Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Geïllustreerde Sleutel tot de Tarot: verschil tussen versies
(-afb.) |
(cat) |
||
| (Een tussenliggende versie door een andere gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 2: | Regel 2: | ||
Het boek, dat Waite zelf een "[[monografie]]" noemde, bestaat uit drie delen: | Het boek, dat Waite zelf een "[[monografie]]" noemde, bestaat uit drie delen: | ||
#De Sluier (voorhang) en zijn symbolen (geeft een kort overzicht van de symboliek van elke kaart en van de geschiedenis van de Tarot) | #De Sluier (voorhang) en zijn symbolen (geeft een kort overzicht van de symboliek van elke kaart en van de geschiedenis van de [[Tarot]]) | ||
#De Leer achter de Sluier (bevat onder meer alle 78 zwart-wit afbeeldingen van het Rider-Waite kaartspel) | #De Leer achter de Sluier (bevat onder meer alle 78 zwart-wit afbeeldingen van het Rider-Waite kaartspel) | ||
#De Exoterische methodes van de Orakels (met onder meer divinatie met kaarten en de legging met het Keltisch Kruis) | #De Exoterische methodes van de Orakels (met onder meer divinatie met kaarten en de legging met het Keltisch Kruis) | ||
==Kritische lezing== | |||
Deze tekst van Waite is niet zo prettig leesbaar en als dusdanig niet meteen een goede keuze als eerste kennismaking met de tarot. Niet alleen is Waite's stijl bombastisch, maar de tekst is bovendien weinig toegankelijk, onduidelijk en ambigu. Een aantal symbolen legt hij ook niet uit: de [[Symboliek|symbolen]] op de gordel van de menner van de [[De Zegewagen (tarot)|Zegewagen]], de kleren van de [[De Dwaas (tarot)|Nar]] bijvoorbeeld, en zo zijn er nog heel wat omissies en tegenspraken. Het lijkt erop dat Waite, die zich gebonden achtte door een eed van geheimhouding, vaak opzettelijk vaag bleef en de 'geheimen' van de tarot niet zomaar aan oningewijden wilde prijsgeven. Het licht wel een tip van de sluier op over de rijke tarotsymboliek en is daardoor voor tarotstudenten nog steeds van belang. | |||
{{bron|bronvermelding=[http://en.wikisource.org/wiki/The_Pictorial_Key_to_the_Tarot Originele tekst van A.E. Waite] {{reflist}} }} | {{bron|bronvermelding=[http://en.wikisource.org/wiki/The_Pictorial_Key_to_the_Tarot Originele tekst van A.E. Waite] {{reflist}} }} | ||
{{DEFAULTSORT:Geillustreerde Sleutel tot de Tarot}} | |||
[[Categorie: | [[Categorie:Esoterische tekst]] | ||
[[Categorie:Tarot]] | [[Categorie:Tarot]] | ||
Huidige versie van 1 mrt 2016 om 12:14
De Geïllustreerde Sleutel tot de Tarot (The Pictorial Key to the Tarot) van A. E. Waite is de titel van de invloedrijke gids die in 1910 verscheen ter begeleiding van de Rider-Waite Tarot. Waite was een occultist die zeer bekommerd was om de juiste interpretatie van de symbolen op zijn tarotkaarten. Hij deed veel research over de tradities, interpretaties en de geschiedenis van de tarot voor hij in samenwerking met de kunstenares Pamela Colman Smith een eigen versie ontwierp.
Het boek, dat Waite zelf een "monografie" noemde, bestaat uit drie delen:
- De Sluier (voorhang) en zijn symbolen (geeft een kort overzicht van de symboliek van elke kaart en van de geschiedenis van de Tarot)
- De Leer achter de Sluier (bevat onder meer alle 78 zwart-wit afbeeldingen van het Rider-Waite kaartspel)
- De Exoterische methodes van de Orakels (met onder meer divinatie met kaarten en de legging met het Keltisch Kruis)
Kritische lezing
Deze tekst van Waite is niet zo prettig leesbaar en als dusdanig niet meteen een goede keuze als eerste kennismaking met de tarot. Niet alleen is Waite's stijl bombastisch, maar de tekst is bovendien weinig toegankelijk, onduidelijk en ambigu. Een aantal symbolen legt hij ook niet uit: de symbolen op de gordel van de menner van de Zegewagen, de kleren van de Nar bijvoorbeeld, en zo zijn er nog heel wat omissies en tegenspraken. Het lijkt erop dat Waite, die zich gebonden achtte door een eed van geheimhouding, vaak opzettelijk vaag bleef en de 'geheimen' van de tarot niet zomaar aan oningewijden wilde prijsgeven. Het licht wel een tip van de sluier op over de rijke tarotsymboliek en is daardoor voor tarotstudenten nog steeds van belang.
Bronvermelding