op het ontdekken van de ’geheimen’ van de langst levende bevolkingsgroepen. | ||
{{Appendix}} | {{Appendix}} | ||
{{authority control|TYPE=t| | {{authority control|TYPE=t|Wikidata=Q3299670}} | ||
[[Categorie:Demografie]] | [[Categorie:Demografie]] | ||
[[Categorie:Gezondheid]] | [[Categorie:Gezondheid]] | ||
Huidige versie van 24 apr 2024 om 03:27
Blauwe zones (Blue zones) zijn gebieden waarvan de bevolking een specifieke levensstijl en leefomgeving deelt en waar de mensen meetbaar langer leven.[1] Het concept ontstond uit het demografische werk van Gianni Pes en Michel Poulain naar regionale concentratie van honderdjarigen op Sardinië.[2] Het begrip verscheen voor het eerst in druk in de uitgave van november 2005 van National Geographic, in het titelverhaal „The Secrets of a Long Life”, van Dan Buettner.[3] Michel Poulain en Dan Buettner identificeerden hotspots van lange levensduur in de wereld. In populair-wetenschappelijke boeken besprak Buettner vijf zones:[4]
De eerst beschreven Blue Zones waren:
- het eiland Ikaria, Griekenland
- een gemeenschap van zevendedagsadventisten te Loma Linda, Californië
- Sardinië, Italië (vooral Ogliastra en Barbagia di Seùlo)
- de eilanden van Okinawa, Japan
- Nicoyaschiereiland, Costa Rica
Later werd aan de lijst toegevoegd als officieel zesde Blue Zone:
Komen ook in aanmerking (maar zijn nog niet als dusdanig vermeld op de website bluezones.com):
- Acciaroli, Italië (inofficieel door sommigen al als Blue Zone beschouwd).[6]
- Öland, Zuid-Småland en Noord-Oost-Skåne, Zweden (inofficieel door sommigen al als Blue Zone beschouwd).[7]
Als mogelijke verklaring wordt gewezen op verschillende factoren: het geïsoleerde karakter van veel blauwe zones, wat bevorderlijk was voor het behoud van een traditionele levensstijl met veel fysieke activiteit, hechte sociale banden en lokaal geproduceerde, overwegend plantaardige voeding.[1] Tegelijk zou een delicaat evenwicht ook de voordelen van de moderniteit beschikbaar hebben gemaakt (welvaart, medische zorg).
Literatuur
- Michel Poulain, Anne Herm en Gianni Pes, The Blue Zones: areas of exceptional longevity around the world, in: Vienna Yearbook of Population Research, vol. 11, 2013, p. 87-108
- Dan Buettner, The Blue Zones, Second Edition: 9 Lessons for Living Longer From the People Who've Lived the Longest, (tweede uitgave, paperback), ISBN 978-1426209482
Website
- https://www.bluezones.com/ Website van de organisatie Blue Zones, opgestart door Dan Buettner, gericht op het ontdekken van de ’geheimen’ van de langst levende bevolkingsgroepen.
Bronnen, noten en/of referenties
|
