Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Emiraat Kreta: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Emiraat_Kreta&oldid=53375584 12 mrt 2019 Mrhafs22 12 mrt 2019 vert WPen)
 
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Emiraat_Kreta&oldid=53384553 13 mrt 2019 Mrhafs22)
 
(Een tussenliggende versie door dezelfde gebruiker niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
Het Emiraat van [[ Kreta ]] was een moslim staat bestaande in de [[Middellandse Zee]] op het eiland Kreta, van 820 tot 961 n.Chr.  aan het eind van het jaar 820 tot de Byzantijnse verovering van het eiland in 961. Hoewel het emiraat de soevereiniteit van de [[Abbasiden]] kalifaat erkende en onderhouden nauwe relaties met Toeloeniden van Egypte, was de facto onafhankelijk.
Het '''emiraat van Kreta''' was een moslimstaat op het eiland [[Kreta]], van 820 tot [[961]] n.Chr.  aan het eind van het jaar 820 tot de Byzantijnse verovering van het eiland in 961. De hoofdstad was [[Chandax]] (Heraklion). het emiraat erkende de soevereiniteit van het [[Abbasiden]] kalifaat en onderhield nauwe relaties met Toeloeniden van Egypte, maar was de facto onafhankelijk.


Een groep verbannen [[Berbers]]e [[moslims]] van [[Al-Andalus]] veroverde Kreta in het jaar 824 of 827/828 jaar, in staat om een ​​onafhankelijke staat snel te creëren onder leiding van [[Abu Hafs Umar al-Iqritishi]] . Talrijke pogingen van het [[Byzantijnse Rijk]] om het eiland te heroveren mislukte rampzalig, en voor ongeveer 135 jaar van haar bestaan, het emiraat, was één van de belangrijkste vijanden van [[Byzantium]]. Kreta controleerde de zeeroutes van de oostelijke Middellandse Zee en werd gebruikt als een basis en veilige haven van de piraat vloten uit de islamitische wereld, die regelmatig invallen compievano op de kusten Byzantijnse Egeïsche Zee. De interne geschiedenis van het emiraat is niet erg duidelijk, maar we weten dat het emiraat bereikte een opmerkelijke welvaart door middel van oorlogsvoering, handel en landbouw. Het emiraat werd heroverd door [[Nicephorus II Phocas]], die in de jaren 960-961 een massale militaire campagne tegen het emiraat begonnen.
Een groep verbannen [[Berbers]]e [[moslims]] van [[Al-Andalus]] veroverde het eiland Kreta in het jaar 824 of 827/828 jaar. Ze waren in staat om een ​​onafhankelijke staat snel te creëren onder leiding van [[Abu Hafs Umar al-Iqritishi]] . Talrijke pogingen van het [[Byzantijnse Rijk]] om het eiland te heroveren mislukte rampzalig, en voor ongeveer 135 jaar van haar bestaan, was het één van de belangrijkste vijanden van [[Byzantijnse Rijk|Byzantium]]. Kreta controleerde de zeeroutes van de oostelijke Middellandse Zee en werd gebruikt als een basis en veilige haven voor de piraat vloten uit de islamitische wereld, die regelmatig de kusten van de [[Byzantijnen]] op de Egeïsche Zee aanvielen. De interne geschiedenis van het emiraat is niet erg duidelijk, maar we weten dat het emiraat een opmerkelijke welvaart bereikte door middel van oorlogsvoering, handel en landbouw. Het emiraat werd heroverd door [[Nicephorus II Phocas]], die in de jaren 960-961 een massale militaire campagne tegen het emiraat begon.


== Geschiedenis ==
==Geschiedenis==
Kreta werd het doelwit van aanvallen van de moslims al na de eerste golven van de islamitische veroveringen, in het midden van de zevende eeuw. Hij onderging een eerste uitstapje naar de 654 en opnieuw in de jaren 674/675, delen van het eiland werden tijdelijk bezet tijdens het bewind van de Omajjaden kalief al-Walid I. Echter, het eiland werd nooit veroverd en ondanks occasionele uitstapjes achtste eeuw, bleef het in de handen van Byzantijnse; Kreta was te ver van de marinebases Arabisch, dus er was de mogelijkheid van het uitvoeren van een expeditie om effectief en permanent tegen.


Verovering van Kreta
'''Verovering van Kreta'''
In de tweede helft van het bewind van de Byzantijnse keizer Michael II, een groep van Andalusische ballingen geland op Kreta en begon de verovering van het eiland. Deze ballingen waren de overlevenden van een mislukte opstand tegen de emir al-Hakam I van Córdoba in het jaar 818. De dag na al-Hakam Ik zette de opstand, werden de inwoners van het dorp al-Cordovan Rabad verbannen massaal. De meesten van hen vestigden zich in Fez, in wat bekend stond als de Maghreb al-Aqsa, het huidige Marokko, maar anderen, waarvan het aantal meer dan 10.000 mannen, gaf hij de oorlogsvoering, waarschijnlijk vergezeld door andere Andalusiërs. Sommige mannen van de laatste groep, onder leiding van Abu Hafs'Umar ibn Shu'ayb ibn Isa al-Ballūṭī, bekend door zijn kunya van Abu Hafs, landde in Alexandrië en nam de controle van de stad tot 827, toen ze werden belegerd, verslagen en verdreven door General Abbasiden Abd Allah b. Tahir. De exacte datum van hun landing in Kreta is onzeker. Volgens islamitische bronnen, zou plaatsvinden in 827 of 828, na de verdrijving van de Andalusiërs uit Alexandrië. Byzantijnse bronnen lijken dit tegenspreken, echter, dateert hun landing onmiddellijk na de onderdrukking van de grote opstand van Thomas de Slavische.


Volgens de overeenkomst met Ibn Tahir, zou de Andalusiërs en hun families Alexandrië verlaten met 40 schepen. De historicus Warren Treadgold schattingen waren ongeveer 12.000 mensen, van wie ongeveer 3000 waren volwassen mannen kunnen vechten. Volgens Byzantijnse historici, de Andalusiërs waren goed bekend met Kreta, omdat ze er een aantal invallen had gedaan in het verleden. Zij beweren ook dat de landing moslim oorspronkelijk slechts een inval die pas later omgezet in een poging tot verovering zijn. De exacte plaats waar ze landden de Andalusiërs is onbekend. Sommige historici denken dat het was aan de noordkust, in Suda Bay of in de buurt van wat later de hoofdstad Heraklion. Andere historici denken dat de Andalusiërs plaats landde op de zuidkust van het eiland en vervolgens werden ze verplaatst naar de binnenkant dichter bevolkte.
Kreta werd het doelwit van rooftochten door moslims al na de eerste golven van de islamitische veroveringen  in het midden van de zevende eeuw. Het eiland  onderging een islamitische bezetting in 654 en opnieuw in de jaren 674/675, delen van het eiland werden tijdelijk bezet tijdens het bewind van de Omajjaden kalief Al-Walid I. Echter, het eiland werd nooit veroverd en ondanks vele tochten naar het eiland in de achtste eeuw, bleef het in de handen van de Byzantijnen; Kreta was belangrijk voor handel in de regio en diende ook als een militaire basis.


Zodra de keizer Michael II hoorde landing Arabisch, en nog voordat de Andalusiërs in staat waren om het eiland te veroveren, stuurde verschillende vloten en legers om te proberen om het eiland te herstellen. De verliezen tijdens de opstand van Thomas de Slavische en de islamitische invasie van Sicilië vertraagd reactievermogen Rijk. De eerste expeditie, onder leiding van de Byzantijnse strategos Photeinos, en Graaf Damian, werd verslagen in een gevecht waarin hij werd gedood Damian. De tweede expeditie, waaronder een vloot van 70 schepen, dat hij een jaar later verliet, geleid door strategos Krateros. Aanvankelijk was de Byzantijnen bracht een aantal overwinningen, maar een nachtelijke aanval geleden en werden verslagen. Krateros aanvankelijk wist te ontsnappen naar Kos, maar werd later gevangen genomen door de Arabieren en gekruisigd.
In de tweede helft van het bewind van de Byzantijnse keizer Michael II, was er een groep van berbers  ballingen van Al-Andalus die op Kreta landden waarna  de verovering van het eiland begon. Deze ballingen waren de overlevenden van een mislukte opstand tegen de emir Al-Hakam I van Córdoba in het jaar 818.  


Het emiraat "zeerover"
De dag na de opstand tegen Al-Hakam I, werden de inwoners van het dorp Al-Cordovan Rabad v massaal verbannen. De meesten van hen vestigden zich in Fez, in wat bekend stond als de Maghreb Al-Aqsa, het huidige Marokko.  
Abu Hafs afgestoten de eerste aanvallen Byzantijnse en langzaam geconsolideerd zijn controle over het eiland. Hij herkende de soevereiniteit van de Abbasiden kalifaat, maar regeerde het eiland onafhankelijk.  
Sommige van de ballingen werden, onder leiding van Abu Hafs'Umar ibn Shu'ayb ibn Isa al-Ballūṭī, bekend door zijn onder de naam Abu Hafs, begeleid en landde in Alexandrië en namen de controle over van de stad tot 827, toen ze werden verslagen en verdreven door General Abbasiden Abd Allah b. Tahir.
De islamitische verovering van het eiland was van groot belang voor zijn tijd, omdat drastisch veranderd de balans van de zeemacht in de oostelijke Middellandse Zee en opende -tot dan safe-Egeïsche frequente invallen en invallen.


De Andalusiërs bezette ook veel Cycladen eilanden tijdens de eerste jaren van de verovering van Kreta, maar Michael II organiseerde hij een expeditie op grote schaal, het een hele nieuwe orgaan van de marine, de Tessarakontarioi gecreëerd, de bouw van nieuwe schepen. Onder leiding van admiraal Ooryphas, deze vloot in staat was om de Arabieren uit de Cycladen verdrijven maar verzuimde te herwinnen Kreta.  
<!--[[File:Amermoumnes orders the torching of his fleet.jpg|thumb|left|250px|Abu Hafs beveelt om de gelanden schepen te verbranden. Miniatuur van de [[Madrileense kroniek van Skylitzes]] manuscript.]] -->
De opvolger van Michael II, Theophilus, stuurde een gezantschap naar de Kalief van Cordoba Abd al-Rahman II, een voorstel voor een gezamenlijke actie tegen de verbannen Andalusiërs, maar de enige reactie van Abd al-Rahman was om zijn instemming te geven alle mogelijke maatregelen tegen Byzantijnse Kreta, maar niet te accepteren om persoonlijk in te grijpen. In oktober 829, de Kretenzers verwoest een Byzantijnse keizerlijke vloot in de buurt van Thassos, het ongedaan maken van een groot deel van de inspanning van het openen van de Egeïsche Zee Ooryphas en de Arabische invasies.
Later vielen Euboea, Lesbos en de kusten van Thracesian thema, waarin de monastieke centrum van Mount Latros vernietigd. Maar ze werden zwaar verslagen door de plaatselijke strategos, Constantine Kontomytes.


Na de dood van Theophilus in 842, werden nieuwe maatregelen om de dreiging van Kreta te pakken genomen: 843 werd opgericht een nieuwe vloot in de Egeïsche Zee naar de kust van de Saracenen Rijk te beschermen, en een andere expeditie om te herstellen Kreta was gelanceerd onder de persoonlijke begeleiding van de krachtige en regent logothete Theoktistos. Hoewel hij erin geslaagd om te bezetten een groot deel van het eiland, Theoktistos moest het leger te verlaten als gevolg van politieke intriges in Constantinopel, en de troepen met rust gelaten werden afgeslacht door de Arabieren.
De exacte datum van hun landing in Kreta is onzeker. Volgens islamitische bronnen, zou het plaatsvinden in 827 of 828 n.Chr.., nadat de Andalusiërs verdreven werden uit Alexandrië. Byzantijnse bronnen lijken dit tegenspreken, echter, dateert hun landing onmiddellijk na de grote opstand van Thomas de Slavier. Volgens bronnen zouden de Andalusiërs en hun families Alexandrië verlaten met 40 schepen. De historicus Warren Treadgold waren het ongeveer 12.000 mensen, van wie ongeveer 3000 volwassen mannen waren die konden vechten. Volgens Byzantijnse historici, waren de Andalusiërs goed bekend met Kreta, omdat ze er een aantal rooftochten hadden gedaan in de verleden. De exacte plaats waar  de Andalusiërs landden is onbekend. Sommige historici denken dat het aan de noordkust was , in de Suda Bay of in de buurt van wat later de hoofdstad Heraklion (Chandax) zou worden. Andere historici denken dat het aan de zuidkust was waarna de Andalusiërs landinwaarts gingen.
In een poging om de Saracenen te verzwakken in 853 verschillende Byzantijnse vloot viel de marinebasis van Damietta in Egypte en in beslag genomen wapens zendingen die bestemd zijn voor Kreta.
Ondanks een aantal successen Byzantijnen tegen de Arabieren in de daaropvolgende jaren, de Kretenzers hervat hun rooftochten naar de vroege dell'860, het aanvallen van de Peloponnesos Cycladen en de berg Athos.
866, de regent Bardas georganiseerd andere expeditie op grote schaal voor betast naar Kreta, maar de moord op hem te veroveren in de handen van Basil de Macedonische pas twee weken na de vloot had gevaren van de hoofdstad impliciet het einde van het bedrijf.


In het begin van 870, de Kretenzische invallen bereikt nieuwe plaatsen: hun vloot, vaak onder leiding van afvallige Byzantijnse, nu ging verder, over de Egeïsche Zee, het bereiken van de Dalmatische kust. Op een keer ging een Kretenzische vloot de Zee van Marmara aanvallen tevergeefs eilanden. Het was de eerste keer na de tweede Arabische belegering van Constantinopel in 717-718 dat een moslim vloot in staat was om zo dicht bij de Byzantijnse hoofdstad te krijgen.  
<!--[[File:A monk shows the Cretan Saracens where to build Chandax.jpg|thumb|top|250px|Een monnik laat aan de [[Saracenen]]  zien waar Chandax gebouwd mag worden. Miniatuur van de [[Madrileense kroniek van Skylitzes]] manuscript.]] -->
873 en 874 Kretenzers leed twee zware nederlagen in de handen van de nieuwe admiraal Byzantijnse Niceta Ooryphas. Na de tweede slag, in het bijzonder, Ooryphas maakte veel gevangenen, dat hij gemarteld voor een lange tijd, om wraak te nemen van hun rooftochten te nemen. Op hetzelfde moment, de Moslim vloot van Tarsus werd vernietigd off van Halkida. Deze Byzantijnse overwinningen geleid tot een tijdelijke wapenstilstand, en het lijkt erop dat de emir Kretenzer Saipes werd gedwongen om een ​​eerbetoon aan Constantinopel te betalen voor ongeveer een decennium.


Saracen invallen hervat kort na, toen de Kretenzische vloten toegetreden die van Noord-Afrika en het Nabije Oosten. De Peloponnesos, in het bijzonder, werd vaak het doelwit van islamitische invallen, maar ook Euboea en de Cycladen eiland Patmos kwam onder de controle van Kreta, Naxos, samen met de naburige eilanden Paros en ik werden gedwongen om belasting te betalen . Ook Elafonissos en Kythira, van de zuidelijke kust van de Peloponnesos, werden bezet. Maar de genomen en gecontroleerd door de moslims Kreta eilanden kunnen beter geweest.  
Keizer Michael II hoorde direct van de Arabische landing op Kreta en stuurde verschillende vloten en legers om het eiland terug te veroveren. De reactievermogen van het Byzantijnse Rijk was vertraagd door de opstand van Thomas de Slavier en de islamitische invasie van Sicilië.
De impact van deze nieuwe golf van Arabische invallen werd gedurende de Egeïsche Zee, waar sommige eilanden waren ontvolkt van voelden, werden sommige kustgebieden verlaten naar het achterland te bereiken, veiliger. Athene kan zijn bezet tussen de 896 en 902,.
In 904, een vloot van Syrië onder leiding van Leo van Tripoli geplunderd de tweede stad van het Byzantijnse Rijk, Thessaloniki. De Saracenen Kreta nauw samengewerkt met hun collega's in de buurt van Kreta, die vaak wordt gebruikt als basis, zoals wanneer Leo, terug te keren na de plundering van Thessaloniki, deed haar 20.000 gevangenen in Kreta te verkopen op hetzelfde moment, het emiraat Kreta kreeg een sterke steun van Toeloeniden van Egypte, maar hun opvolgers, de Ikhshididi, de verwaarloosde.
In 911, een andere grote zending van meer dan 100 schepen aangevallen Kreta, onder leiding van admiraal Himerios. Echter, werd hij gedwongen om het eiland na een paar maanden te verlaten. In zijn terugreis werd de vloot Himerios vernietigd in de strijd off Chios door de Arabische vloot.


Byzantijnse overwinning
De eerste expeditie, onder leiding van de Byzantijnse strateeg Photeinos, en Graaf Damian, werden verslagen in een gevecht waarin hij werd gedood.  
Kretenzische overvallen bereikten hun hoogtepunt in 930-940 jaar, jaren die werden verwoest het zuiden van Griekenland, Athos, en de westkust van Klein-Azië. In reactie hierop, de keizer Constantijn VII organiseerde een andere expeditie tegen het eiland in 949. Ondanks de verrassingsaanval het Byzantijnse vloot werd vernietigd, versloeg het Byzantijnse kroniekschrijvers toeschrijven aan de incompetentie en onervarenheid van zijn leider van de expeditie, de kamerheer eunuch Constantijn Gongyles. Constantijn VII gaf niet op, en tijdens de laatste jaren van zijn bewind begon hij voor te bereiden op een andere expeditie. Deze zending zal worden gemaakt tijdens het bewind van zijn opvolger, Romano II, die de leiding van de vloot aan de algemene Nicephorus II Phocas toevertrouwd. Aan het hoofd van een grote vloot, Seal begon in juni of juli van 960, landde op het eiland, en versloeg de eerste islamitische verzet. Candia werd onderworpen aan een lange belegering, die door middel van de winter van 961. De stad werd genomen op 6 maart heeft geduurd.
De stad werd geplunderd, de moskeeën en de muren werden afgebroken. De islamitische bewoners werden gedood of tot slaaf gemaakt, terwijl de emir van het eiland, Abd al-Aziz ibn Shoe'ayb en zijn zoon al-Nu'man werden gevangen genomen en naar Constantinopel, waar de Foca vierde zijn overwinning. Het eiland werd een Thema, en moslims die niet gedood of tot slaaf gemaakt werden waren tot het christendom bekeerd door missionarissen als Nikon ik Metanoeite. Onder de bekeerlingen waren er al-Nu'man zelf, die de dienst van de Byzantijnen ingevoerd en overleed tijdens het beleg van Dorostolon.


== Het emiraat ==
<!--[[File:Byzantine attack on Crete.jpg |thumb|top|300px|De Byzantijnen vallen Kreta aan. Miniatuur van de [[Madrileense kroniek van Skylitzes]] manuscript.]] -->
De Arabische periode van Kreta blijft relatief obscure vanwege de schaarste overleven documenten met betrekking tot zijn interne geschiedenis. Ook zij geen belangrijke archeologische overblijfselen van de periode blijven, misschien vanwege de Byzantijnse vernietiging.
Dit heeft invloed op de manier waarop het emiraat algemeen wordt beschouwd: de historici, gedwongen om voornamelijk betrekking op de Byzantijnse bronnen, hebben traditioneel gezien het emiraat van Kreta in termen van de Byzantijnse, dan als een "hol van piraten", gewijd aan raid en de slavenhandel.  
De weinige en verspreide verwijzingen naar het Emiraat Kreta gevonden in de bronnen van de islamitische wereld op het moment, aan de andere kant, ze laten het emiraat als staat goed georganiseerd, met een monetaire economie aan te passen en uitgebreide handel, en er Candia was geen bewijs dat een belangrijk cultureel centrum. Het voortbestaan ​​van veel goud, zilver en koper, getuigen van een sterke economie en een hoge levensstandaard van de bevolking ..
De economie bloeide dankzij de uitgebreide handel die plaatsvond met de rest van de islamitische wereld, met name met Egypte, en dankzij een bloeiende landbouw: de noodzaak om een ​​onafhankelijke staat te steunen, evenals de toegang tot de handel met de islamitische wereld, leidde hij tot een intensivering van de gewassen. Het is mogelijk dat de suikerriet Kreta werd geïntroduceerd op dat moment.


Het is niet duidelijk wat de status van christenen waren op het eiland na de islamitische verovering. Christelijke bronnen van de periode zeggen dat de meeste van hen werden verdreven of gedwongen bekeerd, terwijl de islamitische bronnen zeggen in plaats dat het eiland een christelijke minderheid overleefd. Volgens dezelfde bronnen van de islam, de moslims, zowel afstammelingen van de Andalusiërs, zowel recente immigranten, of omgebouwd, vormden zij de meerderheid van de bevolking van het eiland. Er is ook enig bewijs dat het eiland bestond rivaliserende facties met elkaar vechten, zowel christenen en moslims, Theodosius Deacon meldt dat de 'bewoners van de kliffen en grotten "aan het hoofd van hun leider Karamountes, tijdens kwam uit de bergen 'belegering van Candia.
De tweede expeditie een jaar later, dat bestond uit een vloot van 70 schepen, geleid door de strateeg Krateros. Hij bracht een aantal overwinningen, maar werd verslagen in een nachtelijke aanval door de Saracenen. Krateros wist te ontsnappen naar Kos, maar werd later gevangen genomen door de Arabieren en gekruisigd.
Het is waarschijnlijk dat de plattelandsbevolking overwegend christelijke waren gebleven, en de islamitische element overheerste in de steden.
Abu Hafs stoten de eerste aanvallen van de Byzantijnen waardoor hij langzaam de controle over het eiland kreeg. Hij erkende de soevereiniteit van de Abbasiden kalifaat, maar regeerde het eiland onafhankelijk. De islamitische verovering van het eiland was van groot belang in die tijd, omdat de macht in de oostelijke Middellandse Zee een opening van rooftochten in de Egeïsche Zee betekende.
De Andalusiërs bezette ook veel Cycladen eilanden tijdens de eerste jaren van de verovering van Kreta, maar Michael II organiseerde een expeditie op grote schaal, met een hele nieuwe militaire orgaan , de[[Tagma (Byzantijnse Rijk)|Tagma]] en de bouw van nieuwe schepen.
De Byzantijnse vloot  hadden de Arabieren uit de Cycladen verdreven onder leiding van admiraal Ooryphas, maar Kreta bleef lastig.


Emiraat was er ook een joodse minderheid, hoewel de situatie van de Joden slechts gedeeltelijk bekend. Algemeen emirs moslims kreeg de loyaliteit en de medewerking van de inheemse Joden en hun situatie was zeker beter dan die van de Joden onder Christelijke heerschappij Byzantijnse.
De opvolger van Michael II, Theophilus, stuurde een gezant naar de Kalief van Cordoba Abd al-Rahman II, voor een gezamenlijke actie tegen de verbannen Andalusiërs, Abd al-Rahman II stemde in met maatregelen tegen Kreta, maar accepteerde niet om persoonlijk in te grijpen.


== Lijst van de emirs ==
In oktober 829, verwoestte de Andalusiërs een Byzantijnse keizerlijke vloot in de buurt van Thassos,. Later vielen ze Euboea, Lesbos en de kusten van Thracesian in, waarin de monastieke centrum van Mount Latros vernietigd werd. Maar ze werden zwaar verslagen door de plaatselijke strateeg Constantine Kontomytes.


Na de dood van Theophilus in 842, werden nieuwe maatregelen opgelegd om de dreiging van Kreta aan te pakken : In 843 werd er een nieuwe vloot  opgericht in de Egeïsche Zee om de kust van de Saracenen te beschermen, en andere expeditie werd gelanceerd om Kreta  te herstellen dit was onder de persoonlijke begeleiding van de krachtige regent Logothete Theoktistos.
Hoewel logothete Theoktistos erin geslaagd om een groot deel van het eiland te bezetten, moest het leger de bezette delen verlaten als gevolg van politieke intriges in Constantinopel.
In 853 n.Chr. werd er een poging gedaan door de Byzantijnen om de Saracenen te verzwakken. De Byzantijnse vloten vielen de marinebasis van Damietta in Egypte aan en namen veel wapens die bestemd waren voor Kreta in beslag. Ondanks een aantal succesvolle expedities tegen de Arabieren in de daaropvolgende jaren, hervatte de Arabieren  hun rooftochten in 860 n.Chr. , de aanval op de Peloponnesos, Cycladen en de berg Athos. De regent Bardas organiseer expedities op grote schaal naar Kreta, maar werd uit de weg geruimd door [[Basileios I de Macedoniër]] voordat hij zijn plannen kon uitvoeren.
In het begin van 870, bereikte de Kretenzische invallen nieuwe plaatsen zoals de Dalmatische kust. Hun vloten , die vaak onder leiding waren van verbannen Byzantijnen gingen door over de Egeïsche zee. De Kretenzische vloot viel de eilanden in de Zee van Marmara aan maar leverde niks op. Het was de eerste keer na de tweede Arabische belegering van Constantinopel in 717-718 dat een islamitische vloot zo dicht bij de Byzantijnse hoofdstad was.
In 873 en 874 n.Chr. leden de  Kretenzers twee zware nederlagen in de handen van de nieuwe Byzantijnse admiraal [[Niceta Ooryphas]]. Na de tweede slag, maakte [[Ooryphas]] veel gevangenen, die hij martelde voor een lange tijd, om wraak te nemen voor hun rooftochten.
Deze Byzantijnse overwinningen leidde tot een tijdelijke wapenstilstand, de emir van Kreta [[Saipes]] werd gedwongen om een eerbetoon aan Constantinopel te betalen voor ongeveer een decennium.
De Peloponnesos, in het bijzonder, werd vaak het doelwit van islamitische invallen, maar ook Euboea en de Cycladen , de eiland Patmos kwam onder de controle van Kreta, Naxos, samen met de naburige eilanden van  Paros en werden ook gedwongen om belasting te betalen . Ook Elafonissos en Kythira, van de zuidelijke kust van de Peloponnesos, werden bezet. De eilanden werden overgenomen en gecontroleerd door de moslims van  Kreta.
De impact van deze nieuwe golf van Arabische invallen in de Egeïsche Zee, zorgde ervoor dat een aantal eilanden waren ontvolkt, doordat de bewoners landinwaarts vluchten om veilig te zijn tegen de [[Saracenen]].
[[Athene (stad)|Athene]] kan bezet zijn geweest tussen 896 en 902 n.Chr.
In 904, werd de tweede grootste stad van het Byzantijnse Rijk, [[Thessaloniki (stad)|Thessaloniki]], geplunderd door een vloot van Syrië en Egypte onder leiding van [[Leo van Tripoli]] die op weg waren naar [[Constantinopel]]. De Saracenen van Kreta werkte nauw samen met [[Leo van Tripoli]] gedurende de plundering van [[Thessaloniki (stad)|Thessaloniki]], Kreta werd als een basis gebruikt door Leo. Na de plundering werden in de Emiraat van Kreta 20.000 gevangenen verkocht door Leo van Tripoli.
Het Emiraat Kreta kreeg een sterke steun van Toeloeniden van Egypte, maar hun opvolgers, de Ikhshididi, verwaarloosde hen.
In 911, organiseerde admiraal [[Himerios] een expeditie om de Emiraat  Kreta aan te vallen, hij viel aan met meer dan 100 Byzantijnse schepen en 43,000 soldaten . Echter, werd hij gedwongen om het eiland na 6 maanden het eiland te verlaten , nadat bekend werd dat de Byzantijnse keizer ziek en stervende was. In zijn terugreis liep de vloot van admiraal Himerios in een hinderlaag van [[Leo van Tripoli ]] en [[Damian van Tarsus]] en werden vernietigd in [[Chios (stad)|Chios]] door de Arabische vloot.
'''Byzantijnse overwinning'''
De Kretenzische overvallen bereikten hun hoogtepunt in de jaren 930-940, het zuiden van Griekenland, Athos, en de westkust van Klein-Azië werden verwoest.
In reactie hierop, organiseerde de keizer [[Constantijn VII]] een andere expeditie tegen Kreta in 949. Ondanks een verrassingsaanval van het Byzantijnse vloot werden de Byzantijnen verslagen, de leider van de expeditie , de kamerheer eunuch Constantijn Gongyl , was onervaren en incompetent.
[[Constantijn VII]] gaf niet op,  tijdens de laatste jaren van zijn bewind begon weer een nieuwe expeditie voor te bereiden.
<!--[[File:Romans (Niketas Oryphas) punish Cretan Saracens.jpg |thumb|top|250px|Admiraal Oryphas straft [[Saracenen]] op Kreta. Miniatuur van de [[Madrileense kroniek van Skylitzes]] manuscript.]] -->
Deze expeditie  werd gemaakt tijdens het bewind van zijn opvolger, [[Romanos II]], die de leiding van de vloot aan de algemene [[Nikephoros II Phokas]] toevertrouwde. Aan het hoofd van een grote vloot, Seal begon in juni of juli van 960, landde op het eiland, en versloeg de eerste islamitische verzet.
[[Chandax]] werd onderworpen aan een lange belegering, die tot 6 maart 961n.Chr. heeft geduurt. De stad werd geplunderd, de moskeeën en de muren werden afgebroken. De islamitische bewoners werden gedood of tot slaaf gemaakt , terwijl de emir van het eiland, [[Abd al-Aziz ibn Shoe'ayb]] en zijn zoon al-Nu'man ([[Anemas]]) gevangen werden genomen en naar Constantinopel gebracht, waar [[Nikephoros II Phokas]]  zijn vierde overwinning vierden . Het eiland werd een [[ Thema (Byzantijnse Rijk)]] en moslims die niet gedood of tot slaaf gemaakt werden tot het christendom bekeerd door missionarissen als [[Nicon de Metanoeite]] . Onder de bekeerlingen waren er al-Nu'man [[Anemas]] zelf, die in dienst van de Byzantijnse leger trad en overleed tijdens het beleg van Dorostolon tegen [[Svjatoslav I|Svjatoslav]] in 971.
==Het emiraat==
De Arabische periode van Kreta blijft relatief obscure vanwege de schaarste overlevende documenten met betrekking tot de geschiedenis. Ook zijn er geen belangrijke archeologische overblijfselen van die periode ,  misschien door de Byzantijnse vernietiging. Dit heeft invloed op de manier waarop het emiraat algemeen wordt beschouwd: de historici, werden  gedwongen om voornamelijk de Byzantijnse bronnen raad te plegen. Traditioneel werd de emiraat gezien als een piratennest, gewijd aan rooftochten en slavernij.
In de bronnen van de Islamistische wereld van toen, werd het duidelijk dat het emiraat goed georganiseerd was, ze hadden een eigen monetaire economie en een uitgebreide handel. Het voortbestaan van veel goud, zilver en koper, bewijzen een sterke economie en een hoge levensstandaard van de bevolking.
De economie bloeide dankzij de uitgebreide handel die plaatsvond met de rest van de islamitische wereld, met name met Egypte, en dankzij een bloeiende landbouw: de noodzaak om een onafhankelijke staat te steunen, evenals de toegang tot de handel met de islamitische wereld, leidde hij tot een intensivering van de gewassen. Het is mogelijk dat de suikerriet op Kreta geïntroduceerd op dat moment.
Het is niet duidelijk wat de status van christenen waren op het eiland na de islamitische verovering. Christelijke bronnen van de periode zeggen dat de meeste van hen werden verdreven of bekeerd, terwijl de islamitische bronnen aangeven dat er een kleine christelijke minderheid op de eiland overleefde. Het is waarschijnlijk dat de plattelandsbevolking overwegend christelijke waren gebleven, en de islamitische element overheerste in de steden.
In de emiraat was er ook een joodse minderheid, hoewel de situatie van de Joden slechts gedeeltelijk bekend was. De islamitische Emirs kregen de loyaliteit en de medewerking van de inheemse Joden en hun situatie was zeker beter dan die van de Joden onder de christelijke heerschappij van [[Byzantijnse Rijk|Byzantium]].
==Lijst van de emirs==
*827-855: [[Abu Hafs'Umar ibn Shu'ayb ibn al-'Īsā Ballūṭī]]
*827-855: [[Abu Hafs'Umar ibn Shu'ayb ibn al-'Īsā Ballūṭī]]
*855-888: [[Shu'ayb ibn'Umar]]
*855-888: [[Shu'ayb ibn'Umar]]
Regel 56: Regel 76:
*895-910: [[Muhammad ibn al-Shu'ayb Zarkūn]]
*895-910: [[Muhammad ibn al-Shu'ayb Zarkūn]]
*910-915: [[Yusuf ibn'Umar II]]
*910-915: [[Yusuf ibn'Umar II]]
*915-925: [[Ali ibn Yusuf]]
*915-925: [[Ali ibn 'Yusuf ]]
*925-940: [[Ahmad ibn'Umar II]]
*925-940: [[Ahmad ibn'Umar II]]
*940-943: [[Shu'ayb II ibn Ahmad]]
*940-943: [[Shu'ayb II ibn Ahmad]]
Regel 62: Regel 82:
*949-961: [[Abd al-Aziz ibn Shu'ayb II]]
*949-961: [[Abd al-Aziz ibn Shu'ayb II]]


== Bronnen ==
==Bronnen==
 
* Kalimou, Dean (2018)[https://neoskosmos.com/en/116044/the-battle-for-arabic-crete/ "The battle for arabic Crete"]


<ref> Kalimou, Dean (2018)[https://neoskosmos.com/en/116044/the-battle-for-arabic-crete/ "The battle for arabic Crete"] </ref>
* {{cite book | last= de Bakker | first= Johan |title= Across Crete: From Khania to Herakleion | year= 2001 |isbn = 978-18-50-43387-3}}


* {{cite book | volume = 3 | title=The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume III:Iḳrīṭis̲h̲ | first = | last = M. Canard , Schacht, Lewis , Menagé , Pellat|  | authorlink =  | pages = 1082–1086 | year=1998 |isbn = 978-90-04-08118-5}}
* {{cite book | volume = 3 | title=The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume III:Iḳrīṭis̲h̲ | first = | last = M. Canard , Schacht, Lewis , Menagé , Pellat|  | authorlink =  | pages = 1082–1086 | year=1998 |isbn = 978-90-04-08118-5}}
Regel 74: Regel 96:
* {{cite book | first = Robert | last = Gardiner | title = Age of the Galley: Mediterranean Oared Vessels since pre-Classical Times | publisher = Conway Maritime Press | year = 2004 | isbn = 978-0-85177-955-3}}
* {{cite book | first = Robert | last = Gardiner | title = Age of the Galley: Mediterranean Oared Vessels since pre-Classical Times | publisher = Conway Maritime Press | year = 2004 | isbn = 978-0-85177-955-3}}


* {{cite book | last=Kazhdan | first=Alexander | author-link=  | article= Anemas | editor-last= | editor-first=  | encyclopedia= Oxford Dictionary of Byzantium | year=1991 | location=New York and Oxford | publisher=Oxford University Press | isbn = 978-0-19-504652-6 | page=96}}
* {{cite book | last= Kazhdan | first= Alexander | author-link=  | article= Anemas | editor-last= | editor-first=  | encyclopedia= oxford Dictionary of Byzantium | year=1991 | location=New York and Oxford | publisher= Oxford University Press | isbn = 978-0-19-504652-6 | page=96}}
 
*{{cite journal | last=Kubiak | first=Władyslaw B. | title=The Byzantine Attack on Damietta in 853 and the Egyptian Navy in the 9th Century | journal=Byzantion | volume=40 | year=1970 | pages=45–66 | issn=0378-2506 | ref=harv}}


* {{cite encyclopedia | editor1-last = Lilie | editor1-first = Ralph-Johannes | editor2-last = Ludwig | editor2-first = Claudia  | editor3-last = Zielke | editor3-first = Beate | editor4-last = Pratsch | editor4-first = Thomas | encyclopedia = Prosopographie der mittelbyzantinischen Zeit Online. Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften. Nach Vorarbeiten F. Winkelmanns erstellt | language = German | publisher = De Gruyter | year = 2013 | url = http://www.degruyter.com/view/db/pmbz | ref={{harvid|PmbZ}}}}
* {{cite journal | last=Kubiak | first=Władyslaw B. | title=The Byzantine Attack on Damietta in 853 and the Egyptian Navy in the 9th Century | journal=Byzantion | volume= 40 | year=1970 | pages=45–66 | issn= 0378-2506 | ref=harv}}


* {{cite book | last=Makrypoulias | first=Christos G. |title=Byzantine Expeditions against the Emirate of Crete c. 825–949 | journal= Graeco-Arabica |volume=7–8 |year= 2000 | pages=347–362}}
* {{cite book | last=Makrypoulias | first=Christos G. |title=Byzantine Expeditions against the Emirate of Crete c. 825–949 | journal= Graeco-Arabica |volume=7–8 |year= 2000 | pages=347–362}}
Regel 89: Regel 109:


* {{cite book|editor-last=Wortley|editor-first=John|title=John Skylitzes: A Synopsis of Byzantine History, 811-1057|location=Cambridge|publisher=Cambridge University Press|year=2010|isbn=978-0-521-76705-7|url=https://books.google.com/books?id=vGE8Xq832A0C|ref=harv}}
* {{cite book|editor-last=Wortley|editor-first=John|title=John Skylitzes: A Synopsis of Byzantine History, 811-1057|location=Cambridge|publisher=Cambridge University Press|year=2010|isbn=978-0-521-76705-7|url=https://books.google.com/books?id=vGE8Xq832A0C|ref=harv}}
 
{{authority control|TYPE=g|Wikidata=Q603771 }}
{{History of Crete}}
[[Categorie:Geschiedenis van Kreta]]
 
[[Categorie:Byzantijnse Rijk]]
[[Category:Emirate of Crete| ]]
[[Categorie:Militaire geschiedenis van de islam]]
[[Category:9th century in the Byzantine Empire]]
[[Categorie:Historisch emiraat]]  
[[Category:10th century in the Byzantine Empire]]
[[Categorie:Geschiedenis van de islam]]
[[Category:States and territories established in the 820s]]
[[Category:961 disestablishments]]
[[Category:Former emirates|Crete]]
[[Category:Former Muslim countries in Europe|Crete]]
[[Category:Arab–Byzantine wars]]
[[Category:Spread of Islam]]
[[Category:States and territories disestablished in the 960s]]

Huidige versie van 25 mrt 2019 om 13:33

Het emiraat van Kreta was een moslimstaat op het eiland Kreta, van 820 tot 961 n.Chr. aan het eind van het jaar 820 tot de Byzantijnse verovering van het eiland in 961. De hoofdstad was Chandax (Heraklion). het emiraat erkende de soevereiniteit van het Abbasiden kalifaat en onderhield nauwe relaties met Toeloeniden van Egypte, maar was de facto onafhankelijk.

Een groep verbannen Berberse moslims van Al-Andalus veroverde het eiland Kreta in het jaar 824 of 827/828 jaar. Ze waren in staat om een ​​onafhankelijke staat snel te creëren onder leiding van Abu Hafs Umar al-Iqritishi . Talrijke pogingen van het Byzantijnse Rijk om het eiland te heroveren mislukte rampzalig, en voor ongeveer 135 jaar van haar bestaan, was het één van de belangrijkste vijanden van Byzantium. Kreta controleerde de zeeroutes van de oostelijke Middellandse Zee en werd gebruikt als een basis en veilige haven voor de piraat vloten uit de islamitische wereld, die regelmatig de kusten van de Byzantijnen op de Egeïsche Zee aanvielen. De interne geschiedenis van het emiraat is niet erg duidelijk, maar we weten dat het emiraat een opmerkelijke welvaart bereikte door middel van oorlogsvoering, handel en landbouw. Het emiraat werd heroverd door Nicephorus II Phocas, die in de jaren 960-961 een massale militaire campagne tegen het emiraat begon.

Geschiedenis

Verovering van Kreta

Kreta werd het doelwit van rooftochten door moslims al na de eerste golven van de islamitische veroveringen in het midden van de zevende eeuw. Het eiland onderging een islamitische bezetting in 654 en opnieuw in de jaren 674/675, delen van het eiland werden tijdelijk bezet tijdens het bewind van de Omajjaden kalief Al-Walid I. Echter, het eiland werd nooit veroverd en ondanks vele tochten naar het eiland in de achtste eeuw, bleef het in de handen van de Byzantijnen; Kreta was belangrijk voor handel in de regio en diende ook als een militaire basis.

In de tweede helft van het bewind van de Byzantijnse keizer Michael II, was er een groep van berbers ballingen van Al-Andalus die op Kreta landden waarna de verovering van het eiland begon. Deze ballingen waren de overlevenden van een mislukte opstand tegen de emir Al-Hakam I van Córdoba in het jaar 818.

De dag na de opstand tegen Al-Hakam I, werden de inwoners van het dorp Al-Cordovan Rabad v massaal verbannen. De meesten van hen vestigden zich in Fez, in wat bekend stond als de Maghreb Al-Aqsa, het huidige Marokko. Sommige van de ballingen werden, onder leiding van Abu Hafs'Umar ibn Shu'ayb ibn Isa al-Ballūṭī, bekend door zijn onder de naam Abu Hafs, begeleid en landde in Alexandrië en namen de controle over van de stad tot 827, toen ze werden verslagen en verdreven door General Abbasiden Abd Allah b. Tahir.


De exacte datum van hun landing in Kreta is onzeker. Volgens islamitische bronnen, zou het plaatsvinden in 827 of 828 n.Chr.., nadat de Andalusiërs verdreven werden uit Alexandrië. Byzantijnse bronnen lijken dit tegenspreken, echter, dateert hun landing onmiddellijk na de grote opstand van Thomas de Slavier. Volgens bronnen zouden de Andalusiërs en hun families Alexandrië verlaten met 40 schepen. De historicus Warren Treadgold waren het ongeveer 12.000 mensen, van wie ongeveer 3000 volwassen mannen waren die konden vechten. Volgens Byzantijnse historici, waren de Andalusiërs goed bekend met Kreta, omdat ze er een aantal rooftochten hadden gedaan in de verleden. De exacte plaats waar de Andalusiërs landden is onbekend. Sommige historici denken dat het aan de noordkust was , in de Suda Bay of in de buurt van wat later de hoofdstad Heraklion (Chandax) zou worden. Andere historici denken dat het aan de zuidkust was waarna de Andalusiërs landinwaarts gingen.


Keizer Michael II hoorde direct van de Arabische landing op Kreta en stuurde verschillende vloten en legers om het eiland terug te veroveren. De reactievermogen van het Byzantijnse Rijk was vertraagd door de opstand van Thomas de Slavier en de islamitische invasie van Sicilië.

De eerste expeditie, onder leiding van de Byzantijnse strateeg Photeinos, en Graaf Damian, werden verslagen in een gevecht waarin hij werd gedood.


De tweede expeditie een jaar later, dat bestond uit een vloot van 70 schepen, geleid door de strateeg Krateros. Hij bracht een aantal overwinningen, maar werd verslagen in een nachtelijke aanval door de Saracenen. Krateros wist te ontsnappen naar Kos, maar werd later gevangen genomen door de Arabieren en gekruisigd. Abu Hafs stoten de eerste aanvallen van de Byzantijnen waardoor hij langzaam de controle over het eiland kreeg. Hij erkende de soevereiniteit van de Abbasiden kalifaat, maar regeerde het eiland onafhankelijk. De islamitische verovering van het eiland was van groot belang in die tijd, omdat de macht in de oostelijke Middellandse Zee een opening van rooftochten in de Egeïsche Zee betekende. De Andalusiërs bezette ook veel Cycladen eilanden tijdens de eerste jaren van de verovering van Kreta, maar Michael II organiseerde een expeditie op grote schaal, met een hele nieuwe militaire orgaan , deTagma en de bouw van nieuwe schepen. De Byzantijnse vloot hadden de Arabieren uit de Cycladen verdreven onder leiding van admiraal Ooryphas, maar Kreta bleef lastig.

De opvolger van Michael II, Theophilus, stuurde een gezant naar de Kalief van Cordoba Abd al-Rahman II, voor een gezamenlijke actie tegen de verbannen Andalusiërs, Abd al-Rahman II stemde in met maatregelen tegen Kreta, maar accepteerde niet om persoonlijk in te grijpen.

In oktober 829, verwoestte de Andalusiërs een Byzantijnse keizerlijke vloot in de buurt van Thassos,. Later vielen ze Euboea, Lesbos en de kusten van Thracesian in, waarin de monastieke centrum van Mount Latros vernietigd werd. Maar ze werden zwaar verslagen door de plaatselijke strateeg Constantine Kontomytes.

Na de dood van Theophilus in 842, werden nieuwe maatregelen opgelegd om de dreiging van Kreta aan te pakken : In 843 werd er een nieuwe vloot opgericht in de Egeïsche Zee om de kust van de Saracenen te beschermen, en andere expeditie werd gelanceerd om Kreta te herstellen dit was onder de persoonlijke begeleiding van de krachtige regent Logothete Theoktistos. Hoewel logothete Theoktistos erin geslaagd om een groot deel van het eiland te bezetten, moest het leger de bezette delen verlaten als gevolg van politieke intriges in Constantinopel.

In 853 n.Chr. werd er een poging gedaan door de Byzantijnen om de Saracenen te verzwakken. De Byzantijnse vloten vielen de marinebasis van Damietta in Egypte aan en namen veel wapens die bestemd waren voor Kreta in beslag. Ondanks een aantal succesvolle expedities tegen de Arabieren in de daaropvolgende jaren, hervatte de Arabieren hun rooftochten in 860 n.Chr. , de aanval op de Peloponnesos, Cycladen en de berg Athos. De regent Bardas organiseer expedities op grote schaal naar Kreta, maar werd uit de weg geruimd door Basileios I de Macedoniër voordat hij zijn plannen kon uitvoeren.

In het begin van 870, bereikte de Kretenzische invallen nieuwe plaatsen zoals de Dalmatische kust. Hun vloten , die vaak onder leiding waren van verbannen Byzantijnen gingen door over de Egeïsche zee. De Kretenzische vloot viel de eilanden in de Zee van Marmara aan maar leverde niks op. Het was de eerste keer na de tweede Arabische belegering van Constantinopel in 717-718 dat een islamitische vloot zo dicht bij de Byzantijnse hoofdstad was.

In 873 en 874 n.Chr. leden de Kretenzers twee zware nederlagen in de handen van de nieuwe Byzantijnse admiraal Niceta Ooryphas. Na de tweede slag, maakte Ooryphas veel gevangenen, die hij martelde voor een lange tijd, om wraak te nemen voor hun rooftochten. Deze Byzantijnse overwinningen leidde tot een tijdelijke wapenstilstand, de emir van Kreta Saipes werd gedwongen om een eerbetoon aan Constantinopel te betalen voor ongeveer een decennium.

De Peloponnesos, in het bijzonder, werd vaak het doelwit van islamitische invallen, maar ook Euboea en de Cycladen , de eiland Patmos kwam onder de controle van Kreta, Naxos, samen met de naburige eilanden van Paros en werden ook gedwongen om belasting te betalen . Ook Elafonissos en Kythira, van de zuidelijke kust van de Peloponnesos, werden bezet. De eilanden werden overgenomen en gecontroleerd door de moslims van Kreta. De impact van deze nieuwe golf van Arabische invallen in de Egeïsche Zee, zorgde ervoor dat een aantal eilanden waren ontvolkt, doordat de bewoners landinwaarts vluchten om veilig te zijn tegen de Saracenen. Athene kan bezet zijn geweest tussen 896 en 902 n.Chr. In 904, werd de tweede grootste stad van het Byzantijnse Rijk, Thessaloniki, geplunderd door een vloot van Syrië en Egypte onder leiding van Leo van Tripoli die op weg waren naar Constantinopel. De Saracenen van Kreta werkte nauw samen met Leo van Tripoli gedurende de plundering van Thessaloniki, Kreta werd als een basis gebruikt door Leo. Na de plundering werden in de Emiraat van Kreta 20.000 gevangenen verkocht door Leo van Tripoli. Het Emiraat Kreta kreeg een sterke steun van Toeloeniden van Egypte, maar hun opvolgers, de Ikhshididi, verwaarloosde hen. In 911, organiseerde admiraal [[Himerios] een expeditie om de Emiraat Kreta aan te vallen, hij viel aan met meer dan 100 Byzantijnse schepen en 43,000 soldaten . Echter, werd hij gedwongen om het eiland na 6 maanden het eiland te verlaten , nadat bekend werd dat de Byzantijnse keizer ziek en stervende was. In zijn terugreis liep de vloot van admiraal Himerios in een hinderlaag van Leo van Tripoli en Damian van Tarsus en werden vernietigd in Chios door de Arabische vloot.

Byzantijnse overwinning

De Kretenzische overvallen bereikten hun hoogtepunt in de jaren 930-940, het zuiden van Griekenland, Athos, en de westkust van Klein-Azië werden verwoest. In reactie hierop, organiseerde de keizer Constantijn VII een andere expeditie tegen Kreta in 949. Ondanks een verrassingsaanval van het Byzantijnse vloot werden de Byzantijnen verslagen, de leider van de expeditie , de kamerheer eunuch Constantijn Gongyl , was onervaren en incompetent. Constantijn VII gaf niet op, tijdens de laatste jaren van zijn bewind begon weer een nieuwe expeditie voor te bereiden.

Deze expeditie werd gemaakt tijdens het bewind van zijn opvolger, Romanos II, die de leiding van de vloot aan de algemene Nikephoros II Phokas toevertrouwde. Aan het hoofd van een grote vloot, Seal begon in juni of juli van 960, landde op het eiland, en versloeg de eerste islamitische verzet. Chandax werd onderworpen aan een lange belegering, die tot 6 maart 961n.Chr. heeft geduurt. De stad werd geplunderd, de moskeeën en de muren werden afgebroken. De islamitische bewoners werden gedood of tot slaaf gemaakt , terwijl de emir van het eiland, Abd al-Aziz ibn Shoe'ayb en zijn zoon al-Nu'man (Anemas) gevangen werden genomen en naar Constantinopel gebracht, waar Nikephoros II Phokas zijn vierde overwinning vierden . Het eiland werd een Thema (Byzantijnse Rijk) en moslims die niet gedood of tot slaaf gemaakt werden tot het christendom bekeerd door missionarissen als Nicon de Metanoeite . Onder de bekeerlingen waren er al-Nu'man Anemas zelf, die in dienst van de Byzantijnse leger trad en overleed tijdens het beleg van Dorostolon tegen Svjatoslav in 971.

Het emiraat

De Arabische periode van Kreta blijft relatief obscure vanwege de schaarste overlevende documenten met betrekking tot de geschiedenis. Ook zijn er geen belangrijke archeologische overblijfselen van die periode , misschien door de Byzantijnse vernietiging. Dit heeft invloed op de manier waarop het emiraat algemeen wordt beschouwd: de historici, werden gedwongen om voornamelijk de Byzantijnse bronnen raad te plegen. Traditioneel werd de emiraat gezien als een piratennest, gewijd aan rooftochten en slavernij.

In de bronnen van de Islamistische wereld van toen, werd het duidelijk dat het emiraat goed georganiseerd was, ze hadden een eigen monetaire economie en een uitgebreide handel. Het voortbestaan van veel goud, zilver en koper, bewijzen een sterke economie en een hoge levensstandaard van de bevolking. De economie bloeide dankzij de uitgebreide handel die plaatsvond met de rest van de islamitische wereld, met name met Egypte, en dankzij een bloeiende landbouw: de noodzaak om een onafhankelijke staat te steunen, evenals de toegang tot de handel met de islamitische wereld, leidde hij tot een intensivering van de gewassen. Het is mogelijk dat de suikerriet op Kreta geïntroduceerd op dat moment. Het is niet duidelijk wat de status van christenen waren op het eiland na de islamitische verovering. Christelijke bronnen van de periode zeggen dat de meeste van hen werden verdreven of bekeerd, terwijl de islamitische bronnen aangeven dat er een kleine christelijke minderheid op de eiland overleefde. Het is waarschijnlijk dat de plattelandsbevolking overwegend christelijke waren gebleven, en de islamitische element overheerste in de steden. In de emiraat was er ook een joodse minderheid, hoewel de situatie van de Joden slechts gedeeltelijk bekend was. De islamitische Emirs kregen de loyaliteit en de medewerking van de inheemse Joden en hun situatie was zeker beter dan die van de Joden onder de christelijke heerschappij van Byzantium.

Lijst van de emirs

Bronnen

  • de Bakker, Johan, Across Crete: From Khania to Herakleion, 2001
  • M. Canard , Schacht, Lewis , Menagé , Pellat, The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume III:Iḳrīṭis̲h̲, 1998, p. 1082–1086
  • Christides, Vassilios, The Raids of the Moslems of Crete in the Aegean Sea: Piracy and Conquest, 1981, p. 76–111
  • Christides, Vassilios, The Conquest of Crete by the Arabs (ca. 824): A Turning Point in the Struggle between Byzantium and Islam. Academy of Athens, 1984
  • Gardiner, Robert, Age of the Galley: Mediterranean Oared Vessels since pre-Classical Times. Conway Maritime Press, 2004
  • Kazhdan, Alexander, {{{title}}}. Oxford University Press, New York and Oxford, 1991
  • Kubiak, Władyslaw B. (1970). The Byzantine Attack on Damietta in 853 and the Egyptian Navy in the 9th Century. Byzantion 40: 45–66.
  • Makrypoulias, Christos G., Byzantine Expeditions against the Emirate of Crete c. 825–949, 2000, p. 347–362
  • Miles, George C., Byzantium and the Arabs: Relations in Crete and the Aegean Area. DOI:10.2307/1291204, 1964, p. 1–32
  • Treadgold, Warren T., The Byzantine Revival, 780–842. Stanford University Press, Stanford, CA, 1988
rel=nofollow