Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Luc Brewaeys: verschil tussen versies
| (2 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 2: | Regel 2: | ||
==Biografie== | ==Biografie== | ||
Brewaeys studeerde compositie te [[Koninklijk conservatorium van Brussel|Brussel]] (bij [[André Laporte]]), in [[Siena_(stad)| | Brewaeys studeerde compositie te [[Koninklijk conservatorium van Brussel|Brussel]] (bij [[André Laporte]]), in [[Siena_(stad)|Siena]] (bij [[Franco Donatoni]]) en in [[Darmstadt]] (bij [[Brian Ferneyhough]]). In de jaren tachtig werkte hij regelmatig samen met [[Iannis Xenakis]] in [[Parijs]]. Brewaeys was (gast)professor aan de conservatoria van [[Koninklijk conservatorium van Gent|Gent]] (1998-2000), [[Rotterdams Conservatorium|Rotterdam]] (2009) en aan de universiteit van [[Aveiro (stad)|Aveiro]] (1998). Met de [[spectralisme|spectralistische]] muziek van [[Tristan Murail]] en [[Jonathan Harvey]] voelde hij zich het meest verwant.<br> | ||
De componist gebruikte een uitermate gevarieerd instrumentarium (onder meer veel slagwerk) en schuwde het experiment niet. Een aantal van zijn werken kregen een 'knipoog'-titel: het zijn befaamde whiskymerken zoals de vijfde [[symfonie]] ''Laphroaig'' of ''Cardhu'' voor ensemble. Als uiterst geraffineerd ''geluidenmaker'' begreep hij de geluidskleur van een instrument als geen ander. Hij wendde ook minder voor de hand liggende klankbronnen aan zoals een mazouttank, een badkuip of een kartonnen [[megafoon]].<br> | De componist gebruikte een uitermate gevarieerd instrumentarium (onder meer veel slagwerk) en schuwde het experiment niet. Een aantal van zijn werken kregen een 'knipoog'-titel: het zijn befaamde whiskymerken zoals de vijfde [[symfonie]] ''Laphroaig'' of ''Cardhu'' voor ensemble. Als uiterst geraffineerd ''geluidenmaker'' begreep hij de geluidskleur van een instrument als geen ander. Hij wendde ook minder voor de hand liggende klankbronnen aan zoals een mazouttank, een badkuip of een kartonnen [[megafoon]].<br> | ||
Voor de halve finale van de [[Koningin Elisabeth Wedstrijd|Koningin Elisabethwedstrijd]] 2011 (voor zang) werd Brewaeys' verplichte werk ''Speechless song, being many, seeming one'' op een sonnet van William Shakespeare door de internationale jury geweigerd, daar het wegens het gebruik van [[kwarttonen]] te moeilijk geacht werd. Als reactie hierop met de bedoeling om deze beoordeling te weerleggen werd dit werk, bij testamentaire wilsbeschikking van de componist, uitgevoerd op zijn uitvaart in [[2015]] in het crematorium te [[Eppegem]] ([[Vlaams Brabant]]). <ref> [http://focus.knack.be/entertainment/muziek/de-klassieke-zangwereld-heeft-alweer-een-kans-gemist/article-normal-197735.html De klassieke zangwereld heeft alweer een kans gemist] </ref> | Voor de halve finale van de [[Koningin Elisabeth Wedstrijd|Koningin Elisabethwedstrijd]] 2011 (voor zang) werd Brewaeys' verplichte werk ''Speechless song, being many, seeming one'' op een sonnet van William Shakespeare door de internationale jury geweigerd, daar het wegens het gebruik van [[kwarttonen]] te moeilijk geacht werd. Als reactie hierop met de bedoeling om deze beoordeling te weerleggen werd dit werk, bij testamentaire wilsbeschikking van de componist, uitgevoerd op zijn uitvaart in [[2015]] in het crematorium te [[Eppegem]] ([[Vlaams Brabant]]). <ref> [http://focus.knack.be/entertainment/muziek/de-klassieke-zangwereld-heeft-alweer-een-kans-gemist/article-normal-197735.html De klassieke zangwereld heeft alweer een kans gemist] </ref> | ||
De componist overleed op 56-jarige leeftijd na een jarenlange strijd tegen | De componist overleed op 56-jarige leeftijd na een jarenlange strijd tegen kanker.<ref>[http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/cultuur%2Ben%2Bmedia/kunsten/1.2526598 Componist Luc Brewaeys (56) is overleden]. [[De Redactie]]</ref> Hij noemde zichzelf ''een man zonder aanleg tot kankeren en met een gevoel voor [[tumor]]''. <ref> [http://www.standaard.be/cnt/dmf20151218_02028849 Belgiës briljantste geluidenmaker] </ref> | ||
== Belangrijkste werken == | == Belangrijkste werken == | ||
| Regel 48: | Regel 48: | ||
[[Categorie:Belgisch componist]] | [[Categorie:Belgisch componist]] | ||
[[Categorie:Belgisch symfoniecomponist]] | [[Categorie:Belgisch symfoniecomponist]] | ||
[[Categorie:Belgisch operacomponist]] | |||
[[Categorie:Componist gespeeld op de Belgian Music Days]] | [[Categorie:Componist gespeeld op de Belgian Music Days]] | ||
[[Categorie:Muziekregisseur]] | [[Categorie:Muziekregisseur]] | ||
Huidige versie van 15 mei 2023 om 02:33
Luc Brewaeys (Mortsel, 25 augustus 1959 – Antwerpen (stad), (Middelheimziekenhuis), 18 december 2015) was een Belgisch componist, pianist, dirigent en muziekregisseur die ook sinds 1985 werkzaam was als geluidsingenieur voor de VRT.
Biografie
Brewaeys studeerde compositie te Brussel (bij André Laporte), in Siena (bij Franco Donatoni) en in Darmstadt (bij Brian Ferneyhough). In de jaren tachtig werkte hij regelmatig samen met Iannis Xenakis in Parijs. Brewaeys was (gast)professor aan de conservatoria van Gent (1998-2000), Rotterdam (2009) en aan de universiteit van Aveiro (1998). Met de spectralistische muziek van Tristan Murail en Jonathan Harvey voelde hij zich het meest verwant.
De componist gebruikte een uitermate gevarieerd instrumentarium (onder meer veel slagwerk) en schuwde het experiment niet. Een aantal van zijn werken kregen een 'knipoog'-titel: het zijn befaamde whiskymerken zoals de vijfde symfonie Laphroaig of Cardhu voor ensemble. Als uiterst geraffineerd geluidenmaker begreep hij de geluidskleur van een instrument als geen ander. Hij wendde ook minder voor de hand liggende klankbronnen aan zoals een mazouttank, een badkuip of een kartonnen megafoon.
Voor de halve finale van de Koningin Elisabethwedstrijd 2011 (voor zang) werd Brewaeys' verplichte werk Speechless song, being many, seeming one op een sonnet van William Shakespeare door de internationale jury geweigerd, daar het wegens het gebruik van kwarttonen te moeilijk geacht werd. Als reactie hierop met de bedoeling om deze beoordeling te weerleggen werd dit werk, bij testamentaire wilsbeschikking van de componist, uitgevoerd op zijn uitvaart in 2015 in het crematorium te Eppegem (Vlaams Brabant). [1]
De componist overleed op 56-jarige leeftijd na een jarenlange strijd tegen kanker.[2] Hij noemde zichzelf een man zonder aanleg tot kankeren en met een gevoel voor tumor. [3]
Belangrijkste werken
- Symfonie Nr. 1 ".... E poi c'era..." (1985)
- Symfonie Nr. 2 "Komm! Hebe dich..." (1987 voor groot orkest)
- Requialm (1989 voor sopraan en klein orkest)
- Pyramids in Siberia (1989 voor piano solo)
- Non lasciate ogni speranza (1990 voor sopraan, saxofoon en orkest)
- Symfonie Nr. 3 "Hommage" (1991)
- Antigone (1991, Lyrische Tragedie voor 4 zangers, 5 acteurs, 2 slagwerkers en elektronische klanken op Libretto van Dirk Opstaele)
- Symfonie Nr. 4 "Kientzyphonie" (1992 voor saxofoon en groot harmonieorkest)
- Talisker (1993 - het openingsconcert voor Antwerpen Culturele hoofdstad van Europa, uitgevoerd in de hall van het Centraal Station)
- Symfonie Nr. 5 "Laphroaig" (1993)
- Bowmore (1995, strijkkwartet nr. 2)
- OBAN (1997 voor 9 instrumenten)
- Symfonie Nr. 6 (2000 voor orkest en live-electronics)
- Credera, in memoriam Franco Donatoni (2000 voor sopranen en orkest, tekst Jan Fabre)
- Symfonie Nr. 7 (2002)
- Jocasta (2003, voor mezzosopraan en 16 instrumenten)
- Symfonie Nr. 8 (2004 voor groot orkest met 5 Hoornsolisten) -Onvoltooide
- Préludes van Claude Debussy (2002-04 hercompositie voor orkest)
- Along the Sores of Lorn (2005 voor orkest)
- Painted Pyramids (2006 voor piano, 5 insrumenten en live-electronics)
- L'uomo dal fiore in bocca (2006 - opera in één bedrijf voor bariton, tenor en orkest op Libretto van de componist naar Luigi Pirandello, opdracht van de Muntschouwburg)
Onderscheidingen
Brewaeys ontving verschillende compositieprijzen en componeerde in opdracht van meerdere binnen- en buitenlandse orkesten waaronder:
- Derde prijs voor het Concours Européen pour Jeunes Compositeurs (1985)
- Eerste prijs in de categorie jonge componisten voor la Tribune Internationale des Compositeurs de l'UNESCO (1986).
- De "Prix de Musique Contemporaine du Québec (1988) voor zijn gehele oeuvre
- Eerste prijs voor muziek van de Vlaamse Gemeenschap (1989)
| Bronnen, noten en/of referenties
|
Externe link
- Vlaams componist
- Vlaams symfoniecomponist
- Belgisch componist
- Belgisch symfoniecomponist
- Belgisch operacomponist
- Componist gespeeld op de Belgian Music Days
- Muziekregisseur
- Belgisch geluidstechnicus
- Geboren in Mortsel
- Overleden in Antwerpen (stad)
- Geboren in 1959
- Overleden in 2015
- Geboren op 25 augustus
- Overleden op 18 december
- Belgisch componist geboren in augustus
- Muziekpaleograaf