Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Wim Hogenkamp: verschil tussen versies
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wim_Hogenkamp&oldid=51473015) |
(Iets meer data + bron(nen)) |
||
| Regel 18: | Regel 18: | ||
== Biografie == | == Biografie == | ||
Hij begon zijn carrière in de reclame, kreeg toneellessen van [[Fien Berghegge]] en begon kort daarna kleine rollen te spelen, met name in vrije producties zoals [[Hair (musical)|Hair]], en [[Cyrano de Bergerac (toneelstuk)|Cyrano de Bergerac | Hij begon zijn carrière in de reclame, kreeg toneellessen van [[Fien Berghegge]] en begon kort daarna kleine rollen te spelen, met name in vrije producties zoals [[Hair (musical)|Hair]], en [[Cyrano de Bergerac (toneelstuk)|Cyrano de Bergerac]]. | ||
In het seizoen 1974/1975 speelde hij in de [[televisieserie]] [[Q & Q]] de rol van Antonie van Slingelandt en in [[Sil de Strandjutter]]. Op het witte doek was Hogenkamp te zien in ''[[A Bridge Too Far (film)|A bridge too far]]'' van [[Richard Attenborough|Attenborough]] en [[Pastorale 1943]] van [[Wim Verstappen]]. In 1979 nam hij de hoofdrol over van [[Robert Long]] in de musical Swingpop van [[Seth Gaaikema]]. | |||
Als tekstschrijver schreef hij liedteksten voor verscheidene artiesten: [[Liesbeth List]], [[Adèle Bloemendaal]], Marjol Flore, [[Robert Paul]], [[Katrien Devos]] en [[Ria Valk]]. Voor [[Heddy Lester]] schreef hij ''[[De mallemolen]]'' waarmee ze in 1977 deelnam aan het [[Eurovisiesongfestival]]. | |||
In 1982 maakte hij met [[Gerrie van der Klei]] de eerste Nederlandse Confusical (De Ballen). Als uitvoerend artiest maakte hij zelf een tweetal Nederlandstalige albums: ''Heel gewoon'' (1979) en ''Punt uit'' (1981). Hij won een [[Edison Music Awards|Edison]] voor ''Heel gewoon'' en voor het lied ''Afscheid'' de Louis Davidsprijs. | |||
In 1982 vertegenwoordigde hij samen met [[Lori Spee]] en Suzanne Michaels Nederland op het Knokkefestival. Voor de Duitstalige markt maakte hij de albums ''Stinknormal'' en ''Unbemerkt''. | |||
=== Gewelddadige dood === | |||
Eind jaren tachtig raakte Hogenkamp besmet met [[hiv]]. Begin 1989 werd hij doodgeschoten aangetroffen in zijn woning in [[Amsterdam]].<ref>[http://www.youtube.com/watch?v=ktrHmj1VkhQ NOS Journaal] (5 februari 1989)</ref> De omstandigheden rond zijn dood zijn tot op heden niet opgelost. Wim Hogenkamp werd gecremeerd in Crematorium [[Westgaarde]] in [[Amsterdam]]. | Eind jaren tachtig raakte Hogenkamp besmet met [[hiv]]. Begin 1989 werd hij doodgeschoten aangetroffen in zijn woning in [[Amsterdam]].<ref>[http://www.youtube.com/watch?v=ktrHmj1VkhQ NOS Journaal] (5 februari 1989)</ref> De omstandigheden rond zijn dood zijn tot op heden niet opgelost. Wim Hogenkamp werd gecremeerd in Crematorium [[Westgaarde]] in [[Amsterdam]]. | ||
Na zijn overlijden gingen de werkzaamheden in Theater-Restaurant De Suikerhof nog een aantal jaar gewoon door. En werkten onder andere ook [[Margot Ros]], [[Stan Limburg]], [[André Breedland]], [[Martijn Breebaart]] en [[Hilde de Mildt]] mee aan de voorstellingen. | == Theater-Restaurant De Suikerhof == | ||
Vanaf 1987 runde Hogekamp in Amsterdam het theaterrestaurant ''De Suikerhof''. Hij bracht daar het theaterprogramma Wim Hogenkamp & Partners, waarin hij nieuw talent een kans gaf. Daarnaast was er het programma ''Diner Spectacle''. Drie cabaretiers: [[Hanny Kroeze]], [[Lasca ten Kate]] en [[Kamaran Abdalla]] brachten onder leiding van [[Rob Roeleveld]] (en diens vervanger Frank Verkerk) een smakelijk cabaretprogramma. | |||
Na zijn overlijden gingen de werkzaamheden in Theater-Restaurant De Suikerhof nog een aantal jaar gewoon door onder leiding van broer Rob Hogenkamp en schoonzusje [[Hanny Kroeze]].<ref>[https://www.theaterparadijs.nl/interview/3267-dat-lieve-theatertje-de-suikerhof Column Arie Cupé: Dat lieve theatertje, De Suikerhof] op theaterparadijs.nl. Gezien 08.11.2019.</ref> En werkten onder andere ook [[Margot Ros]], [[Stan Limburg]], [[André Breedland]], [[Martijn Breebaart]] en [[Hilde de Mildt]] mee aan de voorstellingen. | |||
== Externe links == | |||
* [https://marcdidden.wordpress.com/wim-hogenkamp-in-vijf-liedjes/ Wim Hogenkamp in vijf liedjes – Marc Didden] | |||
{{Appendix}} | {{Appendix}} | ||
Huidige versie van 8 nov 2019 om 16:31
| Wim Hogenkamp | ||
| Bestand:Wim Hogenkamp.jpg | ||
| Algemene informatie | ||
| Geboren | 14 juni 1947 | |
| Overleden | 5 februari 1989 | |
| Land |  Nederland
| |
| Werk | ||
| Beroep | acteur, zanger, tekstschrijver | |
| IMDb-profiel | ||
Wim Hogenkamp (Groningen, 14 juni 1947 - Amsterdam, 5 februari 1989) was een Nederlands acteur, tekstschrijver en zanger.
Biografie
Hij begon zijn carrière in de reclame, kreeg toneellessen van Fien Berghegge en begon kort daarna kleine rollen te spelen, met name in vrije producties zoals Hair, en Cyrano de Bergerac.
In het seizoen 1974/1975 speelde hij in de televisieserie Q & Q de rol van Antonie van Slingelandt en in Sil de Strandjutter. Op het witte doek was Hogenkamp te zien in A bridge too far van Attenborough en Pastorale 1943 van Wim Verstappen. In 1979 nam hij de hoofdrol over van Robert Long in de musical Swingpop van Seth Gaaikema.
Als tekstschrijver schreef hij liedteksten voor verscheidene artiesten: Liesbeth List, Adèle Bloemendaal, Marjol Flore, Robert Paul, Katrien Devos en Ria Valk. Voor Heddy Lester schreef hij De mallemolen waarmee ze in 1977 deelnam aan het Eurovisiesongfestival.
In 1982 maakte hij met Gerrie van der Klei de eerste Nederlandse Confusical (De Ballen). Als uitvoerend artiest maakte hij zelf een tweetal Nederlandstalige albums: Heel gewoon (1979) en Punt uit (1981). Hij won een Edison voor Heel gewoon en voor het lied Afscheid de Louis Davidsprijs.
In 1982 vertegenwoordigde hij samen met Lori Spee en Suzanne Michaels Nederland op het Knokkefestival. Voor de Duitstalige markt maakte hij de albums Stinknormal en Unbemerkt.
Gewelddadige dood
Eind jaren tachtig raakte Hogenkamp besmet met hiv. Begin 1989 werd hij doodgeschoten aangetroffen in zijn woning in Amsterdam.[1] De omstandigheden rond zijn dood zijn tot op heden niet opgelost. Wim Hogenkamp werd gecremeerd in Crematorium Westgaarde in Amsterdam.
Theater-Restaurant De Suikerhof
Vanaf 1987 runde Hogekamp in Amsterdam het theaterrestaurant De Suikerhof. Hij bracht daar het theaterprogramma Wim Hogenkamp & Partners, waarin hij nieuw talent een kans gaf. Daarnaast was er het programma Diner Spectacle. Drie cabaretiers: Hanny Kroeze, Lasca ten Kate en Kamaran Abdalla brachten onder leiding van Rob Roeleveld (en diens vervanger Frank Verkerk) een smakelijk cabaretprogramma.
Na zijn overlijden gingen de werkzaamheden in Theater-Restaurant De Suikerhof nog een aantal jaar gewoon door onder leiding van broer Rob Hogenkamp en schoonzusje Hanny Kroeze.[2] En werkten onder andere ook Margot Ros, Stan Limburg, André Breedland, Martijn Breebaart en Hilde de Mildt mee aan de voorstellingen.
Externe links
Bronnen, noten en/of referenties
|
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Wim Hogenkamp op Wikimedia Commons.