Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Taiko: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Taiko&oldid=37776769 Aaronvamer 24 mei 2013CC-BY-NC-SA). http://mediawiki.arts.kuleuven.be/geschiedenisjapan/index.php/Taiko)
 
(http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Taiko&oldid=37819324 OTRS)
 
Regel 1: Regel 1:
Taiko (太鼓) betekent letterlijk grote drum (太, tai: groot, breed; 鼓, ko: drum). Er zijn verschillende soorten taiko's en zij vormen op zich een onderdeel van het Japans traditioneel theater, festivals en muziekgenres. Het spelen van taiko in ensembles, zoals men dat tegenwoordig kent, heet Kumi-Daiko (組太鼓; 組, kumi : groep) en betekent letterlijk drummen in groep. Het meest gekende voorbeeld is [http://www.kodo.or.jp/news/index_en.html Kodo].
<!--OTRS [http://mediawiki.arts.kuleuven.be/geschiedenisjapan/index.php/Taiko], een externe wiki die onder een licentie valt die geen commercieel gebruik toestaat (CC-BY-NC-SA).-->
'''Taiko''' ('''太鼓''') betekent letterlijk "grote [[trommel|drum]]" (太, tai: groot, breed; 鼓, ko: drum). Er zijn verschillende soorten taiko's en zij vormen op zich een onderdeel van het Japans traditioneel theater, festivals en muziekgenres. Het spelen van taiko in ensembles, zoals men dat tegenwoordig kent, heet Kumi-Daiko (組太鼓; 組, kumi: groep) en betekent letterlijk drummen in groep. Het meest gekende voorbeeld is Kodo.


== Historisch ==
== Historisch ==
=== Voor de Tweede Wereldoorlog ===
Hoewel een exacte datering nog louter speculatie is, zou Taiko vermoedelijk meer dan 2000 jaar oud zijn. De oudste, tot nu toe gevonden bron is het [[Haniwa Haniwa]]-figuurtje ''Man beating the taiko'', opgegraven in Sawa, prefectuur [[Gunma_%28prefectuur%29|Gunma]].<ref> De Haniwa zijn terracottafiguren van de 3e tot 6e eeuw n.C.</ref> Het is een afbeelding van een man die een drum bespeelt met een drumstok.<ref> Zie Ochi, M.</ref>


=== Pre-WOII ===
De oorsprong en de ontwikkeling van taiko worden in verband gebracht met culturele invloeden uit China en Korea, vanaf de 5e eeuw. Anderzijds is er een link met het boeddhisme in Japan<ref> Zie Fromartz, S.</ref> en waarschijnlijk ook met het Indisch subcontinent.<ref name="taikocenter"> [http://www.taiko-center.co.jp/english/history_of_taiko.html ''History of Taiko''] </ref> Volgens ''Takata'' is de evolutie van taikos na 900 n.C. een eigen weg gegaan en zou dat volledig toe te schrijven zijn aan de Japanse ambachtslui.<ref name="site1"> [http://www.taiko.com/index.php?option=com_wrapper&Itemid=39|''Taiko Resource; Overview and History''] </ref><ref name="Takata"> Zie Takata, T. </ref>


Hoewel een exacte datering nog louter speculatie is, zou Taiko vermoedelijk meer dan 2000 jaar oud zijn. De oudste, tot nu toe gevonden bron is het [http://en.wikipedia.org/wiki/Haniwa Haniwa] figuurtje ''Man beating the taiko'', opgegraven in Sawa, prefectuur [http://nl.wikipedia.org/wiki/Gunma_%28prefectuur%29 Gunma].<ref> De Haniwa zijn terracotta figuren van de 3e tot 6e eeuw n.C. ([http://en.wikipedia.org/wiki/Haniwa Haniwa Wikipedia]) </ref>Het is een afbeelding van een man die een drum bespeelt met een drumstok.<ref> Zie Ochi, M.</ref>
Een taiko kon allerlei functies hebben. Ze werden bespeeld in zowel boeddhistische tempels<ref> Een manier om de leer van Boeddha over te brengen, of als de ''Mond van Boeddha'' (Zie Yoon, P. C.-J. en [http://artsci.wustl.edu/~copeland/TheBeatGoesOn.html The Beat Goes On]) </ref> als in shinto schrijnen<ref name="Shinto"> Ter verering van de goden </ref>. Andere gelegenheden waarbij verschillende types van taikos gebruikt worden, de ''[[matsuri]]''- en ''[[Obon]]''-festivals, ''[[Gagaku]]'', ''[[No-spel]]'', ''[[Bunraku]]'' en ''[[Kabuki]]''.


De oorsprong en de ontwikkeling van taiko worden in verband gebracht met culturele invloeden uit China en Korea, vanaf de 5e eeuw. Anderzijds is er een link met het boeddhisme in Japan<ref> Zie Fromartz, S.</ref> en waarschijnlijk ook met het Indisch subcontinent.<ref name="taikocenter"> [http://www.taiko-center.co.jp/english/history_of_taiko.html ''History of Taiko''] </ref> Volgens ''Takata'' is de evolutie van taikos na 900 n.C. een eigen weg gegaan en zou dat volledig toe te schrijven zijn aan de Japanse ambachtslui.<ref name="site1"> [http://www.taiko.com/index.php?option=com_wrapper&Itemid=39|''Taiko Resource; Overview and History''] </ref><ref name="Takata"> Zie Takata, T. </ref>
Op militair vlak werd de taiko gebruikt om de eigen troepen aan te moedigen, orders door te geven en vijanden af te schrikken.<ref name="Yoon"> Zie Yoon, P. C.-J. </ref> Een taiko was ook het enige instrument dat op een slagveld kon gehoord worden.<ref name="site1"> [http://www.taiko.com/index.php?option=com_wrapper&Itemid=39|''Taiko Resource; Overview and History''] </ref>


Een taiko kon allerlei functies hebben. Ze werden bespeeld in zowel boeddhistische tempels<ref> Een manier om de leer van Boeddha over te brengen, of als de ''Mond van Boeddha'' (Zie Yoon, P. C.-J. en [http://artsci.wustl.edu/~copeland/TheBeatGoesOn.html The Beat Goes On]) </ref> als in shinto schrijnen<ref name="Shinto"> Ter verering van de goden </ref>. Andere gelegenheden waarbij verschillende types van taikos gebruikt worden, de ''[http://en.wikipedia.org/wiki/Matsuri matsuri]''- en ''[http://en.wikipedia.org/wiki/Obon Obon]''-festivals, [http://en.wikipedia.org/wiki/Gagaku ''Gagaku''], [http://en.wikipedia.org/wiki/Noh ''Noh-theater''], [http://nl.wikipedia.org/wiki/Bunraku ''Bunraku''] en [http://japanesestudies.arts.kuleuven.be/geschiedenis/index.php/Kabuki_binnen_de_Genroku-cultuur ''Kabuki''].
Taikos zouden al sinds de [[Jōmonperiode]] (縄文時代, Jōmon-jidai; 10.000v.C. - 300v.C.) gebruikt worden.<ref name="site1"> [http://www.taiko.com/index.php?option=com_wrapper&Itemid=39|''Taiko Resource; Overview and History''] </ref> In '' A Brief History of Taiko'' vermeldt ''Izumi'' dat de eerste vormen van taikos terug te vinden zijn in archeologische sites van de Jōmon-periode.<ref> "Taiko can be found in archaeological sites from as early as the Joumon Period" (Masumi Izumi, ''A Brief History of Taiko'', [http://www.discovernikkei.org/wiki/index.php/Taiko_History www.discovernikkei.org/wiki/index.php/Taiko_History]) </ref> Taikos zouden in een dorp berichten en waarschuwingen duidelijk gemaakt hebben door middel van drumpatronen. Een gelijkaardig gebruik van percussie instrumenten kan men ook in andere culturen terugvinden.<ref name="site1"> [http://www.taiko.com/index.php?option=com_wrapper&Itemid=39|''Taiko Resource; Overview and History''] </ref>


Op Militair vlak werd de taiko gebruikt om de eigen troepen aan te moedigen, orders door te geven en vijanden af te schrikken.<ref name="Yoon"> Zie Yoon, P. C.-J. </ref> Een taiko was ook het enige instrument dat op een slagveld kon gehoord worden.<ref name="site1"> [http://www.taiko.com/index.php?option=com_wrapper&Itemid=39|''Taiko Resource; Overview and History''] </ref>
=== Na de Tweede Wereldoorlog ===
==== Daihachi Oguchi en kumidaiko ====
Hedendaags taiko is voornamelijk toe te schrijven aan de creativiteit van zijn 'goeroe', Daihachi Oguchi (1924 - 2008).


Taikos zouden al sinds de [http://en.wikipedia.org/wiki/Jomon Jōmonperiode] (縄文時代, Jōmon-jidai; 10.000v.C. - 300v.C.) gebruikt worden.<ref name="site1"> [http://www.taiko.com/index.php?option=com_wrapper&Itemid=39|''Taiko Resource; Overview and History''] </ref> In '' A Brief History of Taiko'' vermeldt ''Izumi'' dat de eerste vormen van taikos terug te vinden zijn in archeologische sites van de Jōmon-periode.<ref> "Taiko can be found in archaeological sites from as early as the Joumon Period" (Masumi Izumi, ''A Brief History of Taiko'', [http://www.discovernikkei.org/wiki/index.php/Taiko_History www.discovernikkei.org/wiki/index.php/Taiko_History]) </ref> Taikos zouden in een dorp berichten en waarschuwingen duidelijk gemaakt hebben door middel van drumpatronen. Een gelijkaardig gebruik van percussie instrumenten kan men ook in andere culturen terugvinden.<ref name="site1"> [http://www.taiko.com/index.php?option=com_wrapper&Itemid=39|''Taiko Resource; Overview and History''] </ref>
In 1947, na de oorlog, keerde Oguchi terug naar Japan uit China, om zich toe te wijden aan zijn passie voor [[jazz]].<ref> Oguchi was een jazzdrummer voordat hij een carrière als taiko-drummer begon ([http://www.allaboutjazz.com/php/article.php?id=29948 Daihachi Oguchi]) </ref> Enkele jaren later zou hij een document in handen krijgen met een partituur voor taiko. Na de ontcijfering ervan <ref> Hij zou hiervoor hulp hebben gehad van de dorpsoudsten </ref> wou Oguchi de theorie in de praktijk omzetten. Hij experimenteerde met verschillende soorten taikos en hun onderlinge posities. Hierbij gebruikte hij zijn ervaring als de jazzdrummer. Onder zijn muzikanten verdeelde hij verschillende ritmische patronen<ref name="Takata"> zie Takata, T. </ref>.<ref> Er is ook sprake dat door alle deze vernieuwingen Oguchi in staat was om veel complexere stukken te spelen (Takata, T.) </ref> Na enkele optredens op festivals bleek de nieuwe stijl aan te slaan en niet veel later zou Oguchi Osuwa-Daiko oprichten. Kumi-Daiko was een feit.
 
=== Post-WOII ===
 
==== Daihachi Oguchi & kumidaiko ====
 
Hedendaags taiko is voornamelijk toe te schrijven aan de creativiteit van zijn 'goeroe', Daihachi Oguchi (1924 - 2008).
 
In 1947, na de oorlog, keerde Oguchi terug naar Japan uit China, om zich toe te wijden aan zijn passie voor [http://en.wikipedia.org/wiki/Jazz jazz].<ref> Oguchi was een jazzdrummer voordat hij een carrière als taiko-drummer begon ([http://www.allaboutjazz.com/php/article.php?id=29948 Daihachi Oguchi]) </ref> Enkele jaren later zou hij een document in handen krijgen met een partituur voor taiko. Na de ontcijfering ervan <ref> Hij zou hiervoor hulp hebben gehad van de dorpsoudsten </ref> wou Oguchi de theorie in de praktijk omzetten. Hij experimenteerde met verschillende soorten taikos en hun onderlinge posities. Hierbij gebruikte hij zijn ervaring als de jazzdrummer. Onder zijn muzikanten verdeelde hij verschillende ritmische patronen<ref name="Takata"> zie Takata, T. </ref>.<ref> Er is ook sprake dat door alle deze vernieuwingen Oguchi in staat was om veel complexere stukken te spelen (Takata, T.) </ref> Na enkele optredens op festivals bleek de nieuwe stijl aan te slaan en niet veel later zou Oguchi Osuwa-Daiko oprichten. Kumi-Daiko was een feit.


==== De Verspreiding van Taiko Ensembles in Japan ====
==== De Verspreiding van Taiko Ensembles in Japan ====
De verspreiding van taiko zou samen zijn gegaan met de heropbouw van Japan na de Tweede Wereldoorlog. Economisch gezien zat het land, net na 1945, aan de grond en werd het bezet door de Amerikanen. Later zou Japan haar soevereiniteit terug krijgen door het [[Vredesverdrag van San Francisco]]<ref> het verdrag werd getekend op 8 september 1951 en werd van kracht op 28 april 1952 (Zie Vande Walle, W., HS 14.2)</ref> en een economisch 'powerhouse' worden.


De verspreiding van taiko zou samen zijn gegaan met de heropbouw van Japan na WOII. Economisch gezien zat het land, net na 1945, aan de grond en werd het bezet door de Amerikanen. Later zou Japan haar soevereiniteit terug krijgen door [http://en.wikipedia.org/wiki/Treaty_of_San_Francisco ''het Verdrag van San Fransisco'']<ref> het verdrag werd getekend op 8 september 1951 en werd van kracht op 28 april 1952 (Zie Vande Walle, W., HS 14.2)</ref> en een economisch 'powerhouse' worden.
In 1964 werden, voor het eerst in Azië, de [[Olympische Zomerspelen 1964|Olympische Zomerspelen]] (東京) gehouden. Tijdens de Spelen was er ook een ''Festival van de Kunsten'' waar men traditionele kunsten toonde zoals Kabuki, Noh, etc... Osuwa-Daiko was ook uitgenodigd en na het festival werd de stichter, Daihachi Oguchi gevraagd om nieuwe taiko-groepen te trainen.<ref name="Takata"> zie Takata, T. </ref>


In 1964 werden, voor het eerst in Azië, de Olympische Spelen in Tōkyō<ref> [http://en.wikipedia.org/wiki/1964_Summer_Olympics 1964 Summer Olympics] </ref> (東京) gehouden. Tijdens de Spelen was er ook een ''Festival van de Kunsten'' waar men traditionele kunsten toonde zoals Kabuki, Noh, etc... Osuwa-Daiko was ook uitgenodigd en na het festival werd de stichter, Daihachi Oguchi gevraagd om nieuwe taiko-groepen te trainen.<ref name="Takata"> zie Takata, T. </ref>
In de jaren '70 en '80 werden de subsidies voor lokale gemeenschappen en de plaatselijke tradities gestimuleerd en verhoogd.<ref> De [[Kokkai]] voegde lokale festivals, kunsten en gebruiken toe in de ''Cultural Artifacts Preservation Law'' (Zie Takata, T.) </ref> Dit was een opsteker voor de populairder wordende taiko-groepen. Volgens sommigen werd taiko langzamerhand een symbool voor de 'oude dagen'.<ref name="Takata"> Zie Takata, T. </ref>


In de jaren '70 en '80 werden de subsidies voor lokale gemeenschappen en de plaatselijke tradities gestimuleerd en verhoogd.<ref> De [http://en.wikipedia.org/wiki/Diet_of_Japan ''Diet''] voegde lokale festivals, kunsten en gebruiken toe in de 'Cultural Artifacts Preservation Law' (Zie Takata, T.) </ref> Dit was een opsteker voor de populairder wordende taiko-groepen. Volgens sommigen werd taiko langzamerhand een symbool voor de 'oude dagen'.<ref name="Takata"> Zie Takata, T. </ref>
Het is in de eerstvolgende drie decennia na de tweede Wereldoorlog dat groepen zoals Sukeroku Daiko, [[Za Ondekoza]] en [[Kodo]] ontstonden. Vooral de laatste twee zijn nu nog zeer belangrijk. Za Ondekoza, gesticht door Den Tagayasu in 1970 (1969)<ref> Data kunnen verschillen. Za ondekoza zou volgens [http://www.taiko-center.co.jp/english/history_of_taiko.html www.taiko-center.co.jp] in 1969 zijn opgericht. </ref> op Sado eiland, zou de eerste groep zijn geweest die taiko internationaal bekend maakte.<ref> Hun debuut was in Parijs, 1975 (Zie Takata, T.) </ref> Ze stonden vooral bekend voor hun discipline<ref> Fysieke training was belangrijk en ze deden mee aan marathons. ([http://www.taiko-center.co.jp/english/history_of_taiko.html www.taiko-center.co.jp]) </ref> <ref> In het begin van hun carrière zouden de leden van Za Ondekoza professionele taikospelers, fluitspelers en dansers hebben uitgenodigd om hun eigen stijl te creëren. (Zie Takata, T.) </ref> , maar door interne problemen splitste de groep op in 1981. Tagayasu ging zijn eigen weg en de overige leden richtten Kodo op.
 
Het is in de eerstvolgende drie decennia na de tweede Wereldoorlog dat groepen zoals Sukeroku Daiko, [http://en.wikipedia.org/wiki/Ondekoza Za Ondekoza] en [http://en.wikipedia.org/wiki/Kodo_%28Taiko_Drumming%29 Kodo] ontstonden. Vooral de laatste twee zijn nu nog zeer belangrijk. Za Ondekoza, gesticht door Den Tagayasu in 1970 (1969)<ref> Data kunnen verschillen. Za ondekoza zou volgens [http://www.taiko-center.co.jp/english/history_of_taiko.html www.taiko-center.co.jp] in 1969 zijn opgericht. </ref> op Sado eiland, zou de eerste groep zijn geweest die taiko internationaal bekend maakte.<ref> Hun debuut was in Parijs, 1975 (Zie Takata, T.) </ref> Ze stonden vooral bekend voor hun discipline<ref> Fysieke training was belangrijk en ze deden mee aan marathons. ([http://www.taiko-center.co.jp/english/history_of_taiko.html www.taiko-center.co.jp]) </ref> <ref> In het begin van hun carrière zouden de leden van Za Ondekoza professionele taikospelers, fluitspelers en dansers hebben uitgenodigd om hun eigen stijl te creëren. (Zie Takata, T.) </ref> , maar door interne problemen splitste de groep op in 1981. Tagayasu ging zijn eigen weg en de overige leden richtten Kodo op.


==== Internationalisering van Taiko ====
==== Internationalisering van Taiko ====
Niet alleen werd taiko populair in Japan, met de successen van Kodo en Za Ondekoza verspreidde dit fenomeen zich internationaal. Vooral in de Verenigde Staten werd taiko razend populair, aangezien er sinds het begin van de 20e eeuw veel Japanners naar de Verenigde Staten zijn geïmmigreerd.
Niet alleen werd taiko populair in Japan, met de successen van Kodo en Za Ondekoza verspreidde dit fenomeen zich internationaal. Vooral in de Verenigde Staten werd taiko razend populair, aangezien er sinds het begin van de 20e eeuw veel Japanners naar de Verenigde Staten zijn geïmmigreerd.


In het begin had taiko voornamelijk een religieuze of feestelijke betekenis voor deze ''issei''<ref> De eerste generatie van Japanse immigranten. De 2e generatie noemt men de ''nissei'', de derde de ''Sansei'', enz. (Asai, S.M.) </ref>. De ''Issei'' en ook de ''Nissei'' gebruikten hun muziek als een manier om hun identiteit te behouden. In ''Transformations of Tradition: Three Generations of Japanese American Music Making'' legt ''Asai''<ref> Asai, M. </ref> uit dat de Amerikaanse ''blanke'' burgers in een gelijkaardige mate Japanners racistisch behandelden als ''zwarten''.<ref name="Asai"> Asai, S. M. </ref> Tijdens de tweede Wereldoorlog werden veel Japanners in kampen geplaatst. Voor velen was dit een kans om meer muziek te spelen, hoewel volgens ''Izumi''<ref name="Izumi"> Izumi, M. </ref> in mindere mate taiko. In de periode van de [http://en.wikipedia.org/wiki/Civil_rights_movement ''Civil Rights Movement''] zou het Amerikaanse taiko een heropleving kennen.<ref> Zie taiko-center </ref> Zelfs in boeddhistische tempels zouden monniken beginnen te experimenteren. Eén jaar na de komst van [http://www.discovernikkei.org/en/interviews/profiles/Tanaka,Seiichi/ Seiichi Tanaka], zie verder, trachtten enkele boeddhistische monniken van de Senshin tempel in Los Angeles taiko op een andere manier te spelen. Ze vonden dit leuk en richtten de eerste Japans-Amerikaanse groep voor Japans-Amerikanen op, ''Kinnara Taiko''.<ref name="Izumi"> Izumi, M. </ref> In 1968 bracht Seiichi Tanaka, die bij de bekende groepen Osuwa Daiko en O Edo Sukeroku Daiko geleerd had, taiko-technieken over naar de Verenigde Staten. Hij zou later zijn eigen Dojo, San Francisco Taiko Dojo, oprichten en zijn eigen ''Tanaka''-stijl oprichten. Tegenwoordig zijn er veel groepen in de Verenigde Staten die de ''Tanaka''-stijl hanteren. <ref> [http://www.discovernikkei.org/en/interviews/profiles/Tanaka,Seiichi/ Profiles Tanaka Seiichi] </ref> In 1973 ontstond San Jose Taiko. Zowel deze groep als de San Francisco Taiko Dojo zouden zelf professionele groepen worden. Volgens Asai zou taiko de meest verspreide vorm van Japans-Amerikaanse muziek zijn.<ref name="Asai"> Asai, S. M. </ref>
In het begin had taiko voornamelijk een religieuze of feestelijke betekenis voor deze ''issei''<ref> De eerste generatie van Japanse immigranten. De 2e generatie noemt men de ''nissei'', de derde de ''Sansei'', enz. (Asai, S.M.) </ref>. De ''Issei'' en ook de ''Nissei'' gebruikten hun muziek als een manier om hun identiteit te behouden. In ''Transformations of Tradition: Three Generations of Japanese American Music Making'' legt ''Asai''<ref> Asai, M. </ref> uit dat de Amerikaanse ''blanke'' burgers in een gelijkaardige mate Japanners racistisch behandelden als ''zwarten''.<ref name="Asai"> Asai, S. M. </ref> Tijdens de tweede Wereldoorlog werden veel Japanners in kampen geplaatst. Voor velen was dit een kans om meer muziek te spelen, hoewel volgens ''Izumi''<ref name="Izumi"> Izumi, M. </ref> in mindere mate taiko. In de periode van de ''[[Civil rights movement]]'' zou het Amerikaanse taiko een heropleving kennen.<ref> Zie taiko-center </ref> Zelfs in boeddhistische tempels zouden monniken beginnen te experimenteren. Eén jaar na de komst van [[Seiichi Tanaka]], zie verder, trachtten enkele boeddhistische monniken van de Senshin tempel in Los Angeles taiko op een andere manier te spelen. Ze vonden dit leuk en richtten de eerste Japans-Amerikaanse groep voor Japans-Amerikanen op, ''Kinnara Taiko''.<ref name="Izumi"> Izumi, M. </ref> In 1968 bracht Seiichi Tanaka, die bij de bekende groepen Osuwa Daiko en O Edo Sukeroku Daiko geleerd had, taiko-technieken over naar de Verenigde Staten. Hij zou later zijn eigen Dojo, San Francisco Taiko Dojo, oprichten en zijn eigen ''Tanaka''-stijl oprichten. Tegenwoordig zijn er veel groepen in de Verenigde Staten die de ''Tanaka''-stijl hanteren. <ref> [http://www.discovernikkei.org/en/interviews/profiles/Tanaka,Seiichi/ Profiles Tanaka Seiichi] </ref> In 1973 ontstond San Jose Taiko. Zowel deze groep als de San Francisco Taiko Dojo zouden zelf professionele groepen worden. Volgens Asai zou taiko de meest verspreide vorm van Japans-Amerikaanse muziek zijn.<ref name="Asai"> Asai, S. M. </ref>


Tegenwoordig kan men taiko ook terugvinden in de populaire cultuur. Er zijn al talloze videogames gemaakt (zowel voor arcade hallen als playstation,...) en men kan zelfs al op zijn of haar GSM een taiko-spelletje spelen.<ref> [http://en.wikipedia.org/wiki/Taiko_no_Tatsujin Taiko_no_Tatsujin] </ref> Zelfs in het medium film kan men taiko terugvinden. Kodo speelt mee in de soundtrack van ''Hero''<ref> 2002: Establishment of "Kodo Arts Sphere America" (KASA) in North America. Participation in Chinese motion picture "Hero" soundtrack (Music composed by Tan Dun). Release of CD FIFA 2002 World Cup Official Anthem. [http://en.wikipedia.org/wiki/Kodo_%28taiko_group%29 KODO] </ref>. Ook in de film ''Zatoichi'' van [http://www.imdb.com/name/nm0001429/ Takeshi Kitano] klinken er taikos.
Tegenwoordig kan men taiko ook terugvinden in de populaire cultuur. Er zijn al talloze videogames gemaakt (zowel voor arcade hallen als playstation,...) en men kan zelfs al op zijn of haar GSM een taiko-spelletje spelen.<ref> [[Taiko no Tatsujin]] </ref> Zelfs in het medium film kan men taiko terugvinden. Kodo speelt mee in de soundtrack van ''Hero''<ref> 2002: Establishment of "Kodo Arts Sphere America" (KASA) in North America. Participation in Chinese motion picture "Hero" soundtrack (Music composed by Tan Dun). Release of CD FIFA 2002 World Cup Official Anthem. Kodo. </ref>. Ook in de film ''Zatoichi'' van [[Takeshi Kitano]] klinken er taikos.


Men vermoedt dat er in het heden een tienduizendtal taiko-groepen zijn, waarvan 8000 in Japan, 1000 in Noord-Amerika en enkele honderden over de rest van wereld.<ref> "Today it is estimated there are as many as 8000 taiko groups in Japan, 1000 groups in North America, and hundreds more around the world." uit het artikel van Daihachi Oguchi </ref><ref> Andere schattingen komen ook voor, zie Takata, T. </ref> We mogen dus gerust spreken van een internationaal taikofenomeen.
Men vermoedt dat er in het heden een tienduizendtal taiko-groepen zijn, waarvan 8000 in Japan, 1000 in Noord-Amerika en enkele honderden over de rest van wereld.<ref> "Today it is estimated there are as many as 8000 taiko groups in Japan, 1000 groups in North America, and hundreds more around the world." uit het artikel van Daihachi Oguchi </ref><ref> Andere schattingen komen ook voor, zie Takata, T. </ref> We mogen dus gerust spreken van een internationaal taikofenomeen.


== Soorten taiko & uitvoering ==
== Soorten taiko en uitvoering ==
 
Een taiko bespelen is niet hetzelfde als een drumstel bespelen. Een aantal verschillen zijn de houding, de attitude, het uithoudingsvermogen, de manier van spelen <ref> zie [http://www.youtube.com/results?search_query=kodo+irodori&search_type=&aq=f YouTube - KODO - Irodori] en [http://www.youtube.com/watch?v=Uka0ULO1szE YouTube - KODO - 鼓童　「族」　和太鼓] </ref>en het gebruik van woorden om taiko-geluiden na te bootsen, genaamd [[Kuchi shōga]] <ref> In tegenstelling tot het Westen kende en gebruikte men in traditioneel Japan ook geen noten.</ref>
Een taiko bespelen is niet hetzelfde als een drumstel bespelen. Een aantal verschillen zijn de houding, de attitude, het uithoudingsvermogen, de manier van spelen <ref> zie [http://www.youtube.com/results?search_query=kodo+irodori&search_type=&aq=f YouTube - KODO - Irodori] en [http://www.youtube.com/watch?v=Uka0ULO1szE YouTube - KODO - 鼓童　「族」　和太鼓] </ref>en het gebruik van woorden om taiko-geluiden na te bootsen, genaamd [http://en.wikipedia.org/wiki/Kuchi_shoga Kuchi shōga] <ref> In tegenstelling tot het Westen kende en gebruikte men in traditioneel Japan ook geen noten.</ref>


Er zijn veel verschillende soorten taikos en afhankelijk van de grootte en vorm bespeelt men elke variant anders. Elke taiko heeft twee vellen onderaan en twee bovenaan, meestal door middel van ijzeren pinnen aan de taiko bevestigd. Elke taiko bespeelt men met [http://en.wikipedia.org/wiki/Bachi Bachi] (桴, 枹), houten stokken. Ze kunnen naargelang de taiko-variant een andere grootte hebben (Voor een O-Daiko een grote bachi). Hieronder een korte lijst met enkele variaties.
Er zijn veel verschillende soorten taikos en afhankelijk van de grootte en vorm bespeelt men elke variant anders. Elke taiko heeft twee vellen onderaan en twee bovenaan, meestal door middel van ijzeren pinnen aan de taiko bevestigd. Elke taiko bespeelt men met [[Bachi]] (桴, 枹), houten stokken. Ze kunnen naargelang de taiko-variant een andere grootte hebben (Voor een O-Daiko een grote bachi). Hieronder een korte lijst met enkele variaties.


* Chu-Daiko: "Groter dan de Miya-Daiko, maar smaller dan de O-Daiko"<ref name="taiko"> [http://www.drumdojo.com/taiko.htm www.drumdojo.com/taiko.htm] </ref> Men zit op de grond, maar de rug maakt een hoek van 45° graden ten opzichte van de grond.
* Chu-Daiko: "Groter dan de Miya-Daiko, maar smaller dan de O-Daiko"<ref name="taiko"> [http://www.drumdojo.com/taiko.htm www.drumdojo.com/taiko.htm] </ref> Men zit op de grond, maar de rug maakt een hoek van 45° graden ten opzichte van de grond.
Regel 55: Regel 49:
* Shime-Daiko: Een kleine taiko ter grootte van een snaredrum, waarbij de 2 vellen bovenaan en onderaan met elkaar verbonden zijn via touwen.<ref name="taiko"> [http://www.drumdojo.com/taiko.htm www.drumdojo.com/taiko.htm] </ref>
* Shime-Daiko: Een kleine taiko ter grootte van een snaredrum, waarbij de 2 vellen bovenaan en onderaan met elkaar verbonden zijn via touwen.<ref name="taiko"> [http://www.drumdojo.com/taiko.htm www.drumdojo.com/taiko.htm] </ref>


== Voetnoten ==
==Bibliografie==
 
<references/>
 
== Bronnen ==
 
=== Boeken & Artikels ===
 
* Asai, S. M., ''Transformations of Tradition: Three Generations of Japanese American Music Making'', The Musical Quarterly, Vol. 79, No. 3, Autumn 1995, pp. 429-453
* Asai, S. M., ''Transformations of Tradition: Three Generations of Japanese American Music Making'', The Musical Quarterly, Vol. 79, No. 3, Autumn 1995, pp. 429-453
* Fromartz, S., ''Anything but Quiet'', Natural History, March 1998. pp.44-49 (van [http://www.taiko.com/index.php?option=com_wrapper&Itemid=39 www.taiko.com])
* Fromartz, S., ''Anything but Quiet'', Natural History, March 1998. pp.44-49 (van [http://www.taiko.com/index.php?option=com_wrapper&Itemid=39 www.taiko.com])
Regel 71: Regel 58:
* Yoon, P. C.-J., ''"She's Really Become Japanese Now!": Taiko Drumming and Asian American Identifications'', American Music, Vol. 19, No. 4; Asian American Music, Winter 2001, pg. 417-438
* Yoon, P. C.-J., ''"She's Really Become Japanese Now!": Taiko Drumming and Asian American Identifications'', American Music, Vol. 19, No. 4; Asian American Music, Winter 2001, pg. 417-438


=== Websites ===
==Externe links==
 
* [http://www.allaboutjazz.com/php/article.php?id=29948 www.allaboutjazz.com/php/article.php?id=29948] Artikel over Daihachi Oguchi
* [http://www.allaboutjazz.com/php/article.php?id=29948 www.allaboutjazz.com/php/article.php?id=29948] Artikel over Daihachi Oguchi
* [http://www.discovernikkei.org/wiki/index.php/Taiko_History www.discovernikkei.org/wiki/index.php/Taiko_History] Izumi, M., ''A Brief History of Taiko''
* [http://www.discovernikkei.org/wiki/index.php/Taiko_History www.discovernikkei.org/wiki/index.php/Taiko_History] Izumi, M., ''A Brief History of Taiko''
Regel 82: Regel 68:
* [http://www.taiko.com/ www.taiko.com/] Site met allerlei informatie over taiko. Inclusief een database met alle taikogroepen in de wereld!
* [http://www.taiko.com/ www.taiko.com/] Site met allerlei informatie over taiko. Inclusief een database met alle taikogroepen in de wereld!
* [http://www.taiko-center.co.jp/english/history_of_taiko.html www.taiko-center.co.jp/english/history_of_taiko.html] Korte uitleg over de geschiedenis van taiko
* [http://www.taiko-center.co.jp/english/history_of_taiko.html www.taiko-center.co.jp/english/history_of_taiko.html] Korte uitleg over de geschiedenis van taiko
{{Appendix}}
{{nocat||2013|05|25}}

Huidige versie van 7 jun 2013 om 22:16

Taiko (太鼓) betekent letterlijk "grote drum" (太, tai: groot, breed; 鼓, ko: drum). Er zijn verschillende soorten taiko's en zij vormen op zich een onderdeel van het Japans traditioneel theater, festivals en muziekgenres. Het spelen van taiko in ensembles, zoals men dat tegenwoordig kent, heet Kumi-Daiko (組太鼓; 組, kumi: groep) en betekent letterlijk drummen in groep. Het meest gekende voorbeeld is Kodo.

Historisch

Voor de Tweede Wereldoorlog

Hoewel een exacte datering nog louter speculatie is, zou Taiko vermoedelijk meer dan 2000 jaar oud zijn. De oudste, tot nu toe gevonden bron is het Haniwa Haniwa-figuurtje Man beating the taiko, opgegraven in Sawa, prefectuur Gunma.[1] Het is een afbeelding van een man die een drum bespeelt met een drumstok.[2]

De oorsprong en de ontwikkeling van taiko worden in verband gebracht met culturele invloeden uit China en Korea, vanaf de 5e eeuw. Anderzijds is er een link met het boeddhisme in Japan[3] en waarschijnlijk ook met het Indisch subcontinent.[4] Volgens Takata is de evolutie van taikos na 900 n.C. een eigen weg gegaan en zou dat volledig toe te schrijven zijn aan de Japanse ambachtslui.[5][6]

Een taiko kon allerlei functies hebben. Ze werden bespeeld in zowel boeddhistische tempels[7] als in shinto schrijnen[8]. Andere gelegenheden waarbij verschillende types van taikos gebruikt worden, de matsuri- en Obon-festivals, Gagaku, No-spel, Bunraku en Kabuki.

Op militair vlak werd de taiko gebruikt om de eigen troepen aan te moedigen, orders door te geven en vijanden af te schrikken.[9] Een taiko was ook het enige instrument dat op een slagveld kon gehoord worden.[5]

Taikos zouden al sinds de Jōmonperiode (縄文時代, Jōmon-jidai; 10.000v.C. - 300v.C.) gebruikt worden.[5] In A Brief History of Taiko vermeldt Izumi dat de eerste vormen van taikos terug te vinden zijn in archeologische sites van de Jōmon-periode.[10] Taikos zouden in een dorp berichten en waarschuwingen duidelijk gemaakt hebben door middel van drumpatronen. Een gelijkaardig gebruik van percussie instrumenten kan men ook in andere culturen terugvinden.[5]

Na de Tweede Wereldoorlog

Daihachi Oguchi en kumidaiko

Hedendaags taiko is voornamelijk toe te schrijven aan de creativiteit van zijn 'goeroe', Daihachi Oguchi (1924 - 2008).

In 1947, na de oorlog, keerde Oguchi terug naar Japan uit China, om zich toe te wijden aan zijn passie voor jazz.[11] Enkele jaren later zou hij een document in handen krijgen met een partituur voor taiko. Na de ontcijfering ervan [12] wou Oguchi de theorie in de praktijk omzetten. Hij experimenteerde met verschillende soorten taikos en hun onderlinge posities. Hierbij gebruikte hij zijn ervaring als de jazzdrummer. Onder zijn muzikanten verdeelde hij verschillende ritmische patronen[6].[13] Na enkele optredens op festivals bleek de nieuwe stijl aan te slaan en niet veel later zou Oguchi Osuwa-Daiko oprichten. Kumi-Daiko was een feit.

De Verspreiding van Taiko Ensembles in Japan

De verspreiding van taiko zou samen zijn gegaan met de heropbouw van Japan na de Tweede Wereldoorlog. Economisch gezien zat het land, net na 1945, aan de grond en werd het bezet door de Amerikanen. Later zou Japan haar soevereiniteit terug krijgen door het Vredesverdrag van San Francisco[14] en een economisch 'powerhouse' worden.

In 1964 werden, voor het eerst in Azië, de Olympische Zomerspelen (東京) gehouden. Tijdens de Spelen was er ook een Festival van de Kunsten waar men traditionele kunsten toonde zoals Kabuki, Noh, etc... Osuwa-Daiko was ook uitgenodigd en na het festival werd de stichter, Daihachi Oguchi gevraagd om nieuwe taiko-groepen te trainen.[6]

In de jaren '70 en '80 werden de subsidies voor lokale gemeenschappen en de plaatselijke tradities gestimuleerd en verhoogd.[15] Dit was een opsteker voor de populairder wordende taiko-groepen. Volgens sommigen werd taiko langzamerhand een symbool voor de 'oude dagen'.[6]

Het is in de eerstvolgende drie decennia na de tweede Wereldoorlog dat groepen zoals Sukeroku Daiko, Za Ondekoza en Kodo ontstonden. Vooral de laatste twee zijn nu nog zeer belangrijk. Za Ondekoza, gesticht door Den Tagayasu in 1970 (1969)[16] op Sado eiland, zou de eerste groep zijn geweest die taiko internationaal bekend maakte.[17] Ze stonden vooral bekend voor hun discipline[18] [19] , maar door interne problemen splitste de groep op in 1981. Tagayasu ging zijn eigen weg en de overige leden richtten Kodo op.

Internationalisering van Taiko

Niet alleen werd taiko populair in Japan, met de successen van Kodo en Za Ondekoza verspreidde dit fenomeen zich internationaal. Vooral in de Verenigde Staten werd taiko razend populair, aangezien er sinds het begin van de 20e eeuw veel Japanners naar de Verenigde Staten zijn geïmmigreerd.

In het begin had taiko voornamelijk een religieuze of feestelijke betekenis voor deze issei[20]. De Issei en ook de Nissei gebruikten hun muziek als een manier om hun identiteit te behouden. In Transformations of Tradition: Three Generations of Japanese American Music Making legt Asai[21] uit dat de Amerikaanse blanke burgers in een gelijkaardige mate Japanners racistisch behandelden als zwarten.[22] Tijdens de tweede Wereldoorlog werden veel Japanners in kampen geplaatst. Voor velen was dit een kans om meer muziek te spelen, hoewel volgens Izumi[23] in mindere mate taiko. In de periode van de Civil rights movement zou het Amerikaanse taiko een heropleving kennen.[24] Zelfs in boeddhistische tempels zouden monniken beginnen te experimenteren. Eén jaar na de komst van Seiichi Tanaka, zie verder, trachtten enkele boeddhistische monniken van de Senshin tempel in Los Angeles taiko op een andere manier te spelen. Ze vonden dit leuk en richtten de eerste Japans-Amerikaanse groep voor Japans-Amerikanen op, Kinnara Taiko.[23] In 1968 bracht Seiichi Tanaka, die bij de bekende groepen Osuwa Daiko en O Edo Sukeroku Daiko geleerd had, taiko-technieken over naar de Verenigde Staten. Hij zou later zijn eigen Dojo, San Francisco Taiko Dojo, oprichten en zijn eigen Tanaka-stijl oprichten. Tegenwoordig zijn er veel groepen in de Verenigde Staten die de Tanaka-stijl hanteren. [25] In 1973 ontstond San Jose Taiko. Zowel deze groep als de San Francisco Taiko Dojo zouden zelf professionele groepen worden. Volgens Asai zou taiko de meest verspreide vorm van Japans-Amerikaanse muziek zijn.[22]

Tegenwoordig kan men taiko ook terugvinden in de populaire cultuur. Er zijn al talloze videogames gemaakt (zowel voor arcade hallen als playstation,...) en men kan zelfs al op zijn of haar GSM een taiko-spelletje spelen.[26] Zelfs in het medium film kan men taiko terugvinden. Kodo speelt mee in de soundtrack van Hero[27]. Ook in de film Zatoichi van Takeshi Kitano klinken er taikos.

Men vermoedt dat er in het heden een tienduizendtal taiko-groepen zijn, waarvan 8000 in Japan, 1000 in Noord-Amerika en enkele honderden over de rest van wereld.[28][29] We mogen dus gerust spreken van een internationaal taikofenomeen.

Soorten taiko en uitvoering

Een taiko bespelen is niet hetzelfde als een drumstel bespelen. Een aantal verschillen zijn de houding, de attitude, het uithoudingsvermogen, de manier van spelen [30]en het gebruik van woorden om taiko-geluiden na te bootsen, genaamd Kuchi shōga [31]

Er zijn veel verschillende soorten taikos en afhankelijk van de grootte en vorm bespeelt men elke variant anders. Elke taiko heeft twee vellen onderaan en twee bovenaan, meestal door middel van ijzeren pinnen aan de taiko bevestigd. Elke taiko bespeelt men met Bachi (桴, 枹), houten stokken. Ze kunnen naargelang de taiko-variant een andere grootte hebben (Voor een O-Daiko een grote bachi). Hieronder een korte lijst met enkele variaties.

  • Chu-Daiko: "Groter dan de Miya-Daiko, maar smaller dan de O-Daiko"[32] Men zit op de grond, maar de rug maakt een hoek van 45° graden ten opzichte van de grond.
  • Hira-Daiko: Hetzelfde als een Miya-Daiko, maar één vierde in hoogte.[32]
  • Miya-Daiko: "De meest voorkomend variant, vooral gebruikt op festivals"[32]
  • Ō-Daiko: De grootste taiko die men gebruikt.
  • Shime-Daiko: Een kleine taiko ter grootte van een snaredrum, waarbij de 2 vellen bovenaan en onderaan met elkaar verbonden zijn via touwen.[32]

Bibliografie

  • Asai, S. M., Transformations of Tradition: Three Generations of Japanese American Music Making, The Musical Quarterly, Vol. 79, No. 3, Autumn 1995, pp. 429-453
  • Fromartz, S., Anything but Quiet, Natural History, March 1998. pp.44-49 (van www.taiko.com)
  • Ochi, M., What The Haniwa Have To Say About Taiko's Roots: The History Of Taiko, 1997 (Transcript of Plenary speech given at the 1997 Taiko Conference in Los Angeles) (van www.taiko.com/)
  • Takata, T., The Thundering World of Taiko, Look Japan, Vol 43, No 502. 1998 (van www.taiko.com)
  • Vande Walle, W., Een geschiedenis van Japan: Van samoerai tot soft power, ACCO Leuven/Voorburg, 2007
  • Whiteside, W., THE BEAT GOES ON: The evolution of Taiko to its modern day form, 2000, Japanese Civilization (The Beat Goes On)
  • Yoon, P. C.-J., "She's Really Become Japanese Now!": Taiko Drumming and Asian American Identifications, American Music, Vol. 19, No. 4; Asian American Music, Winter 2001, pg. 417-438

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  1. º De Haniwa zijn terracottafiguren van de 3e tot 6e eeuw n.C.
  2. º Zie Ochi, M.
  3. º Zie Fromartz, S.
  4. º History of Taiko
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Taiko Resource; Overview and History
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Zie Takata, T. Citefout: Ongeldig label <ref>; de naam "Takata" wordt meerdere keren met andere inhoud gedefinieerd. Citefout: Ongeldig label <ref>; de naam "Takata" wordt meerdere keren met andere inhoud gedefinieerd. Citefout: Ongeldig label <ref>; de naam "Takata" wordt meerdere keren met andere inhoud gedefinieerd.
  7. º Een manier om de leer van Boeddha over te brengen, of als de Mond van Boeddha (Zie Yoon, P. C.-J. en The Beat Goes On)
  8. º Ter verering van de goden
  9. º Zie Yoon, P. C.-J.
  10. º "Taiko can be found in archaeological sites from as early as the Joumon Period" (Masumi Izumi, A Brief History of Taiko, www.discovernikkei.org/wiki/index.php/Taiko_History)
  11. º Oguchi was een jazzdrummer voordat hij een carrière als taiko-drummer begon (Daihachi Oguchi)
  12. º Hij zou hiervoor hulp hebben gehad van de dorpsoudsten
  13. º Er is ook sprake dat door alle deze vernieuwingen Oguchi in staat was om veel complexere stukken te spelen (Takata, T.)
  14. º het verdrag werd getekend op 8 september 1951 en werd van kracht op 28 april 1952 (Zie Vande Walle, W., HS 14.2)
  15. º De Kokkai voegde lokale festivals, kunsten en gebruiken toe in de Cultural Artifacts Preservation Law (Zie Takata, T.)
  16. º Data kunnen verschillen. Za ondekoza zou volgens www.taiko-center.co.jp in 1969 zijn opgericht.
  17. º Hun debuut was in Parijs, 1975 (Zie Takata, T.)
  18. º Fysieke training was belangrijk en ze deden mee aan marathons. (www.taiko-center.co.jp)
  19. º In het begin van hun carrière zouden de leden van Za Ondekoza professionele taikospelers, fluitspelers en dansers hebben uitgenodigd om hun eigen stijl te creëren. (Zie Takata, T.)
  20. º De eerste generatie van Japanse immigranten. De 2e generatie noemt men de nissei, de derde de Sansei, enz. (Asai, S.M.)
  21. º Asai, M.
  22. ↑ 22,0 22,1 Asai, S. M.
  23. ↑ 23,0 23,1 Izumi, M.
  24. º Zie taiko-center
  25. º Profiles Tanaka Seiichi
  26. º Taiko no Tatsujin
  27. º 2002: Establishment of "Kodo Arts Sphere America" (KASA) in North America. Participation in Chinese motion picture "Hero" soundtrack (Music composed by Tan Dun). Release of CD FIFA 2002 World Cup Official Anthem. Kodo.
  28. º "Today it is estimated there are as many as 8000 taiko groups in Japan, 1000 groups in North America, and hundreds more around the world." uit het artikel van Daihachi Oguchi
  29. º Andere schattingen komen ook voor, zie Takata, T.
  30. º zie YouTube - KODO - Irodori en YouTube - KODO - 鼓童　「族」　和太鼓
  31. º In tegenstelling tot het Westen kende en gebruikte men in traditioneel Japan ook geen noten.
  32. ↑ 32,0 32,1 32,2 32,3 www.drumdojo.com/taiko.htm
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow
Overgenomen van "https://nl.wikisage.org/w/index.php?title=Taiko&oldid=127873"