Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Alec Douglas-Home: verschil tussen versies
(Niet-bestaande bestanden verwijderd) |
(Cat anders) |
||
Regel 20: | Regel 20: | ||
[[Categorie:Schotse adel]] | [[Categorie:Schotse adel]] | ||
[[Categorie:Premier van het Verenigd Koninkrijk]] | [[Categorie:Premier van het Verenigd Koninkrijk]] | ||
[[Categorie:Conservative (Verenigd Koninkrijk)]] | [[Categorie:Conservative Party (Verenigd Koninkrijk)]] |
Huidige versie van 23 jan 2024 om 15:23
Alexander Frederick Douglas-Home, baron Home of the Hirsel, 14e earl van Home, (Mayfair (Londen), 2 juli 1903 - The Hirsel, Coldstream (Schotland), 9 oktober 1995) was een Brits conservatief politicus, premier van het Verenigd Koninkrijk van 19 oktober 1963 tot 16 oktober 1964 en minister van buitenlandse zaken in de kabinetten van Harold Macmillan en Edward Heath. Afkomstig uit de aristocratie, ging hij naar school in Eton (Eton College) en in Oxford.
Hij werd verkozen tot conservatief afgevaardigde van Lanark (Schotland) in 1931 onder de naam Dunglass. Hij werd privésecretaris van eerste minister Neville Chamberlain, die een verzoeningspolitiek tegenover Adolf Hitler voerde (akkoorden van München). Hij werd verslagen bij de verkiezingen van 1945 en heroverde zijn zetel in 1950, maar werd het volgende jaar verplicht ontslag te nemen omdat hij de zetel van zijn vader in het Hogerhuis erfde, waardoor hij de 14e earl van Home werd.
In 1955 werd hij staatssecretaris voor het Commonwealth in het kabinet van Anthony Eden en tevens leider van het Hogerhuis en Lord President of the Council. In 1960 werd hij minister van buitenlandse zaken onder Harold Macmillan. Terwijl verwacht werd dat vicepremier Richard Butler de opvolger zou worden van Macmillan, die in 1963 ontslag nam om gezondheidsredenen, stelden de leiders van de conservatieven aan koningin Elizabeth II voor Lord Home aan te stellen om een regering te vormen. Home deed vervolgens afstand van zijn erfelijke titel en liet zich verkiezen tot lid van het Lagerhuis voor Kinross en West-Perth (Schotland). Bij de verkiezingen van 1964 verloor Home de macht en won de Labour Party van Harold Wilson. Hij nam in juli 1965 ontslag als partijleider ten voordele van Edward Heath.
Home was voorstander van een pro-Europese buitenlandse politiek en werd opnieuw minister van buitenlandse zaken onder Edward Heath (1970-1974). Voor de verkiezingen van 1974 stelde hij zich niet langer kandidaat en nam opnieuw zijn zetel op in het Hogerhuis.
Voorganger: Harold Macmillan |
Premier van het Verenigd Koninkrijk Kabinet-Douglas-Home 1963-1964 |
Opvolger: Harold Wilson |
Premiers van het Verenigd Koninkrijk |
---|
Walpole · Compton · Pelham · Pelham-Holles · Cavendish · Stuart · G. Grenville · Charles Watson-Wentworth · Pitt de Oudere · FitzRoy · North · Petty · Cavendish-Bentinck · Pitt de Jongere · Addington · W.W. Grenville · Perceval · Jenkinson · Canning · Robinson · Arthur Wellesley · Grey · Lamb · Peel · Russell · Smith-Stanley · Hamilton-Gordon · Temple · Disraeli · Gladstone · Gascoyne-Cecil · Primrose · Balfour · Campbell-Bannerman · Asquith · Lloyd George · Law · Baldwin · MacDonald · Chamberlain · Churchill · Attlee · Eden · Macmillan · Douglas-Home · Wilson · Heath · Callaghan · Thatcher · Major · Blair · Brown · Cameron · May · Johnson · Truss · Sunak |