Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Hond van Oost: verschil tussen versies
(Anders geformuleerd) |
(Verleden tijd) |
||
| (3 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
''' | Op een van de oudste zegels van de stad [[Amsterdam]] is een [[Koggeschip]], met 2 vissers en een hond te zien. Er zijn een aantal verhalen bekend over de betekenis van deze afbeelding, waarbij vooral de mannen op het zegel belicht zijn. Deze informatie is echter gebaseerd op de geheime overdracht van de vissers, van generatie op generatie vertelden zij het verhaal van de '''Hond van Oost'''. | ||
Rond het jaar [[1045]] woedde er een verschrikkelijke storm en een wolkbreuk op de [[Zuiderzee (water)|Zuiderzee]]. Twee vissers op een koggeschip waren hierdoor ver afgedwaald van hun nederzetting. Opeens kregen zij land in zicht en probeerden aan te leggen. Het water was echter te ondiep en hun schip dreigde vast te lopen. Aan de oevers verscheen plotseling een hond die nerveus begon te blaffen, telkens wanneer het schip de kant naderde. De vissers geloofden dat de hond hen voor de ondieptes wilde behoeden en besloten de hond te volgen, die noordwaarts rende. Na een aantal kilometers bleef de hond staan en ging zitten. Langzaam naderde het schip de oever. De hond had hen naar de juiste plek gedirigeerd. Hier was het diep genoeg om aan land te gaan, waardoor het schip kon aanleggen en de vissers uitgeput aan land konden gaan. | |||
Op die plek, wat later de monding van de [[Amstel]] in het [[IJ]] bleek te zijn, bouwden de vissers een huisje om zich definitief te vestigen. De hond bleef bij de vissers en overleed na enkele maanden. De vissers besloten als eerbetoon, een beeld van de hond te bouwen waarmee ze eeuwen lang in een optocht liepen van Amsterdam Oost naar de monding van de Amstel in het IJ. Het beeld van de hond kreeg al snel de bijnaam “De Hond van Oost “ en werd op een houten vlonder gedragen door 4 mannen onder begeleiding van tromgeroffel en gezang. De mensen die aan de optocht mee deden namen hun eigen honden mee. De optocht van de Hond van Oost kende vele jaargangen, Duizenden Amsterdammers met hun honden deden er aan mee tot dat de Kerk en het stadsbestuur er rond het jaar [[1450]] een einde aan maakten op grond van afgoderij, heiligschennis en imagoschade. | |||
Volgens de legende zou er zich tijdens de laatste optocht een vechtpartij hebben afgespeeld waarbij het beeld van de hond werd beschermd door de vissers die op de vlucht sloegen. Het blijft onduidelijk waarom de nazaten nu pas in de media zijn gekomen met de legende van de Hond van Oost. In ieder geval heeft er op [[12 oktober]] [[2014]], na bijna zeshonderd jaar, een nieuw optocht plaatsgevonden in Amsterdam. | |||
Volgens de legende zou er zich tijdens de laatste optocht een vechtpartij hebben afgespeeld waarbij het beeld van de hond werd beschermd door de vissers die op de vlucht sloegen. Het blijft onduidelijk waarom de nazaten nu pas in de media zijn gekomen met de legende van de Hond van Oost. In ieder geval | |||
== Externe links == | == Externe links == | ||
Huidige versie van 21 okt 2018 om 16:58
Op een van de oudste zegels van de stad Amsterdam is een Koggeschip, met 2 vissers en een hond te zien. Er zijn een aantal verhalen bekend over de betekenis van deze afbeelding, waarbij vooral de mannen op het zegel belicht zijn. Deze informatie is echter gebaseerd op de geheime overdracht van de vissers, van generatie op generatie vertelden zij het verhaal van de Hond van Oost.
Rond het jaar 1045 woedde er een verschrikkelijke storm en een wolkbreuk op de Zuiderzee. Twee vissers op een koggeschip waren hierdoor ver afgedwaald van hun nederzetting. Opeens kregen zij land in zicht en probeerden aan te leggen. Het water was echter te ondiep en hun schip dreigde vast te lopen. Aan de oevers verscheen plotseling een hond die nerveus begon te blaffen, telkens wanneer het schip de kant naderde. De vissers geloofden dat de hond hen voor de ondieptes wilde behoeden en besloten de hond te volgen, die noordwaarts rende. Na een aantal kilometers bleef de hond staan en ging zitten. Langzaam naderde het schip de oever. De hond had hen naar de juiste plek gedirigeerd. Hier was het diep genoeg om aan land te gaan, waardoor het schip kon aanleggen en de vissers uitgeput aan land konden gaan.
Op die plek, wat later de monding van de Amstel in het IJ bleek te zijn, bouwden de vissers een huisje om zich definitief te vestigen. De hond bleef bij de vissers en overleed na enkele maanden. De vissers besloten als eerbetoon, een beeld van de hond te bouwen waarmee ze eeuwen lang in een optocht liepen van Amsterdam Oost naar de monding van de Amstel in het IJ. Het beeld van de hond kreeg al snel de bijnaam “De Hond van Oost “ en werd op een houten vlonder gedragen door 4 mannen onder begeleiding van tromgeroffel en gezang. De mensen die aan de optocht mee deden namen hun eigen honden mee. De optocht van de Hond van Oost kende vele jaargangen, Duizenden Amsterdammers met hun honden deden er aan mee tot dat de Kerk en het stadsbestuur er rond het jaar 1450 een einde aan maakten op grond van afgoderij, heiligschennis en imagoschade.
Volgens de legende zou er zich tijdens de laatste optocht een vechtpartij hebben afgespeeld waarbij het beeld van de hond werd beschermd door de vissers die op de vlucht sloegen. Het blijft onduidelijk waarom de nazaten nu pas in de media zijn gekomen met de legende van de Hond van Oost. In ieder geval heeft er op 12 oktober 2014, na bijna zeshonderd jaar, een nieuw optocht plaatsgevonden in Amsterdam.