Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed
Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Blauwe zone: verschil tussen versies
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Blauwe_zones&oldid=49351147) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (5 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Blauwe zones''' ('''Blue zones''') zijn gebieden waarvan de bevolking een specifieke levensstijl en leefomgeving deelt en waar de mensen meetbaar langer leven.<ref name="Vienna">{{en}}{{aut|Michel Poulain}}, {{aut|Anne Herm}} en {{aut|Gianni Pes}}, ''The Blue Zones. Areas of Exceptional Longevity Around the World'', in: ''Vienna Yearbook of Population Research'', vol. 11, 2013, p. 87</ref> Het concept ontstond uit het [[demografisch]]e werk van Gianni Pes en Michel Poulain naar regionale concentratie van honderdjarigen op Sardinië.<ref>{{en}}{{Citeer journal|last=Poulain M.|author=Poulain M.|year=2004|title=Identification of a Geographic Area Characterized by Extreme Longevity in the Sardinia Island: the AKEA study|journal=Experimental Gerontology|volume=39|issue=9|pages=1423–1429|pmid=15489066|doi=10.1016/j.exger.2004.06.016}}</ref> Het begrip verscheen voor het eerst in druk in de uitgave van november 2005 van ''[[National Geographic]]'', in het titelverhaal „The Secrets of a Long Life”, van [[Dan Buettner]].<ref>{{Cite web|url=http://ngm.nationalgeographic.com/ngm/0511/feature1/|title=Longevity, The Secrets of Long Life – National Geographic Magazine|accessdate=2017-04-03|work=ngm.nationalgeographic.com}}</ref> Michel Poulain en Dan Buettner identificeerden hotspots van lange levensduur in de wereld. In populair-wetenschappelijke boeken besprak Buettner vijf zones:<ref>{{en}}{{aut|Dan Buettner}}, ''The Blue Zones. Lessons for Living Longer From the People Who’ve Lived the Longest'', s.d. [2012], ISBN 978-1426209482</ref> | |||
''' | |||
De eerst beschreven Blue Zones waren: | |||
* het eiland [[Ikaria]], [[Griekenland]] | |||
* een gemeenschap van [[zevendedagsadventisten]] te [[Loma Linda (Californië)|Loma Linda]], [[Californië]] | |||
* [[Sardinië]], [[Italië]] (vooral [[Ogliastra]] en [[Barbagia di Seùlo]]) | * [[Sardinië]], [[Italië]] (vooral [[Ogliastra]] en [[Barbagia di Seùlo]]) | ||
* de eilanden van [[Okinawa (prefectuur)|Okinawa]], [[Japan]] | * de eilanden van [[Okinawa (prefectuur)|Okinawa]], [[Japan]] | ||
* Nicoyaschiereiland, [[Costa Rica]] | * Nicoyaschiereiland, [[Costa Rica]] | ||
Als mogelijke verklaring wordt gewezen op het geïsoleerde karakter van veel blauwe zones, wat bevorderlijk was voor het behoud van een traditionele levensstijl met veel fysieke activiteit, hechte sociale banden en lokaal geproduceerde voeding.<ref name="Vienna" /> Tegelijk zou een delicaat evenwicht ook de voordelen van de moderniteit beschikbaar hebben gemaakt (welvaart, medische zorg). | Later werd aan de lijst toegevoegd als officieel zesde Blue Zone: | ||
* [[Singapore]]<ref>https://www.bluezones.com/press/singapore-is-the-newest-blue-zone/</ref> | |||
Komen ook in aanmerking (maar zijn nog niet als dusdanig vermeld op de website bluezones.com): | |||
* [[Acciaroli]], [[Italië]] (inofficieel door sommigen al als Blue Zone beschouwd).<ref>https://www.maxvandaag.nl/sessies/themas/gezondheid-sport/in-het-italiaanse-acciaroli-wordt-men-bijzonder-oud-maar-hoe-komt-dat/</ref> | |||
* [[Öland]], Zuid-[[Småland]] en Noord-Oost-[[Skåne]], [[Zweden]] (inofficieel door sommigen al als Blue Zone beschouwd).<ref>https://gezonderlevenkan.nl/2021/12/16/blue-zones-oland-de-favoriete-zweedse-vakantiebestemming/</ref> | |||
Als mogelijke verklaring wordt gewezen op verschillende factoren: het geïsoleerde karakter van veel blauwe zones, wat bevorderlijk was voor het behoud van een traditionele levensstijl met veel fysieke activiteit, hechte sociale banden en lokaal geproduceerde, overwegend plantaardige voeding.<ref name="Vienna"/> Tegelijk zou een delicaat evenwicht ook de voordelen van de moderniteit beschikbaar hebben gemaakt (welvaart, medische zorg). | |||
== Literatuur == | == Literatuur == | ||
* {{aut|Michel Poulain}}, {{aut|Anne Herm}} en {{aut|Gianni Pes}}, [http://hw.oeaw.ac.at/0xc1aa500e_0x00307bb6.pdf The Blue Zones: areas of exceptional longevity around the world] | * {{aut|Michel Poulain}}, {{aut|Anne Herm}} en {{aut|Gianni Pes}}, [http://hw.oeaw.ac.at/0xc1aa500e_0x00307bb6.pdf ''The Blue Zones: areas of exceptional longevity around the world''], in: ''Vienna Yearbook of Population Research'', vol. 11, 2013, p. 87-108 | ||
* {{aut|Dan Buettner}}, ''The Blue Zones, Second Edition: 9 Lessons for Living Longer From the People Who've Lived the Longest'', (tweede uitgave, paperback), ISBN 978-1426209482 | |||
==Website== | |||
*https://www.bluezones.com/ Website van de organisatie Blue Zones, opgestart door Dan Buettner, gericht op het ontdekken van de ’geheimen’ van de langst levende bevolkingsgroepen. | |||
{{Appendix}} | {{Appendix}} | ||
{{authority control|TYPE=t|Wikidata=Q3299670}} | |||
[[Categorie:Demografie]] | [[Categorie:Demografie]] | ||
[[Categorie:Gezondheid]] | [[Categorie:Gezondheid]] | ||
Huidige versie van 24 apr 2024 om 03:27
Blauwe zones (Blue zones) zijn gebieden waarvan de bevolking een specifieke levensstijl en leefomgeving deelt en waar de mensen meetbaar langer leven.[1] Het concept ontstond uit het demografische werk van Gianni Pes en Michel Poulain naar regionale concentratie van honderdjarigen op Sardinië.[2] Het begrip verscheen voor het eerst in druk in de uitgave van november 2005 van National Geographic, in het titelverhaal „The Secrets of a Long Life”, van Dan Buettner.[3] Michel Poulain en Dan Buettner identificeerden hotspots van lange levensduur in de wereld. In populair-wetenschappelijke boeken besprak Buettner vijf zones:[4]
De eerst beschreven Blue Zones waren:
- het eiland Ikaria, Griekenland
- een gemeenschap van zevendedagsadventisten te Loma Linda, Californië
- Sardinië, Italië (vooral Ogliastra en Barbagia di Seùlo)
- de eilanden van Okinawa, Japan
- Nicoyaschiereiland, Costa Rica
Later werd aan de lijst toegevoegd als officieel zesde Blue Zone:
Komen ook in aanmerking (maar zijn nog niet als dusdanig vermeld op de website bluezones.com):
- Acciaroli, Italië (inofficieel door sommigen al als Blue Zone beschouwd).[6]
- Öland, Zuid-Småland en Noord-Oost-Skåne, Zweden (inofficieel door sommigen al als Blue Zone beschouwd).[7]
Als mogelijke verklaring wordt gewezen op verschillende factoren: het geïsoleerde karakter van veel blauwe zones, wat bevorderlijk was voor het behoud van een traditionele levensstijl met veel fysieke activiteit, hechte sociale banden en lokaal geproduceerde, overwegend plantaardige voeding.[1] Tegelijk zou een delicaat evenwicht ook de voordelen van de moderniteit beschikbaar hebben gemaakt (welvaart, medische zorg).
Literatuur
- Michel Poulain, Anne Herm en Gianni Pes, The Blue Zones: areas of exceptional longevity around the world, in: Vienna Yearbook of Population Research, vol. 11, 2013, p. 87-108
- Dan Buettner, The Blue Zones, Second Edition: 9 Lessons for Living Longer From the People Who've Lived the Longest, (tweede uitgave, paperback), ISBN 978-1426209482
Website
- https://www.bluezones.com/ Website van de organisatie Blue Zones, opgestart door Dan Buettner, gericht op het ontdekken van de ’geheimen’ van de langst levende bevolkingsgroepen.
Bronnen, noten en/of referenties
|
