Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Makarii Marchenko: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(ref; zie ook)
Geen bewerkingssamenvatting
 
(3 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
'''Makarii Marchenko''' was een [[diaken]] en [[Cantor (religie)|cantor]] in de kerkgemeenschap die door bisschop Serafim ([[Stefan Ustvolsky]]) in Canada werd gesticht. Hij hielp bisschop Serafim bij de kerkdiensten, die hij goed kende, en was mee betrokken bij de oprichting van de [[Tin Can Cathedral]]. Hij kwam met Serafim uit de Verenigde Staten.<!---Aartsbisschop [[Adélard Langevin|Langevin]], die gevestigd was in Saint Boniface (Winnipeg), stond aan het hoofd van het rooms-katholieke bisdom in West-Canada en in direct contact met de [[paus]] in [[Vaticaanstad|Rome]]. Hij geloofde dat zijn priesters meer dan voldeden aan de behoeften van de Oekraïense bevolking.<ref>Martynowych, Orest T. Ukrainians in Canada: The Formative Period, 1891-1924. Canadian Institute of Ukrainian Studies Press, University of Alberta, Edmonton, 1991, p. 184.</ref> Andere betrokkenen waren William Patrick, hoofd van het Manitoba College, een [[Presbyterianisme|presbyteriaanse]] school in Winnipeg, de Liberale Partij van Manitoba en de Russisch-orthodoxe missionarissen.--->
'''Makarii Marchenko''' (Макарий Марченко; ook wel weergegeven als Макаренко; '''Makary Makarenko''') was een monnik, [[diaken]] en [[Cantor (religie)|cantor]] in de kerkgemeenschap volgens de Byzantijnse ritus die door bisschop Serafim ([[Stefan Ustvolsky]]) in 1903 in Canada werd gesticht.


Toen Serafim vertrok, riep Marchenko zichzelf niet alleen uit tot de nieuwe bisschop van de [[serafimieten]]kerk, maar ook tot [[Patriarchaat (sociologie)|aartspatriarch]], aartspaus, [[Hetman|aartshetman]] en aartsprins. Om geen risico te nemen en het vermoeden van vriendjespolitiek uit te sluiten, excommuniceerde hij voor de goede orde de paus en de Russische Heilige Synode.<ref name=" Bodrug, Ivan. page xiii">Bodrug, Ivan. ''Independent Orthodox Church: Memoirs Pertaining to the History of a Ukrainian Canadian Church in the Years 1903-1913'', Engelse vertaling door: Bodrug, Edward; Biddle, Lydia, Toronto, Ukrainian Research Foundation, 1982, p. xiii</ref> Er zijn verslagen van hem waarin hij het platteland afreist en de Oekraïners bedient, die het tot de jaren 30 zonder hun Oosterse rite hadden moeten stellen.
Marchenko kwam met bisschop Serafim uit de Verenigde Staten. Hij kende de oosterse liturgie goed, hielp Serafim bij de kerkdiensten, en was mee betrokken bij de oprichting van de [[Tin Can Cathedral]].
 
Serafim verloor echter het vertrouwen toen bleek dat hij zijn bisschopswijding niet officieel kon bevestigen. Toen „de Heilige Synode Serafim en al zijn priesters excommuniceerde, vertrok hij in 1908 voorgoed om nooit meer terug te keren.” Marchenko riep zichzelf vervolgens uit tot de nieuwe bisschop van de [[serafimieten]]kerk, maar ook tot [[Patriarchaat|aartspatriarch]], aartspaus, [[Hetman|aartshetman]] en aartsprins. Om geen risico te nemen en het vermoeden van vriendjespolitiek uit te sluiten, excommuniceerde hij voor de goede orde de paus en de Russische Heilige Synode.<ref name=Bodrug13>Bodrug, Ivan. ''Independent Orthodox Church: Memoirs Pertaining to the History of a Ukrainian Canadian Church in the Years 1903-1913'', Engelse vertaling door: Bodrug, Edward; Biddle, Lydia, Toronto, Ukrainian Research Foundation, 1982, p. xiii</ref> Er zijn verslagen over Marchenko waarin hij het platteland afreist en de Oekraïners bedient, die het tot de jaren 30 zonder hun Oosterse rite hadden moeten stellen.


==Zie ook==
==Zie ook==
Regel 8: Regel 10:
==Verwijzingen==
==Verwijzingen==
<references/>
<references/>
==Bibliografie==
* Michael Ewanchuk, ''Monakh Makariĭ Makarenko'' („monnik Makarii Makarenko”) Winnipeg, Manitobja, Canada, Michael Ewanchuk, 1989, 14 p.
{{authority control|TYPE=p|Wikidata=Q24191284}}
{{DEFAULTSORT:Marchenko, Makarii}}
{{DEFAULTSORT:Marchenko, Makarii}}
[[Categorie: Canadees geestelijke]]
[[Categorie: Canadees geestelijke]]

Huidige versie van 21 mrt 2017 om 14:33

Makarii Marchenko (Макарий Марченко; ook wel weergegeven als Макаренко; Makary Makarenko) was een monnik, diaken en cantor in de kerkgemeenschap volgens de Byzantijnse ritus die door bisschop Serafim (Stefan Ustvolsky) in 1903 in Canada werd gesticht.

Marchenko kwam met bisschop Serafim uit de Verenigde Staten. Hij kende de oosterse liturgie goed, hielp Serafim bij de kerkdiensten, en was mee betrokken bij de oprichting van de Tin Can Cathedral.

Serafim verloor echter het vertrouwen toen bleek dat hij zijn bisschopswijding niet officieel kon bevestigen. Toen „de Heilige Synode Serafim en al zijn priesters excommuniceerde, vertrok hij in 1908 voorgoed om nooit meer terug te keren.” Marchenko riep zichzelf vervolgens uit tot de nieuwe bisschop van de serafimietenkerk, maar ook tot aartspatriarch, aartspaus, aartshetman en aartsprins. Om geen risico te nemen en het vermoeden van vriendjespolitiek uit te sluiten, excommuniceerde hij voor de goede orde de paus en de Russische Heilige Synode.[1] Er zijn verslagen over Marchenko waarin hij het platteland afreist en de Oekraïners bedient, die het tot de jaren 30 zonder hun Oosterse rite hadden moeten stellen.

Zie ook

Verwijzingen

  1. º Bodrug, Ivan. Independent Orthodox Church: Memoirs Pertaining to the History of a Ukrainian Canadian Church in the Years 1903-1913, Engelse vertaling door: Bodrug, Edward; Biddle, Lydia, Toronto, Ukrainian Research Foundation, 1982, p. xiii

Bibliografie

  • Michael Ewanchuk, Monakh Makariĭ Makarenko („monnik Makarii Makarenko”) Winnipeg, Manitobja, Canada, Michael Ewanchuk, 1989, 14 p.
rel=nofollow